BlogGang.com : : baiboau : จำเลยพิศวาส # 4

ตุลาคม 2552

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

11 ตุลาคม 2552

จำเลยพิศวาส # 4

จำเลยพิศวาส # 4

ตอนที่ 4

หลังจากทำใจอยู่ในห้องน้ำนานโข จันทร์ดาวก็รวบรวมความกล้ากลับเข้าไปในห้องทำงานอีกครั้ง สมควรหัวหน้าของหล่อนทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่พูดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าแม้แต่น้อย
“ต่อรองราคาซับพลายเออร์เจ้านี้ให้ผมหน่อย ผมขอด่วน”สมควรพูดด้วยน้ำเสียงปกติ จันทร์ดาวนั่งตัวสั่น หล่อนไม่รู้จะทำยังไงดี จะทำงานต่อไป หรือว่าจะลาออกดี
“ค่ะ”จันทร์ดาวนั่งก้มหน้านิ่ง หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะเงยขึ้นมองผู้ชายคนนั้น มันน่ากลัวและก็โหดร้ายเกินไปสำหรับหล่อน
“เป็นไงบ้างล่ะ ที่เตือนไว้เข้าใจหรือยัง”เกสรเพื่อนร่วมงานของหล่อนเดินเข้ามาหา มองหล่อนอย่างเห็นใจ ก่อนจะก้มลงกระซิบกระซาบคำพูดที่หล่อนฟังแล้วหน้าไปทั่วสันหลัง
“นี่แค่เริ่มต้น ไอ้บ้ากามนี่มันจะบีบจนเราต้องยอมมัน พี่โดนมาแล้วแต่โชคดีหน่อยที่พี่ไม่สวยเท่าจันทร์ไม่งั้นมันคงไม่ปล่อยไว้อย่างนี้ ระวังตัวให้มากขึ้น ทางที่ดีถ้าไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทองอะไร ก็ไม่หางานอื่นทำดีกว่า เพราะแผนกนี้คือนรกดี ๆ นี่เอง”
“แล้วไม่มีใครทำอะไรเขาได้เลยหรือคะ”จันทร์ดาวถามอย่างสงสัย เกสรส่ายหน้า
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน”เกสรเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเองแล้ว จันทร์ดาวถอนหายใจออกมาอย่างกลัดกลุ้ม ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินเหรอ... หล่อนกำลังต้องการเงินจนตัวสั่นต่างหาก

จันทร์ดาวตัดสินใจทำงานอยู่ที่บริษัทนั้นต่อไป แต่หญิงสาวพยายามระมัดระวังตัวมากขึ้น หล่อนจะไม่ยอมอยู่ในห้องทำงานตามลำพังกับสมควรเป็นอันขาด และตลอดระยะเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาสมควรก็ไม่เคยทำตัวหยาบคายแบบนั้นกับหล่อนอีกเลย หญิงสาวเบาใจขึ้น แต่หล่อนหารู้ไหมว่า ยามทะเลสงบอย่างนี้มันน่ากลัวกว่ายามมีเกลียวคลื่นขนาดไหน
“เสร็จสักที”หญิงสาวถอนหายใจออกมา มือบางวางปากกาลงบนโต๊ะอย่างโล่งใจ เมื่องานที่สมควรสั่งให้หล่อนทำเสร็จสิ้นลง
จันทร์ดาวเก็บข้าวเก็บของเข้าที่แล้ว ก็เปิดลิ้นชักหยิบกระเป๋าถือขึ้นมาสะพาย ก่อนจะลุกขึ้นเดินตรงไปยังประตูและก้าวออกไป
เคอร์ขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เมื่อลิฟท์ถูกกดเปิดจากด้านนอก และเมื่อมันเปิดออก ภาพของสตรีที่เขาจำได้ติดตาก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มยืนจ้องมองหล่อนนิ่ง ดวงตาคมเข้มดุจเหยี่ยวนั้นเป็นประกาย แต่ใบหน้าหล่อล้ำเลิศกลับเฉยชาจนเดาความรู้สึกไม่ออก
“คุณ...”จันทร์ดาวพูดไม่ออก หล่อนตกใจไม่น้อยที่พบเจอเขาอีกครั้ง และมันก็เหมือนครั้งเดิม ๆ ที่พวกเขาจะเจอะเจอกันในลิฟท์
“เข้ามาสิ ผมจะรีบกลับ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าเอาแต่ยืนจ้องหน้าเขานิ่ง ไม่ยอมก้าวเข้ามาในลิฟท์
“ค่ะ...”จันทร์ดาวก้าวเข้าไปในลิฟท์ด้วยท่าทางหวาดหวั่น หล่อนไม่เข้าใจตัวเองนักว่าทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ด้วยเวลาที่ต้องประจันหน้ากับเขา หัวใจเต้นแรงเหมือนกลอง ความร้อนวูบวาบบางอย่างเกิดขึ้นทันทีเมื่อกลิ่นกายหอมอ่อน ๆ ของเขาลอยมาแตะจมูก
หญิงสาวพยายามจะไม่ใส่ใจกับความผิดปกติของตัวเองอย่างที่สุด แต่เจ้าความรู้สึกแปลก ๆ ก็เริ่มเคลื่อนไหวไปตามเส้นเลือดก่อนจะขมวดปมรวมกันอยู่ที่บริเวณท้องน้อย จันทร์ดาวแทบจะหายใจไม่ออกกับปฏิกิริยาที่ตัวเองมีต่อเขา
ยิ่งยืนอยู่ใกล้เท่าไหร่ ความไร้ยางอายก็ควบคุมหล่อนเข้าไปทุกที ภาพหล่อนโอบกอดกับเขาอย่างรักใคร่ ผุดขึ้นมาในห้วงสำนึก ไหนจะริมฝีปากได้รูปสุดแสนจะเซ็กซี่นั่นอีก สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้ลำคอของหล่อนแห้งผากราวกับอดอยากน้ำมาแรมปี และไม่ช้าแก้มสาวก็แดงระเรื่อเมื่อคิดไปว่าริมฝีปากคู่สวยนั้นจุมพิตลงมาบนเรียวปากอิ่มของตัวเอง
“หยุดจ้องผมเสียที...”
เสียงนี้ของเขาเรียกสติหล่อนกลับคืนมา จันทร์ดาวเบิกตากว้างมองเขาอย่างอับอาย ก่อนจะรีบขยับตัวไปยืนหันหลังให้เขาชิดกับผนังลิฟท์ แต่กระนั้นเสียงห้าวห้วนแกมรู้ทันของเขาก็ยังคงก่อกวนหล่อนไม่หยุด
“ผมไม่ชอบผู้หญิงให้ท่า ถ้าผมต้องการ ผมจะไขว้คว้าไว้เอง”
จันทร์ดาวแทบอยากจะเอาหัวมุดลงไปใต้พื้นลิฟท์ที่หล่อนยืนอยู่ ทำไมนะ ทำไมกัน ทำไมหล่อนต้องมาเจอะเจอเขาด้วย เขาคือซาตานร้ายดี ๆ นี่เอง เพราะทุกครั้งที่เจอเขา หล่อนควบคุมความรู้สึกวาบหวามที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนไม่ได้เลย
นี่เขาทำอะไรกับหล่อนกัน...
เคอร์ปลายตามองผู้หญิงที่ยืนหันหลังให้เขาอยู่อย่างดูแคลน เขากวาดสายตามองเรือนร่างอรชรนั้นตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ก่อนจะวกขึ้นมาที่ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมดำขลับ รอยยิ้มเยาะปรากฏเด่นชัดที่มุมปาก
“คุณมีแผนอะไรหรือเปล่า ถึงได้ทำงานดึกดื่นขนาดนี้...”จันทร์ดาวสะดุ้งน้อย ๆ กับคำพูดกล่าวหากลาย ๆ ของเขา หญิงสาวเม้มเรียวปากแน่น พยายามข่มใจอย่างที่สุดที่จะไม่หันหน้าไปโต้ตอบคำพูดแสนจะทุเรศนั้น
“แต่ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณคงรู้ว่าผมเลิกงานเวลานี้ทุกวัน...”เขาพูดยานคาง จ้องมองแผ่นหลังของสาวน้อยตรงหน้าด้วยสายตาชิงชัง
“มาดักรอผมใช่ไหม!”คำพูดสุดจะหลงตัวเองของเขา ทำให้หล่อนแทบอาเจียนออกมา หญิงสาวหันขวับกลับไปมองผู้ชายเจ้าของคำพูดเฮงซวยนั้นด้วยความไม่พอใจ
“ไม่ใช่สักหน่อย คุณหลงตัวเองเกินไปแล้วนะ”หล่อนเถียงเสียงดัง ลืมตัวไปสนิทว่ากำลังอับอายเขาอยู่ที่เผลอไปจ้องหน้าเขาแบบจะกลืนกินอย่างเมื่อครู่นี้
เคอร์หัวเราะเยาะออกมา มองก็รู้ว่าหล่อนนั้นเจ้าเล่ห์มากแค่ไหน “ให้ผมเชื่อคุณหรือไง เมื่อกี้ก็เห็นอยู่... คุณแทบจะกินผมด้วยสายตาของคุณอยู่แล้ว”
เขาย้ำเตือนความน่าละอายของหล่อน จันทร์ดาวแก้มแดงด้วยความอับอาย “ฉะ ฉัน...”
“เถียงไม่ออกหรือไง... ก็มันเป็นเรื่องจริง”เขาย้ำความคิดอันน่าสะอิดสะเอียนนั้นอีกครั้ง หญิงสาวหน้าร้อนผ่าว เลือดแห่งความอับอายแล่นไปทั่วร่าง
“ไม่จริง... ที่ฉันมองคุณก็เพราะว่า...”
“ก็เพราะอะไร ไหนลองบอกเหตุผลดี ๆ มาสักข้อหนึ่งสิ”เขาหัวเราะเยาะ ขณะขยับเรือนร่างหนากำยำนั้นเข้ามาใกล้หล่อน จันทร์ดาวแทบจะหายใจไม่ออก เมื่อกลิ่นอายของเขาลอยเข้ามาแตะจมูกอีกแล้ว และนั่นก็เป็นผลให้เลือดสาวในกายของหล่อนซู่ซ่าขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ
“ฉันแค่ตกใจที่เห็นคุณก็เท่านั้น...”
“เป็นเหตุผลที่น่าฟังมาก... แต่ความจริงแล้ว แค่คุณยอมรับมาว่าพอใจผม แค่นั้นก็จบ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผู้หญิงมาให้ท่าผมแบบนี้”เขาพูดอย่างหลงตัวเองสุดกำลัง จันทร์ดาวหน้าแดง อยากจะซัดหน้าหล่อ ๆ นั้นขึ้นมาตงิด ๆ
“คุณหลงตัวเองเกินไปแล้วนะคะ ฉันไม่ได้ให้ท่าคุณ และก็จะไม่มีวันทำด้วย จำเอาไว้...”หญิงสาวตวาดแว๊ดออกมาด้วยความโมโห เคอร์หัวเราะออกมาอย่างชอบใจเมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าแทบจะเต้นเร่า ๆ ด้วยความโกรธ
ชายหนุ่มอดแปลกใจตัวเองไม่ได้ ทำไมเขาถึงต้องมาต่อปากต่อคำกับผู้หญิงคนนี้ด้วย ทั้ง ๆ ที่มันไม่จำเป็นสักนิด และที่สำคัญเขากลับต้องการอยู่ใกล้ ๆ หล่อนให้นานกว่าที่เป็นอยู่ด้วย
“แต่ท่าทางของคุณไม่ใช่...”
“คุณจะคิดอย่างไรฉันไม่สน... แต่ฉันไม่ได้ให้ท่าคุณ”ประตูลิฟท์เปิดออกทันเวลา ก่อนที่หล่อนจะขาดใจตายเพราะความโอหังของเขาซะก่อน หญิงสาวกำลังจะก้าวออกไป แต่เคอร์ดึงข้อมือกลมกลึงนั่นไว้เสียก่อน
“ยังพูดกันไม่รู้เรื่องเลยนี่”เขาดึงหล่อนให้เข้ามาในลิฟท์อีกครั้ง ก่อนจะกดลิฟท์ให้วิ่งขึ้นไปชั้นบนสุด จันทร์ดาวร้องออกมาอย่างตกใจ
“คุณจะทำบ้าอะไรกันคะ ปล่อยมือฉันนะ”หญิงสาวสะบัดมือให้พ้นจากอุ้งมือของเขา แต่ไม่หลุด เขาดึงหล่อนเข้าไปใกล้ หญิงสาวแทบละลายกับความชิดใกล้นั้น
“ผมต้องการให้คุณยอมรับความจริง ผมไม่ชอบคนโกหก...”เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ จันทร์ดาวหัวใจเต้นรัวเร็วจนแทบทะลุอกออกมา มองใกล้ ๆ เขาก็ยิ่งหล่อเหลือเกิน
“ฉันก็บอกคุณไปแล้วนี่คะ เรากลับบ้านกันเถอะ ไหนคุณว่าคุณจะรีบกลับไง”หญิงสาวพยายามปรับอารมณ์ให้เย็นลงที่สุด แม้ภายในใจจะโมโหแสนโมโหที่เขาพยายามจะให้หล่อนยอมรับว่าตัวเองให้ท่าเขา
“ยอมรับมาก่อนสิ”เขายังย้ำคำเดิม ใบหน้าหล่อคมคายก้มเข้ามาใกล้หล่อน หญิงสาวตัวสั่นขึ้นมาทันที ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาเป่าลดพวงแก้มนวล
“คะ คือฉัน...”หล่อนเหมือนเด็กพึ่งหัดพูด ชายหนุ่มหัวเราะออกมา ก่อนจะดึงหน้าออกห่างจากหล่อนไป
“คำตอบของคุณ... ผมรู้อยู่แก่ใจแล้วล่ะ”เคอร์ก้าวถอยหลังออกห่างจากหล่อนก้าวหนึ่ง ขณะเดียวกันที่ประตูลิฟท์ก็เปิดออกอีกครั้งพอดี ชายหนุ่มก้าวเดินออกไป
หญิงสาวมองตามด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะก้าวเท้าเดินตามเขาไป “คุณหมายความว่ายังไงไม่ทราบ ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ให้ท่าคุณสักหน่อย ฉันทำงานจนดึกก็จริง แต่ใครจะไปทราบล่ะว่าคุณจะอยู่ดึกเหมือนกัน”
เคอร์หันหลังกลับมาหรี่ตามองสตรีที่เดินตามเขาออกมาจากลิฟท์ ใบหน้างามของหล่อนแดงก่ำด้วยความโกรธ เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหล่อนน่าใคร่ขนาดไหน แม้ตัวเองพยายามหลีกเลี่ยงความคิดแบบนี้กับเจ้าหล่อนก็ตามที
“และที่คุณเดินตามผมออกมาจากลิฟท์นี้ อย่าบอกนะว่าไม่ได้ให้ท่าผม”จันทร์ดาวจ้องมองหน้าเขา สลับกับห้องทำงานที่เขากำลังจะเดินหายเข้าไป
“ก็คุณพาฉันขึ้นมาเองนี่...”หล่อนเถียง และพึ่งรู้สึกตัวว่าหล่อนเผลอเดินตามเขาออกมา
“ผมลืมของเลยกลับขึ้นมาเอา แล้วคุณทำไมไม่กลับลงไป ตามผมออกมาทำไมมิทราบ”เขาถามเสียงยียวน จันทร์ดาวจนปัญญาที่จะพูดกับเขา หล่อนได้แต่มองเขาอย่างโมโห ก่อนจะหมุนตัวกลับเดินเข้าลิฟท์ไป
“ปากแข็งชะมัด”เคอร์หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินหายกลับเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง

จันทร์ดาวนั่งเหม่อมองพระจันทร์ในคืนเดือนแรมอยู่ที่ระเบียงบ้าน สายลมเย็นที่พัดมาแตะแต้มผิวบางนั้นช่างนุ่มนวลราวกับสัมผัสของกลีบกุหลาบ หญิงสาวถอนหายใจออกมาแรง ๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่พึ่งผ่านพ้นมา
“คนบ้า... ใครอยากจะให้ท่าคุณไม่ทราบ”จันทร์ดาวนึกไปถึงใบหน้าหล่อเหลาของเคอร์ ยามที่โน้มเข้ามาใกล้ ๆ ใบหน้าของหล่อน คิดแล้วแก้มนวลก็แดงระเรื่อขึ้นมาทันที
เขาทำให้หล่อนจิตใจแตกกระเจิง ความรู้สึกที่หล่อนไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมี กลับผุดขึ้นมาถึงขีดสุด ความรุ่มร้อนบางอย่างที่หล่อนไม่รู้จักจู่โจมเข้าใส่จนแทบหงายหลัง
“ฉันไม่ได้คิดอะไรกับคุณทั้งนั้น... ฉันรักพี่เก้า”หญิงสาวพยายามนึกถึงใบหน้าของเก้าทัพเอาไว้ แต่มันก็ลางเลือนเต็มทน เพราะหล่อนคิดภาพของเก้าทัพตอนเติบใหญ่เป็นหนุ่มแน่นไม่ได้เลย
เนื่องด้วยหล่อนกับเก้าทัพจากกันตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และต่อให้เก้าทัพมายืนอยู่ตรงหน้าหล่อนตอนนี้ หญิงสาวก็ยังไม่แน่ใจเลยว่าตัวเองนั้นจะยังจดจำเขาได้หรือเปล่า
“พี่เก้า... จันทร์อยากรู้จริง ๆ ว่าพี่ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า”จันทร์ดาวเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่เหลือเพียงเศษเสี้ยวนั้นนิ่ง ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยคราบน้ำตา มือบางยกขึ้นประกบกันเป็นดอกบัวตูม
“ดวงจันทร์เจ้าขา... ถ้าพี่เก้าของจันทร์ยังไม่ตาย ได้โปรดพาเขากลับมาหาจันทร์ด้วยนะคะ”หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความหวัง แม้ความหวังอันนี้มันจะน้อยนิดแค่ไหนก็ตาม แต่มันก็สามารถช่วยเยียวยาหัวใจอันเดียวดายของหญิงสาวให้สามารถก้าวเดินต่อไปได้ในโลกแห่งความจริงนี้

ในขณะที่จันทร์ดาวกำลังนั่งขอพรจากดวงจันทร์นั้น อีกฝากหนึ่งของขอบฟ้า เคอร์ก็กำลังนั่งมองดวงจันทร์อยู่เช่นเดียวกัน
“หนูจันทร์ของพี่ ป่านนี้เธอยังรอพี่อยู่อีกหรือเปล่า”ชายหนุ่มถอนหายใจออกมา ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีในมือขึ้นกระดกพรวดจนหมดแก้ว
“เธอยังรักพี่อยู่หรือเปล่า...”
เคอร์ยกมือขึ้นลูบไล้ เจ้าล็อคเก็ตรูปหยดน้ำที่เขาห้อยติดตามมาตลอดสิบสามปีที่ผ่านมา ความรัก ความผูกพันในอดีตทำให้ชายหนุ่มไม่อาจลืมเลือนเจ้าของล็อคเก็ตนี้ได้สักนาทีเดียว
หล่อนแสนดี... ใจดีเหลือเกิน เขายังจำความมีน้ำใจของหล่อนได้ไม่มีเสื่อมคลาย จันทร์ดาวยอมถูกแม่ของหล่อนตีเพื่อออกมาช่วยเขาเก็บผักไปขายหน้าสลัม หรือแม้แต่ยอมอับอายเพื่อน ๆ ด้วยการมาช่วยเขาคุ้ยเขี่ยกองขยะเพื่อหาของเก่าไปขาย
“พี่รักเธอ หนูจันทร์”เคอร์วางแก้วบรั่นดีลงบนโต๊ะ ก่อนจะกลับเข้ามานั่งบนเตียงกว้างขนาดใหญ่ ชายหนุ่มพยายามจินตนาการภาพของจันทร์ดาวยามหล่อนเติบโตขึ้นเป็นสาว แต่พลันภาพของผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็แทรกเข้ามาแทนที่
ผู้หญิงที่พยายามหาทางอ่อยเขาอย่างละอาย หล่อนจงใจที่จะรออยู่จนเจอเขา “ยายบ้าเอ๋ย...”เคอร์สบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อเขาเริ่มรู้สึกถึงความหายนะที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้
แม้จะพยายามบอกตัวเองตลอดเวลาว่าเขามีผู้หญิงที่สมควรรักอยู่แล้ว แต่ทำไมนะ หัวใจไม่รักดีของเขาถึงได้วอกแวกไปคิดถึงแม่ผู้หญิงไร้ราคาคนนั้นด้วย แค่มองก็รู้แล้วว่าหล่อนใช้อะไรแลกกับตำแหน่งงานที่ทำ
เคอร์คิดอย่างสะอิดสะเอียน ร่างสูงใหญ่ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มอย่างเหนื่อยล้า ดวงตาคมกล้าค่อย ๆ ปิดลงทีละน้อย ราวกับพยายามปิดกั้นเรื่องราวที่กำลังก่อกวนหัวใจให้จางหายไป แต่มันก็ไม่อาจช่วยให้เขาสามารถลบเลือนภาพของแม่พนักงานสาวที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อคนนั้นให้ออกไปจากหัวใจได้เลย
เขาเป็นอะไรไปกันแน่... ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนสามารถทำให้เขาว้าวุ่นใจได้ขนาดนี้มาก่อน และหล่อนเป็นใครกันทำไมถึงทำให้เขาคิดถึงอยู่ได้ตลอดเวลา ทั้ง ๆ เจ้าหล่อนก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น...
เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่านี้อีกแล้ว... เคอร์พยายามบอกตัวเองอย่างนั้น

เช้าวันต่อมา จันทร์ดาวเดินออกมารอรถโดยสารประจำทางที่หน้าปากซอย เรือนร่างอรชรอยู่ในชุดฟอร์มเรียบ ๆ ของบริษัท แต่กระนั้นความงดงาม อ่อนหวานก็ยังเปล่งแสงออกมาอย่างไม่น่าเชื่อ
เคอร์มองภาพสาวงามที่ยืนอยู่ตรงป้ายรถประจำทางนิ่ง ดวงตาคมกล้ามีแววแห่งความพึงพอใจฉายชัด ริมฝีปากหยักได้รูประบายรอยยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
“ขึ้นรถสิ”จันทร์ดาวเงยหน้าขึ้นมองรถสปอร์ตคันหรูที่เคลื่อนมาหยุดนิ่งตรงหน้าของหล่อนด้วยสายตาแห่งความประหลาดใจ ใบหน้าหล่อคมคายของเคอร์ทำให้หล่อนอดใจเต้นไม่ได้
“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่รบกวนคุณดีกว่า...”จันทร์ดาวขยับเดินหนีออกห่าง เคอร์เคลื่อนรถตามไป
“ผมไม่ชอบถูกปฏิเสธ โดยเฉพาะพนักงานของตัวเอง...”เขาย้ำถึงความต่ำต้อยของหล่อนอย่างน่าละอาย หญิงสาวสบตากับเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ประกายตาบางอย่างของผู้ชายในรถทำให้แก้มสาวแดงขึ้นมา
“แต่ฉันไม่สะดวกค่ะ ขอโทษนะคะ รถมาพอดี”หญิงสาวเดินเลี่ยงออกไปอีกครั้ง เมื่อหันไปเห็นรถประจำทางวิ่งมาจอดอยู่ใกล้ แต่ประกาศิตต่อมาของเขาก็ทำให้เท้าของหล่อนต้องชะงัก หยุดเดินกะทันหัน
“ขึ้นรถเดี๋ยวนี้!”
“ทำไมต้องบังคับกันด้วยคะ ฉันแค่ไม่อยากรบกวนคุณเท่านั้น”จันทร์ดาวเดินเข้าไปหยุดใกล้ ๆ รถสปอร์ตหรู ก้มหน้าลงไปพูดเสียงเบากับเขา เพราะขืนหล่อนยังตะโกนเหมือนเมื่อครู่นี้อยู่อีกล่ะก็ มีหวังหล่อนต้องเอาบีบคลุมหัวแน่ ๆ ก็คนที่ยืนรอรถอยู่ใกล้ ๆ ต่างจ้องมองหล่อนเป็นตาเดียวกัน ราวกับหล่อนคือสิ่งประหลาดอย่างนั้น
“ก็ขึ้นรถมาสิ ผมจะรีบไปทำงาน”เขาสั่งเสียงห้วน ขณะโน้มตัวข้ามฝั่งมาเปิดประตูรถให้กับจันทร์ดาว หญิงสาวถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ ก่อนจะตัดสินใจขึ้นรถไปกับเขา
“คุณต้องการอะไรกันแน่คะ”หล่อนถาม เคอร์ไม่ตอบ ใบหน้าหล่อเหลานั้นยังคงจ้องมองไปยังท้องถนนกว้างที่คลาคล่ำไปด้วยรถยนต์นานาชนิด
“นี่คุณคงไม่คิดว่าฉันให้ท่าคุณอีกหรอกนะคะ เพราะถึงฉันจะต่ำต้อย เป็นแค่เพียงพนักงานระดับล่างที่คุณเองไม่แม้แต่จะรู้จักชื่อ แต่ฉันก็มีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่ทำอะไรน่าละอายอย่างเช่นให้ท่าคุณลงไปหรอกค่ะ”จันทร์ดาวจ้องมองซีกหน้าหล่อเหลานั้นอย่างตัดพ้อ ความน้อยใจแล่นขึ้นมาจุกอก
เคอร์หันหน้ากลับมามองผู้หญิงที่บริภาคเขาด้วยความคับข้องใจ ก่อนจะยักไหล่หนาข้างหนึ่งขึ้น รอยยิ้มหยันที่มุมปากปรากฏเด่นชัด
“แต่ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ...”เขาลากเสียงยาวยานคาง ซึ่งหญิงสาวไม่ชอบน้ำเสียงดูถูกคนแบบนี้ของเขาเลย
“ผู้หญิงทุกคนไม่เคยมีใครไม่ให้ท่าผม... คุณก็คงไม่ดีไปกว่าผู้หญิงที่ผมเคยผ่านมา หรือคุณจะปฏิเสธว่าเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ทำให้เราต้องเจอหน้ากันนั้นเป็นเรื่องบังเอิญ...”เขาหัวเราะเยาะในลำคอ จันทร์ดาวแก้มร้อนผ่าวเมื่อได้ฟังคำพูดหลงตัวเองสุดฤทธิ์ของเคอร์
“ฉันไม่กลัวหรอกนะ หากคุณจะไล่ฉันออก”หล่อนพูดเสียงขุ่น
“เพราะฉันแทบอาเจียนกับความหลงตัวเองของคุณชะมัด มันน่าทุเรศมาก”คำพูดของหล่อนเป็นเหตุให้รถกระตุกอย่างแรง เนื่องจากเคอร์เหยียบเบรคกะทันหัน หญิงสาวยกมือขึ้นลูบศีรษะของตัวเองไปมาด้วยความเจ็บระบม เมื่อหัวของหล่อนกระแทกกับกระจกหน้ารถอย่างจัง
“คราวหลังอย่าบังอาจมาพูดจาแบบนี้กับผมอีก เพราะผมไม่คิดจะรับฟัง...”
“แต่มันเรื่องจริง...”จันทร์ดาวพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว แต่พอสบตาคมกล้าที่มีกองไฟสุมอยู่แล้วก็รู้สึกหนาวสันหลังขึ้นมาทันที
“หุบปาก!”เขาตวาดลั่น มองหล่อนอย่างเดือดดาล ก่อนจะเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถออกไปอย่างรวดเร็ว
จันทร์ดาวไม่กล้าพูดอะไรออกไปอีก หล่อนลอบมองเขาอย่างไม่พอใจ ก่อนจะเบือนหน้ามองออกไปยังวิวข้างทางแทน มองสิ่งสวย ๆ งาม ๆ ยังดีเสียกว่าทนฟังคำพูดจาไร้น้ำใจจากเขา

เคอร์นั่งกุมขมับอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ใบหน้าหล่อคมคายเคร่งเครียด ดวงตาคมจ้องมองไปนอกหน้าต่างกระจกนิ่ง ก่อนจะถอนหายใจออกมาแรง ๆ
“ทำไมฉันต้องไปยุ่งกับเธอด้วยนะ”ชายหนุ่มรำพึงออกมาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง ขณะเอนหลังพิงกับพนักเก้าอี้หนังสีดำชั้นดี
หรือว่าเพราะหล่อนหน้าตาสะสวยถูกใจเขา แต่ไม่ล่ะ... เขาไม่ต้องการผู้หญิงคนไหนทั้งสิ้น นอกจากจันทร์ดาว เด็กผู้หญิงใจดีเมื่อสิบสามปีก่อนเท่านั้น
เคอร์สะบัดศีรษะไปมา มือหนายกขึ้นบีบขมับของตัวเองเบา ๆ
และไม่ช้าใบหน้าสวยหวานน่ามองของแม่พนักงานสาวคนนั้น ก็เข้ามาวนเวียนในหัวสมองของเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มอยากจะตะโกนออกมาดัง ๆ ให้สมกับความคับข้องใจนัก
“ยายผู้หญิงบ้า! เธอทำอะไรกับฉันกันแน่”ชายหนุ่มทุบกำปั้นลงบนโต๊ะทำงานแรง ๆ เขาไม่พอใจตัวเองเป็นที่สุด ที่หยุดคิดถึงผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ผู้หญิงที่ไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาแม้แต่น้อย เพราะแม้แต่ชื่อของหล่อนเขาก็ไม่รู้จัก และชายหนุ่มก็ไม่คิดจะไปขวนขวายหาด้วย มันไม่จำเป็นเลย เพราะหล่อนก็แค่พนักงานระดับล่างของเขาเท่านั้น

จบตอนจ้า

Create Date : 11 ตุลาคม 2552

Last Update : 9 พฤศจิกายน 2552 8:39:23 น.

39 comments

Counter : 1137 Pageviews.


นุกจังเลยค่ะ ขอบคุณมากกกกกก

โดย: arisagirl

วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:18:49:24 น.

เย้ ดีใจจริง ๆ รอมานานและบทที่ 4 แต่เรื่องอื่น นี่สิยังเข้าไปอ่านไม่ได้เลยรบกวนขอรหัสผ่านด้วยคะเพราะฝากเมล์ไว้ 2 ครั้งและค่ะ ถ้าคุณใบบัวไม่ค่อยว่างก็ไม่เป็นไรค่ะเพราะยังไง ๆ ก็จะติดตามผลงานไปเรื่อย ๆ เห็นใจคนงานยุ่ง

โดย: จา (arty_ca1542

) วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:11:59:38 น.


เคอร์นี่หลงตัวเองน่าดูเลยนะคะ อิอิ

โดย: I'm far

วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:21:14:23 น.


กำลังสนุกเลย จะรออ่านต่อไปค่ะ ถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่ และตั้งใจไว้ว่า เมื่อไหร่ที่เป็นหนังสือออกมาจะต้องมีไว้ในครอบครองให้ได้เลย

โดย: arty_ca1542

วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:15:50:47 น.


น้องบัว ชื่อนิยายแต่ละชื่อนี่ เผ็ดร้อนทั้งนั้นเลยนะ งุงิ

โดย: โต๊ะกลม ณ บ้านไร่

วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:15:00:11 น.

ดีค่ะพี่ใบบัว

ฐาเองนะ

คิดถึงพี่สาวคนนี้จัง

เมล์เป็นอะไรเหรอพี่สาว ไม่เห็นออนเอ็มเลย

ขอรหัสเข้าอ่านนิยายด้วยนะคะ

ปล. ที่เพิ่งมาเอาป่านนี้ เพราะเพิ่งสมัครบล็อกได้ เลยเพิ่งเมนต์ได้

คิดถึง ๆ ๆ พี่สาวที่ซู้ดดด

โดย: thavaht

วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:1:19:14 น.


แวะมาเยี่ยมจ้า...สบายดีนะคะ...

โดย: phaclam

วันที่: 10 พฤศจิกายน 2552 เวลา:1:57:38 น.


ชอบอ่านนิยายของคุณใบบัว ขอรหัสอ่านนิยายด้วยค่ะ mataple@live.com

โดย: Toey IP: 124.120.161.173 วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:26:36 น.


ชอบอ่านนิยายของคุณใบบัว ขอรหัสอ่านนิยายด้วยค่ะ suwikranw@hotmail.com

โดย: kay IP: 203.170.234.7 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:23:08 น.


เพิ่งอ่านเพลิงแค้าซาตานจบ สนุกมากๆๆค่ะ รบกวนขอรหัสเข้าไปอ่านนิยายด้วยนะค่ะ jookjik28@hotmail.com

โดย: jook IP: 124.120.48.207 วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:07:34 น.


ฝาก mail อีกรอบค่ะ ว่าง ๆ ๆ ส่งให้หน่อยนะค่ะ hikaru160@hotmail.com

โดย: nooknick IP: 118.172.110.245 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:34:04 น.


ขอรหัสหน่อยนะค่ะ ถ้าว่างๆแล้วส่งให้ทีนะค่ะ junsu_paeng@hotmail.com

โดย: junsu IP: 10.0.1.210, 124.157.214.224 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:19:24 น.


พึ่งเข้ามาอ่าน สนุกดีค่ะ เป็นกำลังใจให้ รบกวนขอรหัสด้วยนะคะ ส่งที่่ mook0@hotmail.com ค่ะ

โดย: mook IP: 24.16.89.225 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:04:16 น.

ติดตามมาจาก หนังสือ ชื่อ ปรารถนาเถื่อน ค่ะ ชอบ นิยายที่คุณใบบัวแต่งมากมากเลย รบกวนขอรหัสอ่านนิยาย บ้างนะค่ะ
รบกวน ส่งมาที่ fonnarc@hotmail.com ขอบคุณล่วงหน้านะค่ะ

โดย: madam-ibs IP: 58.8.166.82 วันที่: 24 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:11:50 น.


ติดตามนิยายของคุณใบบัวมานานแล้วแต่ไม่รู้จะเข้าไปอ่านได้ยังงัย รบกวนขอรหัสเข้าไปอ่านนิยายด้วยนะค่ะ ส่งมาที่ yapee@sanook.com ขอบคุณมากนะค่ะ

โดย: yapee IP: 125.26.83.152 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:15:18 น.

เพิ่งซื้อหนังสือเรื่อง ปราถนาเถื่อนมาอ่าน แล้วสนุกดี เลยแวะเข้ามาทักทาย อยากอ่านนิยายในblog ของคุณใบบัวบ้างจัง ขอรหัสหน่อยนะค่ะ : fahsai.ratthanathumrong@gmail.com
ขอบคุณมากๆค่ะ

โดย: จ๊ะโอ๋ IP: 58.10.103.183 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:44:14 น.


รบกวนขอรหัสอ่านนิยายด้วยค่ะ ส่งมาที่ siney28@hotmail.com ขอคุณล่วงหน้าค่า

โดย: nokduvao IP: 172.16.0.5, 203.170.239.213 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:29:30 น.

ฝากเมล์ไว้ด้วยนะคะ เพราะอยากอ่านนิยายทุกเรื่องเลยที่บล็อกไว้น่ะ โดยเฉพาะนางบำเรอยอดรัก lava_on_iceberg_ca@hotmail.com

ปล.เคยได้ยิน คุณใบบัวบอกไว้ว่า จำเลยพิศวาส จะวางแผงเดือน ธ.ค. นี้ ใช่มั๊ยคะ เพราะจะได้ตั้งตารอเพื่อหามาเป็นเจ้าของ

โดย: จา (arty_ca1542

) วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:14:41:57 น.


มาต่อไวไวนะคะ เปนกำลังใจให้ค่ะ sorceress_skywalker@hotmail.com

โดย: angella IP: 119.46.58.11 วันที่: 1 ธันวาคม 2552 เวลา:21:32:58 น.


อยากอ่านนิยายใน blog แต่ยังไม่มี password ฝาก mail aom_nuntiya@hotmail.com ไว้ด้วยนะค่ะ

โดย: อ้อมแอ้ม IP: 111.84.9.140 วันที่: 2 ธันวาคม 2552 เวลา:9:27:31 น.


มาอัฟต่อเร็วๆนะค่ะพี่สาว

โดย: น้ำตาเคลือบความเหงา

วันที่: 3 ธันวาคม 2552 เวลา:19:59:39 น.


ชอบนิยายของคุณใบบัวมากค่ะ อยากอ่านเรืองอื่นบ้าง แต่เข้าอ่านไม่ได้รบกวนขอรหัสเข้าอ่านนิยายด้วยค่ะ จะติดตามผลงานนะค่ะ rung_01@yahoo.co.th

โดย: mint IP: 112.142.21.166 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:10:28:10 น.


พี่ใบบัว สนุกมากกกๆๆๆค่ะ ติดตามพี่ใบบัวทุกเรื่องเรยย มาอัพต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า

โดย: Mookiko IP: 118.174.38.145 วันที่: 4 ธันวาคม 2552 เวลา:23:02:02 น.


รบกวนขอรหัสอ่านนิยายด้วยค่ะ...อยากอ่านเรื่องอื่นๆด้วยค้า... mamaponn@hotmail.com

โดย: mamaponn@hotmail.com IP: 110.164.57.47 วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:11:13:06 น.


ขอรหัสหน่อยนะค่ะ อยากอ่านทุกเรื่องเลย Namfon.nf@gmail.com ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

โดย: Namfon IP: 180.183.122.255 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:21:52:46 น.

อยากอ่านนิยายในblog ของคุณใบบัวบ้างจัง ขอรหัสหน่อยนะค่ะ พยายามเข้ามาสมัครแล้วแต่ไม่ได้รบกวนหน่อยนะค่ะ
ติดตามมาตั้งแต่เรื่องแรกเลย และก็ซื้อหนังสือเก็บไว้ด้วย
prasai16@hotmail.com

โดย: noinoi IP: 125.25.147.140 วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:20:33:00 น.


อยากอ่านนิยายใน blog ทุกเรื่องเลยแต่ไม่มี password รบกวนคุณใบบัวช่วยส่ง password ให้ด้วนนะค่ะ ตาม e-mail นี้ ค่ะ dungpornt4@gmail.com ขอบคุณค่ะ จะรออ่านนิยายต่อไปนะค่ะ

โดย: น้อย IP: 125.26.138.238 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:11:32:04 น.


สมัครสมาชิกไม่ได้เลย ขอรหัสผ่านด้วยน่ะค่ะติดตามนิยายอินเตอร์เน็ต และรวมเล่มตลอดเลยอ่ะ ฝากเมล์ด้วยค่ะ supattra_saejoo@hotmail.com

โดย: oil IP: 58.136.23.147 วันที่: 9 ธันวาคม 2552 เวลา:14:03:06 น.


ขอรหัสนิยายด้วยนะคะพี่ใบบัว ni.chapat@live.com คิดถึงพี่ใบบัวมากเลยค่ะ ไปเวปต์เด็กดีแล้วอ่านไม่ทันเลยอ่ะ โดนลบหมด เศร้า

โดย: มนุสสา IP: 118.172.66.168 วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:11:41:39 น.

ติดตามอ่านมาจากเรื่องนางบำเรอยอดรัก
ชอบมาก อยากอ่านเรื่องอื่นของคุณใบบัวด้วย
รบกวนขอ password ด้วยนะคะ
woraluk1974@hotmail.com
เรื่องอื่นมีรวมเล่มแล้วใช่ไหมคะ
อยากได้เก็บไว้ ถ้ามีแล้วหาซื้อได้ที่ไหนบ้างคะ
รบกวนตอบด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

โดย: yyunjae IP: 118.174.14.69 วันที่: 12 ธันวาคม 2552 เวลา:12:14:08 น.


ขอรหัสอ่านนิยายของคุณใบบัวด้วยค่ะ Ap_h25@hotmail.com

โดย: catty IP: 203.146.6.86 วันที่: 14 ธันวาคม 2552 เวลา:18:16:49 น.


อยากอ่านเรื่องอื่น ๆ ด้วยอ่ะ หนูขอ password ได้มั้ยค่ะ eyevazabi@hotmail.com ได้ไม่ได้ยังก้อบอกด้วยนะค่ะ...ขอบคุณค่ะ -

โดย: common IP: 114.128.140.236 วันที่: 16 ธันวาคม 2552 เวลา:19:39:25 น.


หนังสือที่ต่อจากปราถนาเถื่อนมีเรื่องอะไรบ้างคะ แล้ววางแผงรึยัง??

โดย: Tow IP: 58.9.86.114 วันที่: 17 ธันวาคม 2552 เวลา:13:43:20 น.


สนุกมากเลย:))' ขอ password หน่อยนะคะ numwhan_py_rr@hotmail.com ขอบคุณคร่าาาาาาาา=)

โดย: NamWhan IP: 203.144.180.65 วันที่: 1 มกราคม 2553 เวลา:16:41:44 น.

จะอัพตอนเพิ่มอีกมั้ยอะคะ จำเลยพิศวาส

กำลังสนุกเลยค่ะ อยากให้มาอัพตอน 5 เร็วๆจังค่ะ

อยากอ่านต่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ชอบงานคุณใบบัวตั้งแต่ เพลิงแค้นซาตานแล้วค่ะ

ยังไงมาต่อไวไวนะคะ

โดย: tc IP: 110.164.47.89 วันที่: 4 มกราคม 2553 เวลา:16:23:46 น.


ชอบมากเลยค่ะ ขอรหัสอ่านนิยายด้วยค่ะ

โดย: apple IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:16:53:06 น.


ลืมใส่ อีเมลล์ให้ค่ะ amornrat_pom_1@hotmail.com ขอบคุณค่ะ

โดย: apple IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:16:54:57 น.

ติดตามงานเขียนของคุณใบบัวมาตลอดเลยค่ะ ส่วนใหญ่จะอ่านตัวอย่างก่อน แต่ยังไม่มี password รบกวนด้วยนะค่ะ

E-mial tato_ratta@hotmail.com

ขอบคุณมาก ๆ นะค่ะสำหรับความกรุณา

โดย: tato IP: 115.31.135.121, 117.121.208.2 วันที่: 12 มีนาคม 2553 เวลา:10:44:35 น.

สมัครสมาชิกไม่ได้เลย ขอรหัสผ่านด้วยน่ะค่ะ
ติดตามนิยายอินเตอร์เน็ต
อยู่ต่างประเทศคะ ไม่รู้จะหาซื้ออ่านได้ที่ไหนคะ
ชอบมากเลยค่ะ
รบกวนขอ password ด้วยนะคะ
pansa_kw@hotmail.com

โดย: supansa IP: 217.209.33.192 วันที่: 17 มกราคม 2554 เวลา:5:42:37 น.

baiboau

Location :
ระยอง Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [?]

[Add baiboau's blog to your web]

Bloggang.com