สองแม่ลูกหลั่นล้ามาเืยือนไทย วันที่สอง..ตอนอาหารเช้า
วันที่สองของการเยือนไทย ประเดิมด้วยเรื่องอาหารการกินซึ่งเป็นหัวใจของการเดินทางครั้งนี้ (เหมือนกับไม่ค่อยตะกละนิ )
อาหาร..ไม่ใช่สิ ของว่างอย่างแรกที่ได้ลิ้มรสคือลูกชิ้นทอดริมถนน ด้วยความตะกละที่เห็นคนเดินกินผ่านหน้ารถ สะกิดหลานสาวให้ดูว่าเค้ากินอะไรน่ะ พาอาไปซื้อมั่งซิ .. และแล้วก็ได้ลูกชิ้นทอดหน้าโลตัสอ่อนนุช อันมันเยิ้มและอุดมด้วยแป้งทั้งท่อนแถมยังเหนียวจับใจอีกต่างหาก .. นับเป็นมื้อแรกที่ไม่ประทับใจโดยสิ้นเชิง
ได้มาแก้ตัวที่มื้อเย็นที่ร้าน ต้นเครื่อง ณ ซอยทองหล่อ ได้สั่งอาหารหลากหลายหน่อยเพราะเหน็บพวกเด็กๆที่ไปรับที่สนามบินเ้ข้ากะเอวไปนั่งกินด้วยกัน เป็นมื้อที่อิ่มแปร้ แต่ย้างงง.. นี่แค่เรียกน้ำย่อยสำหรับวันแรกเท่านั้น
เช้าวันต่อมาคือวันอาทิตย์ที่ 29 กค. วางแผนไว้ว่าจะไปเที่ยวอยุธยาตามคำเรียกร้องของคนตัวเล็กซึ่งออร์เดอร์คุณยายมาตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่น กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องที่ร้องจ๊อกๆ อยากรำลึกถึงอาหารไทยที่เคยกินเป็นประจำ อาหารสายๆวันนี้จึงไปลงตัวที่ร้าน ลิตเติ้ลโฮม สาขาซอยทองหล่อ พอไปถึงแทบกระโดดลงวิ่งเข้าร้านด้วยความคิดถึง หน้าร้านเปลี่ยนแปลงใหม่แฮะ ทำใหม่ซะสวยเชียวแถมกว้างขวางกว่าเดิมด้วย คนแน่นร้านเนื่องจากเป็นเช้าวันอาทิตย์ วันหยุดของทุกคนที่ออกมาหย่อนใจกินอาหารเช้ากันอย่างสบายๆ ป้าโซเลยลุยขึ้นไปชั้นสองของร้าน เจอพนักงานคนเก่า โอ้.. คนนี้ทำมาสิบกว่าปีแล้วนะนี่ พนักงานก็จำหน้าไ้ด้รีบจัดหาโต๊ะสำหรับห้าคน เจ้าตัวเล็กและป้าโซไม่รอช้าสั่งอาหารที่ลิสต์มาแล้วในใจทันที..
เจ้าตัวเล็กสั่งกะเพราหมูไม่ใส่พริกราดข้าว และซิลเวอร์แพนเค็ก ส่วนป้าโซยังลังเลอยู่เล็กน้อยระหว่างข้าวยำทะเลและข้าวผัดน้ำพริกลงเรือและข้าวผัดปลาทูน่าและข้าวผัดแกงเขียวหวานปลาสลิดย่างและข้าวผัดกะเพรา เย้ยยยย.. พอๆๆๆ เดี๋ยวหมดเมนู เค้าถึงว่าตาใหญ่กว่าท้องไง เอื๊อกกกก.. ในที่สุดก็ตัดใจสั่งอย่างแรกไปเพราะรู้ตัวดีว่าคงกินได้ไม่มากไปกว่า่นั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาหารรสจัดในวันแรกๆ อาจจะทำให้การเดินทางไม่สนุกก็เป็นได้เพราะปวดท้อง
ระหว่างรออาหารที่สั่งมา เจ้าตัวเล็กก็เริ่มทำความคุ้นเคยกับพี่เขา.. ลูกพี่ชายป้าโซ เจ้าคนนี้อายุมากกว่าเจ้าตัวเล็กอยู่สองรึสามปีนี่แหละ และแล้วเจ้าตัวเล็กก็เริ่มทำภาษาไทยพี่เค้าสับสนเพราะพูดกลับหน้าหลังตลอด พี่เค้าต้องพยายามทำความเข้าใจกับการเรียงประโยคของน้อง สรุปว่าเจ้าพี่มันชักเริ่มงงๆว่าภาษาไทยที่เรียนมาตลอดชีวิตนี่ มันผิดหรือถูก?
อายุห่างกันแค่สองสามปี แต่การเติบโตห่างกันไกล มันเป็นเพราะอะไรนะ? เพราะเจ้าอั้ม.. หลานชายมันกินไม่บันยังหรือเปล่า? หรือเพราะไอ้ตัวเล็กมันกินน้อย? หรือเพราะพ่อเจ้าอั้มรูปร่างสูงใหญ่ หรือเพราะด้วยวัยแค่ปีสองปีนี่ เด็กมันทะลึ่งโตพรวดพราดอย่างผิดตาได้ ก็ต้องรอดูเจ้าตัวเล็กต่อไปในอนาคตว่าอีกสองปีจะเทียบเคียงพี่อั้มได้หรือไม่..
มาแล้วครับผัดกะเพราไม่ใส่พริกของเจ้าตัวเล็ก ที่แม่มันคอยค่อนอยู่ตลอดว่ากินไม่สมกับเมนูนี้เล้ยยย.. กินผัดกะเพราทั้งทีไม่ใส่พริกซักนิดหน่อยมันจะเป็นผัดกะเพราไปได้ยังไง ? แต่เจ้าตัวก็เถียงว่าเค้ากินเผ็ดยังไม่เก่้งเหมือนนี่จัง(พี่ชาย)หนิ มันจะเก่งไปได้ยังไงล่ะลูกเอ๋ย.. ถ้าเจ้ายังกินไร้พริกอยู่เช่นนี้ ไม่หัดใส่พริกซะบ้าง
พออาหารโปรดมา เจ้าตัวเล็กถามขอกินก่อนได้มั้ยแม่? ไม่รอละนะ..กินไปก็พร่ำไปด้วยว่าโออิชี่.. โออิชี่.. ทำไมแม่ไม่ทำผัดกะเพราอย่างร้านลิตเติ้ลโฮมให้กินมั่งนะ แม่มันบอกหุบปากแล้วกินไป เรื่องมากนักเดี๋ยวกลับไปจะอดกินผัดกะเพราฝีมือแม่ คุณยายถามแล้วมันต่างกันยังไงล่ะลูก? เจ้าตัวเล็กบอกว่าผัดกะเพราแม่ใส่หอมใหญ่ด้วย แต่ลิตเติ้ลโฮมเ้ค้าไม่ใส่ .. อ๋อ.. สบม. คราวหน้าได้กินอย่างนี้แน่ไอ้จิ๋ว!!! ข้าวกะเพราจานเดียวไม่พอขอเิบิ้ลเหมือนเดิมอีกจาน ของเค้าท่าจะอร่อยจริง..
ข้าวยำทะเลของป้าโซ วี้ดวิ้วววว.. เห็นรูปอีกทีก็ยังอยากกินอีก.. รสชาติคุ้นลิ้นเหมือนเดิม อร่อยไม่เปลี่ยนแปลง แล้วท้องก็เริ่มแสบๆเช่นกัน เพราะเป็นมื้อเช้าแล้วดันกินซะเผ็ด เห็นหน้าตาเหมือนจืดๆชืดๆอย่างนี้แต่เผ็ดได้ใจเลยนะนั่น รู้สุขภาพท้องตัวเองเลยสั่งเผ็ดมาแค่จานเดียว
และสั่งเจ้านี่มาช่วยเข้าไปบาล้านซ์ความเผ็ดในท้อง .. ต้มจืดสาหร่ายเ้ต้าหู้หมูสับ
จานนี้ของคุณนายแม่ท่าน.. ข้าวผัดปลาทูน่าของโปรด คุณนายท่านจะเขี่ยพริกขี้หนูซอยออก แต่ถ้าเป็นป้าโซจะคลุกรวมกันโลดดดด..
จานนี้เป็นเซ็ตอาหารเช้าของพี่ชาย ที่หันไปเห็นอีกทีป้าโซก็โวยวายว่าคายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!! กระชากมือพี่ชายแทบไม่ทัน แพนเค้กเลยหายไปครึ่งชิ้นอย่างที่เห็น
ตามด้วยข้าวผัดอเมริกันของเจ้าอั้ม.. ที่บอกว่า อ่ะอา.. ถ่ายๆซะ อั้มให้โอกาสหนเดียวนะ เพราะอั้มกินแล้วไม่ยั้งเหมือนพ่อนะอา..
ตบท้ายด้วยซิลเวอร์แพนเค้กของเจ้าตัวเล็กที่ป้าโซขอเอี่ยวด้วยชิ้นนึง อร่่อยมิรู้คลาย.. ชอบเนยที่เค้าโปะหน้ามา มันทั้งหอมทั้งนุ่ม ไม่ใช่เนยโดดๆที่ควักมาจากก้อนอย่างเดียวแน่ ต้องตีผสมกับอะไรซักอย่าง
หมายตาหมายใจไว้ว่า จะกลับมากินอีกหลายๆครั้งที่ร้านนี้ แต่แล้วก็มีอันให้ต้องไม่ได้กลับมากินซ้ำอีก เพราะโปรแกรมอัดแน่นเต็มตารางไปหมด ไว้เจอกันอีกสองปีนะจ๊ะลิตเติ้ลโฮม..
เนื่องจากรูปทริปนี้เยอะมากถึงมากที่สุด ถ้าขนมาโปะในบล็อกเดียวกันนี่คงได้อืดเป็นเรือเกลือ เลยต้องซอยบล็อกออกเป็นเช่นนี้แล.. ขอบคุณที่ติดตามและสวัสดีค่ะ..
Create Date : 29 สิงหาคม 2555 |
Last Update : 29 สิงหาคม 2555 14:58:59 น. |
|
13 comments
|
Counter : 2577 Pageviews. |
|
|
|
โดย: deco_mom วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:15:28:38 น. |
|
|
|
โดย: บังเอิญสวย(ช่วยไม่ได้) IP: 91.44.138.144 วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:17:52:42 น. |
|
|
|
โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:20:55:18 น. |
|
|
|
โดย: aew_ IP: 49.48.144.184 วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:21:49:59 น. |
|
|
|
โดย: simplyusana วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:0:18:11 น. |
|
|
|
โดย: steelcobra วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:10:06:45 น. |
|
|
|
โดย: NganCho IP: 124.121.121.213 วันที่: 31 สิงหาคม 2555 เวลา:14:41:58 น. |
|
|
|
โดย: Bkkbear วันที่: 2 กันยายน 2555 เวลา:0:11:09 น. |
|
|
|
โดย: yyswim วันที่: 5 กันยายน 2555 เวลา:16:15:19 น. |
|
|
|
โดย: find me pr วันที่: 9 กันยายน 2555 เวลา:17:10:24 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]
|
สวัสดีค่ะ ..
ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น
เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ
ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|