สองแม่ลูกหลั่นล้ามาเืยือนไทย วันที่สอง..ตอนอาหารเช้า



วันที่สองของการเยือนไทย  ประเดิมด้วยเรื่องอาหารการกินซึ่งเป็นหัวใจของการเดินทางครั้งนี้  (เหมือนกับไม่ค่อยตะกละนิ Smiley)


อาหาร..ไม่ใช่สิ ของว่างอย่างแรกที่ได้ลิ้มรสคือลูกชิ้นทอดริมถนน ด้วยความตะกละที่เห็นคนเดินกินผ่านหน้ารถ  สะกิดหลานสาวให้ดูว่าเค้ากินอะไรน่ะ พาอาไปซื้อมั่งซิ .. และแล้วก็ได้ลูกชิ้นทอดหน้าโลตัสอ่อนนุช  อันมันเยิ้มและอุดมด้วยแป้งทั้งท่อนแถมยังเหนียวจับใจอีกต่างหาก .. นับเป็นมื้อแรกที่ไม่ประทับใจโดยสิ้นเชิงSmiley


ได้มาแก้ตัวที่มื้อเย็นที่ร้าน ต้นเครื่อง  ณ ซอยทองหล่อ ได้สั่งอาหารหลากหลายหน่อยเพราะเหน็บพวกเด็กๆที่ไปรับที่สนามบินเ้ข้ากะเอวไปนั่งกินด้วยกัน  เป็นมื้อที่อิ่มแปร้ แต่ย้างงง.. นี่แค่เรียกน้ำย่อยสำหรับวันแรกเท่านั้น


เช้าวันต่อมาคือวันอาทิตย์ที่ 29 กค. วางแผนไว้ว่าจะไปเที่ยวอยุธยาตามคำเรียกร้องของคนตัวเล็กซึ่งออร์เดอร์คุณยายมาตั้งแต่อยู่ญี่ปุ่น  กองทัพก็ต้องเดินด้วยท้องที่ร้องจ๊อกๆ อยากรำลึกถึงอาหารไทยที่เคยกินเป็นประจำ  อาหารสายๆวันนี้จึงไปลงตัวที่ร้าน ลิตเติ้ลโฮม สาขาซอยทองหล่อ  พอไปถึงแทบกระโดดลงวิ่งเข้าร้านด้วยความคิดถึง  หน้าร้านเปลี่ยนแปลงใหม่แฮะ ทำใหม่ซะสวยเชียวแถมกว้างขวางกว่าเดิมด้วย  คนแน่นร้านเนื่องจากเป็นเช้าวันอาทิตย์ วันหยุดของทุกคนที่ออกมาหย่อนใจกินอาหารเช้ากันอย่างสบายๆ  ป้าโซเลยลุยขึ้นไปชั้นสองของร้าน เจอพนักงานคนเก่า โอ้.. คนนี้ทำมาสิบกว่าปีแล้วนะนี่  พนักงานก็จำหน้าไ้ด้รีบจัดหาโต๊ะสำหรับห้าคน  เจ้าตัวเล็กและป้าโซไม่รอช้าสั่งอาหารที่ลิสต์มาแล้วในใจทันที..


เจ้าตัวเล็กสั่งกะเพราหมูไม่ใส่พริกราดข้าว และซิลเวอร์แพนเค็ก  ส่วนป้าโซยังลังเลอยู่เล็กน้อยระหว่างข้าวยำทะเลและข้าวผัดน้ำพริกลงเรือและข้าวผัดปลาทูน่าและข้าวผัดแกงเขียวหวานปลาสลิดย่างและข้าวผัดกะเพรา   เย้ยยยย.. พอๆๆๆ เดี๋ยวหมดเมนู  เค้าถึงว่าตาใหญ่กว่าท้องไง เอื๊อกกกก..Smiley  ในที่สุดก็ตัดใจสั่งอย่างแรกไปเพราะรู้ตัวดีว่าคงกินได้ไม่มากไปกว่า่นั้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาหารรสจัดในวันแรกๆ อาจจะทำให้การเดินทางไม่สนุกก็เป็นได้เพราะปวดท้อง


ระหว่างรออาหารที่สั่งมา เจ้าตัวเล็กก็เริ่มทำความคุ้นเคยกับพี่เขา..  ลูกพี่ชายป้าโซ  เจ้าคนนี้อายุมากกว่าเจ้าตัวเล็กอยู่สองรึสามปีนี่แหละ   และแล้วเจ้าตัวเล็กก็เริ่มทำภาษาไทยพี่เค้าสับสนเพราะพูดกลับหน้าหลังตลอดSmiley  พี่เค้าต้องพยายามทำความเข้าใจกับการเรียงประโยคของน้อง  สรุปว่าเจ้าพี่มันชักเริ่มงงๆว่าภาษาไทยที่เรียนมาตลอดชีวิตนี่ มันผิดหรือถูก?






อายุห่างกันแค่สองสามปี แต่การเติบโตห่างกันไกล มันเป็นเพราะอะไรนะ? เพราะเจ้าอั้ม.. หลานชายมันกินไม่บันยังหรือเปล่า? หรือเพราะไอ้ตัวเล็กมันกินน้อย?  หรือเพราะพ่อเจ้าอั้มรูปร่างสูงใหญ่ หรือเพราะด้วยวัยแค่ปีสองปีนี่ เด็กมันทะลึ่งโตพรวดพราดอย่างผิดตาได้  ก็ต้องรอดูเจ้าตัวเล็กต่อไปในอนาคตว่าอีกสองปีจะเทียบเคียงพี่อั้มได้หรือไม่..







มาแล้วครับผัดกะเพราไม่ใส่พริกของเจ้าตัวเล็ก  ที่แม่มันคอยค่อนอยู่ตลอดว่ากินไม่สมกับเมนูนี้เล้ยยย.. กินผัดกะเพราทั้งทีไม่ใส่พริกซักนิดหน่อยมันจะเป็นผัดกะเพราไปได้ยังไง ? แต่เจ้าตัวก็เถียงว่าเค้ากินเผ็ดยังไม่เก่้งเหมือนนี่จัง(พี่ชาย)หนิ  มันจะเก่งไปได้ยังไงล่ะลูกเอ๋ย.. ถ้าเจ้ายังกินไร้พริกอยู่เช่นนี้ ไม่หัดใส่พริกซะบ้าง


พออาหารโปรดมา  เจ้าตัวเล็กถามขอกินก่อนได้มั้ยแม่?  ไม่รอละนะ..กินไปก็พร่ำไปด้วยว่าโออิชี่.. โออิชี่.. ทำไมแม่ไม่ทำผัดกะเพราอย่างร้านลิตเติ้ลโฮมให้กินมั่งนะ  แม่มันบอกหุบปากแล้วกินไป  เรื่องมากนักเดี๋ยวกลับไปจะอดกินผัดกะเพราฝีมือแม่Smiley  คุณยายถามแล้วมันต่างกันยังไงล่ะลูก? เจ้าตัวเล็กบอกว่าผัดกะเพราแม่ใส่หอมใหญ่ด้วย แต่ลิตเติ้ลโฮมเ้ค้าไม่ใส่ .. อ๋อ.. สบม. คราวหน้าได้กินอย่างนี้แน่ไอ้จิ๋ว!!!   ข้าวกะเพราจานเดียวไม่พอขอเิบิ้ลเหมือนเดิมอีกจาน  ของเค้าท่าจะอร่อยจริง..






ข้าวยำทะเลของป้าโซ  วี้ดวิ้วววว.. เห็นรูปอีกทีก็ยังอยากกินอีก.. รสชาติคุ้นลิ้นเหมือนเดิม อร่อยไม่เปลี่ยนแปลง แล้วท้องก็เริ่มแสบๆเช่นกัน เพราะเป็นมื้อเช้าแล้วดันกินซะเผ็ด เห็นหน้าตาเหมือนจืดๆชืดๆอย่างนี้แต่เผ็ดได้ใจเลยนะนั่น  รู้สุขภาพท้องตัวเองเลยสั่งเผ็ดมาแค่จานเดียว








และสั่งเจ้านี่มาช่วยเข้าไปบาล้านซ์ความเผ็ดในท้อง .. ต้มจืดสาหร่ายเ้ต้าหู้หมูสับ







จานนี้ของคุณนายแม่ท่าน.. ข้าวผัดปลาทูน่าของโปรด  คุณนายท่านจะเขี่ยพริกขี้หนูซอยออก แต่ถ้าเป็นป้าโซจะคลุกรวมกันโลดดดด..







จานนี้เป็นเซ็ตอาหารเช้าของพี่ชาย ที่หันไปเห็นอีกทีป้าโซก็โวยวายว่าคายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!  กระชากมือพี่ชายแทบไม่ทัน   แพนเค้กเลยหายไปครึ่งชิ้นอย่างที่เห็น Smiley






ตามด้วยข้าวผัดอเมริกันของเจ้าอั้ม..  ที่บอกว่า อ่ะอา.. ถ่ายๆซะ อั้มให้โอกาสหนเดียวนะ เพราะอั้มกินแล้วไม่ยั้งเหมือนพ่อนะอา..Smiley







ตบท้ายด้วยซิลเวอร์แพนเค้กของเจ้าตัวเล็กที่ป้าโซขอเอี่ยวด้วยชิ้นนึง  อร่่อยมิรู้คลาย..  ชอบเนยที่เค้าโปะหน้ามา มันทั้งหอมทั้งนุ่ม  ไม่ใช่เนยโดดๆที่ควักมาจากก้อนอย่างเดียวแน่ ต้องตีผสมกับอะไรซักอย่าง 






หมายตาหมายใจไว้ว่า จะกลับมากินอีกหลายๆครั้งที่ร้านนี้ แต่แล้วก็มีอันให้ต้องไม่ได้กลับมากินซ้ำอีก เพราะโปรแกรมอัดแน่นเต็มตารางไปหมด  ไว้เจอกันอีกสองปีนะจ๊ะลิตเติ้ลโฮม..


เนื่องจากรูปทริปนี้เยอะมากถึงมากที่สุด ถ้าขนมาโปะในบล็อกเดียวกันนี่คงได้อืดเป็นเรือเกลือ  เลยต้องซอยบล็อกออกเป็นเช่นนี้แล..  ขอบคุณที่ติดตามและสวัสดีค่ะ..Smiley





Create Date : 29 สิงหาคม 2555
Last Update : 29 สิงหาคม 2555 14:58:59 น. 13 comments
Counter : 2577 Pageviews.

 
น่าหม่ำไปหมด ร้านลิตเติ้ลโฮมก็อร่อยดี แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปทานนานละ เชื่อละว่ากละจริงๆ เห็นลูกชิ้นทอดยังไปซื้อตามเขา ถ้าเห็นตั๊กแตนทอด จะอยากกินมะ


โดย: เ จ้ า ช า ย น้ อ ย วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:15:10:55 น.  

 

เห็นแค่ภาพก็รู้ว่าต้องอร่อย



โดย: deco_mom วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:15:28:38 น.  

 
น่ากินมากค่ะ ป้่่าโซ


โดย: บังเอิญสวย(ช่วยไม่ได้) IP: 91.44.138.144 วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:17:52:42 น.  

 
ขนาดเก่งอยู่เมืองไทย กินอาหารไทยบ่อยๆ ยังนั่งน้ำลายไหลเลยค่าาาาา


โดย: เก่ง (keng_toshi ) วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:20:55:18 น.  

 



ไม่มีเมนู ส้มตำในลิสต์บ้างเลยเหรอคะ...


โดย: aew_ IP: 49.48.144.184 วันที่: 29 สิงหาคม 2555 เวลา:21:49:59 น.  

 
อยากกลับเมืองไทย...


โดย: simplyusana วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:0:18:11 น.  

 
ไม่มีภาพจากร้าน ต้นเครื่อง เลย...
แต่ภาพจากลิตเติ้ลโฮม..ทำเอา..ใครบางคน..ทรมานได้เหมือนกัน..
หลานชายป้าโซ..หล่อ.จังนะคะ..อิอิ..

ตื่นมาแล้วนอนไม่หลับ..
ขอเกเรด้วยการท่องบล็อกดีฝ่าาาาา

คิดภึงมากมายค่ะ..


โดย: ในความอ่อนไหว วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:9:31:42 น.  

 
บล็อคนี้เลยหนักไปทางเรื่องอาหารนะครับ
อาหารที่ไม่ได้แปลกใหม่อะไรนัก
แต่เวลาถ่ายรูปออกมาแล้วก็น่ากินมาก

กลับมาไทยคราวนี้ป้าโซน้ำหนักเพิ่มไปกี่โลครับ


โดย: steelcobra วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:10:06:45 น.  

 
เชื่อเลยค่ะว่าป้าโซไม่ได้มาไทยนาน อยากกินไปหมดเลยเน๊อะ


โดย: พี่โมกข์กับน้องต้นไม้ วันที่: 30 สิงหาคม 2555 เวลา:15:43:40 น.  

 
ติดตามบล็อกของป้าโซมานานมากกกกก
เพิ่งมีโอกาสทักทายค่ะ ป้าโซเขียนได้สนุกมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่เขียนเรื่องราวสนุกๆให้ได้รู้


โดย: NganCho IP: 124.121.121.213 วันที่: 31 สิงหาคม 2555 เวลา:14:41:58 น.  

 
ป้าๆ ติดโรคบ้าถ่ายอาหารเหมือนพวกสมาชิกเฟะบุ๊ด้วยเหรอ

ไม่เห็นหน้าคนกินซักกะคน

อยู่ยี่ปุ่งป้าไม่ทำอาหารไทยเผ็ดๆ กินมั่งเรยเหรอ


โดย: Bkkbear วันที่: 2 กันยายน 2555 เวลา:0:11:09 น.  

 
เจอคนบนหัวอีกแร่ะ ..
อ้อ เห็นใจหลานชายตัวเล็ก ที่ทานพริกไม่ได้ เพราะอาหารไทยอร่อย ๆ จะมีรสชาติพริก แม้แต่ผัดไทย ต้มยำ .. เชียรให้เริ่มทาน พริกมีประโยชน์ครับ (เคยเขียนบล็อกเอาไว้) .. ตกใจ ตอนป้าโซ บอก อย่า ๆ .. พูดกับพี่ชาย นึกว่าเกี่ยวกับแมลงอะไรในจานของพี่ชาย อ๋อ ขอถ่ายรูปก่อน .. สองพี่น้องสนิทกัน น่ารักครับ


โดย: yyswim วันที่: 5 กันยายน 2555 เวลา:16:15:19 น.  

 
มาต่ออีกวันครับ

ต้นเครื่องสมัยก่อนก็ไปทานบ่อยครับ คนเยอะมากเป็นร้านของดาราผู้หญิงชื่ออะไรก็จำบ่ได้แล้วกา

เจ้าตัวเล็กตัวเล็กกว่าพี่ก็โอเคนะ แต่จมูกเถ้าแก่โตกว่าน่าไม่เป็นไรไม่ขาดทุนหรอกจ้ะคุณป้าโซ


โดย: find me pr วันที่: 9 กันยายน 2555 เวลา:17:10:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ป้าโซ
Location :
คุรุเม่ ฟุกุโอกะ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]




สวัสดีค่ะ ..

ป้าโซอยู่อำเภอเล็กๆแห่งหนึ่งในจังหวัดฟุกุโอกะ ซึ่งอยู่ในเกาะคิวชู เกาะทางใต้ของญี่ปุ่น

เรื่องราวที่เล่าๆสู่กันฟังนี่ มาจากประสบการณ์ส่วนตัวซึ่งสอดแทรกความคิดเห็นเข้าไปด้วย อันไหนไม่เข้าทีก็อ่านผ่านๆไปละกันนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาค่ะ
New Comments
Group Blog
 
 
สิงหาคม 2555
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
29 สิงหาคม 2555
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ป้าโซ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.