ไมตรี ราวี ในโลกคีย์บอร์ด
ลองใช้เวลาเต็มวันเยี่ยมชมบทสนทนาตามบอร์ดต่างๆ รวมถึงเว็บ Drama Addict เพื่อดูว่าโลกแห่งวาทะบนคีย์บอร์ดไปถึงไหนแล้ว
พบว่าดีกรีแห่งความสร้างสรรค์พอๆ กันกับการโต้แย้ง ^^
การโต้แย้งอาจเป็นรากฐานชนิดหนึ่งสู่ความสร้างสรรค์ และเป็นบ่อเกิดมิตรภาพ เหมือนวลีที่ว่า "ไม่ราวีก็ไม่รู้จัก"
ส่วนการโต้แย้งบางชนิดก็มาในแนวระบายอารมณ์ ทับข่มถ่มถุย ท้าลุยคุยเดือด ซึ่งอาจดูร้อนแรง แต่หากมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปสู่สาระ เราก็ย่อมได้คุณค่ามาเติมต่อมความคิดไม่มากก็น้อย
เมื่อท่องโลกคีย์บอร์ดแล้วก็หวนนึกถึงอดีต ตอนโลกยังไม่ไร้พรมแดน คนเราจะคุยกันก็ต้องเจอหน้า มักสนทนาในหมู่เพื่อนและคนรู้จัก น้อยคนที่จะเปิดปากคุยกับใครก็ไม่รู้ที่มานั่งข้างๆ
ต่างจากตอนนี้ที่ใครจะคุยหรือข่มกัน ก็แค่ปลายนิ้วสัมผัส ยิ่งคุยแบบไม่เจอหน้าไม่เห็นตัว การรัวนิ้วบนแป้นย่อมทำได้ง่าย
ความคิดหนึ่งที่ผุดขึ้นมาก็คือ กระบวนการแสดงความคิดทุกวันนี้เร็วขึ้น ตรงขึ้น ดิบขึ้น จากเมื่อก่อนที่เรามักคุยกันกับเพื่อนๆ ก่อน แล้วค่อยๆ ขยับไปคุยกับคนอื่นๆ ซึ่งการสนทนากับคนรู้จักนั้น ถือเป็นการเกลาความคิดของเราให้ละมุนขึ้นไม่มากก็น้อย
แต่ทุกวันนี้ ความคิดพบเส้นทางลัด ^^
และทางลัดเหล่านั้นยังสร้างไม่เสร็จดี แน่นอนว่าความขรุขระ หลุมบ่อ และฝุ่นหินดินลูกรัง ย่อมมีบนเส้นทางตัดใหม่เสมอ
การโต้แย้ง การแสดงอารมณ์แรง การไม่เปิดใจ การทับถม ฯลฯ ก็คือความขรุขระเหล่านั้น
ในโลกแห่งคีย์บอร์ดที่ผมไปเยี่ยมนั้นดูร้อนแรง บางขณะชวนให้รู้สึกอึดอัด แต่เมื่อท่องไประยะหนึ่งก็เข้าใจ ว่าผลข้างเคียงอันเนื่องมาจาก "ความเยาว์วัยแห่งทางลัด" คือเรื่องธรรมดา
ขาว ดำ ถูก ผิด คือสิ่งที่ยากจะนิยามในสนามแห่งความคิด
ขัด ชอบ ตอบ โต้ คือสิ่งที่มีได้เสมอเมื่อการสนทนาเริ่มต้น
การเรียนรู้ที่จะเติบโต บนความเยาว์วัยแห่งโลกคีย์บอร์ด นับเป็นกิจกรรมเล็กๆ ที่น่าสนใจยิ่ง
หวังว่าวันหนึ่ง มนุษย์คงย้อนมองการโต้แย้งบนโลกไซเบอร์ด้วยอารมณ์ขบขัน เหมือนตอนเราย้อนนึกถึงตัวเองล้มๆ ลุกๆ ตอนหัดเดิน ^^
Create Date : 20 พฤศจิกายน 2556 |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2556 12:39:42 น. |
|
0 comments
|
Counter : 20756 Pageviews. |
|
|
|
|
|