เมื่อเรารักใคร เราอาจพูดอะไรออกไปได้น้อยลง ...
บางครั้งเมื่อเรารักใครมากๆ เราก็จะพูดบางเรื่องได้น้อยลง
ถ้าเธอกำลังจะได้รับสิ่งดีๆ เราก็ยินดีกับเธอด้วย
หากเธอมีความคิดที่ดีๆ มีความคิดที่จะทำให้ชีวิตเธอเป็นสุขใจ ไม่ต้องทำงานหนัก ไม่ต้องเครียดเรื่องงานออฟฟิศ ไม่ต้องหวั่นใจว่าจะเรียนต่อดีหรือไม่ มันก็ดีนะ
ทุกอย่างมันก็ดีหมด ... ยกเว้นอย่างเดียว คือ เธออาจต้องจากผมไปไกล
สิ่งที่ผมกลัวไม่ใช่การเปลี่ยนแปลง ผมไม่กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไป ผมไม่ระแวงว่าเธอจะพบคนใหม่
ผมกลัวเพียงอย่างเดียว ... ผมคงได้พบหน้าเธอน้อยลง
จาก "เจอทุกวัน" อาจกลายเป็นเพียง "เจอทุกเดือน"
คนเราเห็นแก่ตัวเป็นบางครั้ง ยิ่งเรื่องความรักก็ไม่ใช่น้อยที่เราอาจจะเห็นแก่ตัวบ้างเพื่อความสุขของตัวเราเอง
ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผมไม่หัดเห็นแก่ตัวแบบนั้นบ้าง บอกไปว่าไม่อยากให้เธอไป ยับยั้งขัดขวางความคิดเธอเอาไว้
แต่ก็จนใจ เพราะพอได้เห็นเธอพูดไป ยิ้มไป ... ผมก็ทำไม่ได้
สิ่งที่เกิดขึ้นคือการพยายามทำตัวปกติที่สุด ให้เธอได้พูดอย่างเต็มที่ เพราะอยากฟังสิ่งที่เธอคิด สิ่งที่เธอต้องการ
จริงๆ เราก็อดดีใจกับเธอด้วยไม่ได้ เพราะเธอกำลังจะพบเส้นทางการดำเนินชีวิตที่ดีอีกทางหนึ่ง เป็นทางที่ผมก็เห็นว่ามันดี มันคงทำให้เธอ Happy มากกว่าที่เป็น
ขณะที่ในใจ มีเพียงประโยคเดียวดังก้องอยู่
"ไม่ไปได้มั้ย"
แต่แล้วผมก็นิ่งที่จะเอ่ยคำที่ว่านั้นออกไป
ผมสนับสนุนเธอ เพราะผมเองก็ไม่เห็นว่าทางที่เธอเลือก จะเป็นทางที่ไม่ดี
แม้นั่นจะหมายความว่า เราจะได้เจอกันน้อยลง
แม้นั่นจะหมายความว่า เราจะได้กุมมือกันน้อยลง
... แม้นั่นจะหมายความว่า ... ... ...
ไม่รู้จะพิมพ์อะไรต่อแล้วล่ะครับ ขอเอนตัว หลับตา หาอะไรทำดีกว่า
ยิ่งเรารักใครมากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งพูดอะไรได้น้อยลงเท่านั้น
ผมอยากรักตัวเองให้มากกว่ารักเธอ ...
... แต่เชื่อเถอะ ผมทำเช่นนั้นไม่ได้แน่ๆ
ปล. ถึงท่านผู้ที่รู้ว่าผมพูดถึงใครนะครับ ผมจะขอบคุณมากหากท่านไม่เอาไปบอกเธอคนนั้น
นะครับ ... ขอที่ๆ ผมจะสามารถระบายได้อย่างเต็มที่สักแห่งหนึ่งเถอะ เพราะนับวันผมชักจะพบเจอที่แบบนั้นน้อยลงเรื่อยๆ แล้ว
Create Date : 15 พฤศจิกายน 2549 |
|
8 comments |
Last Update : 15 พฤศจิกายน 2549 20:57:34 น. |
Counter : 838 Pageviews. |
|
|
|