ในที่สุดนายก็ส่งคนมาช่วยซะที + งานอัพเกรดที่รออยู่ เหอ ๆ ในที่สุดนายก็ส่งคนมาช่วยซักที หลังจากข้าพเจ้าหนีกลับเมืองไทยสามอาทิตย์ คนใหม่ก็หน้าเดิม ๆ จากสาขาที่ประเทศอื่น ๆ น่ะครับ คนนึงมาจาก spain เคยทำพวก On Demand Customer ท่าทางคงจะมีประสบการ์ณเยอะอยู่ ส่วนอีกคนก็ย้ายจากอีกแผนกใน ireland เนี่ยแหละครับ คนนี้ซีเนียร์มาก ๆ เป็นความหวังของคนทั้งประเทศเลย (ว่าไปนั่น) พอสองคนนี้เข้ามา ข้าพเจ้าก็คงไม่โดน dublin assignment อีกแล้ว (มั้ง) แต่ก็คาดหวังอะไรไม่ได้ วันดีคืนดีก็คงโดนตามตัวเหมือนเดิม เพราะลูกค้าที่นี่เยอะจริง ๆ ครับ ทั้งที่ค่าแรงรายวันพวกผมก็ไม่ใช่ถูก ๆ แค่สองคนที่ดับลินก็คงไม่พอตามเคย ช่วงนี้ก็ต้องเตรียมทำวีซ่า ireland อีก เพราะว่าของเก่าหมดอายุไปแล้ว workpermit ใหม่ก็เพิ่งมา ต้องเสียเวลาทำกันอีก เห็นว่าเป็นอาทิตย์ ๆ เหมือนกัน... เฮ้อ..ขีเกียจจัง ที่นี่อะไร ๆ ก็ต้องทำเองหมดเลย เห็นตารางงานเมื่อวันศุกร์แล้ว... เดือนนี้กะเดือนหน้า utilization 100% ครับผม.. ไม่มีวันพักเหมือนเมื่อปีที่แล้วอีกแล้ว ก็ก้มหน้าก้มตาทำกันต่อไป แต่งานที่จะทำตั้งแต่อาทิตย์หน้าเนี่ยก็คงสนุกเหมือนกัน ต้องไป upgrade version ให้ลูกค้า ซึ่งถือว่าเป็นงานใหญ่พอสมควร.. ก็คงไม่ได้เจอกับเพื่อน ๆ ตามเคย เพราะว่าเวลาเราทำงาน เพื่อน ๆ ที่ทำ functional ก็จะไม่ทำงานกัน เพราะว่าเราต้องปิดระบบ (ปีนี้ตรูจะได้เจอเพื่อน ๆ มั้งมั้ยเนี่ย) คงต้องเตรียมตัวดี ๆ แหละครับ เพราะว่าเวลากระชั้นเหลือเกิน พลาดไม่ได้ซักวัน ไม่งั้นบรรดา PM เอาตายแน่ ๆ ได้แต่หวังว่าทุกอย่างคงราบรื่นเน้อ ปล.วันก่อนได้รับการติดต่อจาก headhunter ข้อเสนอน่าสนใจซะด้วย คิดหนักเลยเรา   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2551     1 comment Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2551 22:36:58 น.     Counter : 316 Pageviews.   Share Tweet

นายจ๋า... หาคนมาช่วยเร็ว ๆ หน่อยก็ดีนะ เหนื่อยมั่ก ๆ แล้ว หายไปนานเลยครับ เพราะว่าย้ายบ้าน ยุ่งวุ่นวายมาก ๆ เหมือนกัน แล้วก็เจอฝันที่เป็นจริง คือ เพื่อนๆ ลาออกกันแบบว่าน่าตกใจมาก ๆ จะอะไรกันนักกันหนาน้อแผนกตรู.... (หรือว่าเขาจะรู้อะไรดี ๆ แล้วไม่บอกเราหว่า..) ตอนนี้ตำแหน่งกระผม ก็เหลือแต่กะเหรี่ยงตัวเล็ก ๆ คนเดียวแล้วคร้าบพี่น้อง รับใช้มันทั้งเหนือ และใต้เกาะ Ireland เลย ชีวิตตอนนี้ก็เลยอยู่บนรถไฟเป็นส่วนใหญ่ แต่ตอนนี้ก็เริ่มชินแล้วไม่ค่อยเหนื่อยเหมือนแรก ๆ บวกกับทำใจไว้เยอะว่าวันนี้ต้องมาถึงจนได้แหละน้า ... จั่วหัวเรื่องไว้ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพราะย้ายบ้านเนี่ยแหละทำให้เกิดปัญหาใหญ่ เพราะว่า Internet Provider (virgin media) ที่เป็น cable เนื่ยไม่ให้บริการในละแวกที่อยู่ใหม่น่ะสิครับ เลยต้องกลับไปหา BT (เหมือนกับทีเอฯ บ้านเราน่ะครับ) เพื่อต้องเอาสายโทรศัพท์มาก่อน ก่อนจะเลือก broadband internet ได้ คราวนี้ก็เป็นเรื่องครับ เพราะว่าต้องทำงานที่ดับลินเป็นส่วนใหญ่ เวลาจะตามให้ BT เนี่ยก็ไม่ค่อยจะมี ปกติไม่ตามเนี่ยก็เป็นหลาย ๆ อาทิตย์อยู่แล้ว นี่ไม่มีเวลาตามเนี่ยก็หลุดโลกไปเลย ผ่านไปสองเดือนกว่าจะได้สายโทรศัพท์มา (บวกกับบิลเรียกเก็บเงินย้อนหลังสองเดือนที่แล้วทั้ง ๆ ที่เพิ่งโทรออกได้เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว.... เอากะมันซิ) ส่วนเจ้านี่ก็เพิ่งคลอดมาอาทิตย์กว่า ๆ เองครับ หน้าตาโฮโซมาก ๆ เนอะ เป็น wireless hub ความเร็ว 8MB (จริง ๆ ไม่ถึงแปดเลยอ่ะ ) unlimited download คราวนี้จะได้ download งานได้เต็มที่ซะที ใช้ modem หมุนเข้าบริษัททีไรแทบขาดใจทุกที รายเดือนก็แพงเหมือนกันครับ แต่เบิกบริษัทได้ อันนี้ไม่ต้องห่วงครับ แต่ไม่ค่อยอยากบอกนายเลยว่ามี internet ที่บ้านแล้ว คราวนี้จะอู้โดยอ้างว่ามันช้าทำงานจากบ้านไม่ได้อีกแล้วนั่นสิ ก้มหน้าก้มตาทำงานมันต่อไป... (หรือว่าชาติก่อนตรูจะทำงาน 7-Eleven แบบไม่มีเข้ากะกับเขาหว่า...) นายจ๋าหาคนมาช่วยเร็ว ๆ หน่อยก็ดีนะ ขอร้องล่ะ....   Create Date : 13 ธันวาคม 2550     3 comment Last Update : 13 ธันวาคม 2550 6:38:58 น.     Counter : 331 Pageviews.   Share Tweet

ใบไม้ร่วง.... เฮ้อ... ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาอัพเดตเลยครับ... ช่วงนี้เดินทางไปกลับ ดับลิน บ่อยมาก ๆ แทบทุกวันเลย สัปงกไปตอนเช้า ทำงานหัวยุ่งแล้วก็รีบกลับมาขึ้นรถไฟกลับบ้านที่ belfast กว่าจะถึงบ้านสามทุ่มกว่า ๆ ทุกวันเลย จริง ๆ แล้วเนี่ยมันก็เหมือนอยู่เมืองไทยเนอะ... ทำงานแต่เช้ากว่าจะถึงบ้านก็สามทุ่มเหมือนกัน (เมืองไทยหนักกว่าอีก บางทีก็ดึกกว่านั้นเยอะ) ส่วนที่จั่วหัวว่าใบไม้ร่วง ก็ไม่ใช่จะเข้า Autumn อะไรหรอกครับ... เพื่อน ๆ ที่ทำงานที่ ดับลินเนี่ยลาออกกันเยอะเหมือนกัน สองเดือนนี้ปาไปแล้วห้าคน ในแผนกยิ่งมีคนน้อย ๆ อยู่ด้วย แต่ที่สำคัญที่สุด ก็เพื่อนในตำแหน่งเดียวกันน่ะสิครับ ตัดช่องน้อยไปอีกคน จากปีที่แล้วมีคนทำ database administrator หกคนตอนนี้ก็เลยเหลือแค่สองคนเอง.. สองคนที่เหลือก็ต้องทำงานขาขวิดกันต่อไป นี่ก็ทำงานวันหยุดมาสองอาทิตย์ต่อกันแล้ว.. เพิ่งจะได้มีโอกาสอยู่บ้านเต็ม ๆ ก็อาทิตย์นี้แหละครับ เพราะให้เหตุผลเขาว่าต้องย้ายบ้านวันจันทร์นะ เมล์ใด ๆ ข้าพเจ้าก็จะไม่ตอบทั้งสิ้นนะ (หวังว่าโลกคงไม่แตกเพราะว่าตูไม่ตอบเมล์นะเฟ้ย ) มองงานที่โดน assign อีกเดือนข้างหน้าแล้วก็เครียดเหมือนกัน หนัก ๆ ทั้งน้าน แบบประมาณว่าไม่เคยทำที่เมืองไทยเลยน่ะครับ.. ตอนนี้ก็เลยต้องอ่านตำราเยอะเหมือนกัน จะได้เต้นฟุตเวริค์หลบหมัดลูกค้าได้คล่อง ๆ หน่อย แต่คิด ๆ แล้ววันจันทร์กับอังคารนี้คงยุ่งพิลึก เพราะว่าไอ้สองคนที่เหลือเนี่ย (รวมตูด้วยนั่นแหละ) ดันนัดหยุดงานพร้อมกันอีก สนุกแน่ละงานเนี้ย อิอิ ว่าแล้วเตรียมตัวปิดมือถือ ไม่รับสายใด ๆ ทิ้งสิ้น แถมรูปตอนเทรนนิ่งที่ Poland เมื่อเดือนก่อนครับ ถ้าขโมยเข้าห้องนี้ได้ก็หลายหมื่นยูโรอยู่ครับ เจอเพื่อนร่วมตำแหน่งเดียวกันหลาย ๆ ชาติก็ตลกดีครับ คุยภาษาเดียวกันมันส์มาก.. กว่าจะทำ lab เสร็จสนิทกันไปเลยครับ (เอ่อ... เบียร์ที่อยู่บนโต๊ะน่ะ ไม่ได้ดื่มตอนเรียนนะครับ เขาวางกันไว้เฉย ๆ อ่ะ เด๋วหาว่าพวกผมขี้เมาอ่ะ ถึงจะเรียนก็เวลางานนะค้าบ) เจอกันเมื่อหัวหน้าไม่ต้องการนะคร้าบ......   Create Date : 16 กันยายน 2550     3 comment Last Update : 16 กันยายน 2550 4:29:42 น.     Counter : 264 Pageviews.   Share Tweet

@Limerick สองอาทิตย์ที่แล้ว ได้รับหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้ไปทำงานวันหยุดที่ Limerick ครับ ตอนแรกก็ไม่ค่อยอยากรับเท่าไรหรอกครับ แต่มันไม่มีใครทำแล้วน่ะสิครับ ฝรั่งก็ไม่ทำอยู่แล้ววันหยุดเนี่ย สุดท้ายก็ต้องตกมาถึงเราจนได้ แค่ plan เดินทางก็รู้สึกว่าเหนื่อยใจแล้วครับ เพราะว่าต้องนั่งรถไฟสองชั่วโมงครึ่งลงไป Dublin จากนั้นก็ต้องวิ่งเปลี่ยนสถานทีไปนั่งรถไฟอีกสายลงไปที่ Limerick ใช้เวลาจาก Belfast ถึง Limerick ก็เกือบหกชั่วโมง ถึงโรงแรมแทบรากเลือดเลยครับ ตอนนั่งแท๊กซึ่ไปต่อรถไฟ คนขับก็ถามว่าจะไปไหน พอบอกว่า Limerick คนขับถามเลยว่าแน่ใจแล้วเหรอ เมืองมันน่ากลัวนะ (ตอนนั้นคิดในใจว่า ที่ไหนจะน่ากลัวไปกว่าบางเมืองใน Northern Ireland อีกฟะ เลยเฉย ๆ) บริษัทจัดให้นอนอย่างดีครับ Hilton Limerick (จริง ๆ แล้วจัดการเองหมดเลยครับ ) รุ่งขึ้นก็เจอเพื่อนร่วมงานอีกคนที่มาก่อนวันนึง เขาก็คุยกันว่าที่นี่ค่อนข้าง bad reputation เดือนก่อนที่เขามาก็ยิงกันตายใน city centre เลย เราก็หนาวละสิ แพลนที่ว่าจะออกไปแรดวันอาทิตย์ สงสัยต้องพับไป เพื่อนคนนี้ยังบอกอีกว่า Limerick เนี่ยเหมือน Belfast เมื่อสมัยสิบปีที่แล้ว Oh My God !!! ใน Ireland ยังมีที่แบบนี้ด้วยเหรอ.... (ณ.ขณะนั้น ขนาดลูกค้าอยู่ใน City Centre เลย ผมยังเริ่มรู้สึกเสียว ๆ เลยครับ) ลูกค้ารายนี้ ตอนเดินเข้าไปทีแรก ผมนึกว่าผมมาทำงานที่รัสเซียหรือนี่ เพราะว่าเกือบเก้าสิบเปอร์เซนต์เนี่ยเป็นรัสเซียนครับ คราวนี้แหละตู ภาษาแตกฉานแน่ ๆ ไม่รู้กี่สำเนียง คืนนั้นก็ทำงานจนถึงตีหนึ่งวันใหม่ที่เป็นวันเสาร์น่ะครับ โชคดีที่ลูกค้าขับรถมาส่ง ไม่งั้นคงไม่รู้จะกลับโรงแรมยังไงแน่ ๆ ครับ โดนขู่ซะขนาดนั้น แถมไม่ได้ขอเบอร์โทรเรียกแท๊กซี่ไว้อีกต่างหาก เพื่อนที่ดันขู่ ก็กลับ dublin ไปแล้วด้วย ทิ้งตูไว้ทำงานคนเดียวอีกต่างหาก ตอนแรกคิดว่าต้องทำวันเสาร์ด้วย แต่พอดีลูกค้าทำงานเสร็จเร็ว เลย standby อยู่โรงแรมซะเลย เสาร์อาทิตย์เลยไม่ได้ออกไปไหนครับ วัน ๆ ก็นั่ง chasing support ของลูกค้าที่ยังคั่งค้างอยู่ ลูกค้ารายนี้ก็แปลกมาก ๆ มารู้ทีหลังว่าเป็น site ปราบเซียน บรรดาพวก senior ทั้งหลายจะไม่เข้า site นี้แล้ว เพราะว่าเข้าไปก็มีแต่ทะเลาะ เพราะลูกค้าไม่ทำงานเลย วัน ๆ ก็เอาแต่ save ass กันอย่างเดียว อะไรก็ให้บริษัทผมทำหมด เพราะบรรดาคนทำงานที่นี่รู้ว่าค่าจ้างรายวันพวกผมแพงมหาศาล เลยนั่งไล่บี้ consult อย่างพวกผมอย่างเดียว นี่ก็ยังค้างงานกันอยู่เลย ขอร้องให้ปิด case ก็ทำนิ่งเฉยซะงั้น จะทำไงดีวะตู สังเกตนะครับว่าแง้ม ๆ ม่านด้วย (กลัวโดนลอบยิง 5555) อันนี้หิวครับเลยสั่งอาหารมากินมันซะเลย บริษัทจ่ายหมด... (ไม่อ้วนได้งัยฟระ!) กว่าจะรอดจากลูกค้าวันจันทร์ถัดมาได้ ก็เหนื่อยมาก ๆ งานน่ะเหนื่อยไม่เท่าไร แต่ deal กับลูกค้าเนี่ยสุดยอดมาก ๆ คับ ขากลับนั่งรถไฟจาก Limerick ตอนห้าโมง กลับถึง Belfast ห้าทุ่มกว่า ๆ ทั้งโบกี้มีผมแค่คนเดียว หลอนมาก ๆ ครับ   Create Date : 24 พฤษภาคม 2550     1 comment Last Update : 25 พฤษภาคม 2550 0:29:07 น.     Counter : 452 Pageviews.   Share Tweet

เมื่อยนะจะบอกให้.... ช่วงนี้มีอันต้องจรลีไปทำงานที่ Dublin บ่อยครั้งขึ้นเหมือนกัน เมื่อยมาก ๆ กับการนั่งรถไฟไปสองชั่วโมง กลับอีกสองชั่วโมง เพื่อน ๆ ถามทำไมไม่ค้าง เพราะว่า charge ลูกค้าได้อยู่แล้ว... แต่แหม..ใครจะไปชอบนอนโรงแรม อีกอย่างชื่อโรงแรมดัง ๆ ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นสี่ดาวซะมะไหร่ เห็นกี่ที่ ๆ ก็เหมือนสามดาวบ้านเราทั้งนั้นเลย นี่ว่าจะแสดงพาวเวอร์ให้ resource management รู้บ้างแล้วว่า มันเหนื่อยนะขึ้น ๆ ลง ๆ พวกคนที่ Dublin ก็ว่างตั้งเยอะแยะ ทำไมไม่เรียกใช้... ต้องเอากะเหรียงลงไปทำงานทุกที ช่วงนี้ลูกค้าเป็นทหารครับ... แบบว่ายิ่งกดดัน เพราะว่าผมไม่มี security clearance วันไหนเข้า site นี้แทบโดนหายใจรดต้นคอ เพราะพี่ทั่นใส่ชุดสนาม เดินมารับหน้าป้อม แล้วก็หายใจรดต้นคอไปเรื่อย ๆ จนนั่งทำงาน ก็ยังมาคอยดูอีกว่าทำอะไร แหม! ยังกะไปทำอะไรพวกคุณได้.... เวลาคุยกันเนี่ยก็แปลก ๆ เพราะว่ามียศ อะไรเยอะแยะ คนที่ทำงานด้วยก็คุยโทรศัพท์แบบว่า sir อย่างโน้น sir อย่างนี้ตลอดเวลา แต่ก็แปลกดี ในชีวิตไม่เคยใช้ชีวิตใกล้ชิดทหารอย่างนี้เท่าไรเลย พอมาทำแล้วก็รู้สึกว่าระเบียบวินัยค่อนข้างจัดเหมือนกัน เวลานั่ง taxi พอบอกจุดหมายเท่านั้น คนขับชอบทำท่าตกใจว่าจะไปทำไม (หน้าตาผมน่ากลัวมากขนาดนั้นเลยหรือเนี่ย จะว่าไปก็ตี๋ ๆ นี่แหละ) แหม.. ถ้าจะทำอะไรจริง ๆ ผมไม่นั่งรถไปถึงที่หรอกครับคุณพี่... มีวิธีตั้งเยอะตั้งแยะ (พูดไป.. ระวังข้างหลังเหมือนกัน.. เด๋วทหารอ่านภาษาไทยได้ จบกัน) เอ่อ... แต่คุณพี่ทหารที่ทำงานกับผมเนี่ย ขับรถเปิดประทุนครับ... ส่วนทหารยศน้อย ๆ เนี่ยเคยเห็น Mitsubishi Evo ด้วยครับ... แบบว่าจะไปเป็นทหารบ้านเขาดีมั้ยเนี่ย   Create Date : 24 เมษายน 2550     3 comment Last Update : 24 เมษายน 2550 3:32:23 น.     Counter : 282 Pageviews.   Share Tweet