ปฏิรูปการศึกษา เหล้าเก่าในขวดใหม่ของเมืองไทย

เมื่อสักครู่ได้อ่านหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ ฉ.วันนี้(15 กรกฎาคม พ.ศ.2553) เมื่อเห็นสกู๊ฟข่าวน่าสนใจโดยเฉพาะการให้สัมภาษณ์ของเสี่ยบัณฑูร Idol ของผมจึงเปิดอ่าน และชอบประโยคนี้มาก

ตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ เป็นตำแหน่งที่เปลี่ยนง่ายที่สุด เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก เหมือนกับว่า...มาแล้วก็ไป มาแล้วก็ไป การพัฒนาก็ไม่ได้ดำเนินไปอย่างเต็มที่

ซึ่งก่อนหน้านี้ผมเองเคยพูดกับครอบครัวว่า "เมืองไทยเรานี้ไม่มีการบังคับให้นักเรียนจำชื่อ รมว ศึกษาฯ เพราะครูเห็นใจเด็กเดี๋ยวเปลี่ยนๆ ลำพังชื่อนายกฯ ก็ไม่ไหวจะจำแล้ว" น้องสาวแสนน่ารัก(วัย 22 ขวบ)ของผมก็โพล่งออกว่า "รู้จักๆ จุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์" เล่นเอาผมต้องกุมขมับทันที

เมื่อเปลี่ยนรัฐมนตรีบ่อยกันขนาดนี้แล้วงานจะต่อเนื่องได้อย่างไร จริงอยู่ที่ว่า งานขึ้นกับปลัดกระทรวง รัฐมนตรีเพียงแค่กำกับดูแลนโยบาย แล้วถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ รัฐมนตรีจะมีไว้ทำ -่า อะไรเพราะเมื่อดูแลนโยบายปลัดกระทรวงซึ่งขลุกกับงานมาแล้วไม่น้อยกว่า 30 ปี แต่ละคนรู้งานดีมากๆ

เมื่อวันนี้ แม้แต่ทบวงมหาวิทยาลัยยังถูกยุบรวมกับกระทรวงศึกษา ต่อไปงานวิจัยจะเข้มข้นได้อย่างไร การพัฒนาสถาบันการศึกษาระดับสูงของชาติจะเป็นอย่างไร

เคยมีรัฐมนตรีคนไหนบ้างไหมที่จะหันมาดูการศึกษาทั้งขั้นพื้นฐาน อาชีวะ และอุดมศึกษากันจริงๆ เพราะทุกวันนี้นักเรียน ม.6 ยังได้คะแนนสอบเข้ามหาวิทยาลัยเฉลี่ยทุกวิชายังไม่ถึง 30% เลย

Create Date : 15 กรกฎาคม 2553		1 comments
Last Update : 15 กรกฎาคม 2553 14:21:41 น.
Counter : 594 Pageviews.
Share Tweet