|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
สอบ เพื่อนในห้อง เล่นหิมะ
ช่วงนี้พลหายหัวและหายตัวไปบ่อยมาก ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมบ้านใคร ๆ เลย เพราะยุ่งเรื่องเรียนจริง ๆ ยิ่งเรียนยิ่งยาก มีการบ้านทุกวัน เพื่อน ๆ บล็อก (ซึ่งก็มีอยู่ไม่กี่คน) ได้โปรดรับแซ่บ และ ขอโทษด้วยจ้า
ห้องเรียนภาษาจีนนี่ จริง ๆ แล้วพลกะว่าจะเขียนแบบเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ เพราะกะจะเก็บไว้อ่านตอนเรียนจบว่าอะไรยังไง เอ็นจอยกะการเรียนไหม มีพัฒนาการไปแค่ไหน แต่ไป ๆ มา ๆ ไม่ค่อยได้เขียนบล็อกในห้องนี้สักเท่าไร 
ที่ไม่ค่อยได้เขียนนี่เป็นเพราะอะไร พลก็มานั่งนึก ๆ นะว่าเออ ทำไมเราไม่ค่อยได้เขียนเรื่องเกี่ยวการเรียนภาษาจีนสักเท่าไรวะ คำตอบก็คลุมเคลือสะเหลือเกิน ไม่รู้จะถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือยังไงดี
ถามตัวเองว่าสนุกไหม ก็สนุกนะ ชอบ อยากไปเรียนทุกวัน ไม่เหมือนตอนเรียนภาษาฝรั่งเศสเมื่อปีที่แล้ว เช้ามาไม่อยากไปเรียน แต่กับภาษาจีนนี่ ถึงแม้ว่าจะต้องตื่นแต่เช้า (ซึ่งไม่ใช่นิสัยพลเลยยยย  ) แต่ก็ไม่มีปัญหา ตื่นเช้าก็ดีเหมือนกันน้อ ทำอะไรได้หลายอย่าง สดชื่นด้วย
จะมีที่ไม่สนุกบ้างก็เพื่อนในห้องบางคนนี่แหละ แม่มมมม ไม่รู้มันจะคุยอะไรนักหนา พูดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าพลจะไม่คุยในห้องเรียนเลยนะ ก็คุย แต่คุยนิดหน่อย เล็กน้อยถึงปานกลาง และเรื่องที่คุยส่วนมากก็เป็นเรื่องเกี่ยวกะการเรียน แต่เพื่อนคนที่นั่งข้างหลัง ข้างหน้าและข้าง ๆ พลนี่สิ เธอเป็นหนุ่ม และ สาวน้อยจากสาธารณรัฐเชค โคลัมเบีย หนุ่มน้อยจากเวเนซุเอล่า (แต่หน้าตาเหมือนพวกเกาหลีหรือจีนมากกกกก) หนุ่มน้อยจาก คาซัคสถาน เบรุส หนุ่มและสาวเหล่านี้ แม่มมมมม เกิดมาคุยจริง ๆ 
พวกนี้ไม่รู้เค้าสรรหาเรื่องอะไรมาคุยกันนักหนา พอถึงเวลาเรียนปั๊บ แม่มมันคุยกันปุ๊บ คุยแข่งกะเหล่าซือเลยนะ แต่พอมีช่วงเบรค พวกนี้เค้าก็เบรกคุยกันในห้องเหมือนกันนะ ออกไปข้างนอก ไปซื้อของกินหรือไปหาเพื่อนกลุ่มอื่น แล้วพอเข้าเรียนคาบต่อไป ก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เสียงดังมากกกก พลสงสารเหล่าซือเลยอะ เพราะบางครั้งเหล่าซือก็บอกพวกนี้นะ ให้ฟัง ห้ามคุย แต่ก็ไม่มีผลใด ๆ ทั้งนั้นกับเด็กนักเรียนพวกนี้ มึนแท้ ๆ
ยังไม่ทันไรเลยพลบ่นสะแล้ว มา ๆ ก่อนที่จะไปไกลกว่านี้ มาคุยเรื่องสอบกันดีกว่า วันนี้พลมีสอบไปสองวิชา คือไวยกรณ์ Yu3fa3 และเสียงพูด yu3yin1 วิชาแรก สอบได้สบายมาก ชิล ๆ แต่วิชาที่สองมันต้องมีการเขียนภาษาจีนมากหน่อย เล่นเอาไปไม่เป็นเลย
การเรียนภาษาจีนสำหรับพล ปัญหาหลัก ๆ เฉพาะตัวเพลนี่ยมีสองปัญหาคือ หนึ่ง การออกเสียง บางตัวพลพยายามแล้วพยายามเล่าก็ไม่สามารถออกเสียงเหมือนคนจีนได้ คือตัว jจี qชี xซี และ zhจรือ chชรือ shซรือ rยรือ และ zจือ cชือ sซือ อ๊ายย นับ ๆ ดูทำไมมันเยอะอย่างนี้ โง่แท้โง่ว่า ไม่ได้แกล้งโง่เลยนะเนี่ย มันพูดไม่ได้จริง ๆ
แต่ที่ยังเอ็นจอยกะการเรียนอยู่เนี่ย อาจจะเป็นเพราะว่าพลสนุกกะการพูดไง เวลาซื้อของก็สนุกกะการคุยกะแม่ค้า ต่อราคา หรือคุยเล่นกัน แล้วคนจีนนี่นะ แค่ได้ยินเราคุยภาษาจีนนิดหน่อย แหม ๆ รีบพูดเลยนะว่าเราพูดภาษาจีนเก่ง  เก่ง ตรงไหนไม่ทราบ? แค่หนีห่าว 
ปัญหาที่สองคือการเขียนตัวหนังสือจีน ยากมากกกกก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ให้เขียนพินอินเนี่ย พลว่าไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร แต่ให้เขียนตัวจีนนี่ โอยยย อยากจะลงไปดิ้นชักกระแด่ว ๆ ให้รู้แล้วรู้รอด คืออ่านได้นะ ถ้าได้เห็นตัวหนังสือเนี่ย อ่านได้ เยอะแล้วด้วย แต่พอปิดหนังสือปั๊บ ลืมปุ๊บทันที เขียนไม่ได้ ขนาดว่ามีการบ้านคัดลายมือทุกวัน ตัวละหลายครั้งนะ ก็เขียนไม่ได้ เขียนได้แต่ตัวพื้น ๆ ตัวใหม่ ๆ นี่ จำไม่ได้จริง ๆ
เคยถามเหล่าซือว่ามีเทคนิคอะไรให้ช่วยจำตัวจีนได้บ้างไหม เหล่าซือก็ว่าไม่ต้องซีเรียสเท่าไรหรอก มันต้องใช้เวลาหน่อย เพราะเด็กน้อยชาวจีนที่เรียนหนังสือชั้นประถมศึกษา ก็มีปัญหาเรื่องนี้เหมือนกัน มันต้องใช้เวลา แล้วตัวจีนเนี่ย ก็มีเยอะสะด้วยสิ เป็นพัน ๆ ตัวอะ พลเรียนแค่สองเดือน คงไม่มีทางจำได้ทุกตัวที่เรียนไง แต่ถ้าให้อ่านเนี่ย พออ่านได้นะ แต่ก็ไม่ทุกตัวที่เคยเรียน เดี๋ยวนี้พอออกไปข้างนอก เห็นป้ายต่าง ๆ ก็พยายามจะอ่านไปเรื่อย ๆ นะ แต่บางตัว นึกยังไงก็นึกไม่ออกนะว่ามันออกเสียงว่ายังไง แต่ก็นึกอยู่ในใจนะว่ากรูเคยเรียนเคยเห็นมาแล้วนี่หว่า 
แต่ก็มีนักเรียนบางคนนะ ที่เก่งมาก จำได้เยอะอะ แต่ไม่ใช่พลไง คือโง่จริง ๆ ยอมรับ เถียงสักคำไหมละ ส่วนในห้องพลเนี่ย มีเพื่อนชาวญี่ปุ่นนี่แหละที่เขียนได้สบายบรื๋อตัวจีนเนี่ย ไม่มีปัญหาสำหรับเค้าคนนั้น กระทาชายนายโมโระ อันโมโระเนี่ย นิสัยดีน่ารัก ตอนแรกไม่รู้ว่าเป็นคนญี่ปุ่น ก็สันนิษฐานไปต่าง ๆ นานา ว่าเป็นคนชาติไรว้า พอรู้ว่าเป็นคนญี่ปุ่น โมโระทำให้ฝันของลันเตาต้องสลายอีกแล้ว เพราะเคยดูละครญี่ปุ่น เห็นแต่พระเอกน่ารัก ๆ แต่โมโระนี่
เรื่องสอบสำหรับวันนี้ วิชาแรกไวยกรณ์ทำได้สบายบรื๋อ คะแนนเต็มร้อยเนี่ย พลมั่นใจว่าพลได้เก้าสิบกว่า ๆ แน่นอน แต่วิชาที่สอง ต้องมีการเขียนตัวจีนนี่ ไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนเพลียจะพูดจริง ๆ ทำไม่ได้ บางข้อถึงกะต้องเว้นไว้ว่าง ๆ อะ คะแนนหายไปเยอะเลยนะนั่น
วันจันทร์ก็ยังมีการสอบต่อ เป็นวิชาการฟัง และ การพูด การฟังนี่ ก็ยังพอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้ การพูดก็เหมือนกัน แต่ปัญหามันอยู่ที่การฟังไง คือฟังแล้วต้องเขียนลงกระดาษนี่สิ พลจะทำยังไงดีละเนี่ย อีติ๋มตายแน่ ๆ ส่วนเรื่องการพูดก็น่าจะพอถู ๆ ไถ ๆ ไปได้ แต่แม่ม เค้าจะให้พูดตั้งสามนาทีแนะ มีหัวข้อบอกมาให้แล้ว หกหัวข้อ แต่เราไม่สามารถเลือกเองได้ เหล่าซือจะให้ตัวเลือกเรามาสองหัวข้อ จากนั้นเราก็ไปเลือกเอาเองว่าเราอยากจะพูดเรื่องอะไร
ส่วนคะแนนจะออกมายังไงแค่ไหน เดี๋ยวจะเอามาลงไว้เป็นหลักฐานอีกทีนึง ประจานความง่อของตัวเองสะหน่อย
คุยเรื่องสอบไปแล้ว ทีนี้ก็มาคุยเรื่องเพื่อนในห้องกันบ้าง ห้องพลนั้นมีนักเรียนทั้งหมด (ถ้ามาครบนะ) ประมาณ 22 คน ประเทศก็มีต่าง ๆ นานาดังนี้ ซิมบับเว แองโกล่า (มีหรือเปล่าประเทศนี้ ) คาซัคสถาน ญี่ปุ่น สาธารณรัฐเชค ปานามา อังกฤษ โคลัมเบีย เวเนซุเอล่า เบรุส (มีไหมประเทศนี้) ตุคเมนิสถาน ลิเบีย (เปิดเรียนสองเดือนกว่า พลงว่าเพื่อนคนนี้มาเรียนแค่สองอาทิตย์เองมั้ง) และแน่นอนไทย (ส่วนบางคนมาจากไหนพลไม่สามารถฟังได้รู้เรื่องจริง ๆ) โดยมีไทย และ คาซัคสถานที่มีนักเรียนอย่างละสี่เท่ากัน นอกนั้นก็อย่างละหนึ่งบ้างสองบ้าง
ส่วนเหล่าซือนั้นมีสองคน คือ ซ่งเหล่าซือ และ ลั่วเหล่าซือ โดยจะผลัดกันสองคนละสองคาบ แต่ลั่วเหล่าซือเนี่ยจะสอนแค่วันจันทร์ ถึง วันพุธ เท่านั้น ส่วนวันพฤหัสกับศุกร์เนี่ย ซ่งเหล่าซือเหมาคนเดียวสี่คาบ
ซ่งเหล่าซือจะมีอายุหน่อย พูดอังกฤษไม่ค่อยได้ แต่พลว่าท่านสอนดีนะ ใจดี ใจเย็น ส่วนลั่วเหล่าซือเนี่ย เป็นเหล่าซือน้อยที่พูดอังกฤษเก่งเลยละ สอนเร็ว ปรู๊ดปร๊าด ทันใจวัยรุ่นตอนปลายสายอาชีพอย่างพลเป็นอย่างยิ่ง  มา ๆ มาดูรูปกันดีกว่า เริ่มจากซ่งเหล่าซือก่อน อันนี้ถ่ายกะนักเรียนนะ
ในรูปเรียงจากซ้ายไปขวานะ คนแรก สาวเชค คนนี้ค่อนข้างเก่งเลยละ ตามมาด้วย แองโกล่า ไทย คาซัคสถาน ซ่งเหล่าซือ อังกฤษ ไทย คนผิวสีมาจากประเทศไหน ก็ฟังไม่รู้เรื่องสักที ไทย ซิมบับเว ญี่ปุ่น ส่วนคนนั่งสองคน ผู้หญิงจากคาซัคสถาน และหนุ่มไทย
ข้างบนเป็นลั่วเหล่าซือกับนักเรียนไทยล้วน ๆ
ข้างบนจากแถวหน้าไปแถวหลัง เริ่มจากขวา หนุ่มสองคนแรกจากคาซัคสถาน เบรุส ไทย อังกฤษ เวเนซุเอล่า แองโกล่า ไทย ไทย คาซัคสถาน เชค เชค ซิมบับเว ซ่งเหล่าซือ แองโกล่า ตุคเมนิสถาน และ
เพื่อนที่นั่นเรียนข้างพลนั่น เป็นสาวน้อย (น้อยจริง ๆ แค่ 17 หยก ๆ เมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง) จากคาซัคสถาน แล้วที่น่าตลกคือ ในห้องมีเพื่อนคาซัคตั้งสามไม่ไปนั่งกะเค้านะ มานั่งกะพล แล้วคุยกันไปคุยกันมา กลายเป็นว่า พลเป็นที่คนอายุมากสุด (แก่สุด) ในห้อง ส่วนดีน่า เป็นคนที่อายุน้อย (เด็กสุด) ในห้อง ทำไมฟ้าช่างกลั่นแกล้งพลอย่างนี้ ไปนั่งกะเด็กอย่างนี้มันก็เห็นชัดสุด ๆ นะสิว่าพลแก่สุดในห้อง 
เพื่อนคนต่อมา ที่ไม่เขียนถึงไม่ได้เลยคือ โมโระ เพื่อนชาวญี่ปุ่นคนนี้ คนที่ทำให้ความฝันของลันเตาต้องสลาย หนุ่มญี่ปุ่นคนนี้ น่ารักนิสัยดีมาก มีอารมณ์ขันชนิดที่ว่า ภาษาไม่ใช่อุปสรรคระหว่างเรา ถ้าจะคุยกับโมโระนั้น ต้องภาษาญี่ปุ่นเท่านั้น (แล้วพลจะคุยได้หรือนั่น) เพราะโมโระนั้น ภาษาจีนก็ไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ไม่ดี และถึงแม้ว่าเราจะเรียนภาษาจีนด้วยกัน แต่ด้วยระยะเวลาอันสั้น และขีดจำกัดของความสามารถ ของทั้งพลและโมโระ จึงทำให้บ่อยครั้งเราสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง แต่ ๆ แต่ช้าก่อน ถึงแม้ว่าเราจะคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เราก็เป็นเพื่อนที่ดี (เห่าเผิงโหย่ว) กันได้ โมโระจะหัวเราะจะฮากับคนไทยตลอด เพื่อนคนไทยคุยอะไรกันหัวเราะอะไรกัน โมโระจะร่วมวงหัวเราะประหนึ่งว่าเค้าคุยภาษาญี่ปุ่นกันก็ไม่ปานตลอด บางครั้งก็ไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน แถมภาษาจีนสำเนียงญี่ปุ่นของโมโระนั้น ก็น่ารักน่าชังสุด ๆ ได้ใจไปหนึ่งดวงเช่นกัน
และในเมื่อโมโระเป็นหนุ่มญี่ปุ่น ดินแดนของคนคิกขุอาโนเนะ โมโระก็มิใช่ข้อยกเว้น โปรดดูรูปประกอบจิตนาการ
นั่นละเค้าละ ยอดชายนายโมโระ 
ต่อมาเป็นเพื่อนคนไทยกันบ้าง มีทั้งเพื่อนห้องเดียวกัน และ เพื่อนต่างห้อง ที่น่าตลกก็คือ พลดันไปสนิทกะเพื่อนต่างห้องมากกว่าเพื่อนห้องเดียวกันนะสิ โดยที่เพื่อนในห้องเป็นคนแนะนำให้รู้จักกันนะ แต่ไม่รู้ยังไงไป ๆ มา ๆ สนิทกว่าเพื่อนคนไทยห้องเดียวกันสะอีกแนะ  เริ่มดูจากไฟแดง ไฟเหลือง ไฟเขียวกันก่อนเลยจ้า (ไฟเหลืองกะไฟแดง อยู่ห้องเดียวกัน)
รูปข้างบนนั้นต้องขอบใจน้องเบลล์ (คนที่สองจากซ้าย) มากที่เอื้อเฟื้ออุปกรณ์ประกอบฉาก คือเสื้อยืด รักเธอประเทศไทยให้ทุกคนได้ใส่กัน แหล่มจริง ๆ
ส่วนกลุ่มเพื่อนที่สนิท ๆ กันนั้น บางทีมีรอบนอก มาทำอาหารกินกันที่บ้านพล มีแอ๊นท์ (คนนี้พูดจีนได้เก่งแล้ว) ปุ้ย (ตากล้องมือเอก) และแจ๋ว (แม่ครัวคนเก่ง) ส่วนน้องผู้ชาย คนนี้มาครั้งเดียวหายไปเลย สงสัยเข็ด แต่น้องคนนี้พูดจีนได้เก่งมาก เพราะเรียนจบป.ตรีเอกภาษาจีนจากเมืองไทยมาแล้ว แต่หลัก ๆ แล้วพลกะน้อง ๆ กลุ่มนี้ก็จะกินข้าวด้วยกันหลังเลิกเรียนทุกวันอยู่แล้วนะ ถ่ายรูปอาหารที่ไปกินกะน้อง ๆ ไว้เยอะเหมือนกัน เดี๋ยววันหลังจะเอามาแนะนำกันอีกทีว่าอะไรอันไหนร้านไหนอร่อยบ้าง
รูปข้างบนลงให้น้องแอ๊นท์โดยเฉพาะ เพราะว่าพลกะแอนท์ไม่ค่อยมีรูปคู่กันเท่าไร นาน ๆ มีที เลยโชว์สะหน่อยดิ กินข้าวเสร็จอยู่ครั้งพลพาน้อง ๆ ไปเที่ยวแถวบ้านก็สนุกสนานกันดี ไปเจอเค้าทำขนมสำลี (หรือเปล่านะ) เมืองจีนก็มีเหมือนกันเด้อ เหมือนบ้านเราเลย
แถมด้วยขนมอย่างนึง ที่นี่พลเห็นมีขายอยู่ทั่วไปนะ ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร เป็นผลไม้เสียบไม้ แล้วนำไปชุบน้ำหวานหรือน้ำเชื่อมนี่แหละ แล้วปล่อยให้แข็ง ราคาแตกต่างกันไปตามพื้นที่ บางที่ก็ 4 หยวน 5 หยวน10 หยวน หรือบางที่ก็ขายกันที่ 15 หยวนกันเลยเชียว ขึ้นอยู่กะพื้นที่ และผลไม้ที่เค้านำมาเสียบไม้ พื้น ๆ ก็จะมีพุทรา (จีนหรือเปล่าไม่รู้นะ) สับปะรด สตอร์เบอร์รี่ แอ็บเปิ้ล มะเขือเทศลูกน้อย ส้ม กีวี่ ก็คงแล้วแต่จะหาได้แหละ ราคาก็คงจะผันตามผลไม้ที่นำมาเสียบด้วยเช่นกัน
ต่อมาไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนเท่าไร คือไปเจอประตูแดงได้ใจไปสองดวง เลยขอโพสต์ท่าดัดจริต ๆ ถ่ายรูปไว้หน่อย กับอีกรูปไม่ค่อยเกี่ยวกันอีกละ แต่เห็นมันตลก ๆ เลยอยากให้ดูกันจ้า
ก่อนจะมั่ว และเพ้อเจ้อไปไกลกว่านี้ มาปิดท้ายกันด้วยหิมะดีกว่า (อ๊ายยย บ้านน๊อก บ้านนอก ไม่เคยเห็นหิมะอะน้อ) ไม่มีไรหรอก แค่เห็นมันสวยดี มีคนถ่ายรูปกันเยอะ เลยขอไปถ่ายกะเค้าบ้างจ้า รูปจากมหาวิทยาลัยทั้งนั้น สวยก็ดู ไม่สวยก็ไม่ต้องดูจ้า
อันต่อมาถ่ายเมื่อวานก่อนเองจ้า
จบดื้อ ๆ อย่างนี้ละจ้า มั่วไปหมดบล็อกนี้ สงสัยเป็นเพราะพลเรียนภาษาจีนหนักไปหน่อย ไม่เกี่ยวกันหรอกน้อ คนมันเพี้ยนไปเองมากกว่า
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 14 พฤศจิกายน 2552 13:43:15 น. |
|
23 comments
|
| Counter : 2112 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: 309 IP: 221.221.19.212 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:06:48 น. |
|
|
|
| โดย: ดญ.มด IP: 209.107.217.18 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:12:12:35 น. |
|
|
|
| โดย: ขาวอวบ IP: 202.91.23.6 วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:04:30 น. |
|
|
|
โดย: tanya tanya  วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:47:42 น. |
|
|
|
| โดย: พี่มล IP: 124.195.210.197 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:26:38 น. |
|
|
|
| โดย: kearaly IP: 88.91.127.124 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:25:20 น. |
|
|
|
| โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:29:16 น. |
|
|
|
| โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:55:55 น. |
|
|
|
| โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:04:48 น. |
|
|
|
| โดย: Pee Toon IP: 68.215.117.228 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:23:58 น. |
|
|
|
| โดย: anchesa วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:35:06 น. |
|
|
|
| โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:51:13 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปุ้มปุ้ย วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:11:31 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ปุ้มปุ้ย วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:15:13 น. |
|
|
|
| โดย: พี่เอ๋ IP: 125.25.3.106 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:11:40 น. |
|
|
|
| โดย: หลิน ไป่ ลี่ IP: 58.194.238.39 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:40:27 น. |
|
|
|
| โดย: รัชชี (รัชชี่ ) วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:29:30 น. |
|
|
|
| โดย: James IP: 118.173.239.141 วันที่: 28 มกราคม 2553 เวลา:10:03:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
) แต่ก็ไม่มีปัญหา ตื่นเช้าก็ดีเหมือนกันน้อ ทำอะไรได้หลายอย่าง สดชื่นด้วย 
เก่ง ตรงไหนไม่ทราบ? แค่หนีห่าว 
มา ๆ มาดูรูปกันดีกว่า เริ่มจากซ่งเหล่าซือก่อน อันนี้ถ่ายกะนักเรียนนะ 
เริ่มดูจากไฟแดง ไฟเหลือง ไฟเขียวกันก่อนเลยจ้า (ไฟเหลืองกะไฟแดง อยู่ห้องเดียวกัน)
อ้อแล้ว จะรบกวนอะเป่า ถ้าจะขอให้พลช่วยขอ อีเมล์ ลั่วเหล่าซือให้หน่อยอะค่ะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ปุ้ยก็เขียนตัวจีนไม่ได้เหมือนกัน เว้นไปหลายข้อเลยนะ
ถึงได้ทำเสร็จคนแรกเลยของห้อง 555555
รูปโมโระทำให้จินตนาการกระเจิงกันไปเลยทีเดียว คิกขุจริงๆ
แต่ว่ายังไงพี่ก็อย่าลืมส่งรูปให้ปุ้ยบ้างนะจ้ะ