ไม่รู้จะบอกว่าเป็นวันสบายๆของ รึว่าวันเสียใจดี
เพิ่งอัพบล็อกไปบอกว่าช่วงนี้ยุ่งๆ วุ่นวายๆ แฟงก้ยังมีโอกาสหนีกลับไปขอนแก่นค่ะ เฮ้อๆ
พอดีกลับที่ว่า พ่อเพื่อนที่สนิทกันเสียค่ะ แฟงเลยขอกลับไปฟังสวดซักหน่อย เพราะว่าวันที่เผานะ แฟงไม่สามารถไปช่วยงายได้จริงๆ อีกอย่างจะไม่ไปก็กระรัยอยู่ แฟงไปรบกวนแกบ่อยเหมือนกัน เพราะแกต้องทำกับข้าวมาเลี้ยงพวกแฟงบ่อยๆ พ่อเพื่ออนคนนี้น่ารักมาก เลี้ยงลูกเหมือนน้องชาย ( รึว่าไม่อยากแกไม่รู้ หึหึหึ) แล้วเพื่อนของแฟงก็เป็นใจเรียกพ่อ พี่คับๆ ออกแนวลูกกวนๆ
เอาละซิ วันเสาร์แฟงไปช่วยงานไม่ได้ วันว่างที่พอสามารถกระดิกตัได้ก็มีแค่ พฤหัส กับ วันศุกร์ อย่างน้อยไปช่วยงานซักหนึ่งวันก็ยังดี
วันพฤหัส เพื่อนๆ ทำงานไม่มีคนว่างช่วงกลางวัน อีกอย่างพระเริ่มสวดตั้งหนึ่งทุ่ม แฟงเลยออกจากบ้านแบบเผื่อเวลา ชิวๆ ไม่รีบไม่ร้อน เลยออกอารมณ์ง่ายๆ เรื่อยซะหน่อย (ทั้งที่มีงานเผาก้นอยู่นะนั้น)
การเดินทางครั้งนี้แฟงขอไปรถไฟดีกว่า อยากนั่งแบบปล่อยอารมณ์คิดอารัยไปเรื่อย แล้วก็ได้ปล่อยอารมณ์จริงๆ รถไฟเที่ยวไปขอนแก่น บ่ายสองโมง (นั่งเซ็คตารางเดินรถทางเน็ตอย่างดี) แฟงก็ออกจากบ้านตั้งแต่ บ่ายโมงครึ่งเผื่อเวลาทุกอย่างอย่างดี
ไปถึงตกใจเล็กน้อย ที่รถไฟเพื่อประชาชนยังเปิดให้บริการอยู่ หุหุหุ ดีจริงๆ ประหยัดตังค์แฟง แต่เอ๋...ถึงจ่ายก็แค่ 25 บาทเองถูกโคตร ถ้าไปรถทัวร์ธรรมดา 82 บาท แพงจริงๆ
ตอนแรกๆก็นั่งไปเรื่อย ไม่ได้อารัยกับมันเท่าไหร่เพราะประสบการณ์การนั่งรถไฟของแฟงพอมี ยังงัยมันก็ช้า.. แต่ไม่คิดว่าจะช้าขนาดนี้ รถไฟที่ควรจะมาตอนบ่ายสอง มันบ่ายสาม ( ช้าเกินไปนะคร้าพี่น้องเอ่ย ) นั่งจนรากงอน ดีว่าเตรียมตัวมาดี แฟงหยิบหนังสือที่ยังอ่านไม่จบ ที่ดองไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว มาอ่านฆ่าเวลา
คนที่ขึ้นรถไฟพอมี ไม่มากไม่น้อย สงสัยคงเป็นเรื่องเวลาที่ไม่แน่นอนของคุณธอนี่แหละ ทำให้ไม่ค่อยมีคนขึ้น
รถไฟมาแฟงก็เลือกที่จะนั่งท้ายขบวน ไม่รู้เป็นงัยนั่งรถไฟกี่ทีก็ชอบนั่งท้ายขวบ แฟงละชอบบรรยากาศท้ายขบวนที่สุด บรรยายไม่ถูกแต่ชอบไปนั่ง อิอิอิ
เมื่อได้ที่ และไม่มีคนที่จะนั่งด้วยแฟงก็นั่งตามสบายอย่างแรง หยิบอุปกรณ์ หนังสือที่จะเอาไว้อ่านต่อ เลงที่เอาไว้ฟังเรื่อยๆสบายๆ ที่เหลือนี้จะถึงกี่โมงก็ช่างเถอะ
และกว่าจะถึงสถานีปลายทางของแฟงก็ปาไปห้าโมงเย็นค่ะ เหอๆ ช้าได้ใจ แต่ก็ช่างเถอะ แฟงสนุกกับการนั่งรถไฟของตัวเองก๋พอ
มาถึงขอนแก่นก็โทรให้เพื่อนมารับไปงานศพพ่อเพื่อนค่ะ ไปก่อนเวลานิดเผื่อได้ช่วยงานอารัยมั้ง
พอถึงงาน เฮ้อๆ ฉันไม่ชอบงานศพจริงแฮะ เพื่อนแฟงจากที่มันเป็นเพื่อนชอบเฮฮา เจอหน้ามัน มันชอบอำนู้นนี้อำนี่แฟงเป็นประจำ มันอำทีรัยหัวเราะจนปวดท้องทุกที ครั้งนี้ก็ไม่แตกต่าง แต่แฟงรู้สึกถึงความฝืดๆของมุกเน่าๆของมัน การทำตัวว่าตัวเองยังเหมือนเดิมนี่ แฟงว่ามันแย่ยิ่งกว่าการร้องไห้อีกนะเนี้ย.....เฮ้อ
ลาไปด้วยรูปนี้แล้วเจ้าของบล็อกภูมิใจเสนอ อิอิอิ ใช้ความเป็นเจ้าของบล็อกบังคับละกัน
Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2552 |
|
56 comments |
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2552 0:08:59 น. |
Counter : 803 Pageviews. |
|
|
|
เห็นภาพสุดท้ายแล้วนึกถึง ตอง ภัครไมย์เลยอ่ะ
เท่ห์ซ๊าจนเราอิดสาเลย ...
เสียใจด้วยค่ะเรื่องของพ่อเพื่อนน๊า
เรื่องเกิดแก่เจ็บตาย นี่ล่ะคะ ไม่อยากให้เกิด
แต่ก็ต้องเกิด เพราะสักวันเราก็ต้องเจอ
หนีไม่พ้นจริงๆ .. เป็นข่าวเศร้า
ที่ไม่อยากให้เกิดเลยจริงๆ ล่ะหนอ
.................
แฟงนอนดึกอีกแล้ว ... ส่วนพี่ต้องเรียกว่าแล้วแต่
แต่ว่าวันนี้พิเศษเพราะว่าอากาศมันร้อนเลยนอน
ตอนบ่ายสาม ตื่นหกโมงเย็น ยาวนาน ตาเลยยังไม่ปิดค่ะ