อย่าให้เกิดกะเราเล้ย.... อาทิตย์ที่แล้วเข้าไปเทรนนิ่งที่ London บินฟรี โรงแรมฟรี อาหารฟรี แถมได้ความรู้ใหม่ ๆ อีก ออฟฟิสที่ london ก็น่าทำงานชะมัด บรรยากาศดี เดินทางก็สะดวก เห็นแล้วอิจฉาแทนออฟฟิสที่ Belfast ชะมัด เล็กกว่ากันเป็นสิบเท่า แต่เอานะ london มันวุ่นวายเกินไป ค่าครองชีพก็สูง อยู่ Belfast แหละดีแล้ว (ปลอบใจตัวเองชะมัด) เรื่องที่น่าแปลกใจคือ คุณครูที่ทำการสอนเนี่ย ทั่นตาบอดสนิทครับ ทั่นแนะนำตัวเองว่า "Legally Blind" คือแบบว่ามองไม่เห็นอะไรเลย ต้องใช้เครื่องออกเสียงช่วยในการทำงาน แรกสุดก็รู้สึกแปลกเหมือนกันว่าทำไมบริษัทถึงเอาทั่นมาสอน เพราะว่าลูกค้าที่มาเรียนอาจจะไม่เชื่อถือได้ แต่พอแนะนำตัวเสร็จ ก็ถึงบางอ้อเลย เพราะว่าทำงานที่บริษัทมานานมาก เกินสิบห้าปีเสียอีก แถมเป็นรุ่นแรก ๆ ที่ทำงานดูแล server ของบริษัทด้วย ใบ certification ระดับยาก ๆ ก็ได้มาหมดแล้ว หลัง ๆ แกเป็นคนออกข้อสอบด้วยซ้ำไป แถมลูกค้าแต่ละคนไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวงใจใด ๆ แม้แต่น้อย เพราะว่าความรู้ที่ได้แน่นมาก ๆ ไม่มีการอ่าน slide ให้ฟัง (เพราะท่านบอกอ่านไม่ได้... แบบว่าแกเล่นมุขตลอดเวลา) เวลา demo โปรแกรมให้ดูก็ทำให้ดูสด ๆ แถมเล่นแต่ command line ล้วน ๆ ไม่มีการใช้ mouse ในการใช้ graphic control ใด ๆ ทั้งสิ้น อึ้งที่สุดคือ แกสามารถเขียน architecture หรือ diagram บน whiteboard ได้ด้วยครับ... แบบว่าทึ่งมาก ๆ รูปไม่มีเพื้ยนเลยแม้แต่น้อย ต้องขอบคุณอาจารย์หลาย ๆ ครับสำหรับความรู้ใหม่ ๆ ครับ แกบอกว่าแรกเกินแกไม่ได้ตาเสียครับ เพิ่งมาเป็นตอนหลังอายุสามสิบ เกิดจากการใช้สายตามากเกินไป แล้วก็มี tension ในตาด้านซ้าย ซึ่งรักษาไม่ได้ แล้วก็เริ่มเสียตาข้างซ้ายไปแต่ยังเหลือตาข้างขวาที่สามารถใช้ในการทำงานต่อไปได้ แต่ห้าปีที่แล้วตาขวาก็เป็นอาการเดียวกันกับตาข้างซ้าย แล้วแกก็บอกว่าแกก็เสียการมองเห็นนับแต่วันนั้น แต่ก็ได้เตรียมใจไว้พอสมควรแล้ว บริษัทก็ยังให้โอกาสแกทำงานต่อไป เพียงแต่ย้ายส่วนงาน มาทำในส่วนการอบรมแทน ซึ่งผมว่าแกทำได้ดีมาก ๆ เพราะว่าแกเอาประสบการณ์มาใช้เยอะ ไม่ได้สอนตาม slides แบบที่อาจารย์ทั่วๆ ไปชอบทำกัน แกบอกว่าแกก็ยังเครียดทำงานเหมือนเดิม แถมยังหยอดมุขอีกว่า ไม่มีตาที่สามให้เสียอีกแล้ว (เอากะแกซิ) ฟัง ๆ แล้วก็เครียดเหมือนกันครับ ใส่แว่นซึ่งหนาขึ้นทุกวัน ทำงานก็อยู่กับ computer ตลอด สงสัยต้องปล่อยวางบ้างซะแล้ว คิด ๆ ดูถ้าเป็นแบบแกขึ้นมาก็คงลำบากเหมือนกัน.. ไม่รู้ว่าเราจะเก่งได้แบบแกหรือเปล่า แต่เอานะชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป...   Create Date : 17 เมษายน 2550     6 comment Last Update : 19 เมษายน 2550 0:11:35 น.     Counter : 229 Pageviews.   Share Tweet

ทำงานดึกคืนแรกในรอบเจ็ดเดือน กลับมาอีกที หลังจากล้าง blog ไปซะนานครับ ตอนนี้ตัวขี้เกียจจับมาก ๆ เพราะว่าตอนนี้ได้รับ assignment แค่สองไซท์ เลยทำงานแค่สองวันต่ออาทิตย์เอง เลยต้อง push ตัวเองโดยการเข้า online training บ่อย ๆ แต่ตอนนี้กำลังเห่อ น้อง Enterprise Linux มาก ๆ ครับ ลงในเครื่องตัวเองด้วย vmware ก็พยายามลงโน่นลงนี่เล่นไปตามเรื่องตามราวละครับ กลับสมองจะฝ่อไปซะก่อน ตอนนี้คงเหลือแค่เม็ดถั่วเขียวแล้วม้าง... แต่วันนี้ขอเล่าเรื่องเมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมาครับ คือหนึ่งในลูกค้าตอนนี้คือ PSNI ซึ่งก็เหมือนกรมตำรวจบ้านเรานี่ละครับ เพียงแต่ที่นี่เขาจะค่อนข้างเหมือนทหารนิด ๆ เพราะความวุ่นวายในอดีตของที่นี่ แต่ตอนนี้ก็ลด degree ลงมาเยอะแล้วละครับ อันนี้รูปรถตำรวจที่นี่ครับ ดูเอาเองก็แล้วกันนะครับว่าเมื่อก่อนนี้ (หวังว่าตอนนี้คงไม่แล้วนะ) สถานการณ์มันเป็นยังไง... วันพฤหัสที่ผ่านมาเนี่ย ลูกค้าขอให้ทำ maintenance ระบบ database ของเขา ซึ่งระบบนี้ต้อง run งานตลอด เป็นระบบ 24 x 7 นั่นแหละครับ เป็นระบบที่ใช้ interface ระบบหลัก ๆ ของตำรวจที่นี่ทั้งหมด ก็ค่อนข้าง serious กันเป็นธรรมดา กว่าจะขอ outage ได้ก็เป็นอาทิตย์เหมือนกัน แต่ไม่ทำก็ไม่ได้แล้ว เพราะว่าปล่อยไว้ก็อันตรายเหมือนกัน ทำงานก็ลำบากด้วย วันนั้นทำงานกับน้องขิง หรือ Jonny สุดหล่อ แล้วก็ Andy ซึ่งเป็น main ของระบบนี้ เริ่มงานตั้งแต่สี่โมงครับ ทำไปเรื่อย ๆ ตามประสางานผู้ดูแลฐานข้อมูลละครับ งานไม่ยากแต่ติด constraint ที่เครื่อง และ network ช้ามาก ๆ แถมข้อมูลที่จะต้อง maintenance ก็ใหญ่เสียเหลือเกิน ได้แต่ทำใจละครับ พอสองทุ่ม Andy กะเจ้า Jonny ก็สั่งพิซซามากิน ได้กลิ่นแล้วหิวมากเลยครับ แต่ต้องทำใจ เพราะว่าขอให้คุณภรรยาทำอาหารเย็นให้แล้ว หือ.... หิวจัง บอกคุณภรรยาว่าจะกลับไปกินข้าวตอนสามทุ่มครึ่ง เพราะว่างานก็น่าจะเสร็จราว ๆ นั้น เพราะ declare outage ไว้แค่นั้นด้วย ถ้าเสร็จหลังจากนั้นเป็นเรื่องแน่ ๆ แล้วก็เป็นเรื่องจริง ๆ ครับ (ตอนนั้นได้แต่คิดว่าได้กินข้าวแดงแน่ตู ) เรื่องของเรื่องคือระบบที่ทำ maintenance เสร็จตอนสามทุ่มกว่า ๆ ดันทำ interface ไม่ขึ้น คราวนี้ก็เริ่มเครียดแล้วละครับ เพราะงานนี้มีหวัง escalated ร้อยเปอร์เซนต์ แล้วก็ตามคาดครับ full-house เลย ไม่เกินสามทุ่มครึ่ง น้อง Jonny แก escalated เรืยบร้อย มากันหมดเลย แถมระบบต่าง ๆ ที่เชื่อมต่อ ก็โดนเรียกหมดเลย.... (ซวยแล้วตู....) ก็ปลุกปล้ำกันไปครับ สี่ทุ่มก็แล้ว ห้าทุ่มก็แล้ว เที่ยงคืนก็แล้ว.. Andy ก็มีเหตุด่วนต้องกลับบ้านอีก... แล้วครายจะดู interface ให้ตูว้า โชคยังดี น้อง Jonny สุดหล่อมาคอยช่วย (ขอบคุณหลาย ๆ เด้อ ที่ยกเลิกการดื่มคืนนั้น - แอบได้ยินแฟนโทรมาตามซะด้วย) กว่าจะหาเจอว่ามาจากฐานข้อมูลที่เราทำ maintenance เนี่ย ลืมทำไปอย่างนึง กว่าจะเจอก็เกือบตีหนึ่งเข้าไปแล้ว.... กว่าจะแก้เสร็จก็เกือบตีหนึ่งครึ่ง แต่ลูกค้าก็ happy ละครับ ดีกว่าปล่อยให้ outage ไปเรื่อย ๆ สรุปวางแผนไว้สี่ชั่วโมง กลายเป็นแปดชั่วโมงไปซะได้ โทรเรียก taxi มารับที่ site ลูกค้า กว่าจะมาก็เกือบตีสอง ปล่อยให้เรายืนหนาวคนเดียวหน้าป้อม ฮือ ๆ .... ถึงบ้านตาเกือบปิดเลยครับ มานั่งกินข้าวคนเดียวอีกต่างหาก โชคดีคุณแม่บ้านเข้าใจว่างานเราเป็นอะไร อีกอย่างไม่ได้ทำแบบนี้ทุกวันซะหน่อย... ปกติเนี่ยหกโมงก็นั่งกินข้าวที่บ้านแล้วละครับ.... คืนนี้เป็นคืนแรกในรอบเจ็ดเดือนเลยครับ ที่ทำงานเหมือนอยู่เมืองไทยเลย ที่เมืองไทยเนี่ยเหมือนทำงานไม่ efficient ไงก็ไม่รู้ งานมันไม่เคยเสร็จซะที กลับบ้านมันดึก ๆ ตลอดเลย แต่ที่นี่นาน ๆ ดึกทีก็ดีเหมือนกัน สมองจะได้ไม่เป็นแค่เม็ดถั่วเขียว เพราะไม่ค่อยได้ทำงานเนอะ   Create Date : 18 มีนาคม 2550     5 comment Last Update : 18 มีนาคม 2550 16:52:39 น.     Counter : 254 Pageviews.   Share Tweet