ตอนนี้จิตใจเริ่มมั่นคงแหละ สบายใจขึ้น
วันนี้ยายออกจากโรงบาลแล้วคร้า.... หลังจากไปนอนอยู่หลายคืน
แต่อาการโดยรวมยังไม่ดีเท่าไหร่ แกยังไอไม่เลิก
ตอนนี้พวกผู้ใหญ่เค้าตกลงกันว่าให้ยายออกจากโรงบาลก่อน
เพื่อที่จะได้ไปหาหมอเฉพาะทาง ที่อาของแฟงแนะนำมา
เห็นว่าเป็นหมอที่เก่ง พอดีอาแฟงเป็พยาบาลแกเลยแนะนำให้ได้
อีกอย่างถึงลูกๆอยากให้แกไปรักษาทางอื่นแกก็ไม่ไป
แกห่วงอารัยทางนี้เยอะ
แต่ช่วงที่ยายเข้าโรงบาล แฟงเห็นอารัยดีๆอยู่อย่าง
นั้นก็คือ "ความรัก" ความรักของตากับยาย
ถึงเวลาปรกติแกสองคนจะเถียงกันบ้าง งอนกันบ้าง ไม่พูดกันบ้าง
แต่เวลาใครป่วยจะค่อยดูแลกันและกัน ห่วงใยกัน หานู้นหานี้ให้กัน
( ถึงจะมีลูกหลานอยู่ใกล้คอยดูแล แกก้ยังทำอารัยให้กันเสมอๆ )
แฟงเห้นแล้วอิจฉามากๆ แกรักและเป็นห่วงกันมากๆ
นี่แหละมั้งเค้าเรียกว่าคู่ชีวิต คู้แท้ คู้รักที่ตายจากกันไปข้างหนึ่ง
แฟงกับแฟนน้องชายคนเล็กเห็นความเป็นห่วงเป็นใยของตากับยายเสมอเลย
เห็นแล้วก็สะกิดกันดู เห็นแล้วก็มานั่งอมยิ้ม กับความน่ารักของตา
ตอนที่ยายป่วยอยู่โรงบาล กลางวันแกจะไปหายายที่โรงบาล
มาถึงโรงบาลแกก้จะไปนั่งข้างยาย ถามอาการยาย
อยู่กินข้าวเที่ยงด้วยกันกับยายบ่ายแก่ๆ แกก็กลับมาบ้าน
ตกเย็นแกก้ฝากพวกผลไม้ที่ยายอยากกินมาให้ ค่ำหน่อยแกก็โทรคุยกัน
เห็นอย่างนี้แฟงละอดยิ้มไม่ได้ซักที
ตากับยายแต่งกันตอนตาอายุ 20 ตากับยายห่างกัน 5 ปี
ตาทำงานป่าไม้ มักไปประจำอยู่บนภูตลอด แต่ตั้งแต่แต่งงานกันมา
ตากับยายไม่เคยห่างกันเลย ไม่ว่าตาไปอยู่ไหนที่นั้นก้มียาย
ไม่ว่าที่นั้นจะไกล กันดาน แกทั้งสองจะไปด้วยกันเสมอๆ
ตอนนี้ ตาก้ 82 ยายก็ 77 ทั้งคู่อยู่ด้วยกันมาตั้ง 62 ปี มันนานมาก
แต่งทั้งสองยังรักกันดี เป็นห่วงเป็นใย แฟงละอิจฉา
อยากที่จะมีคู้ชีวิตที่เหมือนตากับยายจัง
| Create Date : 10 กรกฎาคม 2551 |
| Last Update : 10 กรกฎาคม 2551 22:05:14 น. |
|
9 comments
|
| Counter : 476 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
