BlogGang.com : : Aladonn : ทริปมันส์ๆ กะวันหฤโหด

ทริปมันส์ๆ กะวันหฤโหด

คงจะสนุกกว่านี้เป็นแน่ถ้ามีขาลุยเป็นเพื่อนร่วมทางในภารกิจนี้ ปัญหาของทริปนี้เริ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อทางบริษัทตัดสินใจให้ผมไปซื้อตั๋วก่อนเดินทางแทนการจองตั๋วล่วงหน้าเพราะเมื่อผมไปถึงเคาน์เตอร์ "ที่นั่งในเที่ยวเดินทางเต็มค่ะ จะมีก็เป็น Business Class หรือจะรับแบบ Stand by ดีค่ะ หรือจะไปดูสายการบินอื่นดูก่อน" ผมตัดสินใจเปลี่ยนไปนั่งสายการบินต้นทุนต่ำเจ้าหนึ่งแทน แต่คราวนี้แพงที่สุดตั้งแต่เคยใช้บริการจนเริ่มงงว่านี้เหรอ Low Cost Airline อืมม์อาจจะจริง Low Cost แต่ High Profit ช่างเหอะซื้อก่อนเดินทางก็เงี๊ยะ

เมื่อเครื่องบินส่งผมถึงสนามบินนานาชาติหาดใหญ่ (ตอนถึงแอร์โฮสเตสบอกว่าเป็นเชียงใหม่ด้วย) ภารกิจต่อไปก็ไปหารถเช่าเพื่อขับเข้าไปในมาเลเซีย ครับคำตอบคือ ไม่มี ลำพังให้เช่าใช้ในประเทศก็กลัวหายอยู่แล้ว นี้เช่าออกนอกประเทศอูย~~~ ไม่ต้องพูดถึง

เมื่อไม่มีก็ไม่ยากครับไม่ต้องหา ไปหาเอาข้างหน้าผมจึงตัดสินใจควักเงินเดินหน้าสู่เมือง Komtar มลรัฐปีนัง (คนมาเลย์อ่านว่า ปูเลาปีแน็ง) ถึง Komtar ผมแบกเป้ 9 kg พร้อมกับหิ้วโน้ตบุ๊คเดินไปหารถเช่า ครับรถหน่ะมีแต่ต้องเช่าโรงแรมในปีนังก่อน อ้าวคนจะไปยะโฮร์ จะให้เช่าโรงแรมในปีนังหลังจากผมแบกเป้ 9 กก.เดินไปจนทั่วทั้งเกาะ (ไข่แพงๆ ก็ไม่สนเนอะ) ปรากฎว่าได้รถมาคันนึงเช่าวันละ 600 บาท สัญญาเช่าทำกันด้วยใจพร้อมกับถ่ายรูป Passport กะใบขับขี่ไว้เป็นหลักฐานโดยไม่มีการเซ็นสัญญาใดๆ ทั้งสิ้น

5 โมงครึ่งตามเวลาท้องถิ่นซึ่งเร็วกว่าเมืองไทยอยู่ 1 ชั่วโมงผมเริ่มเบี้ยวสัญญาขับรถหนีออกจากเกาะหมากมุ่งหน้าลงใต้เป้าหมายอยู่ที่เมืองยะโฮร์บารู เมืองท่าทางใต้ของประเทศเพื่อนบ้านแห่งนี้

การเดินทางยามวิกาลท่ามกลางสายฝนสลับกันทั้งหนักและเบาในท้องที่ที่ไม่คุ้นเคยทำให้การเดินทางของผมต้องช้าลงจากที่ประมาณการณ์ไว้ว่าน่าจะถึงยะโฮร์บารูตอนเที่ยงคืนกลับกลายเป็นว่าตี 1 ครึ่งผมต้องแวะที่มะละกาเพราะล้าทั้งรถทั้งคน

เมื่อถึงโรงแรมเดินเข้าไปถามว่ามีห้องว่างมั้ย (เป็นภาษามาเลย์จ้า) เค้าถามว่า "มากี่คน"
"คนเดียว" ผมตอบ
"พอดีเลยว่างอยู่ห้องเดียว เค้าจองไว้แต่ไม่ check-in คิดไป 60 พอ จากราคาเต็ม 70"
"50 ไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ที่นี่ภาษีแพง อีกอย่างเดียวเผื่อเค้ามาจะเอาห้องที่ไหนให้เค้า"
"อู้ย!!! ป่านนี้แล้ว ไม่มาแล้ว"
"งั้น 55 ล่ะกันพบกันครึ่งทาง"
สรุปคืนนั้นผมนอนในมะละกาในราคา 550 บาทจากราคาเต็ม 700

รุ่งเช้าตื่นนอนสายเป็นธรรมดาของคนอ่อนเพลียกว่าจะอาบน้ำเสร็จ ไหนจะซ่อมถนน ไหนจะรถติด จะว่าไปแล้วรถติดก็ดีไปอย่าง ไม่งั้นผมคงต้องโดนจับข้อหาขับรถเร็วเกินกำหนดแหงเพราะผมเห็นข้างมีตากล้องคอยดักจับความเร็วรถอยู่ และแล้วเวลา 12:00 น. ผมมาถึงนครยะโฮร์บารู ไหนๆ ก็มาถึงนี้แล้วขอเที่ยวห้างอันดับ 1 ของเมืองนี้หน่อยล่ะกันว่าแล้วก็เอารถเข้าไปจอดใต้ตึก JB City Square แล้วเดินไปเพื่อปฏิบัติภารกิจตามที่ได้รับมอบหมาย(อิอิ บอกไม่ได้จ้าาาาาาาาาาาา)

เดินไปเดินมาอยู่ชั่วโมงครึ่งเสียงอาซฺานดังขึ้น จึงถามหาสุเหร่าจากคนแถวนั้น เมื่อได้ความจึงตรงเข้าไปปฏิบัติศาสนกิจ เสร็จสรรพจึงถามคนที่มาละหมาดด้วยกันหวังจะได้รับความช่วยเหลือให้ภารกิจของผมบรรลุเร็วขึ้นซึ่งก็ได้รับความช่วยเหลือเป็นอย่างดี นอกจากนี้พร้อมกับเอื้อเฟื้อที่นอนของอีหม่ามให้ ปรากฎว่าคืนนั้นผมไม่ต้องเสียทั้งค่าที่พักและค่าที่จอดรถ ถึงแม้จะไม่สบายแต่ก็ไม่ถึงกับลำบาก

รุ่งเช้าอีหม่ามวัย 26 มาเคาะประตูปลุกตามธรรมเนียม หลังภารกิจด้านศาสนาบรรลุเป็นที่เรียบร้อยผมเก็บกระเป๋าเข้าท้ายรถ Kancil วัย teenage คันงามมุ่งหน้าไปยังท่าเรือที่เป็นจุดที่ผมคิดว่าน่าจะทำให้ภารกิจนี้ลุล่วงไปได้ เมื่อไปถึงท่าเรือไม่ปรากฎว่าจะมีวี่แวว จะได้ไปสอบถามคนแถวๆ นั้น

Benut, Tompak และ Batu Pahat เป็นเมืองที่ผมต้องมุ่งหน้าไปเพื่อปฏิบัติภารกิจตามคำบอกกล่าวของชายหนุ่มคนหนึ่งที่ท่าเรือ "ที่ Batu Pahat ยังมีท่าเรืออีก ตรงนั้นน่าจะมี" ชายหนุ่มคนดังกล่าวบอกผม ทำให้ผมเดินหน้ามุ่งไปยังเมือง Pontian อีกครั้งหลังจากที่เพิ่งกลับไปนอนที่สุเหร่า แต่คราวนี้ผมต้องผ่านเมืองนี้ไป แต่น้ำมันจะหมดแล้วหนิแวะเติมน้ำมันหน่อยดีกว่า

ตามธรรมเนียมที่มาเลเซียการเติมน้ำมันต้องบริการตัวเองครับเพราะฉะนั้นต้องลงจากรถแน่นอน ตั้งแต่จ่ายตังค์ จ่ายน้ำมัน ล้างกระจก (ถ้าอยากล้าง) และปิดฝาน้ำมัน

เสร็จสรรพขับรถออกมุ่งหน้าสู่ Benut เหลืออีกไม่ไกลแล้ว แต่ เอ๊ะ!! ตำรวจเค้าตรวจอะไรเนี๊ยะ อ้าวเรียกตรูด้วยแหะ ช่างมันไม่เป็นไรตรูไม่ผิดไม่ต้องกลัว (น่าจะเป็น)จ่าคนนึงเดินมา
(ตวาด)"ทำไมไม่คาดเข็มขัด"
(หน้าขาว)"หา!!! ทั่นผมลืมตะกี้จอดเติมน้ำมัน"
"ไหนใบขับขี่"
ผมยื่นให้พร้อมพูดเบา "นี้ครับทั่น"
"อ้าวนี้ใบขับขี่ไทยนี่หว่า คนไทยเหรอ"
"ครับทั่น"
"ไหน Passport"
ผมยื่นให้ ตำรวจดูอย่างละเอียด ก่อนจะบอกผมว่า "ใบขับขี่เมืองไทยใช้ที่นี่ไม่ได้ ที่นี่มาเลเซีย"
"อ้าว ก็เจ้าหน้าที่ที่เมืองไทยบอกว่าใช้ได้ไง"
"ไม่ได้ ที่นี่มาเลเซีย"
"ก็ผมไม่รู้อ่ะ ทั่น"
"แล้วนี่เอ็งมาจากไหน"
"ยะโฮร์บารู ครับท่าน"
"แล้วบ้านเอ็งอยู่ที่ไหน"
"ปัตตานีครับ" คือยะลาหน่ะเค้าไม่รู้จักต้องบอกว่าปัตตานี
"แล้วเอ็งมาทำอะไรที่นี่"
"ผมมาติดต่อเรื่อง........ครับท่าน"
"แล้วนี้รถใคร"
"รถเช่าครับ"
"เช่าจากที่ไหน"
"Komtar, Pulau Penang"
เป็นธรรมเนียมรู้โดยทั่วกันว่าไม่มีคำว่าลืมมีแต่ครั้งละ RM 200
แล้วตำรวจคนดังกล่าวเดินไปหาหมวดฝั่งตรงข้าม หมวดมองมาทางผม ผมตีหน้าเศร้าสุดฤทธิ์แล้วก้มหน้ารับผิดที่ไม่คาดเข็มขัด (เรื่องใบขับขี่กูไม่ยอมรับเว้ย อ้าวก็มันมีข้อตกลงร่วมกันอยู่นี่หว่า)
"ท้ายรถมีอะไร" เดินกลับมาถามผม
"มีแต่กระเป๋ากับ Laptop ครับ" ผมตอบ นึกในใจ "รอดแล้ว"
"Laptop เอามาทำอะไร"
"ส่งอีเมล์ไปหาเจ้านายครับ"
"เปิดกระเป๋า" ตำรวจสั่งผม
ผมเปิดออกให้ดูทั้งหมด
"ไม่มีของอันตรายเลยครับ ดูได้เลย"
"เอ็งศาสนาอะไร"
"หา!!!!" ผมได้ยินไม่ถนัดเนื่องจากใช้คนละคำกัน
"เอ็งศาสนาอะไร" ตำรวจถามย้ำ
"หา!!!!" ผมยังคงได้ยินไม่ถนัด
"กูถามว่าเอ็งหน่ะ ศาสนาอะไร" ตะคอกอีกครั้ง
"อ๋อ อิสลามครับทั่น"
"อะไรว่ะ คนมลายูฟังภาษามลายูไม่รู้เรื่อง"
"ก็อยู่ในประเทศไทย อ่ะทั่น"
"คราวนี้กูจะปล่อยเอ็งไปก่อน คราวหน้าอย่างให้เห็นอีกน่ะ กูจับขึ้นโรงพักแน่"
"ครับทั่น ขอบคุณมากครับทั่น" ผมคุณพลางรับใบขับขี่คืน
"ทั่นครับ" ผมเรียกตำรวจคนนั้น
"ขอ Passport ผมคืนด้วยครับ"
"กูยังไม่ให้เอ็งเลยเหรอ" พูดจบเค้าก็ยื่นให้เป็นอันจบการถูกจับในต่างแดนเป็นครั้งแรกในชีวิต ทำเอาผมขวัญผวาไปตลอดทริป

แล้วผมก็มุ่งหน้าไปยังเมือง Benut และเริ่มต้นปฏิบัติภารกิจอย่างจริงจังที่เมืองนี้ แล้วมุ่งหน้าไปยังเมือง Batu Pahat เพื่อไปที่ท่าเรือแต่ทว่า..........

<<โปรดติดตามตอนต่อไป>>

Create Date : 30 มีนาคม 2554

Last Update : 30 มีนาคม 2554 13:01:30 น.

1 comments

Counter : 880 Pageviews.

เป็น blog มาเลย์ และแปลภาษามาเลย์ที่ดีมากครับ

โดย: คุณ โตน

วันที่: 12 กรกฎาคม 2554 เวลา:8:21:39 น.