เรื่องเดียวกันแต่อารมณ์ต่างกัน
ฉันเป็นคนชอบออกไปแสวงหาของกิน ตอนมื้อกลางวัน ในวันทำงาน เพราะคิดว่า เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ สิ่งแวดล้อม และ ผู้คน เพราะถ้าฉันกินอาหารกลางวันละแวก
ที่ทำงานก็จะเจอแต่สิ่งเดิมๆ คนเดิมๆ น่าเบื่อ เมื่อวันศุกร์ ฉันออกไปตรอกหม้อ ที่ไม่ได้ ไปนานเป็น ๒ เดือน เลยชักคิดถึง เมื่ออาทิตย์ ที่แล้วจะไป ก็ไม่ได้ไป เพราะน้องที่ทำงาน ดึงไว้
ครั้งนี้ เธอถามว่าฉันจะไปกินข้าวที่ไหน ฉันเลยไม่บอก แล้วไปคนเดียว เวลาไปไหนๆ ระหว่างทำงาน ฉัน มักจะขึ้นรถเมล์ ไปตรอกหม้อ ฉันก็อาศัยบริการ รถเมล์สาย ๑๒ วันนึงฉันก็ขึ้นรถเมล์สายนี้ แต่ไป
ที่อื่นเป็นรถสีเขียวคนขับใจเย็นมากๆๆๆ ขับช้าโค..ต..ร..ๆ แถมขับไปกินถั่วลิสงคั่ว และพูดพล่ามกับกระเป๋าไปตลอดทาง วันนั้นฉันรีบด้วย อารมณ์ตอนนั้น หงุดหงิด เป็นบ้า
นั่งกวาดสายตามองดูผู้โดยสารคนอื่น แต่ไม่มีความสามารถอ่านสีหน้า ของพวกนั้นได้ เลยไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรกัน
ครั้งนี้ จากตรอกหม้อจะกลับที่ทำงาน ก็ขึ้น รถเมล์สีเขียวอีกนั่นแหละ เจ้าประคุณเอ๋ย จอดมันทุกป้าย ไม่ว่าจะมีคนใช้บริการหรือไม่ และก็วิ่งด้วยความเร็ว ๑๕ - ๒๐ กโลเมตรต่อ
ชั่วโมง แต่.....ทว่า....เรื่องเดียวกัน อารมณ์ ฉันกลับเปลี่ยนไป เพราะ....ครั้งนี้ ฝนตก จ้า เริ่มปรอยๆ ไปเรื่อยๆ จนหนักขึ้น ๆ และด้วย ความประมาท ฉันก็ไม่ได้ถือร่มติดมือมาด้วย
ฉะนั้น.....อารมณ์ของฉัน ณ...เวลานั้น ไม่หงุด หงิดเลย มีแต่คอยลุ้นว่า ฝนจะหยุดตกตอนฉัน ลงรถหรือเปล่าหนอ...........
คุณๆ .....คิดว่าฉันรอดพ้นฝน จากพฤติกรรม การขับรถ ของคนขับรถเมล์คันนั้นไหม.......
ขอบคุณรูปภาพจาก กูเกิ้ล
Create Date : 23 พฤษภาคม 2551 |
|
8 comments |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 20:41:51 น. |
Counter : 450 Pageviews. |
|
|
ถ้าเป็นวันสบาย ไม่เร่งรีบ
อาจเป็นอีกโอกาสนึงนะ ที่ได้นั่งมองเม็ดฝนไหลผ่านกระจกใสๆ ....
(แล้วอย่าไปคิดถึงตอนลงจากรถล่ะ .. ^ ^)
ขอบคุณนะคะ ที่แวะไปเยี่ยมกัน
มีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อยค่ะ
กลับสู่สภาวะเหงา ๆ แล้ว
วันสองวันนี้คง อัพบล๊อคค่ะ