BlogGang.com : : Bolster - Assignment in Manchester

People Don't Change!

Assignment in Manchester

หายไปนานเลยครับ ตอนนี้เกิดอารมณ์หดหู่อย่างหนัก เศรษฐกิจไม่ดี อะไร ๆ ก็กระเทือนไปหมด งานที่ว่าน้อยแล้วก็ยิ่งน้อยเข้าไปใหญ่ หลัง ๆ แทบไม่ได้งานเลยครับ มีแต่ pipeline แต่ไม่มีน้ำ

จะหางานเองก็กระไรอยู่ เพราะไม่ใช่หน้าที่ ได้แต่ติดต่อลูกค้าเก่า ๆ ว่ามี software version ใหม่ ๆ ออกมาแล้วนะ จะ upgrade หรือว่า implement หรือเปล่า แต่ไม่เสียงตอบจากสวรรค์เลยครับ เหมือนส่งสัญญาณเข้าหลุมดำยังไงก็ไม่รู้

ลูกค้าบางรายยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ โดนปิดกิจการไปก็มี ลดคนก็มี พอมีข่าวออกในทีวีทีไร ก็โทรไปหาลูกค้าที่เคยทำงานด้วยทันที โชคดีที่คนที่รู้จักยังโอเคอยู่ แต่ก็นะ ไม่มีใครรู้อนาคตว่าอาทิตย์หน้า เดือนหน้า หรือปีหน้าใครจะได้รับ jackpot

ตอนนี้เลยต้องอ้อน resource team ทาง mainland UK ให้หางานให้ เดือนก่อนก็ได้งานไปตรวจระบบของ University of Manchester มาให้ ก่อนไปคุณภรรยาทำหมูกรอบให้กินเพิ่มพลังก่อนไปครับ น่ากินที่สุดเลย...

วินาทีแรกที่เข้า motorway จากสนามบิน ไปยังที่ทำงานลูกค้า (U.Of Manchester) เนี่ยแทบลมจับ เพราะวันไปถึงฝนตกครับ แถมเครื่องลงตอนแปดโมง เป็นช่วงเวลาที่รถติดมั่ก ๆ กว่าจะเข้าไปถึงกลางเมืองได้ เสียเวลาชั่วโมงครึ่ง คนขับแท๊กซี่บ่นแล้วบ่นอีก...(เฮ้อ... ก็คนมันต้องไปนี่นา จะให้นั่งเฉย ๆ รอเวลารถไม่ติดหรือไง) คิด ๆ แล้วอยู่เมืองเล็ก ๆ นี่ดีจริง ๆ จะทำอะไรก็แป๊ปเดียวจริง ๆ

Assignment แบบนี้ไม่มีเวลานั่งเล่นครับ สามสี่วันอันตราย งานไม่เสร็จ หา solution ไม่ได้ ก็เสร็จแน่ ๆ ตรู แล้วระบบของที่นี่ก็มีปัญหามาตั้งสองปีแล้ว เขาก็ทนใช้กันมาตลอด.. ก้มหน้าก้มตาทำงานไป สุดท้ายวันแรกก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว (ยังไม่ได้อะไรเลยตรู) นี่ขนาดใช้เวลาออกไปหา sandwich กินแค่สิบนาที กลับมาทำงานต่อ... นี่ละน้าชีวิตตรู.... เวลาจะไปชมนกชมไม้ยังไม่มีเลย

จบวันแรกว่าจะไปหาซื้อผ้าพันคอแมนยูฯฝากหลาน ๆ หน่อย กว่าจะเลิกก็หกโมงครึ่งไปแล้ว ร้านก็ปิดไปแล้ว.. กลับโรงแรมก็ได้ฟระ ฝนก็ตก.. ว่าจะออกไปเดินเล่นก็มีอันต้องพับไป โรงแรมก็ดูน่ากลัวขนาด ทำไมมันดูบางจังฟระ มันจะหักกลางมั้ยเนี่ยถ้าลมแรง ๆ

ห้องก็มาตราฐานโรงแรมใน brand นี้แหละครับ ไม่ได้แตกต่าง แต่วันนี้อยู่สูงจัง... ปกติใน Ireland/UK ไม่ค่อยมีตึกโรงแรมสูงมาก ๆ แบบนี้น่ะครับ

เมืองใหญ่นี่รถเยอะดีจริง ๆ

อยู่ว่าง ๆ ระหว่างรออาหารจาก room service เลยถ่ายรูปนี้มาให้ดูครับ ว่าเวลาโดน assignment แบบนี้จะเอาอะไรติดตัวไปด้วยบ้าง

ถ้าโดยสารด้วยเครื่องบินก็จะออกมาในแนวนี้แหละครับ เป้ใบเดียว แบบที่มีช่องเก็บเสื้อผ้าด้วย (ใบนี้แพงน่าดู คำนวนเป็นเงินไทยแล้ว แทบเขกหัวตัวเอง ซื้อมาได้ไงฟระ แพงจิ๊บ) เพื่อว่าเข้าออกสนามบินจะได้รวดเร็ว ไม่ต้องรอกระเป๋า

ในกระเป๋าเป้ก็จะมี
1. ห่อเสื้อผ้า (ที่เห็นเป็นก้อนดำ ๆ ทางขวานั่นแหละครับ) เป้ยี่ห้อนี้เขาจะมีเหมือนห่อผ้าเอาไว้จัดระเบียบให้ ก็เสื้อเชิรต์สองสามตัว กางเกงอีกตัว ชุดนอน ฯลฯ .... ผู้ชายจะเอาอะไรกันไปมากมาย)
2. เสื้อสเวตเตอร์อีกซักตัว (ช่วงที่ไปไม่หนาวมากมาย) มีเสื้อแจ๊กเกตกันฝนอีกตัว (ไม่อยู่ในรูป) ก็พอแล้วครับ จริง ๆ คนที่นี่ชอบใส่สูทกันนะ แต่ผมเผอิญไม่ชอบ (เป็นพวกไม่แต่งตัวอย่างรุนแรง)
3. เนทไทซักสองเส้น เอาแบบที่ใส่กับเสื้อได้ทุกแบบ สีพื้น ๆ ไว้ก่อน
5. ถุงพลาสติกใสเอาไว้ใส่พวกลิควิดต่าง ๆ เวลาผ่าน security ที่สนามบิน
6. Passport อันนี้ต้องพกไว้แน่นอน เผื่อมีใครถามหา
7. กระดาษทิชชู่ลายหมีพูล (อันนี้ไม่น่าเชื่อ... มันติดมาในเป้ได้ไงฟระ)
8. แน่นอน Notebook ของบริษัท บวก extra battery เผื่อเวลาที่ทำงานลูกค้าไม่สะดวกให้เสียบสายไฟ อย่างน้อยก็อยู่ได้เกือบห้าชั่วโมงแล้วกัน
9. สายชาร์จไฟต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็น battery notebook, มือถือ เอาไปให้หมด
10. สายล็อคของ notebook อันนี้ขาดไม่ได้ ของบริษัทหายขึ้นมา ใช้หนี้กันหัวโต
11. สาย Lan เผื่อต้องใช้ แต่โดยมากเดี๋ยวนี้ก็ wireless กันหมดแล้ว
12. หูฟัง กับไมค์ เอาไว้คุย skype กับคุณภรรยา
13. External harddisk อันนี้ถ้าลืมก็มีตาย ความรู้และเอกสารต่าง ๆ อยู่ในนี้หมด เก็บมาสี่ปีกว่าแล้ว เสียว ๆ เหมือนกันว่าซักวันมันจะไปสวรรค์
14. สมุดจด เอาไว้จดอะไรต่าง ๆ เผื่อต้องอ้างอิงทีหลัง
15. บัตรประจำตัวพนักงาน อันนี้ไม่รู้จะเอาไปทำไม แต่เผื่อไว้ก่อน ชื่อเราดันเหมือนอินเดีย แต่หน้าดันเหมือนเกาหลีปนจีนปนญี่ปุ่น เผื่อลูกค้าไม่เชื่อ
16. มือถือครับ ไม่อยู่ในรูป แต่ต้องใช้เน้อ
17. กล้องถ่ายรูปครับ แต่โดยมากไม่ค่อยได้ถ่ายอะไรน่ะครับ วัน ๆ อยู่แต่ใน office

โดยมากไปแบบนี้ก็จะไม่ค่อยได้ไปไหนหรอกครับ กลับมาโรงแรม กินข้าวในโรงแรม (บางทีก็อาจจะได้ไปกินข้างนอกบ้าง แต่ไม่มากนัก) โทรกลับหาคุณภรรยา สรุปงานวันนี้ ทำเอกสาร ค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมสำหรับวันรุ่งขึ้น วนเวียนแบบนี้ไปเรื่อย ๆ แหละครับ

วันที่สองก็เหมือนเดิม จากโรงแรมก็ตรงเข้า office ลูกค้า ผ่านนักศึกษามากมาย ที่อาจจะคิดว่าไอ้นี่ทำไมมาผูกเนคไทเดินอยู่แถวนี้ แล้วก็เริ่มงานกันเลยครับ ตั้งแต่แปดโมงสี่สิบห้า พักกินข้าว (sandwich อีกนั่นแหละ) สิบนาที รู้ตัวอีกทีก็หกโมงอีกแล้วครับ เดินโต๋เต๋กลับโรงแรมเหมือนเดิม พลาดไปซื้อผ้าพันคอแมนยูอีกละ แต่อย่างน้อยก็ยังดีครับว่าสามารถหาข้อสรุปได้แล้วว่าลูกค้าเจอปัญหาอะไร เกิดขึ้นจากอะไร ลูกค้าก็เลยจัดการให้กลับบ้านได้เลยวันรุ่งขึ้นตอนเย็น หลังจากตอนแรกทำการจองตัวไว้สี่วัน

เดินกลับโรงแรมมาพระอาทิตย์กำลังตกดินพอดี สวยดีเหมือนกัน

คืนนั้นก็เลยง่วงทำเอกสารครับ เพราะพรุ่งนี้ต้องให้ลูกค้าก่อนออกจาก site งาน ปั่นกันหูตูบเลยแต่ก็เสร็จกว่าแปดสิบเปอร์เซนต์ละ โทรหาคุณภรรยาแล้วเข้านอนดีกว่า....

ตื่นเช้ามาก็เลยสบาย ๆ หน่อยเพราะว่าเหลือแต่งานเอกสารแล้ว เลยเดินเอื่อย ๆ ได้ เช้า ๆ แบบนี้นักศึกษาเยอะเหมือนกันครับ ผมก็เดินอืด ๆ ถ่ายรูปได้ซักรูปสองรูปก่อนจะถึง office ของลูกค้า จริง ๆ แล้วชอบอยู่ตึกนึงในมหาวิทยาลัยครับ ตึกทีมีคนเล่นดนตรีในห้องเล็ก ๆ น่ะครับ มีทั้งกีตาร์ แซกฯ ไวโอลิน เปียนโน ฯลฯ ชอบจัง.....

วันที่สามก็ค่อนข้าง relax หน่อยครับ ไม่เครียดเหมือนสองวันแรก เพราะว่าอย่างน้อยลูกค้าก็รู้แล้วว่าคุ้มสตางค์ที่จ้างมา ถึงจะแก้ปัญหาได้ไม่หมด แต่ก็รู้ว่า direction ต้องไปทางไหน (แน่สิ สามวันจะเอาอะไรกันมากมาย ไม่ใช่ superman นะจ๊ะ)

สิ้นวันก็เหมือนสิ้นใจครับ สี่โมงก็คลานขึ้น taxi ไปสนามบิน กว่าจะถึงบ้านก็สามทุ่ม เหนื่อยแทบขาดใจ... แต่ก็นะดีกว่าอยู่เฉย ๆ ปิดท้ายด้วยภาพแห่งความทรงจำครับ โดนกระรอกที่ kensington park ข่วนเมื่อสองเดือนก่อนโน้น แสบไปหมดทั้งแขนเลย เพราะดันไปทำซ่าใส่เสื้อแขนสั้นให้มันปีน ไว้จะมาอัพรูปผู้ต้องหาให้ดูครับ เจอกันคราวหน้าครับ...

Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 23 พฤศจิกายน 2551 1:24:45 น.

2 comments

Counter : 989 Pageviews.


Just dropping by to say hello ka. Nice Moo Krob ka, please ask your wife to share a recipe with us????? thank you ka.

โดย: CrackyDong

วันที่: 23 พฤศจิกายน 2551 เวลา:1:38:17 น.


อยากเห็นรูปกระรอกค่ะ โดนข่วนขนาดนี้ แอบเจ็บแทนเลยค่ะ ปล. หมูกรอบน่ากินสุด ๆ เลยค่า