...ความฝันของนักเดินทางกำมะลออย่างเรา
ก็ขอแค่ได้มีอาณาจักรเล็กๆของตัวเอง
ได้อยู่กับคนที่รักและได้ทำในสิ่งที่อยากทำ
ไม่ต้องเดินทางรอบโลกหรือปีนยอดเขาสูง
อย่างที่ใครๆให้คำนิยามนักเดินทางก็ได้...
(จากบันทึกวันที่ 10 ก.ค. 2551)

เที่ยงคืนวันเสาร์ ที่ 4 ก.ค. 2552
ขับรถไปกินสุกี้ในเมืองบอสตัน
เริ่มต้นคืนแรกของวันหยุดในรอบสองปี








ออกเดินทางสายๆของวันอาทิตย์ที่ 5 ก.ค. 2552






ที่พักพิงคืนแรก








รูปนี้ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมมีคนหัวฟูนอนอยู่ในรถด้วย
ทั้งสามคนเราทนหนาวไม่ไหวเลยอพยพมานอนในรถ
กางเต็นท์ไว้ทำเท่ห์เฉยๆ ฮ่าๆๆๆ

นี่ก็เป็นความสุขอีกอย่างของเรา
บรรยากาศตอนเช้า ก่อไฟ ทำกับข้าว
สีเขียวของต้นไม้ยามต้องแสงแดด ดูยังไงก็สวยเนอะ











เช้านี้เรากินข้าวต้ม กับแหนมผัดไข่ ฝีมือโจ๋ใหญ่ อร่อยมั่กๆๆ ขอบอก
ตบท้ายด้วยกาแฟสำเร็จรูป ชื่นใจอย่าบอกใคร

อิ่มท้องกันแล้วก็ออกเดินเท้าบนเส้นทางเล็กๆ ริมที่พัก









จากแคมป์พื้นดิน ก็ไปขึ้นที่สูง
เป็นกระเช้าไฟฟ้า เรากลัวตอนขาลง
เพราะนึกถึงเครื่องเล่นตอนไปดิสนีย์
แต่จริงๆแล้ว มันไม่ได้ไหลลงพรวดพราดอย่างที่เราคิด
เค้าลงแบบนิ่มนวล ถ้าไม่มองข้างล่าง ก็จะไม่รู้เลยว่ากระเช้าไหลลง







พอเราเห็นความยิ่งใหญ่
ก็ให้นึกได้ทุกครั้งว่าตัวเรานั้นเล็กแค่นี้เอง





คนเราไม่ว่าอยู่ที่ไหน
ก็พยายามจะค้นหาความเป็นตัวของตัวเองเสมอ
ไม่ว่าจะชอบกินอะไร ชอบทำอะไร หรือว่าชอบอยู่ที่ไหน
และในที่สุดเราก็เจอว่ะอิ๊กคุง
สงสัยคงได้กลับบ้านเร็วๆนี้
เพราะมาถึงที่นี่ ที่ที่มีความศิวิไลท์อยู่ล้นฟ้า
เราก็ยังตามหาความเป็นตัวเราอยู่ดี...
คิดถึงนะ...ไว้วันหยุดหน้าจะอัพรูปให้ดูอีก

##ความสุข๒##

//www.bloggang.com/mainblog.php?id=belife&month=14-07-2009&group=3&gblog=9

Create Date : 11 กรกฎาคม 2552
Last Update : 4 สิงหาคม 2552 9:23:45 น.		21 comments
Counter : 1132 Pageviews.
Share Tweet