สวัสดีค่ะ ช่วงนี้อาการร้อนอีกแล้วหลังจากไต้ฝุ่นหมดไปเมื่ออาทิตย์ก่อน

วันนี้มีเรื่องสดๆร้อนๆมาเล่าให้ฟังค่ะ

เรื่องเกิดเมื่อวานนี้เอง พอดีมีข้อความใน inbox fb ของเราเข้ามาค่ะ

คนนี้เค้าเป็นผญ.นะคะ กำลังจะได้แต่งงานกับคนญี่ปุ่นแล้วย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นค่ะ

ประเด็นคือว่า...เค้าบอกว่า เค้าจะย้ายมาอยู่ญี่ปุ่นอย่างสุขสบาย

โดยที่ " ไม่ต้องหางานทำ หรือทำอะไรเลย เค้าไม่ต้องดิ้นรน "...เหมือนเรา

บอกก่อนเลยค่ะว่า เราเป็นผญ.ไทยที่ "ดิ้นรน" หางานทำในญี่ปุ่นค่ะ  

อาชีพเราคือล่ามภาษาไทย เรารับจ๊อบล่ามตามโรงงานผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ ในจ.ไอจิและจ.ใกล้เคียง

ช่วงที่มีพนักงานคนไทย เช่นพวกเอ็นจิเนียร์มาเทรนนิ่งที่ญี่ปุ่น 

รายได้อยู่ที่ 2000เยนup / ชั่วโมง (ค่าเดินทางต่างหาก)

เวลาเราไปสัมภาษณ์งานหรือทำงานที่ไหน เราก็จะอัพลง fb

ผญ.คนนี้เค้าก็จะตามมากด like ให้ค่ะ ( ติดตามตามข่าวสารเราตลอด )

เวลาเค้ามีปัญหาไม่เข้าใจเกี่ยวกับการจดทะเบียนแต่งงานกับคนญี่ปุ่น

ก็จะ inbox มาถามเราเสมอๆ เราก็ให้คำแนะนำไปตามที่เรารู้

พักหลัง เหมือนเค้าจะเริ่มอัพเดทชีวิตตัวเองแบบเวิ่นเว้อ

ซึ่งเราก็ไม่ได้สนใจอ่าน เพราะบางทีก็อ่านดูแล้วเค้าฝันกลางวันมากไป

เราไม่ตอบนะคะ ปล่อยผ่าน เรื่องของเค้า ชีวิตของเค้า

จนเมื่อวานนี้ เค้าแท็กมาหาเราค่ะ เค้าแท็กมาหาเราเอง

เราไม่ได้อยากเข้าไปอ่าน แต่พอมันเด้งมา เราก็ดู

เค้าก็บ่นๆค่ะ บอกว่าเดี๋ยวโตเกียวโอลิมปิค2020 เค้าต้องแย่แน่เลย

ฝรั่งต้องเดินเต็มโตเกียวไปหมด เค้าจะทำยังไงดี

เค้าเกลียดภาษาอังกฤษ เกลียดฝรั่ง บลาๆ

พอเราอ่านแล้วก็...เออ เป็นเอามากนะเนี่ย  ตอบไปว่า

โตเกียวโอลิมปิค อีกตั้ง 6-7 ปี จะมานั่งตีโพยตีพายทำไมตอนนี้

งง...กะนางมาก เอือมระอา

จริงๆแล้ว ถ้านางไม่แท็กมา เราจะไม่เข้าไปตอบหรอกค่ะ

แต่นางแท็กเรามา ก็เลยตอบไปซะหน่อย

แล้วเราก็บอกให้นาง ไปหารายการ Youは何しに日本へ　(คุณมาทำอะไรที่ญี่ปุ่น?) มาดู

จะได้รู้ว่า พวกฝรั่งน่ะ เค้ามาเที่ยวญี่ปุ่นกันเยอะมากแล้วก็เก่งมากด้วย

บางคนก็พูดภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยซ้ำ

เผื่อนางดูรายการนี้แล้ว จะได้เลิกคิดว่า "ฝรั่งเค้าจะถามทางหรือมาพูดคุยกับเธอ"

จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน กลัวล่วงหน้าตั้ง 7 ปีแบบนี้

แล้วที่นี้ นางก็หลังไมค์มาว่าเราค่ะ แล้วนางก็ทิ้งท้ายไว้ว่า

นางเป็นนักเรียนแพทย์ม.ชื่อดัง (ขอไม่บอกชื่อนะคะ) สมัยมัธยมเรียนคอนแวนต์

แต่ไม่ชอบฝรั่ง ไม่ชอบภาษาอังกฤษ มีไรป่ะ???

แล้วช้านกำลังจะได้แต่งงานไปอยู่ญี่ปุ่นกับคนที่รัก

แล้ว " ช้านก็ไม่ต้องทำงานหรือทำอะไรเลย ไม่ต้องหางานทำ ไม่ต้องดิ้นรน แบบเธอ !! "

จบค่ะ แล้วนางก็ unfriend เราไปเลย 

โห...............ไม่ให้โอกาสด่ากลับเลยนะเนี่ย // ชิ่งแล้วหนี

อ่านแล้ว สมเพชจริงๆ ค่ะ บอกตามตรง

แล้วก็มีอีกสเตตัสนึง ที่อ่านแล้วรู้สึกว่านาง "หลงตัวเอง" ไม่ใช่น้อยคือ 

นางก็บ่นเรื่องผลสอบวัดระดับค่ะ บอกว่าสอบวัดระดับ 2 ไม่ผ่านซะที

เป็นเพราะไม่ได้อ่านหนังสือและปีนี้ไปญี่ปุ่นบ่อย (แก้ตัวอ่ะสิ สอบไม่ผ่านมากกว่า)

แต่ไม่เป็นไรหรอก สอบไม่ผ่านก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็ต้องไปเป็นแม่บ้านอยู่บ้านเลี้ยงลูกแล้ว ไม่จำเป็น!!

เราอ่านแล้วก็เตือนไปด้วยความหวังดีว่า อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน

ถ้ามีโอกาสก็อยากให้สอบให้ผ่าน เผื่อว่าในอนาคตมันอาจจะมีประโยชน์

(เช่นเอาไปใช้สมัครงานในบริษัทญีปุ่นได้)

สุดท้าย เผื่อนางผ่านมาอ่าน อยากบอกว่า

การที่คิดว่าจะมาเป็นแม่บ้านอยู่แต่บ้าน มันมีค่ามีศักดิ์ศรีมากกว่าแม่บ้านอีกคน

ที่ "ดิ้นรน ตะเกียกตะกายหางานทำ"  เป็นสิ่งที่ทำให้คุณดูสูงกว่าคนอื่น

การที่คิดว่า ได้แต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่น แล้วมาเป็นแม่บ้านสามีเลี้ยง

ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างเลิศๆ เชิดๆ นี่ ขอบอกว่าคิดผิดนะคะ

อีกอย่างสามีคุณก็เป็นแค่ salaryman อายุแค่ 30 ต้นๆ ชีวิตมันเพิ่งเริ่มค่ะ

ยิ่งถ้าเดี๋ยวมีลูก พอลูกโตขึ้นเรื่อยๆ สามีทำงานหาเลี้ยงนอกบ้านคนเดียวด้วย

ครอบครัวในฝันของคุณไม่ได้เป็นอย่างที่คิดแน่นอน

ป.ล. อย่าให้รู้นะ ว่ามาญี่ปุ่นแล้วก็หางานทำเหมือนกัน

อยู่เป็นแม่บ้านให้สามีสุดที่รักเลี้ยงได้ตลอดชีวิตนะคะ ขอให้โชคดี