|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
พายเรือคายักชมป่าชายเลนที่กระบี่
กันยายน ๒๕๔๙
ด้วยความที่อยากพาสามีไปเที่ยวตรังตามความต้องการของตัวเอง (อ้าว..)
ก็เลยพาไปช่วงวันหยุดฤดูร้อนของพนักงานกินเงินเดือนธรรมดาสามัญของญี่ปุ่น ด้วยความรู้อันน้อยนิดของอิฉัน ไม่รู้ว่ามันมิใช่ฤดูท่องเที่ยว แต่ในหนังสือแนะนำท่องเที่ยวบอกว่าช่วงนี้เป็นช่วงเทศกาลหมูย่างเมืองตรัง เราก็อยากไปหม่ำๆๆๆ หมูย่าง
แต่พอไปถึงที่แล้ว ไปไหนก็ไม่มีคนต่างเมืองเลย มีแต่เราสองคนที่เป็นคนต่างถิ่น ไม่มีนักท่องเที่ยว โรงแรมก็เหม็นอับ ไม่น่าสนุกเลย
สามีทำหน้าเซ็งๆ แล้วคงคิดในใจว่า ไหนบอกดีไง ไหนล่ะหมูย่างน่ะ ไอ้ที่สวาปามที่กรุงเทพน่ะไม่พอหรือไง ไมต้องอยากมากินหมูย่างไกลขนาดนี้ ไกลก็ไกล บลาๆๆๆ
เราก็เลยตัดสินใจกระทันหันย้ายมาเที่ยวที่กระบี่แทน เอ้อ ค่อยบรรเจิดหน่อย ไปจองโรงแรมและทัวร์ที่บริษัททัวร์ระหว่างทาง ที่จริงอยากไปสนง.ท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย แต่ดั๊นหาไม่เจอ เลยแวะไปบริษัททัวร์แถวนั้นแทน
สบายใจหน่อย....ได้พักโรงแรมที่มีนักท่องเที่ยว มีเพื่อนกินข้าวยามเช้าในโรงแรม ให้อุ่นใจ
แล้วเราก็เลือกไปพายเรือคายักชมป่าชายเลน
ดูรูปสิคะ อากาศดีมากกกกกกกกกก........
จนต้องย้ำถามเจ้าของเรือว่าไปได้แน่เหรอเพ่..
เรือก็ลำแค่เนี่ยจะล่มไหมเคอะ...
เจ้าของเรือก็บอกไปได้ ไปได้
เราถามว่ารอบนี้มีคนไปกี่คน ก็มีคู่น้องแล้วก็ฝรั่งอีกสองคน อืมห์....มีฝรั่งไปด้วย ยังไงถ้ามันไม่ห่วงคนไทยจะเรือล่มตาย เขาก็คงห่วงภาพพจน์การท่องเที่ยวมั่งล่ะ ถ้าฝรั่งเป็นไรไป...
เอ้า...ไปก็ไป....
 
เหอะๆๆๆ ตามรูปเลยอ่ะนะ อากาศดีมาก ยิ่งพายออกห่างจากฝั่งมากเท่าไร เมฆดำทะมึนยิ่งปกคลุมมากขึ้นเรื่อยๆ
อู้ย..พายไปขำ(ในใจ)ไป...เราจะเอาชีวิตมาทิ้งกับทริปนี้ไหมนี่ นั่น...ฝนตกมาแล้วไงล่ะ...นั่นเรือไรฟะ คิดอยากถามโน่นถามนี่ตั้งแยะ แต่มันไม่มีกะจิตกะใจจะถามอย่างอื่นนอกจาก
"น้อง พี่ว่ากลับฝั่งดีไหมนี่ มันน่ากลัวนา"
"น้อง อีกไกลไหมอ่ะ ไหนอ่ะป่าชายเลน"
"น้อง เราจะไปกันไหวเหรอ พี่มือใหม่นะ"
คำตอบที่ได้คือความเงียบ กับ
"ไหวพี่ไม่เป็นไร"
"พี่กลัวเหรอ" .....เออ....."กลัว" ฉันตอบ
นอกจากกลัวอากาศแล้วยังกลัวน้องด้วยอ่ะ....
 
สามีเราอึดมาก พายเรือ จ้ำ จ้ำ จ้ำ ไม่บ่นเลย
สงสัยจะกลัวจนพูดไม่ออก อะจึ๋ย...
ดูคลื่นซะก่อน เพื่อนร่วมทีมเราทำให้เราอุ่นใจขึ้นเยอะ เพราะเขาและเธอดูสนุกสนานกับกิจกรรมนี้มาก
นับถือ นับถือ
  
ฝนก็ตกๆ หยุดๆ ไปเรื่อยๆ จนถึงช่องหุบเขา ลมค่อยสงบหน่อย อีตาน้องที่เป็นไกด์พาเราไปก็ลงไปดันเรือเพราะระดับน้ำต่ำ ทำให้เรือไม่ขยับ ดูหน้าเขาสิเคอะ สมควรที่ดิฉันจะกลัวไหมนี่...
พอออกมาจากช่องหุบเขาก็เจอป่าชายเลนที่เราอยากมาดู
 
แทบไม่เชื่อสายตาเลยคะ ว่ามันจะมีอยู่แค่นี้....
คือแบบว่าจินตนาการว่าเราจะพายเรือระหว่างแนวป่าชายเลนที่รายล้อมอยู่สองฟากฝั่งน้ำ ให้เราได้เพลิดเพลินดูได้อย่างเต็มอิ่ม ไหนได้...มีอยู่แค่หย่อมเดียว...
แต่ก็เอาเหอะ ได้เห็นก็ดีแล้ว...รากต้นไม้เต็มไปด้วยซากหอยนางรม...เป็นที่ญี่ปุ่นเขาคงแคะกินกันสดๆ ไปแล้วล่ะ
 
หลังจากชมป่าชายเลนแล้ว น้องไกด์ก็พาเราไปชมอีกหุบหนึ่ง(เขาเรียกว่าไรอ่ะ)
น้องไกด์บอกว่าตอนสึนามิมีศพลอยมาติดอยู่ที่นี่หลายศพเหมือนกัน
แล้วอาคารไม้ที่เห็นเนี่ย เห็นว่าเคยมีข่าวว่าจะมีพระราชวงค์เสด็จมาก็เลยสร้างเพื่อรับเสด็จฯ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครมา เลยปล่อยให้กลายเป็นโครงไม้รอวันผุพังไปตามกาลเวลา
สังเกตท้องฟ้า...ดำเชียว....ย้ำค่ะ...อากาศดีมาก....
หลังจากนั้นเราก็พายเรือฝ่าพายุ เอาชีวิตรอดกลับมาได้อย่างปลอดภัย
พอกลับไปที่โรงแรมเปิดข่าวดู มีข่าวว่าอบต.ที่ไหนจำไม่ได้อ่ะนะ พากันไปเที่ยวกระบี่แล้วเจอพายุทำให้เรือล่ม เป็นข่าวใหญ่โตเลย .....
ฟังแล้วเราก็หัวเราะในลำคอ..
แล้วกรูรอดมาได้ไงฟะเนี่ย......
| Create Date : 15 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 14:22:05 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1708 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: รัตตะ  วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:07:09 น. |
|
|
|
| โดย: AM NUCH วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:14:30 น. |
|
|
|
| โดย: Rosy (Rati_rosy ) วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:13:27:34 น. |
|
|
|
| โดย: frank3119 วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:15:22:22 น. |
|
|
|
| โดย: มิสเตอร์ฮอง วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:32:48 น. |
|
|
|
โดย: iamname  วันที่: 16 มิถุนายน 2552 เวลา:17:37:32 น. |
|
|
|
|
|
|
|
พายไปหาจุดดำน้ำเพื่อดูปะการัง...ปวดแขนตั้งหลายวัน
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [