วันเวลา......สำหรับการมีอยู่ ของลมหายใจ
เรื่องเพื่อนตาย.....กลุ่มเพื่อนด้วยกันเองก็พอทำใจกันได้แล้ว แฟงก็เหมือนกัน เพียงแต่นึกถึงแล้วก็มีเศร้านิดหน่อย ยิ่งเพื่อนอีกคนโทษตัวเองพอสมควร ถ้ามันไม่ชวนกันไปคงไม่มีเรื่องแบบนี้ แต่ว่าเรื่องจะเกิดมันก็เกิด
แฟงมาขอนแก่นวันพฤหัสดี ไปฟังสวด ไหว้ศพ เศร้าน่าดู ร้องไห้เผ่าเต่าเรียบร้อย คุยกับแม่มันก็ร้อง เฮ้อ...... เสร็จก็มาร่ำสุรากับเพื่อนๆ เพื่อนก็วางแก้วเหล้ากับจุดบุหรี่ไว้ให้มัน ไม่รู้ว่าพวกมันไปเอาธรรมเนียมนี้มาจากไหน
วันศุกร์เค้าว่ากันว่าคนตายจะรู้สึกตัวเมื่อครบสามวัน พวกแฟงก็รอกันน่าดู อยู่กันพร้อมหน้า กะว่ามันมาจะไม่ได้เสียเวลา ไปหาเพื่อนๆทีละคน
วันเสาร์วันเผา ไปตั้งแต่เที่ยง เพื่อนไปพร้อมหน้า แฟงร้องอีกแล้ว เดินรอบเมรูไปก็ร้องไป ไม่นานก็หยุด ฟังพระสวด แฟนเก่ามันมา เพื่อนๆพากันนั่งขนาบข้างกลัวแฟงทำงานศพพัง ก่อนเผาเค้าเปิดโรงเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อนไม่อยากให้แฟงไปดู พยายามรั่งแต่ แฟงอยากเห็นมันเป็นครั้งสุดท้าย แฟงก็ร้องลงมาเลย เพื่อนก็ร้องหมด เย็นๆนัดกันไปเลี้ยงส่งมันกันเป็นครั้งสุดท้าย ที่เอยเรื่องเศร้า
แด่....เกรียงเพื่อนรัก กูจะเก็บเมิงไนหัวใจเสมอ คงมีซักวันที่เราได้เจอกันอีก......
Create Date : 03 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 3 ธันวาคม 2550 9:13:00 น. |
|
17 comments
|
Counter : 463 Pageviews. |
|
|
|