งานที่ผมแทบต้องแลกด้วยความรัก

หลังจากที่ทำงานชิ้นใหม่ได้เพียง 1 วัน ผมต้องเดินทางไปต่างประเทศตามลำพังเพื่อปฏิบัติภารกิจต่างๆ ตามที่ได้รับมอบหมาย และวันนี้ผมได้รับคำสั่งให้เดินทางไปอีกประเทศเป็นเวลา 1 เดือน ครับเวลาที่ยาวนานอย่างนี้มันย่อมคร่อมช่วงเทศกาลสงกรานต์ด้วย ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมได้วางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อปลายปีที่แล้วไว้กับภรรยาว่าเราจะอยู่ด้วยกันตามลำพังตามประสาคนที่แทบจะไม่ได้เจอหน้ากัน

เมื่อมีการเลื่อนจากแผนเดิมซึ่งจะเดินทางในวันที่ 28 มีนา เป็น 4 เมษา และ 6 เมษา ซึ่งหมายความว่าผมเวลาทำงานก่อนจะขอลาลดลงเรื่อยๆ ทำให้ผมไม่กล้าที่จะขอลางานโดยยอมจ่ายค่าตั๋วเครื่องบินเองเพื่อให้ได้เจอหน้าคนรักของผมทุกอย่างเริ่มเข้าสู่ภาวะเครียด ถึงเครียดจัดเมื่อเวลาเดินทางใกล้เข้ามาเหลือไม่ถึง 12 ชั่วโมง เราเริ่มคุยกันไม่เรื่อง ความต้องการเริ่มสวนทางกันเพราะเธอพยายามรั้งให้ผมอยู่ แต่ผมพยายามให้เธอเข้าใจความจำเป็นที่ผมต้องเดินทาง เธอพยายามให้ผมให้รับรู้ถึงความผิดหวังของเธอ ขณะที่ผมพยายามให้เธอรับรู้ถึงความตั้งใจที่จะทำทุกอย่างให้ดีที่สุดของผมจนกระทั่งเธอบอกว่าเธอปวดหัวขอวางสายก่อน

4 โมงครึ่ง สุดที่รักของผมโทรหาผมอีกเธอพูดคำเดียวทำให้ผมสะอึก ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้อีก "น้องเข้าใจ แต่น้องรับไม่ได้" ที่รับไม่ได้ไม่ใช่ที่ผมต้องจากเธอแต่เธอรับไม่ได้ที่ผมยอมสละเธอเพื่อจะเลือกงาน ครับ เธอเข้าใจดีว่าผมยังรักเธอมากกว่างานแต่ยังไงเธอก้อรับไม่ได้แล้วเธอก้อขอวางสายไปอีกเช่นเดิม

6 โมงผมได้รับสายจากหัวหน้าบอกเลื่อนการเดินทางให้ผมเตรียมตัวเดินทางในวันรุ่งขึ้นแทน ครับผมรีบโทรไปบอกภรรยาของผมเพื่อให้เธอสบายใจขึ้น เธอบอกว่า "อย่าฝืนเลย เลื่อนวันนี้ พรุ่งนี้ก้อต้องเป็นเหมือนวันนี้ ปาฏิหาริย์ไม่เคยมีจริง น้องไม่เคยเจอ"
"พี่เราเลิกกันเถอะ นับวันเรายิ่งไกลกัน น้องไม่อยากทรมานแล้ว"
"นี่มันถึงขนาดนี้เลยหรือ" ผมถามอย่างตกใจด้วยนึกไม่ถึงว่าการที่ผมไม่สามารถอยู่ได้ในช่วงลองวีกเอนด์ มันต้องทำลายชีวิตคู่ของผมถึงขนาดนี้
แล้วเธอก้ออ้อนวอนให้ผมปล่อยให้เธอเป็นอิสระจนกระทั่งผมใจอ่อน นึกในใจมีเพียงพระเจ้าเท่านั้นที่จะช่วยได้
"ถ้าพรุ่งนี้พี่ต้องไป แสดงว่าเค้า (หมายถึงพระเจ้า) ต้องการให้เราแยกกัน แต่ถ้ามีไม่ต้องไปแสดงว่าเค้าอยากให้เราได้อยู่ด้วยกัน" เธอสรุปทิ้งท้ายโดยผมไม่มีสิทธิ์เลือกก่อนปล่อยให้เธอเข้านอน ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมต้องปล่อยให้เธออ้างว้าง แต่มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ผมกลับไม่เคยจำ

คืนนี้ผมพร่ำสวดภาวนาให้พระเจ้าเห็นใจเราทั้งคู่อย่าได้พรากเราทั้งสองจากกันเลยเหมือนกับที่ผมได้ทำมาทุกๆ คืนก่อนหน้านี้ ภรรยาใครๆ ก้อรัก ผมอ้อนวอนพระเจ้าทั้งๆ ที่ไม่เห็นทางออกเหมือนกับที่ตอนผมเกือบตกเครื่องตอนสิ้นปีที่ผ่านมา หวังอย่างเดียวว่าพระองค์ย่อมได้ยินเสียงเรียกร้องอันบริสุทธิ์ในหัวใจของผม

รุ่งเช้าผมโทรคุยกับภรรยาอีกครั้งเพราะกลัวว่าจะไม่ได้คุยกันอีกในวันนี้ และเธอเองก็คงคิดเช่นเดียวกันจนกระทั่งถึงเวลาเข้างาน และเมื่อมีบัญชาจากหัวหน้าโดยที่ให้พี่คนหนึ่งในออฟฟิศโทรตามแท็กซี่ให้ผมเพื่อไปซื้อตั๋วเครื่องบิน ครับเป็นใครก็ต้องหมดหวัง ผมนั่งรอแท็กซี่มารับด้วยใจที่คิดว่ามีเพียงปาฏิหาริย์จากพระเจ้าเท่านั้น ผมสวดอ้อนวอนด้วยใจยังมีความหวังเหมือนที่ผมบอกภรรยาว่า "ตราบใดที่เครื่องบินยังไม่ขึ้นพี่ยังมีความหวัง" ทั้งๆ ที่ตรรกะในสมองบอกผมว่าเป็นไปไม่ได้

เมื่อรถแท็กซี่มารับผมยังคงพร่ำสวดภาวนาจนกระทั่งไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ และหัวหน้าต้องโทรหาแท็กซี่ที่ได้เบอร์จากศูนย์และบอกให้ผมกลับมาที่ออฟฟิศเพราะหัวหน้านึกบางอย่างขึ้นได้และต้องการเปลี่ยนแผนและเรียกให้ผมกลับไปที่ออฟฟิศโดยด่วน แน่นอนสิ่งที่ผมทำเป็นอย่างที่สองหลังจากขอบคุณพระเจ้าคือ ส่ง sms ไปให้ภรรยาของผมได้รู้ถึงการเปลี่ยนแปลง สาเหตุที่ผมเลือกวิธีการส่ง sms เนื่องจากเธอกำลังเข้าประชุมอยู่

11 โมง 45 ภรรยาคนสวยโทรมาหาผมอีกครั้ง ถามว่า "เลื่อนไปเป็นเมื่อไหร่"
"เลื่อนไม่มีกำหนด"
"แล้วจะไปอีกครั้งเมื่อไหร่"
"ยังไม่รู้ แต่อีกนานอาจจะเป็นปลายเดือนหรือ ไม่ก้อเดือนหน้านู้น"
"รู้ได้ไง"
ผมถึงเล่ารายละเอียดทั้งหมด ตบท้ายด้วยถามว่า "มะคืนใครบอกพี่ว่าอะไรน่ะ ถ้าวันนี้พี่ไม่ต้องไปหมายความว่าอะไรน่ะ"
"ไม่รุ้ ลืมแล้ว แค่นี้แหละจะไปประชุมต่อ" เธอตอบผมด้วยน้ำเสียงเขินๆ

ผมไม่รู้ว่าผมจะเป็นยังไงหากผมต้องเสียผู้หญิงที่ดีที่สุดของผมคนนี้ จริงอยู่ผมคงไม่ยอมเสียเธอแต่นี้เป็นครั้งที่สองที่เธอขอเลิก หลังจากที่ครั้งแรกที่เธอจับติดว่าผมแอบมีคนอื่นถึง 2 คนในเวลาเดียวกัน สุดท้ายผมต้องสละคนอื่นๆ ออกทั้งหมดเพื่อรักษาคนเดียวที่ผมรักมากที่สุด แต่คราวนี้ผมไม่รู้ว่าเธอจะอภัยให้ผมมั้ย เราจะเป็นเหมือนเดิมได้อีกหรือปล่าว แล้วผมก้อต้องหยุดความคิดไว้แค่นั้นเมื่อผมสรุปได้ว่า "เวลาที่เหลือของเราทั้งคู่ ผมต้องทำให้เธอมีความสุขให้มากที่สุด เพื่อความสุขของครอบครัวเล็กๆ ที่เพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น"

Create Date : 08 เมษายน 2554		5 comments
Last Update : 8 เมษายน 2554 12:02:19 น.
Counter : 712 Pageviews.
Share Tweet