ซื้อของฝากโฮส และของให้ตัวเอง (หนึ่งในนั้นเป็นบู๊ทราคาถูกมักๆ)
วันนี้ไปตะลุยกาดหลวง (เชียงใหม่) มา ได้ทั้งของฝากและของตัวเองมาดูของฝากของโฮสและเด็ก ๆ ก่อนดีกว่าของฝากของโฮสพ่อ โฮสแม่เป็นโสร่ง(หรือเปล่า)ทางซ้ายของโฮสพ่อ ตัวละ 100 ทางขวาของโฮสแม่ ตัวละ 150 แอบแพง มาดูของฝากเด็ก ๆ มั่ง ตัวนี้เป็นของพี่สาว อายุ 4 ขวบ ตัวละ 150 เหมือนกัน กำลังคิดว่ามันจะตัวเล็กไปไหม แต่ช่างเหอะ เพราะแบบน่ารักดีส่วนตัวนี้เป็นของน้องน้อยอายุขวบครึ่ง เป็นปู้จาย ตัวนี้ราคา 150 บาทเหมือนกันตัวนี้คิดว่ามันคงตัวใหญ่ไปแน่ ๆ เลย แต่แม่บอกว่าใหญ่ ๆ น่ะดีแล้ว (ดียังไง?)ส่วนของของตัวเองที่ซื้อจากกาดหลวงไม่ได้่ถ่ายรูปไว้ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเครื่องกันหนาว เ่ช่น เสื้อไหมพรม หมวกไหมพรมแบบเกาหลี(ที่มีสายมัดใต้คาง) ถุงมือ กางเกงผ้ายืดออกกำลังกาย(เค้าเรียกว่าอะไรหว่า) แล้วก็ leggingอยากได้ลองจอนเหมือนกัน แต่หาซื้อไม่เจอ ก็เลยตัดออกไป มาถึงไคลแมกซ์...ไม่ได้ซื้อที่กาดหลวงหรอก ซื้อที่ร้านขายเสื้อผ้ามือสองตรงปากถนนเข้าหมู่บ้านนั่นคือ..อือ..อือ.. (แอคโค่)รองเท้าบู๊ททททททท ตอนแรกกะจะไม่ซื้อ เพราะคิดว่ามันเกะกะกระเป๋าเดินทาง แต่เพื่อนที่ไปเมกาฯก่อนหน้าบอกว่าซื้อมาด้วยเดี๋ยวจะเย็นเท้าเวลาเดินหิมะ เอาวะ ซื้อก็ซื้อ แต่เป็นมือสองนะ พอบอกท่านแม่ว่าอยากได้บู๊ท ท่านแม่บอกว่าปากทางเข้าหมู่บ้านเค้าขายพวกเสื้อกับรองเท้ามือสอง ลองไปดูกันไอ้เรายังไงก็ได้ ขอให้ได้ของราคาถูก ไม่แพงเวอร์ก็พอไป ๆ มา ๆ เลยได้บู๊คู่นี้มาราคาตอนแรกคิดว่ามันคงจะร้อยกว่า ไม่ถึงสองร้อย พอไปจ่ายตังค์เท่านั้นแหละอึ้งค้าบพี่น้อง ราคามัน...มัน...ถะ ถะ ถะ ถูกกกกกก มากกกกกกยี่สิบ มีสองกับศูนย์ (20) บาท เอ้งงงงงงงงโอ้ววววววว *[]*เป็นไปได้...แอบคิดว่ามันไม่คงทนหรือเปล่าว้า ถูกขนาดนั้น แต่ซื้อมาแล้ว ลองเดินๆๆๆ เฮ้ย มันก็ใช้ได้นี่หว่า ช่างเหอะ ถือว่าได้ของราคาถูก(มาก)มาครอบครองก็แล้วกันถ้าใส่ ๆ ไปมันพังก็ไม่เป็นไร เพราะสมราคา (แค่ใส่ลองก็ุคุ้มละ)จบการรายงานแต่เพียงเท่านี้Thank you for your kind attention (ประโยคปิดของนศ.เกือบทุกคนเวลารายงานหน้าชั้นวิชาปะกิด)