|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
แอนเดอร์สัน กับ น้องแอ๊บ
บล็อกนี้แบบว่าคันปากอยากเม้าท์เรื่องเพื่อนที่เรียนภาษาจีนในห้องเดียวกันสักหน่อย เพื่อนคนแรก ชื่อแอนเดอร์สัน 安的孙 เป็นหนุ่มน้อยชาวแองโกล่า ที่ตั้งใจว่าจะมาศึกษาหาความรู้ด้านภาษาจีน และเรียนต่อระดับปริญญาตรีที่เมืองจีนโดยไม่จะกลับประเทศเลย ถ้าเรียนไม่จบ ระยะเวลารวม ๆ คร่าว ๆ ก็ประมาณ 5 ปี คิดดูแล้วกันว่าเธอมุ่งมั่นแค่ไหน
แอนเดอร์สันเป็นคนตั้งใจเรียนมาก กล้าเขียนอย่างนี้เพราะพลได้เรียนร่วมชั้นกับแอนเดอร์สันมาตั้งแต่เมื่อเทอมที่แล้ว เท่าที่จำได้เนี่ยเทอมที่แล้ว แอนเดอร์สัน ไม่เคยขาดเรียนเลยสักวันเดียว ในขณะที่คนอื่น แตะมือกันขาดเรียนเป็นระยะ ๆ แถมนั่งเรียนก็นั่งข้างหน้า ถ้ามีอะไรไม่รู้ ไม่แน่ใจ ก็กล้าพูดกล้าถามเหล่าซือ บางทีเหล่าซือหาอาสาสมัครอ่าน หรือเขียนอะไรสักอย่าง แอนเดอร์สันเห็นไม่มีใครพูดอะไรสักที เธออาสาสมัครทำเองสะงั้น เรียกว่าถ้าใครมีนักเรียนอย่างแอนเดอร์สันนี่ น่ามาสอนทุกวันจริง ๆ
เทอมนี้พลยังได้เรียนห้องเดียวกะแอนเดอร์สันเหมือนเดิม ถือว่าโชคดีอย่างนึงเชียวละ แถมเธอเปลี่ยนที่นั่งมานั่งหน้าพลสะงั้น (พลนั่งอยู่แถวรองสุดท้ายหลังห้อง) เวลามีศัพท์คำไหนแอนเดอร์สันไม่เข้าใจ ก็จะหันมาถามพล อันไหนตอบได้ก็ตอบ อันไหนตอบไม่ได้ก็เปิดดิคให้ดู เป็นอันชอบใจกันทั้งสองฝ่าย แถมไม่รู้เป็นไง อีแอนเดอร์สันเนี่ย ชอบมาขอหมากฝรั่งพลกินสะด้วย สงสัยมันชอบของฟรี ใคร ๆ ก็ชอบวะน้อ เมื่ออาทิตย์ก่อน วันเกิดแอนเดอร์สัน พลเลยซื้อหมากฝรั่ง กับ นมให้อย่างละกล่อง เป็นอันชอบใจกันทั้งคนให้และคนรับ
แอนเดอร์สันจะมาเรียนเช้าเป็นอันดับแรก ๆ ของห้องเสมอ มีอยู่วันแอนเดอร์สันมาเรียนช้ามาก ช้ากว่าพลอะ ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน พอมาถึงห้อง พลเลยพูดกับแอนเดอร์สันว่า วันนี้ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาเรียนสะแล้ว เธอก็ตอบว่า มาสิ มาแน่นอน ฉันจะมาเรียนทุกวัน ไม่ว่าจะเกิดไรขึ้น ป่วยก็ต้องมาเรียน ยังไงก็ต้องมา แต่ปรากฏว่ามีอยู่วัน แอนเดอร์สันไม่มาเรียนสะงั้น ถามรูมเมท 同屋 ของแอนเดอร์สันก็ได้ความว่าแอนเดอร์สันไม่สบาย เลยไม่สามารถมาเรียนได้ พอวันรุ่งขึ้นพลก็เลยแซวแอนเดอร์สันว่า ไหนเธอว่าไม่สบายก็จะมาเรียนไง เธอก็ยิ้มแหะ ๆ ตอบพลว่า เมื่อวานฉันไม่สบายหนัก เลยมาไม่ได้
แอนเดอร์สันเป็นคนตั้งใจเรียนมากอย่างที่บอก แถมขยันคัดลายมืออีกต่างหาก เธอจะมีสมุดอยู่เล่ม คัดภาษาจีนเยอะมาก แล้วจากที่ดู เธอคงคัดทุกวัน ส่วนเวลาเรียน เธอจะไม่ชอบคุยไร้สาระ มีอยู่ครั้ง น้องแอ๊บ (เธอเป็นใคร เดี๋ยวจะบอกทีหลัง) มานั่งกับเธอ แล้วหันมาคุยกะพลซึ่งนั่งอยู่ข้างหลัง แอนเดอร์สันคงฟังเหล่าซือพูดไม่รู้เรื่อง รีบหันมาบอกเลยว่า ฟังครูสิเธอ 听听ทำเอาพลอายแอนเดอร์สันไปเลยว่า เออน้อ คนตั้งใจเรียนแต่พลมาทำให้เค้าเสียสมาธิ และทุกวันอย่างที่บอกว่าแอนเดอร์สันจะมาเรียนเช้า ส่วนพลซึ่งมาสาย เวลามาถึงแล้วเห็นเพื่อนในห้องทำอะไรกันอยู่ พลก็จะถามแอนเดอร์สันว่าเค้ามีอะไร ทำอะไรกัน แอนเดอร์สันจะต้องหันมาพูดกับพลทุกทีเลยว่า สวัสดีทรงพล 你好 ทำเอาพลรู้สึกว่าเออ ตัวกูนี่ไม่มีมารยาทเอาสะเลยน้อ เช้า ๆ เจอกันไม่รู้จักทักทายสวัสดีเพื่อนก่อนเลย จบเทอมนี้แล้ว แอนเดอร์สันก็ว่าจะเรียนต่อระดับปริญญาตรีที่ปักกิ่งต่อ ซึ่งพลมั่นใจแน่นอนว่าแอนเดอร์สันทำได้แน่นอน (ถ้าภาษาจีนเธอดีขึ้นนะ ) แล้วก็ดีใจที่มีเพื่อนอย่างแอนเดอร์สัน ทำให้การเรียนในห้องไม่น่าเบื่อ อยากไปเรียนทุกวันก็เพราะมีเพื่อนอย่างแอนเดอร์สันนี่แหละ
เพื่อนในห้องคนต่อมาที่อยากจะเม้าท์มอยให้ฟัง ก็คือ น้องแอ๊บ เป็นหญิงไทยตัวเล็ก ๆ หน้าตาน่ารัก มองเผิน ๆ เหมือนคนจีนเลยละ ครอบครัวเธอเป็นครอบครัวไทยเชื้อสายจีนที่มีฐานะ น้องแอ๊บ เป็นยังไงเวลาอยู่ในห้อง ถ้าจะพูดให้เคลียคือ ตรงกันข้ามทุกอย่างกับแอนเดอร์สัน
เหตุที่เรียกเธอน้องแอ๊บเนี่ย เป็นเพราะว่าเมื่อเทอมแรกที่เรียนร่วมห้องกัน เธอซึ่งอายุก็พอตัวอยู่แล้วนั้น (ซึ่งขัดกับเพื่อนส่วนใหญ่ในห้องที่เกือบทั้งหมดอยู่ในวัยทีน ส่วนพลแก่สุด ) บอกกับพลว่า พี่พลเรามาแอ๊บเป็นเด็กกันเถอะ พลก็แบบไม่ไหวจะเคลียนะจ๊ะน้อง พี่แอ๊บไม่ไหวแล้ว ถึงแม้จะใจรักแต่ใบหน้ามันไม่ให้ และอีกอย่างคือ เสียงเธอเวลาพูด กับเวลาอ่านหนังสือในห้อง มันขัดกันอย่างแรงงงงงงงง คุยกันปกติเสียงก็เหมือนทั่ว ๆ ไป แต่เวลาเหล่าซือเรียกเธออ่านหนังสือปุ๊บ เสียงเธอจะเปลี่ยนปั๊บ เป็นเหมือนเด็กน้อยที่อ่านหนังสือไม่ค่อยออก ต้องมีคนคอยบอก แต่ถึงจะมีคนบอกเวลาเธออ่านไม่ออก เธออาจจะหูไม่ดี ก็ไม่ยอมอ่านตามที่เพื่อนบอกสักที ด้วยเหตุนี้ เลยพลเลยถือวิสาสะตั้งชื่อใหม่ให้เธอว่า น้องแอ๊บ
เวลาอยู่ในห้อง น้องแอ๊บจะมีกิจกรรมมาทำให้หายเบื่อกับการเรียนหลายอย่างมาก อาทิเช่น กิน เล่นโทรศัพท์ ออกไปคุยโทรสับนอกห้อง (ในเวลาเรียน) หรือถ้าเบื่อมาก ๆ ก็นอนมันในห้องนั่นแหละ คำศัพท์ใหม่ ๆ นะหรอ ไม่ได้แอ่มน้องแอ๊บหรอก ไม่รู้จัก ไม่เเคยเตรียมบทเรียนมาก่อน ไม่เคยทำการบ้าน ไม่เคยคัดลายมือ เวลาเรียนในห้อง เหล่าซือจะเรียกนักเรียนทุกคนเรียงลำดับกันไป ให้พูด ให้อ่านคำศัพท์ กันทุกคน แต่หลายครั้งที่ถึงตาน้องแอ๊บ เธอจะมีคำพูดติดปากว่า หนูอ่านไม่ได้คะ 我不会 ตลอดดดดดดดดดด หรือไม่ก็ อึ๊อือ เป็นอันรู้กัน ว่าต้องข้ามเธอไปสะ หรือบางทีพอใกล้ถึงตัวเธอ ก็ออกไปนอกห้องสะงั้น หรือไม่ก็นอนมันเอาหัวพาดโต๊ะนะแหละ จะได้ไม่ต้องเรียก นอนนี่นอนเอาจริงเอาจังเลยนะ บางครั้งตื่นมา หน้าเป็นรอยยับตามขอบหนังสือเลยแล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนรุ่นน้องคนนึงบอกพลว่าน้องแอ๊บเป็นเด็กทุนนะจ๊ะเธอ พลก็แบบเฮ่ยใช่หรอ เค้าออกจะดูดีมีฐานะ จะมาด้วยทุนได้ไงแก บ้านเค้าคงส่งมามั้ง เพื่อนก็ว่า จริง ๆ นะเธออยู่หอเก้า (หอสำหรับเด็กทุนเท่านั้น) พลก็แบบว่าไม่น่าเป็นไปได้อะ เพราะดูเธอไม่สนใจเรียนใด ๆ เลย เคยคุยกันเธอก็ว่า เรื่องเรียนเนี่ย เธอไม่ซีเรียสนะ เรียนขำ ๆ ไม่สนว่าจะต้องพูดได้คล่องปรื๊ออะไร ไม่เอาไม่สนใด ๆ ทั้งสิ้น สนแต่สิ่งบันเทิงเริงใจอย่างอื่นมากกว่า มีอยู่ครั้งเธอชวนเพื่อน ๆ ในห้องว่าน่าจะทำความรู้จักกันมากกว่านี้โดยการไปดื่มด้วยกันตอนกลางคืน จากวันที่เธอชวนจนถึงวันนี้ พลยังไม่เคยไปกับเธอเลย สรุปกับน้องแอ๊บเนี่ย เรื่องเรียนอย่าไปคุยอะไรกะเธอ ถ้าคุยเรื่องกิน ดื่ม เที่ยวเนี่ย เธอจะคล่องกว่าคุยเรื่องเรียน เรียกว่าแนวใครแนวมันว่างั้น
เมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้คุยกันเรื่องเธอเป็นเด็กทุนหรอ เธอก็ตอบว่าใช่คะ หนูเป็นเด็กทุนของกระทรวง..... พลก็ว่าเออเก่งวะ เธอก็ว่า เอาจริง ๆ นะพี่ พ่อหนูมีคนรู้จักอยู่ในกระทรวง เค้าเก็บทุนนี้ไว้ให้หนูเองแหละ ไม่ต้องไปสอบแข่งกับคนอื่น ส่วนเด็กทุนของกระทรวงอีกสองคนนะ กลับไปเมืองไทยก็ต้องไปทำงานใช้ทุนด้วยนะพี่ หนูไม่ต้อง พลก็เฮ่ย เป็นเด็กทุน ก็น่าจะตั้งใจเรียนกว่านี้หน่อยนะ (เพราะความที่ไม่เคยดูหนังสือ บ่อยครั้งเลยที่น้องแอ๊บหันมาถามพล ทั้ง ๆ ที่ศัพท์นั้น ๆ เรียนไปแล้ว) ให้สมกับทุน เธอก็ตอบว่า ไม่รู้สิ หนูไม่คิดว่าการเรียนเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต พลก็อ้าว แล้วอย่างนั้นจะไปเอาทุนเค้ามาทำไม ทำไมไม่ให้คนที่เค้าอยากได้จริง ๆ มาละหนู เธอก็ว่า ก็แหมพี่ มีคนเอาทุนมายื่นให้ตรงหน้าแล้วจะไม่เอาหรอ (เธอก็พูดถูกของเธออะน้อ) พลเลยจบข่าว ห่าจิก อีช้างฟาด
เรื่องของ แอนเดอร์สัน กับ น้องแอ๊บ ก็เป็นด้วยประการฉะนี้แล ความเหมือนที่แตกต่าง
ปอลอ เมื่อไรระบบเส้นสายต่าง ๆ จะหมด หรือ น้อยลงไปจากประเทศไทยที่รักสักทีน้อ
Create Date : 16 พฤษภาคม 2553 |
Last Update : 16 พฤษภาคม 2553 11:59:34 น. |
|
15 comments
|
Counter : 926 Pageviews. |
|
|
|
โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:43:53 น. |
|
|
|
โดย: ก้อ IP: 88.151.27.234 วันที่: 16 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:25:08 น. |
|
|
|
โดย: Anitapa วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:20:15 น. |
|
|
|
โดย: ป้าโซ วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:15:28:46 น. |
|
|
|
โดย: aoiobake วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:20:16:21 น. |
|
|
|
โดย: yyswim วันที่: 17 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:22:20 น. |
|
|
|
โดย: หญิงอวบ IP: 88.91.127.146 วันที่: 18 พฤษภาคม 2553 เวลา:14:45:41 น. |
|
|
|
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 19 พฤษภาคม 2553 เวลา:8:55:45 น. |
|
|
|
โดย: 八层人 IP: 123.119.72.92 วันที่: 22 มิถุนายน 2553 เวลา:16:25:30 น. |
|
|
|
|
|
|
|