วันหงอยๆ

ยูตะไปเรียนคาราเต้
ริสาหลับกลางคืนอยู่(คล้ายๆ กับนอนกลางวัน แต่เป็นตอนพลบค่ำเยี่ยงนี้)
เจ้านายยังไม่กลับ
งานที่ต้องทำยังไม่เสร็จ
งานบ้านยังค้างคา
ใจไม่ค่อยนิ่ง
กับสมองล้าๆ

ไม่ได้อัพบล๊อคนานๆๆๆ
รวมทั้งไม่ได้แตะคอมฯ นานด้วย
ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นไปได้..ปีที่แล้วยังติดคอมฯ เป็นตังเม
ปีนี้ล้ามากๆๆ หันหลังให้กับคอมฯ ได้เป็นอาทิตย์ๆ
เปิดมามีเมลที่ไม่ได้เปิดพันสองกว่าๆ...โอว
แน่นอน..ส่วนใหญ่มันคือเมลที่ไม่ต้องเปิด

อัพเดทชีวิตเล็กน้อย

ปีนี้เริ่มเขียนไดอารี่แบบสองบันทัดง่ายๆ ทุกวันกะจะเอาไว้เป็นไดอารี่ ๕ ปี
ตอนแรกจะทำแบบสิบปี ดูแบบที่เขาขาย..โอว..หนามาก
คงไม่มีแรงหยิบมาเขียนบ่อยๆ แค่หยิบยังขี้เกียจ..คงไม่ต้องพูดถึงตอนเขียน
เลยไปรื้อห้องเก็บของ เจอสมุดบันทึกงานรายปีแบบที่บริษัทเขาแจกกัน
เป็นของปี ๒๐๐๖ แต่ไม่ได้แตะสักหน้า คงเป็นเจ้านายเอามาจากที่ไหนสักแห่ง
เลยโมเมเอามาเป็นของตัวเอง..จัดการนับหน้าให้ใช้ได้ประมาณ ๕ ปี

และเริ่มตั้งเป้าหมายประจำปีของตัวเอง..ปีนี้มี ๑๖ ข้อ เป็นแบบทั้งนามธรรมและรูปธรรม
และสรุปไว้แต่ละเดือนว่าทำได้ขนาดไหน
แน่นอนส่วนใหญ่ทำไม่ค่อยได้..เอ๊ย..ทำไม่ได้
จะมีก็แต่ไม่เล่นเน็ตนี่แหละ...ได้วงกลมสองวงเลย...เย้ๆๆๆ

แต่จริงๆ เน็ตไม่ได้แย่อะไรมากสำหรับเรา ถึงขนาดต้องพยายามออกห่าง
เพราะนอกจากเน็ตแล้ว..เราไม่ค่อยได้รู้เรื่องข่าวคาวและข่าวคราวของเมืองไทยเท่าไหร่
เลยต้องมาตามอ่านข่าวจากเน็ตบ้างเป็นครั้งคราว..เอาไว้มีคนถามจะได้ตอบได้

แต่เวลาจับแล้วจะไม่เลิกไม่ค่อยได้..เลยคิดว่าไม่จับดีกว่า..นอกจากว่างจริงๆ
หรืออยากรู้เรื่องอะไรขึ้นมากะทันหัน

และอยากพูดคุยกับลูกมากกว่า อยากหันไปดูวัตถุรูปทรงต่างๆ รอบข้างมากกว่าสี่เหลี่ยม
 
แต่แน่นอน..หันไปเจอจอสี่เหลี่ยมที่เรียกว่า..โทรทัศน์..อันนี้ยังติดไม่สร่าง
และไปติดดู hana yori dango  ที่เอามาฉายซ้ำรอบที่เท่าไรไม่รู้แต่ริสาบอกว่า ม้ามะดูครั้งที่ ๕ แล้วนะ..ก๊าก
ดูจนจะจำบทมันได้อยู่แล้ว..

วันก่อนเปิดดูนิตยสารเก่าๆ(ที่ยืมจากห้องสมุด)เจอโฆษณา hana yori dango  แต่เป็นเวอร์ชั่นเกาหลี เอ๊ะ หรือว่าไต้หวัน
ทั้งๆ ที่หน้าตาตัวละครไม่เหมือนกัน และชื่อเรื่องเป็นคันจิที่ริสายังอ่านไม่ออก
ริสาเห็นปุ๊บ..พูดชื่อเรื่องปั๊บ...โอว..มันเหมือนกันขนาดนี้เชียว

เขียนๆ ไปเริ่มยาวแล้ว..ว่าจะเขียนแป๊บเดียวนะเนี่ยะ

ในที่สุดเมื่อปลายเดือนกุมภาฯ ฟันของยูตะที่เริ่มโยกมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้วก็ถูกฟันแท้ดันจนหลุดออกมา..เย้ๆ
และอีก ๔ วันต่อมาซี่ข้างๆ ก็ถูกดันออกมา..รวดเร็วทันใจ
ฟันแท้ที่ขึ้นมาใหม่ ขึ้นมาทันใจมาก เพราะเบียดกันขึ้นมา ก็เลยไม่ค่อยรู้สึกว่า ยูตะฟันหลอ
แต่ท่าทางจะเบี้ยวนิดหน่อย..ก๊ากกกก

เมื่อวันสุดท้ายของชีวิตอนุบาล ๑ ของเจ๊ริสา ตอนไปรับ..เจ๊นั่งร้องไห้อยู่
วุ๊ย...อะไรมันจะเศร้าขนาดนั้น...และเศร้าตลอดทั้งวัน อารมณ์วันนั้นของเจ๊บลูมากๆๆ
เจ๊บอกว่า..จะไม่ได้เรียนกับคุณครูแล้ว...
เจอยูตะปลอบใจเสียงกระแทกว่า..คุณครูก็ยังสอนอยู่..ริสาก็ยังเรียนอยู่..ยังไงก็ได้เจอครู
จะร้องไห้ไปทำไม....เก็บไว้ร้องตอนขึ้นประถมโน่น...โอว

เด็กสองคนได้ใบขยัน..เย้ๆ..แม่ขยันมั๊ยคะ
เจ๊ริสาได้คนเดียวของห้องด้วยนะเนี่ยะ ...วุ๊ย..แม่น่าจะได้ด้วยนะเนี่ยะ

ริสาคะยั้นคะยอให้เราถอดล้อเล็กของจักรยานตัวเองให้
เราเลยถอดให้เมื่อต้นเดือนที่แล้ว
พอปลายเดือน..เจ๊ขี่จักรยานได้เอง..โดยที่แม่ไม่ค่อยได้สอน
มีจับให้ขี่สองวันแรก...แม่จะหน้ามืดเอา
ส่วนพ่อไม่ได้สอนเลย...
ลูกได้ก้าวไปอีกขึ้นแล้ว...ตอนนี้เริ่มขี่ได้เยอะขึ้น
เจ๊บอกอยากขึ่ไปนู่นไปนี่ขึ้นมาเชียว..ยังหรอกเจ๊..ยังต้องฝึกอีกนาน

เมื่อวันอังคารไปห้องสมุด ผ่านสวนสาธารณะ
พอดีเอากล้องหยิบติดมือไปด้วย เลยแวะถ่าย
ริสาบ่นอุบเลย..แม่จ้องดอกไม้นานไปหน่อย








วันหยุดเมื่อเดือนที่แล้ว เอาบัตรฟรีที่ใกล้หมดอายุไปเดินให้ลมทะเลพัดที่ Kamogawa Seaworld
ยูตะตื่นเต้นใหญ่..ได้เห็นทะเล..ไม่ได้เห็นนานแล้ว...
โธ่..ถ้าอยู่เมืองไทย..ได้ไปทะเลเดือนเว้นเดือนนะเนี่ยะ

ยูตะสอบคาราเต้ผ่านไปอีกขั้น..ยูตะบอกว่า คุณครูและคนอื่นชมยูตะเยอะ
เราไม่เคยได้ยินตรงๆ..แหงล่ะ..ไม่เคยไปดูลูกเรียนเลย..เป็นแม่ที่แย่มากกก
แต่ก็มีคนชมให้เราฟัง..
นี่..ริสาก็มาขอว่า..อยากเรียนคาราเต้..อะจึ่ย..นี่ก็ร้องไห้อยากไปเีรียนจนหลับไปนี่แหละ
โอว......ตะก่อนบอกว่าจะไม่เรียนคาราเต้เด็ดขาด..เพราะกลัวเจ็บ
จู่ๆ ก็เกิดอยากเรียนมากๆ ขึ้นมา..แม่แอบหวั่นไหวนะเนี่ยะ..ะะะะ
.....................................ต้องคุยกับเจ้านายอีกที..
อาจจะให้เรียน เพราะเจ้าตัวอยากเรียนเองด้วย..คงต้องลองสักตั้ง...

Create Date : 08 เมษายน 2553
Last Update : 8 เมษายน 2553 20:56:51 น.		2 comments
Counter : 700 Pageviews.
Share Tweet