อันเนื่องมาจาก Always...หรือเราจะเป็นอย่างนี้ไปตลอด

เราหมายถึงเหตุการณ์ระหว่างเราและน้องหลังหนังจบ ออกจากโรง เวลาที่มันว่าหนังที่เราไม่ชอบ เราไม่เคยทนได้เลย ให้ตายเถอะ ต่อไปจะไม่ชวนไปดูหนังดี ๆ แบบนี้อีกแล้ว

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา นั่งอู้งาน ด้วยการเปิดกระทู้พันทิพย์ห้องเฉลิมไทย (ศึกษากระแส ก็เป็นงานอย่างหนึ่งน้า..อิอิ) จริง ๆ กะจะหาข่าวคืบหน้าเรื่องฟิล์มกะเสี่ย (แบบว่าอิน กะข่าวฉาวของดาราอะ ชอบมั่กมั่ก) แต่มาเจอกระทู้หน้าม้าของคุณ"ผมอยู่ข้างหลังคุณ" เชียร์หนังเรื่อง Always: Sunset on Third Street เป็นหนังญี่ปุ่นรางวัลเพียบเลย ตื่นเต้น ๆ อยากดูหนังดี นาน ๆ มาที นาน ๆ มีเวลา ชวนเพื่อนสาว สวย เซ็ก (แหวะ เบื่อว่ะ) ไปดูดีก่า ว่างตรงกันพอดี

โอ้ว พระเจ้าจอร์จ มันยอดมั่ก ๆ หนังอะไรเนี่ย อบอุ่น ซาบซึ้ง กินใจ ประเทศไทยทำไมไม่มีแบบนี้ ดูแล้วน้ำตาไหล + มีฟามสุขที่สุดในโลก อยากให้ทุกคนมาดูจัง รวมทั้งน้องตัวดีสองคนนั้นด้วย เพราะมันเป็นหนังครอบครัวอะนะ แล้วก็...เออ ดูแล้วนึกถึงแม่ว่ะ อืมคิดถึงจัง

เมื่อมีโอกาสดีคืนวันเสาร์ นัดรวมตัว เพื่อพาพวกมันไปดูหนังเรื่องนี้ที่ House (กรู..อุตส่าห์เสียตังค์ + เสียน้ำตารอบ 2 เพื่อให้พวกมันได้ดูหนังดี จะสำนึกกันบ้างมั้ยนี่) รอบ 2 เราก็ดูด้วยความซาบซึ้งใจ พยายามไม่เกริ่นนำอะไร ไม่บอกให้พวกมันรู้ว่ามันดีขนาดเราดู 2 รอบ ให้มันได้ซาบซึ้งกันเอง ก่อนเข้าก็สวนทางกับคนที่ออกจากโรงมาพร้อมน้ำตาเปื้อนแก้ม นั่น น้องเราเริ่มตื่นเต้นแล้วว่า..หนังเรื่องนี้ต้องซึ้งแน่ ๆ... ระหว่างดูหนัง เราก็ไม่คุยกันเลย เพื่อให้มันซึมซับกันเต็มที่

ปรากฏ...หนังจบ ระหว่างเดินออกมา น้องตัวแสบพูดว่า คนที่สวนกันเมื่อกี้ร้องไห้เรื่องอะไรฟะ มีตรงไหนให้ร้องได้ด้วยหรอ ดูมาทั้งเรื่อง ไม่เห็นจะมีจุด peak เลย เฮ้อ จะหลับ...

โอ้ว พระเจ้าจอร์จ มันน่าถีบมากกกก น้องกรู ทำไมไม่มีเทสต์แบบนี้ อุตส่าห์จะยกระดับการดูหนังให้มัน ด้วยการพามาดูหนังดี (ดูฟรีด้วย กรูจ่ายห้ายยย) บัวใต้น้ำกันจริง ๆ งอนนนนนนน ต่อจากนี้นะ ไม่ต้องมาดูหนังด้วยกันอีกแล้วววว ....แงงงงงงง....

ดูสิชั้น อยากจะเขียนถึงหนังเรื่องนี้ด้วยความประทับใจ พวกมันทำให้เราต้องเสียพื้นที่ไปกับการบ่น กร่นด่าพวกมัน ฮือ ๆ

ขอพูดถึงหนังหน่อยละกัน ชอบจัง ชอบหลาย ๆ อย่าง บทก็ดี casting ก็ดี (หมายถึงตัวแสดงน่ะ พยายามจะพูดให้เหมือนเอ็กซะเปิด) ฉากสุดยอด พยายามจะศึกษาจาก web ของหนัง //www.always3.jp/index.html แต่อืมม อ่านไม่ออกว่ะ คนญี่ปุ่นแม่ง ช่วยมี option ภาษาอังกิดให้หน่อยได้มั้ย จะ conser กันไปถึงไหน

Scene ที่เลิฟ มีหลาย ๆ scene เลย อย่างตอนที่แม่ปะเสื้อเก่าให้อิปเป แล้วอิปเปบ่นว่าอยากได้เสื้อใหม่ แม่บอกว่า แม่เย็บเครื่องรางไว้ให้ มันจะช่วยได้ตอนฉุกเฉิน อิปเป ไม่รุ ไม่สนใจ งอน วิ่งออกไปคุยกะจุนโนสุเกะ แล้วพากันไปหาแม่ของจุนโน (โอ้ย ยาวโว้ย จะเล่าไงดี) ตัดมาตอนที่ไม่เจอแม่ของจุนโน แล้วสองคนนี้จะกลับบ้าน ก็ไม่มีเงินติดตัวสักบาท นั่งจ๋อยอยู่บนสะพานท่ามกลางฝนตก จุนโนนั่งรองไห้ ก็โดนอิปเปบ่นว่าหยุดร้องเหอะ สักพัก อิปเปนึกถึงที่แม่พูดขึ้นได้ เลยแกะผ้าที่ปะอยู่บนเสื้อออกมา ก็เจอเศษกระดาษ ห่อเงินอยู่ เท่านั้นแหละ เด็กเวรอิปเปก็ร้องไห้....

อีกตอนก็ตอนที่คุณนักเขียน แอบ surprise เด็กจุนโน ซื้อปากกาหมึกซึมให้ ผ่านซานตาคลอส ชอบจังเวลาที่จุนโนพูดว่า ...My very own fountain pen... ปากกาหมึกซึมของผมเอง นึกถึงตอนเด็ก ๆ ที่ได้ของที่อยากได้มาก ๆ อย่างพวกหนังสือ (อึ่ม เด็กเรียนว่ะกรู) ดูมีค่าเล็กน้อยสำหรับตอนนี้ แต่ตอนนั้นก็ดีใจซะเหมือนได้ทอง (ตอนนี้อยากได้ทองมากกว่า)

ไปดีกว่า นายมาแระ อยากทำงานใจจะขาดดด....

Create Date : 24 เมษายน 2549		0 comments
Last Update : 24 เมษายน 2549 8:59:04 น.
Counter : 633 Pageviews.
Share Tweet