|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
จำเลยพิศวาส # 3
ตอนที่ 3
หลังจากนำเอกสารไปให้กับคนที่ผู้จัดการแผนกจัดซื้อสั่งแล้ว จันทร์ดาวก็รีบกลับเข้ามาทำงานต่อ หล่อนมาสายไป 3 ชั่วโมง หญิงสาวคิดอย่างละลายใจ พึ่งมาทำงานเพียงวันแรกหล่อนก็เข้าทำงานสายซะแล้ว ถึงแม้จะออกไปทำงานตามคำสั่งของหัวหน้าก็ตามที หญิงสาวคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้หล่อนเข้างานช่วงบ่ายสายเกือบ 3 ชั่วโมง หล่อนจำได้ว่ากำลังเดินออกมาจากธนาคาร และก็เห็นชายชาวต่างชาติคนหนึ่ง อายุอานามก็น่าจะสัก 60 ปีขึ้นไป แต่งตัวดี ยืนหันซ้ายหันขวาอยู่ตรงหน้าหล่อน แม่หนู ลุงถามทางหน่อยได้ไหมชายชาวต่างชาติตัวสูงใหญ่ถามหล่อนมาเป็นภาษาอังกฤษรัวเร็ว จันทร์ดาวอึ้งไปพักใหญ่ ก่อนจะค่อย ๆ เรียบเรียงคำพูดภาษาอังกฤษที่หล่อนไม่ได้เก่งนักหนาออกมาเป็นคำพูดช้า ๆ ได้คะคุณลุง เอ่อ... ไม่ทราบว่าคุณลงจะไปไหนคะหล่อนเห็นผู้ชายตรงหน้ายิ้มออกมาอย่างโล่งอก ลุงจะกลับโรงแรม แต่กลับไม่ถูกจันทร์ดาวเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย ทำไมล่ะคะ หรือว่าคุณลุงแอบหนีลูกมาเที่ยวแน่เลยชายคนนั้นหัวเราะ ก่อนจะบอกชื่อโรงแรมให้กับหล่อน จันทร์ดาวจึงพาเขานั่งแท๊กซี่ไปส่งที่หน้าโรงแรมหรูนั้น ก่อนจะรีบต่อรถกลับบริษัททันที
เคอร์ทำงานอยู่จนมืด เมื่อมองนาฬิกาหรูที่ข้อมือของตัวเองจึงรู้ว่ามันสองทุ่มแล้ว ชายหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างออกมาด้านหน้า ก่อนจะประสานนิ้วแกร่งเข้าด้วยกัน บิดตัวไปมาอย่างเมื่อยขบ เรือนร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามลุกขึ้นจากเก้าอี้หนังแท้สีดำ เดินอ้อมโต๊ะทำงานใหญ่ที่ทำด้วยไม้อย่างดีขัดจนขึ้นมัน มาหยุดยืนอยู่ที่หน้าต่างห้อง นิ้วแกร่งแหวกม่านมูลี่ออกจากกัน ดวงตาคมเหม่อมองออกไปยังพื้นดินเบื้องล่าง แสงไฟระยิบระยับยามค่ำคืนสวยงามไม่แตกต่างกันนักกับที่ลอนดอน ที่ที่เขาอยู่มาตลอดสิบกว่าปีเต็ม ๆ แต่เขาก็ไม่เคยลืมที่นี่ บ้านเกิดเมืองนอนของเขา ที่ที่เขาได้รู้จักรัก และก็รู้จักการพลัดพราก แม้จะเจ็บนักที่อยู่ที่นี่ แต่หัวใจของเขาก็ยังอยากจะรู้... อยากรู้เหลือเกินว่า เธอคนนั้นจะยังรอเขาอยู่อีกหรือไม่! หลังจากยืนทอดอาลัยอยู่นาน เคอร์ก็เดินออกจากห้องทำงานไปที่ลิฟท์ ชายหนุ่มกดลิฟท์ให้เปิดออกที่ชั้น 10 ชั้นนี้คือที่ทำงานของแผนกจัดซื้อ บุคลากรทุกคนของแผนกนี้อยู่ในชั้นนี้หมด รวมไปถึงนายสมควร ผู้จัดการอวดดีคนนั้นด้วย เขารู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากลของนายสมควรตั้งแต่อ่านรายงานจัดซื้อแล้ว และยิ่งได้พูดคุยก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัว คดในข้อ งอในกระดูกอย่างแน่นอน และเขาก็จะไม่ปล่อยไว้แน่
จันทร์ดาวปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ตรงหน้า ก่อนจะก้มลงปิดเครื่องสำรองไฟอีกทีหนึ่ง หญิงสาวกระชับกระเป๋าถือใบเล็กในมือแน่น ก่อนจะลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เดินออกไปยังประตูห้อง ในยามค่ำคืนอย่างนี้น่ากลัวชะมัด ตึกใหญ่ทั้งตึก มีหล่อนเหลืออยู่เพียงคนเดียวเท่านั้น จันทร์ดาวบิดลูกบิดประตูให้เปิดออก กำลังจะก้าวขาออกไป แต่ก็ต้องชะงัก เรือนร่างสูงใหญ่ภายใต้ชุดสูทหรูสีกรมท่ายืนจังก้าอยู่ตรงหน้าหล่อน จันทร์ดาวหน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบก้าวออกมาจากห้อง และปิดประตูตามหลังอย่างเบามือ ผมไม่คิดว่าจะยังมีพนักงานคนไหนไม่กลับบ้านเขาพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ จันทร์ดาวสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เงยหน้ามองเขา เห็นได้ชัด ๆ ว่าเขาจำหล่อนไม่ได้สักนิด... แต่ทำไมต้องให้เขาจำหล่อนได้ด้วยล่ะ ก็ช่างเขาสิ หญิงสาวเถียงให้กับตัวเองในใจ พึ่งทำงานเสร็จค่ะ กำลังจะกลับบ้านแล้วน้ำเสียงที่พยายามบังคับให้ไม่สั่นนั้น เมื่อเปล่งออกมามันช่างหน้าขบขันเหลือเกินในความคิดของหล่อน เคอร์พยักหน้ารับ ก่อนจะเลื่อนสายตาสำรวจผู้หญิงตรงหน้า เขาจำหล่อนได้ดีทีเดียว... ยายผู้หญิงที่เซ่อซ่าเข้าไปหาเขาถึงในห้องทำงาน ชายหนุ่มไม่คิดว่าหล่อนจะได้รับคัดเลือกให้มาร่วมงานกับบริษัทของเขา แต่ก็ช่างเถอะ หล่อนเป็นแค่พนักงานระดับล่าง เขาไม่จำเป็นต้องใส่ใจอยู่แล้ว แล้วคุณสมควรกลับไปแล้วหรือเขาถามเสียงไร้อารมณ์ ขณะเดินนำหล่อนไปที่ลิฟท์ หญิงสาวเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ ค่ะ เหลือฉันคนเดียว มือหนากดเปิดลิฟท์ ก่อนจะก้าวเข้าไปด้านใน หญิงสาวยืนมองนิ่งไม่กล้าเข้าไปยืนเคียงคู่กับเขา จนเคอร์ต้องดุเสียงเข้ม หล่อนจนยอมเข้าไปแต่โดยดี ผมไม่กัดคุณหรอก เชิญเคอร์แอบขบขันท่าทางตื่นกลัวของผู้หญิงที่พึ่งก้าวเข้ามายืนเคียงคู่กับเขาไม่ได้ หล่อนจะกลัวอะไรเขากันนักกันหนา เขาไม่ได้มีเขี้ยว เป็นยักษ์เป็นมารสักหน่อย หรือว่านี่.... ชายหนุ่มหรี่ตามองร่างบอบบางที่ยืนอยู่ชิดผนังอีกด้านหนึ่ง คือวิธีการขุดหลุมล่อเหยื่อ เคอร์หัวเราะเยาะอยู่ในใจ แต่นี่ก็เป็นเรื่องปกติ ที่ผู้หญิงทุกคนที่อยู่ใกล้เขา มักจะหาทางเอาชนะใจเขาด้วยวิธีต่าง ๆ อยู่แล้ว แต่คนนี้มาแปลก ทำตัวราวกับสาวใสไร้เดียงสา นี่หล่อนไม่รู้เลยหรือไงว่า ผู้หญิงพรหมจรรย์คือของต้องห้ามสำหรับเขา จันทร์ดาวรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง หล่อนพยายามทรงตัวให้อยู่บนขาของตัวเองจนกว่าลิฟท์จะเปิดออก แต่ว่ามันช่างนานแสนนานเหลือเกิน ทำไมนะแค่ 10 ชั้น ถึงใช้เวลาราวกับ 10 ปี สายตาของเขาที่ใช้มองหล่อน มันไม่ได้มีแววชื่นชมแม้แต่น้อย มันดูหมิ่น เหยียดหยาม จนหล่อนแทบอยากจะมุดดินหนี และทำไมหล่อนถึงโชคร้ายอย่างนี้ ทำไมต้องมาเจอเขาด้วย... กลิ่นไอแห่งบุรุษเพศของเขารุนแรงจนหล่อนมึนงง แม้จะยืนอยู่ห่างแต่หล่อนก็ยังได้กลิ่นเนื้อตัวของเขาลอยมาเข้าจมูก จันทร์ดาวแอบสูดความหอมอันตรายนั้นเข้าไปเต็มปอดอย่างลืมตัว พอคิดได้แก้มสาวก็แดงระเรื่อ แล้วคุณกลับยังไงเขาพูดทำลายความเงียบขึ้นมา จันทร์ดาวสะดุ้งตกใจ หันไปมองเขาหน้าตาตื่น คะ คือฉัน... กลับแท็กซี่ค่ะจันทร์ดาวตะกุกตะกัก เคอร์ยิ้มเยาะที่มุมปาก เขาอดแปลกใจตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมถึงต้องมาพูดคุยหรือถามไถ่อะไรที่ไร้สาระแบบนี้ กับผู้หญิงคนนี้ คนที่แทบจะหาความสำคัญไม่ได้เลยกับชีวิตของเขา เดี๋ยวผมไปส่งประตูลิฟท์ถูกเปิดออก เขาก้าวออกไป หญิงสาวยังยืนนิ่ง ตะลึงมองเขาตาค้าง คือ... ไม่รบกวนดีกว่าค่ะจันทร์ดาวก้าวออกมาจากลิฟท์ก่อนที่มันจะปิดลงเพียงเสี้ยววินาที หล่อนเดินตามหลังเขาออกไป เรือนร่างแข็งแกร่ง กำยำของเขา สง่างามเหลือเกิน จนหล่อนแทบละสายตาจากเรือนร่างของเขาไม่ได้เลย ผมไม่ชอบให้ใครปฏิเสธนี่คือคำตัดบทของเขา จันทร์ดาวถอนหายใจออกมา หล่อนอดแปลกใจไม่ได้ ว่าทำไมเขาถึงมาใจดีกับหล่อนขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ดู ๆ แล้วมันไม่ใช่นิสัยของเขาแม้แต่นิดเดียว ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ ขอบคุณมากที่กรุณาคำปฏิเสธนุ่ม ๆ ของจันทร์ดาวมีผลทำให้ เคอร์ที่กำลังก้าวเดินอยู่ชะงัก เขาหยุดเดินและหันกลับมาจ้องมองสตรีที่อยู่เบื้องหลัง ทำไม? เมื่อสบตากันในระยะประชิดกันขนาดนี้ หัวใจของหญิงสาวก็ดีดดิ้นราวกับกำลังออกสเต็บแดนซ์อยู่ ความอันตราย ป่าเถื่อนที่มีเขาเป็นสาเหตุกำลังจะฆ่าหล่อนให้ตาย คือว่า... คืออะไรมิทราบ!น้ำเสียงของเขาบอกให้รู้ว่า ตัวเขานั้นเคยชินกับการถูกตามใจมาขนาดไหน ฉันไม่อาจเอื้อมให้คุณไปส่งหรอกค่ะ เรามันคนละชั้นกัน คุณเป็นเจ้าของที่นี่ ส่วนชั้นแค่พนักงานระดับล่าง ที่คุณเองไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำไปหญิงสาวให้เหตุผลที่เหมือนจะฟังดูดี แต่ในความคิดของเคอร์แล้ว หล่อนดื้อด้านอย่างที่สุด เรื่องนั้นผมคิดเองได้ แต่ในเมื่อผมบอกว่าจะไปส่งคุณ...เขาหยุดพูดเดินเข้ามาใกล้หล่อนมากขึ้น ดวงตาคมจ้องมองจันทร์ดาวอย่างไม่สบอารมณ์ คุณก็ไม่มีสิทธิมาปฏิเสธเขาวางอำนาจอย่างน่าละอาย แต่ว่า... ไม่มีแต่ทั้งนั้นเขาคำรามใส่หล่อน จนจันทร์ดาวต้องเงียบงัน และผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะว่า เหตุผลที่ผมยอมสละเวลาไปส่งคุณ ก็เพราะว่าไม่อยากให้ชื่อของบริษัทอินเตอร์ ดีนขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เพราะพนักงานสาวถูกลากไปข่มขืนใบหน้านวลร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีกับคำพูดที่เขาพร่ำบอกว่าคือเหตุผลสำคัญในการมีน้ำใจของเขาครั้งนี้ ฉันควรจะดีใจใช่ไหมคะจันทร์ดาวเหน็บเขาเสียงขุ่น ชายหนุ่มพยักหน้า ใช่! คุณควรจะดีใจ และก็ซาบซึ้งในน้ำใจของผมหญิงสาวอยากจะกรีดร้องออกมาดัง ๆ ให้สมกับความยียวน กวนโทสะสุด ๆ ของเขานัก แต่ก็ทำไม่ได้... ค่ะ ดิฉันจะจำให้ขึ้นใจเลยหญิงสาวกัดฟันพูดออก ก่อนจะเดินไปรอเขาที่หน้าตึกอย่างไม่เต็มใจนัก แต่ก็ขัดคำสั่งอย่างวางอำนาจของเขาไม่ได้ หญิงสาวรอเขาไม่นาน เคอร์ก็เคลื่อนรถมาจอดอยู่ข้าง ๆ รถสปอร์ตคันหรูสีเข้มสวยสะดุด จันทร์ดาว ก้าวขึ้นไปนั่งคู่กับเขา หัวใจของหล่อนเต้นไม่เป็นระส่ำ ทั้ง ๆ ที่พยายามบอกกับตัวเองแล้วว่า เขาสูงเกินเอื้อม แต่เจ้าดวงใจไม่รักดี ก็ยังไม่ยอมเชื่อฟัง จนหล่อนสุดปัญญาจะห้ามมัน มันจะโรแมนติกแค่ไหนหนอ... ถ้าหล่อนกับเขาเป็นคู่รักกัน แล้วก็ทำแบบที่หล่อนเห็นพิมดาวทำกับผู้ชายคนนั้น ความรู้สึกบางอย่างจู่โจมอย่างกะทันหัน จันทร์ดาวแก้มร้อนผ่าว รีบสลัดความคิดนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว หล่อนมีเก้าทัพอยู่ในใจแล้วทั้งคน ทำไมถึงได้คิดอะไรทุเรศกับผู้ชายเกินเอื้อมคนนี้ด้วย พี่เก้าทัพ... เขาคือคนเดียวที่อยู่ในใจของหล่อนเสมอมา หล่อนฝันถึงเขาทุกคืน แต่ทำไมนะ ทำไมตั้งแต่วันที่หล่อนเห็นหน้าผู้ชายตัวโตคนนี้ ทำไมเขาถึงเข้ามาในความฝันของหล่อนแทนเก้าทัพ ทั้ง ๆ ที่หล่อนไม่ได้ปรารถนาให้มันเป็นอย่างนั้นเลยสักนิด สมองของหล่อนตอนนี้เริ่มสับสน ผู้ชายคนนี้มีอิทธิพลกับหล่อนเอามาก ๆ ทั้ง ๆ ที่พึ่งได้เจอกันแค่สองครั้งเท่านั้น เคอร์เหลือบตามองหญิงสาวที่นั่งตัวลีบอยู่ติดประตูอีกด้านอย่างสำรวจตรวจตรา ใบหน้ารูปไข่ขาวเนียน น่ามอง จมูกโด่งเชิดน้อย ๆ น่ารัก ริมฝีปากอิ่มเต็มสีสวย เรือนร่างอรชร บอบบางน่าทนุถนอม ชายหนุ่มรีบหันกลับไปมองถนนที่ทอดยาวเบื้องหน้าด้วยใบหน้าบึ้งตึ้ง เมื่อเริ่มรู้สึกถึงอิทธิพลบางอย่างที่ผู้หญิงคนนี้มีต่อเขา มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น จอดซอยข้างหน้าค่ะเสียงใส ๆ ทำลายภวังค์ทั้งหลายของเขาจนพังครืน ชายหนุ่มตีไฟเลี้ยวรถจอดข้างทาง หันมามองผู้หญิงที่พึ่งพูดเมื่อกี้อย่างเคลือบแคลงใจ คุณอยู่ซอยนี้หรือเคอร์ถามเสียงเรียบ จ้องมองหล่อนไม่วางตา จันทร์ดาวรู้สึกได้ถึงความผิดปกติของเขาอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่กล้าถามออกได้แต่เก็บไว้ในใจ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะจันทร์ดาวยกมือไหว้ขอบคุณ ก่อนจะก้าวลงจากรถไป ชายหนุ่มทำท่าจะรั้งไว้แต่ก็หยุดไว้ซะก่อน คงแค่บังเอิญมากกว่า เคอร์ร้องบอกตัวเองในใจ ขณะจ้องมองร่างบางที่เดินหายเข้าไปในซอยนั้นเงียบ ๆ แสงสว่างจากหลอดนีออนบนเสาไฟฟ้าทำให้เส้นทางไม่น่าหวาดกลัว อดีตบางอย่างที่ยังฝังใจเขาอยู่กลับเข้ามาแน่นอกอีกครั้ง เขาไม่กล้าที่จะไปหาหล่อน เพราะไม่แน่ใจว่าตัวเองจะทนรับสภาพความบอบช้ำได้ไหม ถ้าหล่อนคนนั้นไม่ได้รอเขาอีกต่อไป ชายหนุ่มกัดกรามขึ้นเป็นสัน ก่อนจะใส่เกียร์รถและรีบขับมันออกไปอย่างรวดเร็ว จันทร์ดาวหยุดเดิน หันกลับไปมองรถคันหรูที่หล่อนพึ่งก้าวลงมาแล่นจากไปด้วยความเร็วจนลับตา ความโหยหาบางอย่างกำลังมีอิทธิพลกับร่างกายของหล่อน และเขาก็เป็นตัวการ... ยังไงจันทร์ก็รักพี่เก้าจันทร์ดาวพูดบอกตัวเองอย่างหนักแน่น แม้จะเริ่มไม่มั่นใจตัวเองแล้วก็ตาม
เคอร์ใช้เวลาไม่นานในการขับรถกลับมายังคฤหาสน์หรูของตน ที่เขาพึ่งซื้อไว้เมื่อไม่นานมาเนี่ยเอง ภาพหญิงสาวน่าตาน่ารักยังติดตามเขาไม่ลบเลือน หล่อนดูสะอานสะอ้านไร้เดียงสา และยังตื่นกลัวง่ายอย่างน่าขำ ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเองเลยว่าตอนนี้หัวใจของเขาเริ่มจะไม่ปกติซะแล้ว ว่าไงผู้บริหารหนุ่มไฟแรงเสียงคุ้นหูที่พูดออกมาด้วยภาษาอังกฤษ ชายหนุ่มหันไปมอง ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาอย่างยินดี รอยยิ้มนี้น้อยคนนักที่จะได้เห็นมัน แด๊ด... มาได้ไงครับนี่เคอร์เดินเข้าไปประคองบิดาบุญธรรมให้นั่งลงบนเก้าอี้นุ่ม ทำไมไม่บอกผมล่วงหน้าล่ะครับ ผมจะได้ไปรับที่สนามบินคาโก้หัวเราะอย่างอารมณ์ดีให้กับบุตรชาย แด็ดอยากได้ความเป็นส่วนตัวบ้างก็เท่านั้นเคอร์จ้องมองบิดาด้วยสีหน้าเป็นห่วง แต่แด็ดครับ สุขภาพของแด็ด
เจ้าลูกชาย แด็ดไม่เป็นอะไรหรอก ความจริงแด็ดมาหลายวันแล้วนะเนี่ย แอบไปพักโรงแรมมาคาโก้ยิ้ม เมื่อเห็นใบหน้าของบุตรชายตกตะลึง อย่าทำหน้านั้นซิ เดี๋ยวใครเห็นเข้าเขาจะแปลกใจ เพราะปกติเคอร์ แพทเตอสันจะมีแค่หน้าเดียวคือ หน้ากากน้ำแข็งคาโก้หัวเราะชอบใจ ผิดกับเคอร์ที่ตีหน้าดุ แด็ด... อย่าเปลี่ยนเรื่องเลยครับ ผมเป็นห่วงแด็ดมากนะครับเคอร์พูดเสียงเข้ม จ้องมองบิดาด้วยสายตาเข้มงวด คาโก้ยกมือขึ้นโบกไปมาอย่างยอมแพ้ ก็ได้ ก็ได้ ต่อไปแด็ดจะไม่หนีเที่ยวอีกแล้ว พอใจหรือยังครับ คุณเคอร์ แพทเตอสันคาโก้ทำเสียงประชด เคอร์ยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แล้วนี่ไปไหนมาล่ะ ทำไมกลับค่ำเหลือเกินคาโก้ถาม เคอร์ตีหน้าบึ้งตึงก่อนจะพูดออกไปเสียงเรียบ ก็เคลียงานที่บริษัทใหม่นะครับเคอร์ถอนหายใจออกมาหนักหน่วง ใบหน้ามีแววกังวล คาโก้มองบุตรชายอย่างพูดออกมา งานหนักหรือไง เคอร์ส่ายหน้า ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ตัวงานหรอกครับ แต่มันอยู่ที่คน ตอนนี้ผมกำลังจะจัดการให้เด็ดขาดอยู่เคอร์ถอนหายใจออกมา แด็ดเชื่อว่าเคอร์ทำได้ เพราะเคอร์ไม่เคยทำให้แด็ดผิดหวัง แด็ดให้อำนาจเคอร์เต็มที่คาโก้ลุกขึ้นยืน ยกมือหนาที่เริ่มเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลาขึ้นตบไหล่บุตรชายเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ ผมจะไม่ทำให้แด็ดผิดหวังครับ ผมสัญญาเคอร์รับปากอย่างหนักแน่น ก่อนจะพยุงร่างสูงใหญ่ของบิดาพาไปเข้าห้องนอน หลังจากพาบิดาเข้านอนแล้ว เคอร์ก็กลับเข้าห้องนอนของตัวเอง คืนนี้เขาจะนอนคนเดียว โดยไม่มีผู้หญิงคนไหนร่วมเตียง ความเครียดจากงานทำให้ความใคร่ ที่เกิดจากความหิวกระหายในเพศรสจางหายไป ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนเตียงอย่างหมดแรง เขาเหนื่อยเหลือเกินที่ต้องสร้างหน้ากากไว้ป้องกันตัวเอง เพื่อกันทุกคนเข้าถึงหัวใจของเขา แต่ตอนนี้รู้สึกว่าหัวใจของเขาจะเต้นแรงขึ้น เมื่อนึกถึงใบหน้าของแม่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงที่ไม่มีอะไรคู่ควรกับเขาสักนิด หล่อนก็แค่พนักงานระดับล่าง แต่ทำไมนะ เขาถึงได้จดจำหล่อนได้ไม่ลืม นี่เขากำลังจะนอกใจ... ผู้หญิงที่เขารอคอยมาสิบกว่าปีหรือนี่ ไม่มีทาง! ยังไงหัวใจของเขาก็เป็นของหล่อนเสมอมา ชายหนุ่มยกมือขึ้นกุมล็อคเกตที่ห้อยอยู่ที่คอ ลูบไล้ไปมาอย่างทนุถนอม สักวันเขาจะต้องเอามันไปคืนให้เจ้าของให้ได้...
จันทร์ดาวสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมาการดึก เหงื่อเม็ดโต ๆ ผุดขึ้นมาเต็มหน้าผาก หญิงสาวลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นทาบหน้าอกไว้ด้วยความหวาดผวา เสียงหายใจหอบระรัวราวกับมันจะกระเด้งออกมานอกอก ฝันร้าย... แต่ว่าหล่อนไม่มั่นใจเท่าไหร่ว่ามันจะคือฝันร้าย เพราะถึงแม้ในความฝันมันจะน่าหวาดกลัวนัก แต่คำโบราณที่หล่อนเคยได้ยินมา มันไม่สามารถทำให้หล่อนคิดว่าเป็นฝันร้ายไปได้ งูตัวใหญ่ดำทมิฬ กอดรัดร่างของหล่อนจนแทบแหลกเหลว จันทร์ดาวหวาดกลัวแทบขาดใจ ในความฝันหญิงสาวกรีดร้องออกมาอย่างตื่นตระหนก แต่เจ้างูตัวเขื่อนสีดำนั้นก็ไม่มีท่าทางจะหยุดรัดร่างของหล่อน แต่นั้นมันก็ยังไม่ทำให้หล่อนตกใจเท่ากับเมื่อเห็น หัวของเจ้างูตัวนั้นกลับกลายเป็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคนที่หล่อนพยายามจะไม่คิดถึง แต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน หญิงสาวล้มตัวลงนอนอีกครั้งหนึ่ง พยายามข่มตาให้หลับ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ยอมเชื่อฟังคำสั่งแม้แต่น้อย สมองของหล่อนยังคงวนเวียนอยู่แต่เรื่องของเขา ใบหน้าของเขายังลอยอยู่ในความนึกคิดไม่คลาย
วันรุ่งขึ้นจันทร์ดาวรีบมาทำงานแต่เช้า ออฟฟิศยังร้างผู้คน แต่ก็นะ พึ่งหกโมงเช้าเองนี่ หญิงสาวเดินตรงไปที่ลิฟท์ ก่อนจะก้าวเข้าไปในนั่นเมื่อมันเปิดออก นิ้วเรียวกดเลขที่ชั้น 10 นั้นคือชั้นที่หล่อนทำงาน เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงาน เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้นด้านหลัง มาทำงานแต่เช้าเลยนะหนู หญิงสาวรีบหันไปมอง ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเป็นสมควรผู้จัดการของหล่อนนั่นเอง พอดีจันทร์ตื่นเช้าน่ะค่ะ ผู้จัดการก็มาทำงานเช้าเหมือนกันนะคะจันทร์ดาวยิ้มหวานให้ ก่อนจะก้มลงวางกระเป๋าถือในลิ้นชักล่างสุด ขณะที่หล่อนกำลังจะเงยหน้าขึ้น หล่อนก็ตกต้องใจสุดขีดเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรบ้างอย่างมาสัมผัสกับบั้นท้ายของหล่อน อุ้ย!จันทร์ดาวร้องออกมาอย่างตกใจ รีบผละหนี ก้นหนูนี่นิ่มจังเลย งอนน่า...ชะมัดหญิงสาวหน้าร้อนผ่าว ก้าวเท้าถอยหลังห่างจากผู้ชายร่างท้วมหัวล้านที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายอย่างหวาดกลัว หล่อนแทบจะเชื่อกับสิ่งที่กำลังเผชิญ คุณสมควรทำอะไรคะ อย่ามาหยาบคายกับจันทร์นะสมควรยืนกอดอก แสยะยิ้ม มองผู้หญิงรุ่นลูกตรงหน้าราวกับจะกลืนกิน อย่าทำเป็นเล่นตัวนักสิหนู ถ้าเชื่อฟังฉัน หนูจะได้ทุกอย่างจันทร์ดาวถอยหนีไปจนหลังติดผนัง เมื่อสมควรเดินเข้ามาใกล้ หญิงสาวแทบอยากจะอาเจียนออกมาให้สมกับความหยาบคายของผู้ชายตรงหน้า แต่จันทร์มาทำงานนะคะ กรุณาอย่าคิดกับจันทร์แบบนี้เลยหญิงสาวพูดเสียงสั่นอย่างอ้อนวอน แต่ไอ้หมูตอนนั่นกลับหัวเราะชอบใจ เพราะไม่เคยมีลูกน้องคนไหนที่เขาต้องการแล้วหลุดรอดเงื้อมือของเขาไปได้สักคน และสำหรับแม่คนสวยนี่ก็ไม่มีวันเช่นกัน ฉันอยากได้หนูจริง ๆ บนเตียงหนูคงลีลาดีไม่เบาจันทร์ดาวแทบอ้วกออกมา หล่อนมองซ้ายขวาเพื่อหาทางหนี แต่สมควรเข้ามาประชิดตัวซะก่อน อย่าเข้ามานะหญิงสาวร้องห้ามเสียงแหลม เมื่อสมควรดึงร่างบางของหล่อนไปแนบชิด หล่อนดิ้นรนอย่างสุดกำลัง พยายามจะร้องให้คนช่วย แต่เช้ามืดอย่างนี้คงไม่มีใครได้ยิน นี่ล่ะมั้งคือสิ่งที่เกสรพยายามจะเตือนหล่อน ทำไมนะหล่อนถึงโง่เง่าอย่างนี้ พึ่งมารู้เอาตอนที่ภัยมาถึงตัวซะแล้ว หญิงสาวพยายามดิ้นรนต่อสู้อย่างไม่คิดชีวิต หล่อนไม่คิดเลยว่าสมควรจะหยาบช้าเยี่ยงนี้ อย่าดิ้นสิสมควรตวาด ก่อนจะบีบเคล้นไปตามเนื้อตัวของจันทร์ดาวอย่างหยาบคาย หญิงสาวแทบทนกับความอัปยศนี้ต่อไปไม่ได้ มือบางทั้งผลักทั้งดันไอ้เฒ่าหัวงูนี้ให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าจะทำได้ยากเต็มที ปล่อยนะ ปล่อยสิจันทร์ดาวร้องไห้ออกมา เมื่อทั้งหยิกทั้งข่วนแล้วมันยังไม่ได้ผล หญิงสาวจึงคลำสะเปะสะปะไปบนโต๊ะทำงานที่อยู่ข้าง ๆ ก่อนจะได้อาวุธมาชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นที่เจาะกระดาษขนาดพอเหมาะ โอ๊ย... อีเด็กบ้าสมควรยกมือขึ้นกุมศีรษะที่ไร้เส้นผมของตัวเองอย่างเจ็บปวด เมื่อถูกที่เจาะกระดาษตีเข้าอย่างจัง จันทร์ดาวรีบวิ่งหนีออกไปที่หน้าประตูอย่างลนลาน จันทร์ไม่ได้ตั้งใจนะคะ แต่คุณรังแกจันทร์ก่อนจันทร์ดาวเปิดประตูออกไปด้วยความตื่นตระหนก เสียงอาฆาตของสมควรยังดังไล่หลังหล่อนมาติด ๆ หล่อนคงต้องถูกเลิกจ้างอย่างแน่นอน... หญิงสาววิ่งไปที่ลิฟท์ ผมเหย้าของหล่อนกระเซอะกระเซิง เสื้อผ้ายับยู้ยี้ ใบหน้างามเปื้อนคราบน้ำตา หล่อนยืนรอลิฟท์ด้วยความร้อนใจ ด้วยกลัวว่าสมควรจะวิ่งตามออกมา ประตูลิฟท์เปิดออก หญิงสาวรีบวิ่งเข้าไปในนั่นอย่างรวดเร็ว โดยหล่อนมองไม่เห็นใครอีกคนหนึ่งที่ยืนอยู่ก่อนแล้วในนั้น ร่างบอบยืนสะอื้นตัวโย และกว่าจะรู้ตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียว หล่อนก็ร้องไห้โชว์ไปเรียบร้อยแล้ว สภาพของคุณเหมือนพึ่งถูกรุมโทรมมาไม่มีผิดเคอร์พูดเสียงเรียบเหมือนเดิม ดวงตาคมของเขากวาดมองร่างบอบบางที่สั่นเทานั้นอย่างประหลาดใจ ฉะ ฉัน... เอ่อ คือหญิงสาวพูดไม่ออก ได้แต่สะอื้น ผมไม่ชอบเห็นผู้หญิงร้องไห้เขาพูดอย่างเอาแต่ใจ และเหมือนกับไล่หล่อนในที จันทร์ดาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างตัดพ้อ เคอร์ยืนนิ่งขึงไปนาน ก่อนจะได้สติยิ้มเหยาะออกมา ผมจะไม่ถามแล้วกันว่าคุณไปทำอะไรมา แต่ขอร้องช่วยจัดสภาพตัวเองให้ดูได้หน่อย เพราะผมไม่ต้องการให้เป็นขี้ปากของพนักงานในบริษัทนี้ จันทร์ดาวน้ำตาคลอ มือบางรีบยกขึ้นจัดแต่งเสื้อผ้าของตัวเองให้เข้าที ก่อนจะแกะยางหมัดผมออก ผมสีดำสนิทเหยียดตรงแผ่เต็มหลัง เคอร์มองมันอย่างถูกใจ นึกอยากจะหยิบมันมาพันกับนิ้วแกร่งของตัวเองนัก คุณปล่อยผมก็ดีนะเขาพูดขึ้นลอย ๆ หญิงสาวชะงักมือที่กำลังจะรวบผม หันไปมองเขาด้วยดวงตากลมโต เคอร์รู้ตัวรีบยักไหล่ ผมแค่ออกความคิดเห็นเท่านั้น แล้วคุณจะไปชั้นไหน เท่าที่ผมทราบ คุณทำงานที่แผนกจัดซื้อไม่ใช่หรือ แล้วคุณจะขึ้นไปชั้นบนทำไมเขาถามอย่างสงสัย จันทร์ดาวเงียบไม่ตอบ จะให้หล่อนตอบไปได้ยังไงล่ะ ว่าหล่อนหนีอสูรกายร้ายมา เอ่อ... คงจำผิด งั้นดิฉันออกชั้น 18 แล้วกันจันทร์ดาวขยับตัวไปข้างหน้า กดเลขชั้นที่ 18 เคอร์สูดกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกายสาวเข้าเต็มปอด ทำไมนะ ทำไมเขาถึงต้องมีปฏิกริยากับผู้หญิงคนนี้ด้วย ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความคึกคะนองที่พองโตอยู่ที่ซอกขา คงเป็นเพราะหลายวันมานี่เขาไม่ได้มีเซ็กซ์เลยก็เป็นได้ จึงทำให้เขามีอารมณ์ใคร่ขึ้นมากะทันหันแบบนี้ นั่นคือความคิดที่ดีทีเดียว เพราะผมไม่ต้องการให้ใครเห็นคุณออกจากลิฟท์ในขณะที่มีผมอยู่ด้วยเขาพูดเสียงห้วน และโหดร้ายมากในความรู้สึกของหญิงสาว ดิฉันขอโทษค่ะ ที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อนตลอด แต่เช้าอย่างนี้คงยังไม่มีใครมาหรอกค่ะจันทร์ดาวรู้สึกเจ็บช้ำแน่นอก เขากลัวมากนักหรือไง ที่ต้องออกจากลิฟท์พร้อมกับหล่อน ในสภาพแบบนี้ ขอบคุณที่คุณเข้าใจเขาพูดออกมาอย่างไร้น้ำใจที่สุด แต่ก็นะ หล่อนกับเขามันคนละชั้นกันนี่ ถ้ามีข่าวกับหล่อนชื่อเสียงของเขาคงด่างพร้อย ทำไมหล่อนต้องไปแคร์กับความคิดของเขาที่มีต่อหล่อนด้วยนะ จันทร์ดาวก้าวออกมาจากลิฟท์ด้วยแข้งขาสั่น ร่างบางแทบจะทรงตัวไม่อยู่ หญิงสาวยืนนิ่งรอจนประตูลิฟท์ปิดลง น้ำตาที่กักไว้ทะลักออกมา คนใจร้ายหล่อนพูดออกมาเสียงสะอื้น ก่อนจะค่อย ๆ ขยับตัวไปยังลิฟท์อีกตัวหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลกันนัก หล่อนต้องไปห้องน้ำก่อน ต้องไปจัดสภาพตัวเองให้ดูได้สักนิด ก่อนจะลงไปเผชิญหน้าหัวหน้าลามกคนนั้น ถ้าเขาจะไล่หล่อนออก หล่อนก็ยินดีจะลาออก เพราะหล่อนคงทำใจให้ทำงานร่วมกับผู้ชายบ้ากามคนนั้นต่อไปไม่ได้ แม้จะอดเสียดายงานและก็เงินเดือนไม่น้อยก็ตาม
ติดตามตอนต่อไปค่า
Create Date : 14 กันยายน 2552 |
Last Update : 14 กันยายน 2552 11:01:31 น. |
|
61 comments
|
Counter : 2105 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: ยุ (แฟนคลับคุณใบบัวเลยนะ) IP: 125.27.79.208 วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:9:07:37 น. |
|
โดย: จา IP: 124.121.67.139 วันที่: 18 กันยายน 2552 เวลา:16:11:08 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 216.15.63.80 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:9:24:43 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 216.15.63.80 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:12:20:25 น. |
|
โดย: jjooyy IP: 124.122.140.173 วันที่: 20 กันยายน 2552 เวลา:21:50:21 น. |
|
โดย: ใบบัว (baiboau ) วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:15:47:08 น. |
|
โดย: Coffee IP: 58.64.114.254 วันที่: 21 กันยายน 2552 เวลา:16:43:44 น. |
|
โดย: Candy IP: 124.121.89.136 วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:1:58:57 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 216.15.63.80 วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:6:13:07 น. |
|
โดย: จา IP: 124.122.214.157 วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:15:26:01 น. |
|
โดย: nooldezaa IP: 58.8.112.161 วันที่: 22 กันยายน 2552 เวลา:17:23:57 น. |
|
โดย: น้ำ/anootsra IP: 124.121.215.43 วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:10:37:22 น. |
|
โดย: Noo IP: 125.24.110.24 วันที่: 24 กันยายน 2552 เวลา:20:50:43 น. |
|
โดย: namwan IP: 127.0.0.1, 58.9.194.87 วันที่: 25 กันยายน 2552 เวลา:11:35:23 น. |
|
โดย: candy IP: 124.122.47.156 วันที่: 26 กันยายน 2552 เวลา:21:14:14 น. |
|
โดย: auau IP: 112.142.146.70 วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:17:52:20 น. |
|
โดย: angella IP: 118.174.1.63 วันที่: 27 กันยายน 2552 เวลา:21:20:35 น. |
|
โดย: alan IP: 124.122.118.181 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:15:48:39 น. |
|
โดย: Newspaper IP: 125.27.120.80 วันที่: 2 ตุลาคม 2552 เวลา:16:28:50 น. |
|
โดย: Newspaper IP: 125.27.121.222 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:16:16:15 น. |
|
โดย: maru IP: 58.11.57.235 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:21:59:25 น. |
|
โดย: far IP: 110.164.139.160 วันที่: 4 ตุลาคม 2552 เวลา:20:46:02 น. |
|
โดย: nok IP: 125.25.97.119 วันที่: 5 ตุลาคม 2552 เวลา:10:23:47 น. |
|
โดย: pR@nG ^^ IP: 119.31.126.141 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:14:23:26 น. |
|
โดย: wee IP: 118.173.43.19 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:15:20:58 น. |
|
โดย: wiynine IP: 111.84.7.170 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:22:08:40 น. |
|
โดย: candy IP: 124.122.47.112 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:23:35:59 น. |
|
โดย: ืnooknick IP: 122.154.18.253 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:15:00:42 น. |
|
โดย: auau IP: 114.128.140.241 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:19:48:23 น. |
|
โดย: noi IP: 125.25.128.39 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:8:02:00 น. |
|
โดย: หนูขอรหัสด้วยนะค่ะ IP: 114.128.9.179 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:8:57:16 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 216.15.63.80 วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:7:02:25 น. |
|
โดย: muubin IP: 117.47.117.204 วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:16:07:13 น. |
|
โดย: mak IP: 124.120.186.197 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:11:25:45 น. |
|
โดย: Yam IP: 124.122.160.197 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:23:10:56 น. |
|
โดย: เนเธเนเธเน IP: 202.28.35.2 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:23:19:10 น. |
|
โดย: เนเน่ IP: 202.28.35.2 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:23:21:42 น. |
|
โดย: gaygaiii IP: 118.173.22.196 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:12:35:41 น. |
|
โดย: PK IP: 115.87.18.198 วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:20:23:52 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 76.252.200.168 วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:22:43:30 น. |
|
โดย: gaygaiii IP: 118.173.15.218 วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:21:42:09 น. |
|
โดย: bee IP: 61.91.160.218 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:1:26:56 น. |
|
โดย: prang IP: 58.10.167.157 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:11:38:18 น. |
|
โดย: มนุสสา IP: 76.252.200.168 วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:22:21:26 น. |
|
โดย: ploysai IP: 125.25.97.232 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:20:09:03 น. |
|
โดย: mameaw IP: 58.9.18.236 วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:21:26:18 น. |
|
โดย: เม IP: 203.156.27.67 วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:17:29:12 น. |
|
โดย: yubonrats IP: 61.91.188.162 วันที่: 26 ตุลาคม 2552 เวลา:19:03:33 น. |
|
โดย: sasa IP: 58.9.81.129 วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:12:37:19 น. |
|
โดย: mama IP: 125.26.122.76 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2552 เวลา:4:01:55 น. |
|
โดย: เน IP: 192.168.193.235, 202.28.35.2 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:49:22 น. |
|
โดย: nooknick IP: 118.172.106.123 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:11:39 น. |
|
โดย: ตามน้ำ IP: 210.246.186.9 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:17:56 น. |
|
โดย: dao IP: 117.47.14.158 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:04:32 น. |
|
โดย: min IP: 180.180.2.120 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:22:22:30 น. |
|
โดย: koffee IP: 61.90.24.211 วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:21:29:16 น. |
|
โดย: LoOkMoO IP: 124.122.149.201 วันที่: 26 ธันวาคม 2552 เวลา:18:31:38 น. |
|
โดย: nari IP: 58.8.94.194 วันที่: 26 ธันวาคม 2552 เวลา:23:22:28 น. |
|
โดย: mint IP: 119.31.126.141 วันที่: 29 ธันวาคม 2552 เวลา:14:33:43 น. |
|
โดย: app IP: 119.160.214.28 วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:8:45:35 น. |
|
โดย: app IP: 119.160.214.28 วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:8:47:20 น. |
|
| |
|
baiboau |
|
|
|
|
วิธีการสมัครเป็นสมาชิกทำงัยอ่ะ ช่วยตอบหน่อย