เปิดเทอม...เปิดบล็อก

 

            ก่อนอื่นที่จะพูดอะไรต่อไป ขอประกาศก่อน 555+

 

            ส้มเช้งจะกลับมาอัพบล็อกแล้วเจ้าค่ะ หลังจากที่หายไปอย่างนาน...(จริงๆ ก็คือไม่เคยเขียนเป็นจริงเป็นจังเลย) ทั้งบล็อกที่เล่าเรื่องต่างๆ ที่พบเห็นมา และบล็อกที่เกี่ยวกับนิยาย รวมทั้งความรู้ทั่วไปอื่นๆ พร้อมทั้งรีวิวหนังสือด้วย

 

            ยังไงก็ขอให้ติดตามกันด้วยนะคะ ^^

 

 

 

            จะว่าไปแล้วเราก็เรียนป.โทมาได้หนึ่งปีแล้ว

 

            ว่าจะอัพเดตบล็อกซักหน่อย แต่ก็ไม่ได้จังหวะดีๆ ซักที วันนี้อัพเดตเอาฤกษ์เอาชัยดีกว่า 555+

 

            พอขึ้นป.โทปี 2 เราเริ่มมีน้องแล้ว ที่สำคัญคือเพื่อนๆ ที่เรียนมาด้วยกันตั้ง 1 ปีก็จะเริ่มค้นหาทางชีวิตของตัวเอง คือมันก็ไม่เหมือนตอนป.ตรีอ่ะเนาะที่แบบ...กว่าเราจะคิดว่าเราชอบอะไร อยากทำอะไร บางคนก็เพิ่งมาเริ่มคิดเอาเมื่อปี 4 แล้ว

 

            แต่ป.โทเนี่ย คุณต้องคิดตั้งแต่ปี 1 แล้วว่าคุณจะทำ Thesis อะไร หัวข้ออะไร ให้ใครเป็นที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ ฯลฯ ซึ่งพอเปิดเทอม 2 มาเนี่ย ทำให้เพื่อนๆ หลายคนหายหน้าหายตาไปเลย โดยเฉพาะคนที่เรียนแผน 1 ซึ่งต้องทำ Thesis จะไม่ค่อยลงวิชาเลือกอะไรแล้ว ส่วนคนที่ทำ IS อย่างเราเนี่ยยังสามารถสนุกกับวิชาเลือกได้อีกเทอมนึง ก่อนที่จะต้องไปคร่ำเคร่งสอบให้ผ่าน

 

            ต้องอธิบายก่อนว่าป.โทที่เรียนอยู่นี่คือสาขาวิชานิติวิทยาศาสตร์ ซึ่งที่นี่เปิดสอน 2 แผน คือแผน ก และแผน ข แผน ก นั้นจะต้องเป็นคนที่มีพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์ตอนป.ตรี เช่นจบสายวิทย์ฯ มา หรือเอาง่ายๆ คือปริญญาคุณเป็นวิทยาศาสตร์บัณฑิตนั่นแหละ ส่วนแผน ข ที่เราเรียนอยู่นั้นเป็นแผนที่ใครจบสายไหนอยากจะมาเรียนก็ได้ (ถ้าคิดว่าตัวเองไฟท์กับสายวิทย์ได้มากพอ) ซึ่งคนที่ไม่มีพื้นฐานสายวิทย์ก็จะหืดขึ้นคอหน่อยเพราะว่าเนื้อหาวิชาที่เรียนส่วนใหญ่นั้นเป็นวิทยาศาสตร์ทั้งหมด

 

            เทอมนี้มีวิชาที่น่าสนุกมากกว่าเทอมที่แล้ว (เทอมที่แล้วลงพิษวิทยา การจับเท็จและการใช้เครื่องจับเท็จ ชีววิทยา นิติเวช ลายนิ้วมือแฝง แต่ละวิชาโหดหินทั้งน้านนนน...) แต่ว่าด้วยความที่เริ่มขี้เกียจ 555+ จึงลงไปแค่ 3 วิชาเท่านั้นคือนิติมานุษยวิทยา นิติจิตวิทยา ยาและการใช้ยาในทางที่ผิด ซึ่งอีกหลายๆ วิชาที่เหลือก็ใช่ว่าจะไม่น่าสนใจ แต่ว่าขี้เกียจลงแล้วเท่านั้นเอง

 

            เปิดเรียนได้สัปดาห์ที่ 2 ก็ถือว่าอะไรๆ เข้าที่เข้าทางมากขึ้น ได้เห็นการรับน้องของป.ตรีแล้วรู้สึกอยากไปรับน้องอีกครั้ง 555+ เพราะป.โทไม่มีการรับน้องแล้ว (แต่ต้องจับน้องเทค เอาไว้เผื่อน้องต้องการความช่วยเหลือจากพี่) เห็นบรรยากาศรื่นเริง ใบหน้าใสๆ ของเด็กๆ ปี 1 แล้วอยากกลับไปเรียนป.ตรีอีกครั้งจัง

 

            อย่างนึงที่ทำให้อยากกลับไปเรียนมาก คือการใส่ชุดนักศึกษา เนื่องจากคณะที่เรียนตอนป.ตรี ไม่ได้เคร่งว่าจะต้องใส่ คืออาจารย์ไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลย ไอ้เรา...ตอนนั้นอยากแหกคอกหรือไงไม่รู้ เลยจัดการไปเรียนด้วยเสื้อเชิ้ตแขนยาว สกรีนลายของมหา’ลัยบ้าง ของคณะบ้าง จังหวัดบ้าง (มช. มีกลุ่มจังหวัดด้วยนา) หรือไม่ก็เสื้อโปโลที่เป็นของคณะ กางเกงยีนต์ และรองเท้าผ้าใบ จะใส่ชุดนักศึกษาก็นานๆ ทีและจะใส่ทุกครั้งเมื่อเวลาสอบ

 

            ตอนนี้เห็นน้องใส่ชุดนักศึกษาแล้ว...อยากใส่อ่ะ T^T

 

            บรรยากาศช่วงรับน้องของมหา’ลัย ตรงกับหน้าฝนพอดี ทำให้การรับน้องเป็นไปอย่างชุ่มฉ่ำ ก็ดีนะ...ถ้าเกิดรับน้องตอนฤดูร้อน คงต้องมีเหตุฆาตกรรมกันขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ เพราะที่มหา’ลัยนี้ ค่อนข้างจะมีการรับน้องที่เป็นเอกเทศของคณะใครคณะมัน วิศวะก็จะรับอย่างนึง มีระบบโซตัส (ซึ่งมักจะถูกล้อว่าโลตัส เพราะเวลาซื้อของมาเลี้ยงน้องในกิจกรรมต่างๆ พี่มันก็จะไปเหมามาจากโลตัสเนี่ยแหละ ถูกดี ^^) คณะมนุษย์ฯ ที่เต็มไปด้วยสาวๆ สวยๆ ก็จะรับอีกอย่างนึง แต่คณะเราตอนป.ตรี นั้นไม่ใช้ระบบโซตัส ต้องยอมรับว่าเด็กแต่ละคนที่เข้ามานิติฯ เนี่ยจะค่อนข้างรู้สึกว่า...กรูมีสิทธิ และรู้ว่าควรจะเรียกร้องสิทธิของตัวเอง ส่วนรุ่นพี่ก็จะอารมณ์ว่า เราเคารพสิทธิรุ่นน้อง...นั่นโน่นนี่ ทำให้คณะเราเป็นคณะที่รับน้องค่อนข้างอ่อนกว่าคณะอื่นๆ หรือไม่ก็คณะอื่นมักจะมองว่าคณะเรารับน้องอ่อน

 

            ก็แหงล่ะค้า...คนคณะดิฉันมันน้อยนี่ รุ่นนึงร้อยกว่าคนเอง คณะดิฉันไม่ต้องมาพะวงกับการซ้อม ‘อัดแถว’ นี่คะ เหอะๆๆๆ

 

            เทียบกับ 3 ฝั่งของมหา’ ลัยแล้ว ฝั่งสวนดอก (สายวิทยาศาสตร์สุขภาพทั้งหลาย ยกเว้นสัตวแพทย์ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง) จะรับน้องค่อนข้างเบาที่สุด ถ้าเทียบกับคณะทางฝั่งสวนสัก (คณะทางเทคโนโลยี สังคมศาสตร์ มนุษยศาสตร์) แล้วฝั่งสวนสักจัดเต็มกว่าเยอะ อาจเป็นเพราะคณะทางฝั่งนี้รับน้องรุ่นนึงค่อนข้างเยอะก็เป็นได้ จึงทำให้ต้องมีระบบการควบคุมเด็กๆ ปี 1 ค่อนข้างเข้มกว่าทางฝั่งวิทย์สุขภาพทั้งหลาย ส่วนอีกฝั่งหนึ่งคือฝั่งแม่เหียะนั้น ดีกรีความแรงก็ไม่ได้หย่อนน้อยกว่าสวนสักเท่าไหร่เลย

 

            ที่รู้เนี่ยเพราะว่าเมื่อก่อนตอนอยู่ปี 4 เราเคยทำงานในสภานักศึกษา ซึ่งมีหน้าที่ต้องตรวจสอบกิจกรรมของนักศึกษาด้วย เลยมีการ ‘ตรวจห้องเชียร์’ ของทุกคณะ ซึ่งให้ความรู้สึกแตกต่างกันไป ทั้งแบบต้องอุทานว่า...โห...สวรรค์มาก จนกระทั่งถึงต้องแอบตกใจเบาๆ กับเสียงอันดังก้องของรุ่นพี่ทั้งหลาย

 

            แต่อยากบอกน้องๆ ปี 1 ที่เข้ามาในมหา’ลัยว่า อะไรๆ ที่ดีๆ และสนุกๆ รอน้องอีกเยอะในมหา’ลัย

 

            ...เตรียมตัวรับความสนุกไว้นะจ๊ะเด็กๆ ^^