Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2553
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
12 สิงหาคม 2553
 
All Blogs
 
สถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู่กิ้งไม้สามรถคดี 2



คำเตือน ก่อน อ่าน หากมีคำใดเขียนผิด เพี้ยง ไป
ต้องขอโทษมา ณที่นี้ด้วย ครับ

เท่านี้มาเข้าเรื่องที่เคยเขียนกันไว้ก่อนหน้านี้ครับ สำหรับ ประโยค ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่ง ตัวผมเองไม่ค่อยชอบ ไอ้ ประโยคนี้สักเท่าไรนัก เพราะเป็นประโยคที่ให้ความรู้สึกที่ไม่ค่อยดี เพียงเพราะว่า ผิดแค่คนหนึ่ง แต่ต้องพากันโดนทุกคน มันเหมือนไม่ยุติธรรมเลย ใครที่ทำผิด ก็สมควรที่จะรับโทษไป ไม่ใช่ให้คนอื่นๆ ที่ไม่รู้เรื่อง กับต้องมาโดนด้วยตรงนี้แหละครับที่ผมไม่ชอบเลย แต่สำหรับแม่แล้ว ประโยคนี้คง เป็นประโยคที่ถูกต้องในการที่จะตัดสินใจลงโทษผมและเพื่อนๆ

เรื่องมันมีออยู่ว่า วันนั้นแม่ได้เตรียมเบี้ยเลี้ยง ( เงินค่าขนม สำหรับ ไปโรงเรียน) เพื่อที่จะแจกจ่ายพวกผม แต่เท่านี้เงิน มันหายไป 200 บาท ซึ่งมันเป็นเหรียญ 10 กับเหรียญ บาทในช่วงเวลา เช้ามืด นั้นเอง พอใกล้เวลาแจกเบี้ยเลี้ยง แม่ก็สั่ง ให้เด็กทุกคนจับคู่ ทั้งเด็กเล็กและเด็กโตผลัดกัน ค้น กระเป๋าเสื้อ กระเป๋ากางเกน และก็กระเป๋านักเรียน แล้วตรวจค้นยันกางเกงในเลย และ ปรากฏว่า ไม่พบเจอ เด็กคนไหนที่มีเงิน มากผิดปกติ แม่แจก
เบี้ยเลี้ยง พร้อมกับพูดว่า เย็นนี้ หาตัว คน ขโมยเงิน มาให้แม่ ด้วย ไม่งันจะถูกทำโทษกันหมดทุกคน ไม่เว้นเด็กเล็ก และ ก็อย่าถือว่าเป็น เด็กโต แล้ว แม่จะทำโทษไม่ได้ด้วยน้ำเสียง ที่หนักแน่ ปน ไปด้วย ความโมโห และทิ้งท้ายด้วย ประโยค ว่า ใครที่รู้ตัวว่าทำผิด ก็มาสารภาพ กับแม่ซะ อย่าให้ เพื่อนๆตั้งมากมาย ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ต้องมาถูกทำโทษ เพียงเพราะเราคนเดียว ทำอย่างยัง งี่ มันเหมือน คนเห็นแก่ตัวรู้ไหม...อืม

ฉะนั้น แม่ให้โอกาสถึงเย็นนี้ ระหว่างที่อยู่โรงเรียน ก็หัดสักเกตุ ดู ในเด็กบ้านเรา ใครที่มันใช้เงินมาก จนผิดปกติ ก็แอบมาบอกแม่ได้เหมือนกัน ไม่ต้องกลัว ไอ้คนอย่างงี่ มันต้องถูกทำโทษให้หนัก เพราะเงินที่ ขโมย ไป นั้น มันเป็น เบี้ยเลี้ยง ( เงินค่าขนม ) ของพวกเธอกันเอง ทั้งนั้น แม่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร เพราะเอาเงิน สำรอง ออกมาใช้แทนก่อน แต่แม่ไม่ชอบนิสัย คนขโมย กับ คนโกหก พวกเธอเอง ก็น่าจะรู้จัก นิสัย แม่นี้ ดี และก็ไม่ต้อง หา แพะรับบาป ล่ะ ไม่ งัน ไอ้ คนที่ เป็นแพะ กับ คนที่บังคับ จะโดนหนักกว่า ไอ้คนขโมย ซะอีก..... สิ้นสุดคำบอกเล่า ก็มีเสียงบ่น ในหมู่ เพื่อนผม ( แม็ง ....ใครวะขโมยก็ยอมรับไปซิ ทำไม ต้องทำให้พวก กู เดือดร้อนด้วย เนีย )

วันนั้นทั้งวัน ไม่เป็นอันเรียนหนังสือเลย เหมือนชีวิต ไม่คอยมีความสุขสักเท่าไรเพราะรู้อยู่แก่ใจว่า เย็นนี้กลับบ้านไป ต้องถูก ทำโทษแน่ๆ เพราะไอ้เรื่องแบบนี้ ยากนักที่จะมีคน ยอมรับผิด นอกจากเสียว่า มี หลักฐาน แน่ชัด ว่าใช่ เป็นคนขโมยจึงจะยอมสารภาพโดยดี

และแล้วก็ถึงเวลาตอนเย็น ใจผม ซักร้อนๆ หนาว ๆ ยังไง ก็ไม่รู้ บอกไม่ถูก รู้เพียงแต่ว่า มีความรู้สึกที่ ไม่คอยดีเท่าไรนัก เพราะเห็น แม่ได้ เตรียม ไม้3 –4 ไม้เรียว กะว่า ไม้หักเมื่อไร ก็มีไม้สำรองทันที และในไม่ช้าเวลานั้นก็มาถึง แม่ เรียก เด็กทุกคน มารวมตัว กันในบ้านให้ เมื่อมาครบ กันหมดแล้ว จึงให้เพื่อนผมปิดประตูหน้าบ้าน และหลังบ้าน รวมถึงหน้าต่างด้วย เพราะแม่รู้ดีว่า เวลาที่โดนตีแล้วเด็กมักจะวิ่งออกไปร้อง ไห้ ข้างนอกบ้าน เวลาที่เรียกตัวเข้ามา มันเรียกตัวเข้ามายากและเหมือนเคย แม่เองแหละครับ ก็ต้องเป็นคนไปลากตัวเข้ามาบ้าน แล้ว ยิ่งนี้ทำโทษเด็กทุกคนก็ลองคิดดูซิครับ คุณผู้อ่าน มันเหมือน จับปูใส่กระด้ง เลย

การลงโทษในลักษณะนี้ จะลงโทษเริ่มตั่งแต่ เด็กที่มีหมายเลขประจำตัวที่ 1 จนถึงหมายเลยสุดท้ายของเด็กคนนั้น และจากนั้น ก็เปลี่ยนมาตี เด็กที่มีหมายเลขสุดท้ายย้อนคืนมายันเด็ก หมายเลขที่ 1 เหมือนเดิม และจะลงกว่า จะมีคนยอมรับผิด ตอนที่ผมอยู่นั้น มีเด็กในบ้าน ทั้งหมด 28 คน เกือบ 30 คนแน คุณผู้อ่านอย่าพึ่งเข้าใจผิดนะครับ ว่าทำไมเด็กถึงดู มีน้อย จริงๆแล้ว ผมไม่ได้กล่าวถึงเด็ก ทั้ง สถานสงเคราะห์เลย เพราะในสถานสงเคราะห์ มีบ้านทั้งหมด 6 หลังแต่ละหลัง มีเด็กประมาณ 28 – 30 คน ที่ผมจะเล่านี้ เปรียบบ้านผมเป็นตัวแทนในสถานสงเคราะห์ที่มาเล่าโดยรวมทั้งหมด ( เหมือนจะเริ่มเล่านอกเรื่องซะแล้ว)

มาเข้าเรื่องกันต่อ เลยครับ คุณผู้อ่าน หลังจากที่ ปิดประตู ฯลฯ ไปเรียบร้อย
เด็กทุกคนมายืน เป็นกลุ่มๆเลย

( เพิ่ม บท สนทนา)

แม่ วันนี้ ปิดประตูตีแมว จนกว่า ไอ้แมวขโมยตัวนั้น มัน ยอมรับผิด
ด้วยน้ำเสียงที่เริ่มโมโหขึ้น พร้อมกับหยิบ ไม้เรียวให้โอกาสมามาก
พอแล้ว มาเรียง คิว ตามหมายเลย กันมาเข้าเลย เริ่ม เด็กที่ คน 1
2 3 ฯลฯ กอด อก และตีที่ก้นทันที อย่าแรง

พวกผม โอ๋ย.......( เจ็บซิครับ) มือจับที่ก้นไว้ และเริ่มมีเสียงร้องไห้ดังขึ้น
เรื่อยๆ โดย เฉพาะกับ เด็กเล็กที่ อดทนต่อความเจ็บไม่ไหว
จึงมีน้ำตาออกมา ส่วนเด็กโต ก็มี น้ำตาไหลอออกมา แต่ไม่
มี เสียงร้องไห้ เมื่อสินสุดคนสุดท้าย

แม่ เห็นไหม น้องๆเพื่อนๆ เธอ เขาร้องไห้ อย่างงี่ ไม่สงสาร หรือไง
ใครที่มัน ขโมย ก็ ออกมา ยอมรับผิดซิ ไม่งันต้องเจ็บอีก
ไม่มีใคร ยอมรับผิด.......ใช่ไหม ด้วยน้ำเสียง ที่ตะโกน มา
เรียงคิวเข้ามาเลย เริ่มจากเด็กที่หมายเลย สุดท้าย กอด อก

พวกผม โดนตี เป็นรอบที่ 2 ความเจ็บปวด ทวีคูณเพิ่มขึ้นมาเด็กโตบางคน
เริ่มมีเสียงร้องไห้ ขึ้นมาแต่ไม่ดัง เท่ากับเด็กเล็ก ระหว่างที่ ตีอยู่
นั้นไม้เรียวเกิดหักขึ้นมา แม่ก็ไปหยิบ ไม้เรียว อันใหม่ ที่เตรียมไว้
อยู่แล้ว และก็ตี ต่อ จนครบทุกคน

แม่ ฉันลงโทษ พวกเธอขนาดนี้ ไอ้คน ขโมย ทำไมไม่ยอมรับผิด ซะ
ที่ต้องให้ น้องๆ เพื่อนเธอๆ เจ็บถึงขนาดไหน ถึงจะยอมรับผิด
หือ... ไอ้คนขโมย..... ด้วยน้ำเสียงอ่อนลง พร้อมกับเริ่ม มี
น้ำตา ที่เริ่มไหลออกมา อย่างช้า ๆ ทำไม ถึงเป็น คนแบบนี้....ฮะ
อยาก ได้ อะไรก็มาบอก แม่ มาซิ ทำไมต้อง มา ขโมย ด้วย

ในประโยคนี้แหละครับ
ที่ผมจำใส่ใจได้ดี ถ้าหากพวกเธอ เป็น คนขโมยอยู่ ตอนนี้ มันจะติดนิสัยไปยันโตเวลาที่คนนอก สถานสงเคราะห์ เขาจับได้ หรือ ตำรวจ ก็ตามที่ เขาก็ต้องคิดสถานสงเคราะห์ที่เธออยู่ นี้ มีแต่เด็กที่ขี้ขโมย ทั้งนั้น เขาไม่ได้ไดเจาะจงซื่อพวกเธอ เป็นรายบุคคลไป ทำงี่มันก็ไม่ต่าง ปลาทูตัวเดียว พาเน่าทั้งเข่งเข้าใจไหม

ยังไม่มีคนยอมรับ ผิด อีก หรอ......หื... มาเรียงคิว เข้าเลย โดนตี
เป็น รอบ ที่ 3 แม่ ก็ตีไป ไม่ถึงกี่ คนเท่าไร ก็กว้างไม้เรียวทิ้งไป
พร้อมกับวิ่ง ไป ผลัก ประตูหลังบ้านออกไปร้องไห้

พวกผม ร้องไห้เสียงดัง ลั่น บ้าน แต่เข้าใจความรู้สึก ของแม่ ดี
ว่าแม่ ไม่ชอบการลงโทษแบบนี้เลย เพียงแค่อยากหา คนที่ขโมย
เท่านั้น เพื่ออยาก จะสาเหตุที่ขโมยไป มันเพราะอะไร

แม่ เข้ามาในบ้าน พร้อมกับ เช็ดน้ำตา สั่งพวกผม ไปสวดมนต์ และ
ก็เข้านอนไปเลย วันนี้ งดดู ทีวี และพรุ่งนี้ จะตัดเงินค่าขนม ของ
พวกเธอทุกคน ในเมื่อ ไม่ใครยอมรับผิด ก็ต้อง โดนลงโทษอย่าง
นี้แหละ


การลงโทษในครั้งนั้น ถือเป็นการลงโทษ ที่ ทำให้แม่ปวดใจมากที่สุดพร้อม
สูญเสียน้ำตาที่เสียใจ ในสิ่งที่แม่ทำไป เพราะความรัก ความห่วงใย ต่อเด็ก
อย่างพวกผม ถึง ไม่ ใช่ ลูกแท้ก็ตาม

ผมและเพื่อนๆ ก็ยังคง คิดถึง แม่คนนี้ อยู่เสอม แล้วก็จะรัก
แม่คนนี้ตลอดไป ถึงไม่ใช่ แม่แท้ๆ ก็ตาม


***โปรดติดตามอ่านสถานสงเคราะห์...บ้านเกิด..ผม / ปลาทูตัวเดียวพาเน่าทั้งเข่งหรือจะสู่กิ้งไม้สามรถคดี 3 ได้ใน วันอาทิตย์ที่ 15 สิงหาคม 2553


Create Date : 12 สิงหาคม 2553
Last Update : 12 สิงหาคม 2553 13:32:46 น. 4 comments
Counter : 555 Pageviews.

 
ของเพิ่งหายไปหยกๆ อ่านตอนนี้อล้วใจแป้วเลย

การทำผิดที่มีผลต่อคนมากๆ กรรมจะหนักมากกว่าปกตินะ


โดย: มาอ่านแล้วนะ IP: 182.232.61.177 วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:14:02:35 น.  

 
สุขสันต์วันแม่นะคะ



โดย: nootikky วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:16:45:30 น.  

 


โดย: Tonkra49 วันที่: 12 สิงหาคม 2553 เวลา:21:27:15 น.  

 


โดย: Tonkra49 วันที่: 13 สิงหาคม 2553 เวลา:8:05:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ชูคอม
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add ชูคอม's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.