BlogGang.com : : Bolster - แดดออกจนเคยตัว... กับเรียนหนังสือกับเทพ

People Don't Change!

แดดออกจนเคยตัว... กับเรียนหนังสือกับเทพ

สองวันนี้หยุดอยู่บ้านดู wimbledon ครับ... หลังจากเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาทำงาน upgrade มาสองวัน project manager เลยบอกว่า go and take some rest (เหอ ๆ อยู่เมืองไทยลำบากมาก ๆ นะที่จะได้แบบนี้ อันนี้ฝรั่งเค้าเข้าใจว่าครอบครัวก็สำคัญ เลยให้หยุดไปเลย ไม่ต้องขอ) คุณแทมมี่เราก็ตกรอบไปซะแล้ว น้องหมวยจากเมืองจีนก็เพิ่งตกรอบไป เฮ้อชายเดียวปีนี้ก็เทพเฟดชิงกับน้องล่ำอีกแล้ว แต่หญิงเดียวปีนี้ไม่สนุกแล้วอ่ะพี่น้องชิงกันเอง

ลืมบอกไปเมื่อเช้าเดินกลับจากในเมือง พระเจ้าช่วย!!!! Belfast ก็มี Auntie Anne ขายด้วย ในที่สุดก็เจริญแล้วเมืองเรา

ฝนตกมาอีกละ เซ็งจริง ๆ เลย แดดออกแป๊ป ๆ ก็ตกอีกละ เดือนก่อนแทบไม่เจอฝนเลย เกือบคิดเลยว่าอยู่เมืองไทยนะเนี่ย แดดออกดีมาก ๆ มาอาทิตย์สองอาทิตย์นี้ตกได้ตกดีจริง ๆ เล้ย.... วันก่อนฝนตกเลยบอกคุณภรรยาว่ารอให้ฝนหยุดก่อนออกไปซื้อของนะ รอไปสองชั่วโมงมันก็ไม่หยุด สุดท้ายก็ต้องตากฝนไปซื้อของน่ะ ขืนรอมันหยุดก็ไม่ต้องซื้อของเข้าบ้านกันพอดี (พร้อมกับเขกหัวตัวเองหนึ่งที ที่นี่อังกฤษนะเฟ้ย ไม่มีฝนก็ไม่ใช่อังกฤษสิ แล้วขืนจะรถให้มันหยุดก็คงไม่ต้องออกไปไหนกันพอดี)

เทวดาจ๋าเอาอากาศแบบนี้คืนมาหน่อยจิ..... (เกลียดฝนจริง ๆ นะเรา มองไปที่ไหนใน Belfast ตอนนี้ก็มีแต่ crane ก่อสร้าง สงสัยจะความเจริญขึ้นมาบ้างแล้วมั้งเนี่ย)

อันนี้เจอแถว ๆ ห้างในเมือง น่ารักซะ

หลังจาก blog สุดท้ายที่บอกว่า on bench ไม่มีงานทำ ก็เป็นไปดังคาดครับ คือไม่มีเวลาพักเลยครับ มีแต่งานเร่งด่วน แบบว่าสั่งวันนี้แต่อยากให้เสร็จเมื่อวานนี้มาให้ทำทั้งนั้นเลยครับ ก็สนุกไปอีกแบบ เจองานแปลก ๆ เยอะดี ก็ถือว่าได้ประสบการณ์มากขึ้นด้วย

เดี๋ยวนี้ไม่มีบ่นแล้วครับ ให้ทำอะไรก็ทำ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ลูกค้าจะบ่น จะ escalate ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องสนใจ ทำให้เต็มที่ก็พอ (แต่ยังไม่เคยเจอลูกค้าบ่นจัง ๆ ซะที หรือว่าจะไปบ่นให้ sale หรือนายเราฟังหว่า)

ได้ไปเที่ยว Brighton มาด้วยครับ ซื้อตั๋วรถไฟไว้นานมาก ๆ แล้ว คิดว่าหน้าร้อนยังไงก็จะได้เจอแดด (พร้อมกับฝรั่งอาบแดด) มีอาทิตย์นึงเผอิญอยู่ london พอดี แล้วคุณภรรยาตามไปด้วย ว่าแล้วก็ชักชวนคุณภรรยาจับรถไฟไปเที่ยวกัน ทั้งอาทิตย์ที่อยู่ที่ london เดินตากแดดจนตัวดำเลยครับ แต่วันไป (วันเสาร์) ฝนตกมาตั้งแต่เช้าเลย... เอาวะเราสองคนถึงคติฝนตกไม่ทั่วฟ้า(อังกฤษ)หรอก ผลเหรอครับ....

เฮ้อ.. ฝรั่งอาบแดดไปไหนโม้ด..... เหลือแต่เรากับ west pier ที่ไฟไหม้เนี่ยนะ...

เดินไปไหนก็ไม่สนุกเท่าไรครับเพราะแบกของจนหลังแอ่น (โน๊ตบุคตัวนึกก็สามกิโลเข้าไปแล้ว หนังสืออีก เสื้อผ้าอีก...) โชคดีฝนตกพรำ ๆ แค่ช่วงเช้า ช่วงบ่ายฝนไม่ตกแต่ว่าฟ้าครึ้มมาก ๆ เสียดายจริง ๆ เล้ย....

เมื่อวันจันทร์และอังคารที่ผ่านมาก็ได้ไปเรียนหนังสือที่ลอนดอนมาครับ ทำงานเสร็จก็จับเครื่องบินไปลอนดอน ดันบินตอนที่ฟุตบอลยูโรชิงพอดี (อดดูเลย... เชียร์เยอรมันซะด้วยเรา) พอเครื่องลงก็รู้ผลเลยครับ เพราะว่ามีแต่แฟน ๆ ของสเปนออกมาร้องเพลงเต็ม underground เลย.. (ไปซะแล้วเยอรมันช้าน...) ขนาดตอนไปถึงลอนดอนตอนเกือบห้าทุ่มครึ่ง คนยังเต็มไปหมดเลยครับ เอาแต่ร้องเพลงใน underground ไม่ไปไหนกันเลย บรรยากาศครึกครึ้นมาก.. (ผิดกับเราเลยอ่ะ... เซ็ง)

ตอนเช้ามาได้เจอคนสอน ประโยคแรกก็ฮาแล้วครับ ขึ้นมาคำแรก "หยา..." (เยอรมันชัวร์) แกก็ถามประมาณว่าใครมาจากสเปนบ้าง โชคดีไม่มีใครมาจากสเปน ไม่งั้นแกก็คงกัดไปเรื่อย ๆ (แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ แกออกจะ nerd มาก ๆ คงไม่บ้าฟุตบอลหรอก) คนสอนวันนี้ยังดูหนุ่มมาก ๆ เลยครับ ทำงานที่นี่มากว่าสิบกว่าปีได้แล้วมั้งครับ เป็นคนเขียน cluster software ให้บริษัทผม ไม่ต้องบอกก็คงรู้ครับว่าแกจะรู้มากขนาดไหน ถามอะไรแกตอบได้หมด (แน่ละสิ ก็เขาเขียนเองนี่นา)

จริง ๆ แล้วเคย discuss งานกับแกบ้างเหมือนกันทางอีเมล์ ความรู้ด้าน database cluster เนี่ยระดับเทพจริง ๆ ครับ ไม่ว่าใครก็อยากได้ความเห็นแกทั้งนั้น ทั้งที่อายุน่าจะไม่เกินสี่สิบ ขนาดคนอายุมากกว่าแกยังเป็นลูกน้องแกเลยครับ บางคนที่ผมว่าเทพแล้วนะ (เพราะว่าตอบคำถามใน mailing list แบบได้ใจมาก) เข้าไปดูใน organization chart ยัง direct กับแกเลย ดังนั้นก็รับประกันความเทพฯของแกได้เลยครับ โชคดีมาก ๆ ครับที่ได้ไปเรียน เพราะว่าได้ความรู้เยอะมาก ๆ คิดอยู่ในใจ ทำไมเราไม่ได้ครึ่งนึงของเขามั่งว้า....

ตอนกลับมา Belfast ก็เจอเรื่องน่าตื่นเต้นอีก เพราะว่ามั่นใจมากกว่าออกจากแถว Moorgate ประมาณห้าโมงเย็นก็ทัน flight ตอนทุ่มสี่สิบ ปรากฎว่าเกิดอะไรไม่ทราบรถไฟหยุดให้บริการที่ Hammersmith แล้วให้ทุกคนไปด้วย Bus แทน ออกไปรอรถ taxi ก็เจอแต่นักท่องเที่ยวอย่างน้อยเกือบสามสิบคิว (เหงื่อตกเลยครับ... ตอนนั้นคิดว่าตกเครื่องแน่ ๆ) แต่ซักพักก็มีคุณตำรวจเดินมาบอกว่ารถไฟไปได้แล้ว (เฮ้อ... แล้วจะให้ตรูออกมาทำไมฟระ ต้องจ่ายตังค์ค่าตั๋วเพิ่มอีก) ไปถึง Heathrow Terminal 1 ก็วิ่ง วิ่ง วิ่ง แล้วก็วิ่งครับ กด boarding pass เสร็จ วิ่งผ่าน security ถึงหน้า gate ก็ boarding พอดี (ตอนนั้นทุ่มยี่สิบห้าแล้ว...) กลับถึง Belfast ก็เจอ Marching ปิดถนนอีก... (เวรกรรม... it's not my day จริง ๆ

) แต่เอานะถึงบ้านแล้วก็หายเหนื่อย กินข้าวเย็นอาบน้ำนอน พร้อมสำหรับวันใหม่อีกรอบละเน้อ

วันนี้ก็ได้ข่าวร้ายจากเพื่อนที่ดับลินว่าโปรดักชั่นลูกค้า down มาสามวันแล้ว