|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
Wake Me Up When February Comes
ถ้าเป็นไปได้ ช่วยปลุกผมเมื่อเดือนกุมภาพันธ์มาเยือนได้ไหม
ผมได้ชื่อนี้มาจากเอ็มเอสเอ็นของเพื่อนคนหนึ่ง และคิดว่ามันช่างเหมาะสมกับชีวิตของผมช่วงนี้เสียยิ่งกระไร
ก่อนปีใหม่ ผมมีโปรเจ็กต์งานหนึ่งชิ้น ซึ่งผมรับผิดชอบเป็นคนติดต่อทั้งหมด ทุกอย่างดูเหมือนจะดำเนินไปด้วยกี เรานัดคุยงานกันอย่างสนุกสนานและเป็นกันเอง ถึงแม้ว่าเราจะเจอกันครั้งแรก และภาษาอังกฤษของผมก็ไม่ได้ดีขนาดที่จะสื่อสารได้ทุกคำ
ผมสนุกกับการเตรียมงานชิ้นนี้ และหมายมั่นปั้นมือว่ามันจะต้องออกมายอดเยี่ยมที่สุด ด้วยอากาศเย็นของเดือนธันวาคม และการพักผ่อนไม่เคยเพียงพอของตัวเองทำให้ผมเป็นไข้ โรคสนิทที่เป็นบ่อยจนน่าตกใจ แต่ผมยังฝืนสังขารทำงานทั้งงานออฟฟิศและงานโปรเจ็กต์ เดินหาของที่ต้องใช้ประกอบการทำงานชิ้นนี้ทั้งวันในขณะที่อุณภูมิในร่างกายสูงกว่า 39 องศาเซลเซียส
ผมเดินสำเพ็งมากกว่าสามรอบ และมากกว่าหนึ่งครั้ง จตุจักร ถนนข้าวสาร แบกถุงเสื้อผ้าที่ประกอบไปด้วยแจ็กเก็ต 6 ตัว กางเกงยีนส์ตัวหนาหนักอีก 6 ตัว เสื้อยืด เสื้อเชิ้ตรวมกันแล้ว สิบกว่าตัวจากสยามดิสฯ ไปยังเซนทรัลเวิร์ลด เพื่อไปรับรองเท้าอีกจำนวน 5 คู่ ระหว่างทางน้ำตามันพลันไหลไม่รู้ตัว อาจเพราะร่างกายที่อยู่ภาวะฉุกเฉิน ความเหนื่อยหนักที่ต้องเจอทุกวัน หรืออาจเป็นเพราะตัวเองยังไม่รู้ด้วยว่าทำไมต้องทำอะไรมากมายขนาดนี้
บางเสี้ยวในความคิดก็แวบเข้ามาว่าหากมีใครมาช่วยถือก็คงดี
ตกเย็นผมไปงานแจ๊สเฟสติวัลที่สนามเสือป่า อากาศยังคงทรมานร่างกายที่ป่วยไข้ผมต่อไป แต่ผมยังคงต้องทำงานต่อจนถึงเที่ยงคืน และกลับมาจัดการงานที่คั่งค้างที่บ้านต่ออีกหลังจากนั้น
ทุกอย่างพร้อมสำหรับงานที่จะเกิดขึ้นพรุ่งนี้ ยกเว้นร่างกายของผม
และแล้วในคืนก่อนวันงานหนึ่งวันผมนั่งทานข้าวพร้อมกับเพื่อนช่างภาพคนหนึ่ง เรานั่งปรึกษา พูดคุยกันว่าพรุ่งนี้เราจะละเลงงานให้สุดๆ และสนุกสุดเหวี่ยงไปกับมัน
แต่แล้วก็มีโทรศัพท์เข้ามา พูดคุยอยู่นานด้วยรายละเอียดที่ผมไม่อยากพูดถึงอีก แต่โปรเจ็กต์วันพรุ่งนี้ที่ผมเตรียมงานมาทั้งสัปดาห์จบลง
ผมไม่ได้ร้องไห้ เพราะคิดว่ายังไม่ถึงเวลา ผมโทรแคนเซิลผู้เกี่ยวข้องทุกส่วน พร้อมขอโทษขอโพยที่ต้องทำให้เสียเวลาและความรู้สึก ก่อนจะกลับถึงบ้านในเวลาเกือบเที่ยคืนแล้วค่อยร้องไห้คนเดียว
ผมเสียใจอย่างสุดซึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความทุ่มเทเป็นส่วนหนึ่งของน้ำตา เงินที่ใช้จ่ายไปผมไม่แคร์ และไม่ต้องการมันคืนถึงแม้เขาจะเสนอคืนเงินให้ในส่วนที่ใช้จ่ายไปก่อน ผมเสียเพื่อน เสียความรู้สึก และเสียความมั่นใจในตัวเองอีกบางส่วน
ผมล้มป่วยเป็นเวลาอีกหนึ่งสัปดาห์ ก่อนจะฟื้นขึ้นมาร่าเริงและทำงานตามปกติ
อีกไม่กี่วันจะถึงปีใหม่ ผมพยายามยิ้มและคิดว่าเอาน่า เดี๋ยวทุกอย่างมันคงผ่านพ้น เรามีปาร์ตี้เล็กๆ ก่อนวันปีใหม่จริง ผู้คนในงานก็เป็นเพื่อนฝูง คนสนิทที่ชักชวนกันมา
แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
แฟนของเพื่อนคนหนึ่ง ด้วยความมึนเมาหรือย่างไรผมก็ไม่อาจตั้งสติรับรู้ได้ วิ่งถาโถมเข้ามาเพื่ออัดผมเต็มที่ พร้อมเสียงตะโกนของเพื่อนดังขึ้นว่าให้ผมหนีไป
ทุกคนในปาร์ตี้ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ผมวิ่งเข้ามาหลบตัวในบ้านอย่างเฉียดฉิว ก่อนจะต้องวิ่งหัวซุกหัวซุนขึ้นไปหลบในห้องน้ำบนชั้นสอง
จากเสียงที่ดังอึกทึกที่เกิดขึ้นพอจะจับความได้ว่า เขาหึงหวงแฟนสาวของเขากับผม
แต่ผมกับเพื่อนคนนั้นเรายืนยันได้โดยไม่ต้องคิดแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวว่า เราเป็นเพื่อนกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้นแม้แต่น้อย
และคืนนั้น เราไม่ได้ทำตัวเกินเพื่อนแม้แต่นิด
ผมอยากเล่ารายละเอียดมากกว่านี้ แต่ขอยกไว้เป็นเรื่องที่จำต้องอธิบายอย่างละเอียดดีกว่า
คืนนั้นจบด้วย ความห่อเหี่ยวไม่สมกับเป็นปาร์ตี้งานปีใหม่ด้วยซ้ำ ผมกลับมานั่งทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่บ้าน พร้อมความสับสน ความเจ็บปวด
ชีวิตผมต้อนรับปีใหม่ได้ไม่ดีนัก และหลังจากปีใหม่ผ่านพ้นไป แต่เรื่องร้ายๆ ของผมยังไม่ผ่านพ้นไปสักนิด
งานถูกแคนเซิลอีกครั้ง แต่ด้วยวิธีการที่สุภาพ นิ่มนวลกว่า
ปัญหาที่ทำงานเริ่มปะทุขึ้นอีกครั้ง และเป็นครั้งที่สองที่ผมถูกเรียกไปตักเตือน พร้อม Final Notice
ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งอยู่กับที่ เหมือนชีวิตลอยคว้างอยู่ในโลกสูญญากาศ ไร้แรงโน้มถ่วง และแรงต่อต้านใดๆ
ผมพยายามทำทุกวันให้เป็นปกติ แต่ในใจรู้แล้วแล้วว่าเป็นเพียงการแสแสร้งเพื่อรอการเปลี่ยนแปลง
เดือนกุมภาพันธ์เพิ่งเริ่มต้น จริงแล้วเดือนนี้ไม่ได้มีความสลักสำคัญอะไรกับผมมากมาย มันเป็นเดือนที่อากาศหนาวกำลังเอ่ยคำลา ด้วยอากาศที่เย็นยะเยือก ทำให้ภูมิแพ้ผมกำเริบอย่างละลิงโลด มันเป็นเดือนที่คู่รักรอคอยวันสำคัญอย่างวาเลนไทน์ แต่คงไม่ใช่ผม มันเป็นเดือนที่ผมเกิด แต่ผมไม่ได้สำนึกถึงควงามสำคัญของมันเท่าไรนัก
ผมแค่รอคอยให้ใครสักคน หรืออะไรสักอย่างมาปลุกให้ตื่นจากฝันร้ายเสียที
Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2550 |
|
1 comments |
Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2550 19:16:45 น. |
Counter : 643 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|
|
แอบแอด เป็นเฟรนด์ลิ้ง ไปเรียบโร้ย
เราเคยคิดว่าทำไม เดือนกุมภา มันต้องมีวันที่ 14 ด้วยวะ
ทำไม มันไม่ 13 15 16 17 18 ไปเลย
ปีนึงมันจะได้สั้นๆ ลง อีก
แต่ตอนนี้ เรารักเดือนกุมภา.........
เพราะว่า เรา "แอบชอบ คห.ข้างล่าง"
อิอิ