|
|
ความสุขของหมูปิ้ง
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความสุขของหมูปิ้ง
อาจไม่ใช่เรื่องของความสุขทั้งหมด
แม้ชื่อเรื่องจะชวนให้คิดไปในทางนั้น
แต่มันละม้าย ใกล้เคียง และเทียบเคียงกับความสุขของกะทิพอได้
แม้เรื่องที่จะเขียนเป็นเรื่องเกี่ยวกับน้องหมาที่ชื่อหมูปิ้ง
แต่ก็มีอะไรบางอย่างคล้ายๆกับหนังสือเล่มที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น
เรื่องมันเกิดขึ้นรวดเร็ว และวุ่นวาย รวมทั้งจับต้นชนปลายไม่ถูก
ว่าทำไม จึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
โดยปกติเราอยู่ที่บ้านแม่กลองบ้าง อยู่กรุงเทพบ้าง สลับกันไป
เรื่องเริ่มต้นขึ้นเมื่อหลายอาทิตย์ ก่อนปีใหม่
เรากลับบ้าน แล้วก็สังเกตเห็นว่าหมูปิ้งมันอ้วนผิดปกติ
ดูไปดูมามันไม่ได้อ้วนหรอก แต่มันท้อง กำลังจะเป็นแม่มือใหม่
จนเวลาล่วงผ่านไป ถึงเวลาหมูปิ้งคลอด
วันนั้นเราไม่อยู่บ้าน จำได้ว่าเป็นวันที่ 30 ธันวา ปลายปีที่แล้วนี่เอง
แม่เล่าให้ฟังว่า
หมูปิ้งคลอดเองไม่ได้ มันร้องด้วยความเจ็บ ต้องเรียกหมอมาผ่าท้อง
การผ่าท้องไม่มีปัญหาทุกอย่างราบรื่น เรียบร้อย
หมูปิ้งเมายาสลบเกือบวันนึงเต็มๆ
แม่โทรเรียกเรากลับมาเป็นหน่วยดูแลเสริมให้หมูปิ้ง
ปกติเรากับพี่สาวจะเป็นมือดูแลสัตว์น้อยใหญ่ในบ้าน
แต่หลังๆกลายเป็นภาระให้แม่ต้องดูแลเป็นหลัก
เรากลับไปบ้านหมูปิ้งก็ยังนอนมึนๆอยู่
แต่ลูกของมันหกชีวิตร้องกันจ้าละหวั่น
คงเพราะเป็นช่วงหน้าหนาว แล้วปีนี้ก็ค่อนข้างหนาวกว่าปกติ
และด้วยสัญชาติญาณที่ต้องการน้ำนมและความอบอุ่นจากแม่
เราก็ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หาผ้ามาห่มให้มัน เอามืออังบนตัวมันให้ตัวอุ่นๆ
พร้อมกับให้นมแพะที่เพิ่งซื้อติดมาด้วย มันก็เลยเงียบลงไปบ้าง
ช่วงให้นมเราก็สังเกตเพศของน้องหมาทั้งหก
เป็นตัวเมียหนึ่งตัว ตัวผู้ห้าตัว
ค่อยโล่งใจ เพราะหมาตัวผู้หาคนรับเลี้ยงได้ง่ายกว่าหมาตัวเมีย
จนผ่านไปอีกราวๆสองสามชั่วโมง
หมูปิ้งก็โงนเงนมานอนกับลูกในกล่องกระดาษใบใหญ่
เราก็เห็นว่าไม่มีอะไรก็เลยทำนู่นทำนี่ไป
มาดูอีกที หมูปิ้งมันทับลูกมันตัวนึง
เราจับมันขึ้นมาดู มันนิ่งเหมือนตาย
เราเขย่าๆมันดู ด้วยความเศร้าเล็กๆ
มันแน่นิ่ง ไม่ขยับ ไม่กระดิก
ยังไม่ทันไร มีชีวิตได้แป๊บเดียว ก็ตายซะแล้ว
แต่แป๊บเดียวมันก็กระตุก
เราก็เลยใช้นิ้วกลางกับนิ้วชี้กดตรงซี่โครงอก
เหมือนปั๊มหัวใจคนแบบนั้น ซักพักมันก็มีอาการดีขึ้น
เริ่มหายใจเป็นปกติ กลับมามีชีวิตอีกหน
นึกแล้วก็ขำตัวเอง คิดได้ไงปั๊มหัวใจลูกหมา
แต่มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เหมือนขากรรไกรมันเสียศูนย์
กินนมลำบาก เวลากินนมอ้าปากเองได้
แต่กินเสร็จหุบปากไม่ลง ต้องเอามือหุบปากให้มัน
เช้าวันต่อมา เจอลูกหมานอนตายอยู่ข้างล่างบ้านตัวนึง
หมูปิ้งมันคงคลอดออกมาตัวนึง แล้วที่เหลือก็คลอดไม่ออก
ไม่มีใครรู้ เจ้าลูกหมาตัวนี้ก็เลยนอนตายอย่างน่าสงสารข้างล่าง
เรื่องดูเหมือนจะไม่มีอะไร
แต่แล้วเรื่องยุ่งๆก็เกิดขึ้น
ด้วยต้องเอาเจ้าหมูปิ้งมาผ่าท้องบนบ้าน
เลยจัดกล่องให้ลูกมันและมันอยู่บนบ้าน
โดยปกติมันจะอยู่นอกบ้าน ไม่ได้ให้มันขึ้นบนบ้าน
เจ้าหมาสองตัวบนบ้าน โอเลี้ยง กับ น้ำหวาน
มันก็ชอบป้วนเปี้ยนไปดูลูกของหมูปิ้ง
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หมูปิ้งมันคงหวงลูก
มันเลยกัดโอเลี้ยง กับ น้ำหวาน
กัดกันไปกัดกันมาหลายหน ด้วยเป็นช่วงปีใหม่ก็เลยมีคนเยอะ
ระวังบ้าง ไม่ระวังบ้าง
จนหนสุดท้าย
เจ้าโอเลี้ยงกัดเข้าที่แผลผ่าตรงท้องของหมูปิ้ง ก็เป็นเรื่องหล่ะทีนี้
ต้องตามหมอมาเย็บแผล หมูปิ้งเลยโดนยาสลบไปอีกรอบ เป็นหนที่สอง
ตอนที่มันเริ่มฟื้นจากยาสลบมันก็เข้าไปนอนกับลูกมัน
หนนี้มันก็ทับเจ้าตัวเดิมที่เคยโดนทับไปแล้ว
หนนี้ไม่โชคดีเหมือนหนแรก
มันตายไปแล้ว ดวงมันคงต้องตายจริงๆหล่ะมั้ง เราคิดอย่างนั้น
เรื่องก็น่าจะจบได้อีก แต่มันก็ยังไม่จบ
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เพราะหมูปิ้งอยู่บนบ้านแล้วมันไม่คุ้นเคย
หรือเครียดที่มีคนป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆตัวมันกับลูกของมันตลอดเวลา
เพราะเป็นช่วงปีใหม่ คนเต็มบ้าน
มีทั้งคนที่เจ้าหมูปิ้งคุ้น และไม่คุ้นรวมอยู่เกินสิบชีวิต ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่
แต่ก็ไม่ได้โทษใครหรอก เพราะไม่มีใครเจตนาให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
หมูปิ้งมันคงเครียด
มันกัดแผลผ่าท้องของตัวมันเอง
ไม่กัดเปล่า มันลากไส้ของตัวมันเองออกมา น่าจะเกือบหมดตัว
เลือดนอง ไส้กองเต็มพื้น
ต้องตามหมอมาเป็นหนที่สาม
หมอเองก็บอกว่าไม่เคยเจอกรณีแบบนี้
กรณีที่หมาลาก ดึง ไส้ตัวเองออกมาจากท้อง
หมอเย็บไส้เข้าด้วยกัน โกยไส้เข้าท้องเหมือนเดิม แล้วปิดแผลอีกครั้ง
หนนี้ต้องเอาผ้ามาพันรอบแผลเพื่อไม่ให้มันกัดแผลอีก
แต่หมอก็บอกว่าโอกาสรอดคงยากไม่น่าจะอยู่ได้นาน
พอมันฟื้นจากยาสลบหนที่สาม
มันก็ไม่ยอมนอนกับลูกมัน ลากไปนอนกับลูกมันก็ไม่ไป
ก็เลยปล่อยให้มันอยู่ข้างล่าง
หมูปิ้งมันอดทนอยู่ได้ราวๆสองวันเต็ม
พยายามให้นม ก็ไม่กิน กินแต่น้ำ
วันสุดท้ายเจ้าหม่ำหมาอีกตัวที่เลี้ยงไว้ก็ร้องงี้ดๆ ท่าทางแปลกๆ
เราก็เลยเดาว่าหมูปิ้งคงตายคืนนั้น
เช้าอีกวันหมูปิ้งก็ตายไปแล้วจริงๆ เศร้า
มันมาเร็วไปเร็วมากๆ ยังรู้สึกว่ามันเพิ่งโตมาได้ไม่นานนี่เอง
เหลือลูกหมาอีกห้าตัวที่ต้องดูแลต่อไป
ตอนนี้หมูปิ้งไปนอนอยู่ใต้ต้นมะม่วงแล้ว
น้องหมาทั้งห้าก็น่าสงสาร เกิดหน้าหนาว
ไม่มีแม่ให้ซุกดูดนม ซุกหาความอุ่น
ปีนี้หนาวกว่าปกติอีกต่างหาก
เอามันนอนรวมกันก็ดูดแข้ง ดูดขา กันซะจนบางตัวเป็นแผล
นอนทับกันก็ฉี่ใส่กัน ตัวที่อยู่ข้างล่างเปียกโชก ตัวสั่น
เลยต้องจับแยก ให้อยู่กล่องกระดาษ กล่องละตัว
กลางคืนก็เปิดไฟให้มันอุ่นๆ เหมือนเปิดไฟฟักไข่ไก่แบบนั้น
กลางวันก็ยกกล่องไปไว้ใกล้ๆแดด
ตอนนี้น้องหมามีอายุได้ยี่สิบสองวันแล้ว
ทั้งห้าตัวอ้วนท้วนสมบูรณ์ แข็งแรงดี
ถ้าหมูปิ้งเป็นคน มันก็คงจะดีใจที่ลูกๆของมัน
ยังมีชีวิตรอด ปลอดภัยดี แม้ตัวมันจะไม่อยู่แล้ว
คงเหมือนแม่ของกะทิ ที่จากไปอย่างตายตาหลับ
เพราะมีคนห้อมล้อมและรักกะทิอยู่รายรอบ
นี่คงเป็นความสุขสุดท้ายของหมูปิ้ง เช่นเดียวกัน
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
| Create Date : 21 มกราคม 2552 |
| Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 14:52:33 น. |
|
20 comments
|
| Counter : 1530 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เมี่ยง IP: 58.8.2.47 วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:15:31:57 น. |
|
|
|
โดย: Neilnuch_T  วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:15:45:50 น. |
|
|
|
| โดย: i am_giddy วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:16:06:16 น. |
|
|
|
| โดย: nanida วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:16:32:36 น. |
|
|
|
| โดย: saiizine วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:16:46:32 น. |
|
|
|
| โดย: pimmetje IP: 76.20.114.220 วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:22:59:10 น. |
|
|
|
| โดย: little_fuku IP: 115.67.133.118 วันที่: 21 มกราคม 2552 เวลา:23:55:30 น. |
|
|
|
| โดย: silly วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:7:01:34 น. |
|
|
|
| โดย: ตะไคร้หอม วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:8:22:38 น. |
|
|
|
| โดย: นาย-นุ-1991 (nai-nu-19 ) วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:14:19:43 น. |
|
|
|
| โดย: แม่ซูซี่ (iam_zuzie ) วันที่: 22 มกราคม 2552 เวลา:15:59:27 น. |
|
|
|
| โดย: discipula วันที่: 24 มกราคม 2552 เวลา:5:48:32 น. |
|
|
|
| โดย: ตากลม4ตา วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:19:51:17 น. |
|
|
|
| โดย: ถ่านหินจำศีล วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:19:19 น. |
|
|
|
| โดย: ถ่านหินจำศีล วันที่: 19 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:14:42:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สมุทรสงคราม Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 63 คน [?]
|
///////////////////////////////////////////////
© ถ่านหินจำศีล
ผันตัวจากอาชีพอาร์ตไดเร็คเตอร์
มาเป็นนักเขียนและนักวาดภาพประกอบนิทาน
เมื่อราวๆเดือนมีนาคม 2545
ทำงานและใช้ชีวิตส่วนใหญ่ที่แม่กลอง
บล็อกแห่งนี้ถือกำเนิดเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2550
มี 11 กรุ๊ปบล็อก รวมบล็อกได้ 354 บล็อก
มีอายุบล็อกนับถึง 16 ก.พ. 2557 ครบ 7 ปีแล้ว
-------------------------------------------------------
https://www.trytobeillustrator.bloggang.com
ได้รับการคุ้มครองจากกฎหมายลิขสิทธิ์ปี 2537
© ถ่านหินจำศีล
-------------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น้องหมา น้องแมวถ้าเลี้ยงแล้วมันก็ผูกพันเหมือนเป็นสมาชิกในบ้าน
ทำใจยากเหมือนกันถ้าวันนึงต้องลาจากกันไป
ทั้งๆที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ที่บ้านเราก็มีแมวแก่ตัวนึงแค่คิดว่าวันนึงมันจะตาย..แค่คิดก็ยังทำใจไม่ได้
ดูแลลูกหมาของเจ้าหมูปิ้งต่อไปละกันนะคุณถ่านหิน
ลูกหมาเล็กๆอาจจะยุ่งยากหน่อย
เดี๋ยวแป๊ปเดียวก็โตแล้ว ทีนี้หล่ะ..คงซนเอาเรื่องเลย เตรียมรับมือไว้ให้ดีหล่ะ ^^