|
|
ฉะ..แฉ..(ไม่)ฉาว..อันเนื่องมาจากโดนแท็ก..
บล๊อคที่จะอัพต่อไปนี้ ขอสัญญาว่าเป็นเรื่องจริงที่เกิดกับหญิงไทยใจกล้าแต่หน้าบางยิ่งนักตั้งแต่จำความได้..
เขาบอกว่าตามกฏต้องห้าข้อใช่ไหมคะ..คุณชิวนะคุณชิว
ไม่รู้จะเขียนไร แล้วก็ไม่รู้จะแท็กใครต่อด้วยอ่ะ..เห็นโดนๆกันไปหมดแล้วนี่
เอาวะ..ซะหน่อย แฉตัวเองบ้างก็ได้
เรื่องแรก ตามลำดับอายุไปเล้ย...
เคยเกือบต้องพลัดพรากจากพ่อแม่ตอนสองขวบครึ่งค่ะ ย้ำ..สองขวบครึ่งเท่านั้นเอง..จำได้เลาๆว่า หม่ามี๊พามาหาคุณยายที่บ้านจังหวัดนนท์(ซึ่งเป็นที่อยู่ปัจจุบันนี้) ตอนนั้นบ้านอยู่กรุงเทพค่ะ..ประสาเด็กก็ไม่รู้อะไร แม่เอามาฝากให้ยายเลี้ยงค่ะ ..พอแม่ไปก็ร้องไห้สิ..งอแงจะหาแม่..อีท่าไหนยังไงไม่รู้ล่ะค่ะ..ยายเผลอละมั้ง เดินออกจากบ้านยายมาตามถนนในซอย จนถึงถนนใหญ่เลยค่ะ...(ภาพตอนนี้ไหงยังจำได้ก็ไม่รู้ว่า)..เจอผู้ชายคนนึงค่ะ มีหนวดมีเคราด้วย หน้าตาก็ดูดุๆ..เดินเข้ามาถามว่าจะไปไหน..ไปกับลุงมั๊ย..ประมาณนี้น่ะค่ะ เราก็กลัวๆ โชคดีค่ะน้าสาวต้นเดินมาเห็นเข้าพอดี..ก็เลยอุ้มกลับมาหายายที่บ้าน..
แม่เล่าให้ฟังว่า ตอนหายตัวไปน่ะ โกลาหลกันทั้งสองบ้านเลยค่ะ ทั้งบ้านยาย แล้วก็แม่ด้วย ยายถึงขนาดหาหมอดู(แถวนั้น)ให้หาหลาน แล้วก็ลงดำน้ำเพราะไม่แน่ใจว่าตกน้ำหรือเปล่า(อยู่ริมแม่น้ำค่ะ) วุ่นกันไปหมดเลย ยายร้องไห้ใหญ่ พอน้าเค้าอุ้มมาก็..โล่งอกสิคะ..แม่กับน้ายังแหย่ต้นเลย(ตอนโตแล้ว)ว่า ถ้าหาไม่เจอสงสัยป่านนี้ไปอยู่โรงงิ้วแล้วละ(สงสัยสมัยนั้นเค้าจะฮิตนะ) จบเรื่องที่ไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องที่หนึ่งล่ะค่ะ..พอใช้ได้หรือเปล่านะ นึกอีกทีถ้าน้าไม่มาเห็นล่ะ...ไม่อยากคิดค่ะ
เรื่องต่อไป..ง่า..อันนี้ประมาณเก้าขวบค่ะ
เรียกว่าไรดีอ่ะ..เฟอะฟะได้ไหมคะ..หรือว่าเอ๋อแต่เด็กดี
คืองี้ค่ะ..เด็กคนอื่นๆเวลาเล่นหรือมีกิจกรรมอะไสนุกๆก็ ไม่น่าจะง่วงนอนใช่ไหมคะ..แต่ต้นอ่ะ ไม่เป็นอย่างนั้น เลิกเรียนมาก็เล่นกับเพื่อนข้างบ้าน วิ่งเล่นบ้าง โดดหนังยางบ้าง ไม่ก็ขี่จักรยานแข่งกัน..แล้ววันนึง ไม่รู้ว่าสติตอนนั้นเป็นยังไงค่ะ ขี่จักรยานกับเพื่อนอยู่ดีๆ รุ้สึกเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น..เหมือนกับฝันว่าขี่จักรยานอยู่..แล้วก็ตกหลุม..หลุมจริงๆค่ะ พื้นมันเป็นหินปูนผสมขรุขระอยู่แล้วดันโหว่เป็นหลุมเบ้อเร่ออีก ต้นก็ร่วง...ลอยละลิ่วมากองกับพื้น..อย่างงดงามไม่มีที่ติค่ะ..เอาหน้าลง..อ้าปากซะด้วย..แหกปากลั่นเลย..ทันใดนั้นก็เหมือนตื่นค่ะ..อ้าว !! ล้มจริงนี่หว่า ไม่ใช่ฝันซะหน่อย..ง่า..ตอนนี้โหดนิดนึง..เลือดกลบปากเพราะฟันหักไปสองซี่...หมดเลย..กลายเป็นเด็กฟันหลอให้ไอ้ตัวแสบที่โรงเรียนล้ออยู่นานเลย..เรื่องนี้มันยังหลอนๆอยู่เลยค่ะว่า เป็นเด็กนี่มีหลับในกับเขาด้วยหรือไง..ไม่เข้าใจจริงๆ...
เรื่องที่สามละ..ข้ามมัธยมไปเลยดีกั่ว ไปมหาลัยเลยแล้วกัน..อันนี้ไม่ค่อยเท่าไหร่ พออายๆ
หกล้มที่สนามบอลในมหาลัยค่ะ..วันนั้นประมาณบ่ายๆ คนไม่เยอะเท่าไร..ต้นต้องรีบเอาเอกสารไปส่งที่ตึกอธิการที่อยู่คนละฟากกับคณะ..เพื่อแจ้งจบ..ด้วยความที่รีบร้อนแล้วก็ไม่อยากเดินอ้อมสนาม..ก็เลยวิ่งตัดสนามบอลไปเลย..ไม่ได้สังเกตุค่ะว่า สนามมันเละๆ เพราะฝนมันตกมาก่อนหน้า..แล้วก็ใส่อีแตะพื้นยางซะด้วย วิ่งไปได้สองสามก้าว ก็..วืด..หวือ แล้วก็หงายหลังตึ๊ง!!.. เละค่ะ ร่างกายซีกขวาเลอะโคลน เอกสารในมือก็เปื้อน..ก็กัดฟันก้มหน้าก้มตา(อายง่ะ)..วิ่งต่อไปจนถึงตึกอธิการแล้วก็ยื่นเอกสารให้เจ้าหน้าที่..เค้าก็มองหน้าต้นแล้วก็ถามว่าทำไมมันเลอะยังงี้ล่ะ..แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ เค้าก็รับไปแต่โดยดี..โชคดีค่ะที่ไม่ค่อยมีคนก็เลยอายน้อยหน่อย..แต่กลับมาที่คณะเพื่อนก็ฮากันใหญ่...ก็พวกมานเห็นน่ะสิ..เป็นนักกีฬาซะเปล่า ล้มหมดท่าเสียหน้าจริงจริ๊ง..โทษรองเท้าแล้วกัน..ใส่ซะจนดอกยางมันสึกหมดแล้วไม่รู้จักเปลี่ยนนี่..อิๆ
เรื่องที่สี่เอาเป็นเรื่องดีๆบ้างดีกว่าค่ะ
ด้วยความที่เป็นคนชอบดูหนังมากๆมาตั้งกะเด็ก..ก็น่าจะมีดาราในดวงใจหลายๆคนใช่ไหมคะ..ไม่เลย..มีแค่คนเดียวในดวงใจ(แต่ไม่ใช่คนสุดท้ายในชีวิตนะ)..คนๆนั้นก็ได้จากลาโลกนี้ไปแล้วด้วยสิ..
River Phoenix คือคนๆนั้น ที่ต้นชอบมาตั้งแต่ยังวัยรุ่น ติดตามผลงานเค้ามาตลอด ตอนที่เค้าเสียชีวิตนั้น ต้นไปทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ไม่ทราบข่าวที่เค้าเสียไป แต่คืนหลังจากเกิดเหตุเศร้า ช่องเจ็ดเอาหนังเรื่อง Stand by me ที่ริเวอร์เล่นมาฉาย ถึงฉากท้ายเรื่องที่เป็นตอนที่ตัวเอกของเรื่องระลึกถึงเพื่อนๆที่เดินแยกย้ายกันไปนั้น..ภาพเบื้องหลังของหนูน้อยริเวอร์ที่ต้นเห็น ค่อยๆเฟดหายไปจากภาพ..ต้นรู้สึกใจหายวาบ เหมือนกับเค้าได้หายไปจากชีวิตต้นจริงๆ..วันรุ่งขึ้น พอได้ทราบข่าวของเค้า..อึ้ง..พูดอะไรไม่ออก..ไม่คิดว่าสิ่งที่ได้ดูและรู้สึกเมื่อคืนนั้นมันเป็นเรื่องจริง..ตอนนั้นอายุ21 เค้าเสียไปตอนอายุเท่าๆกับต้น..ทุกวันนี้ก็ยังระลึกถึงเค้าอยู่เสมอโดยเฉพาะเวลาทำความสะอาดแล้วพบหนังสือที่เกี่ยวกับเค้า..คนเดียวในดวงใจจริงๆ Rest in Peace ,River, my dear...แต่ตอนนี้มีกิ๊กแล้วค่ะ เป็นพี่จอห์นนี่ เด็ปป์ค่ะ..ชอบมากแต่ไม่รักเท่าริเวอร์..
แล้วก็มาถึงเรื่องสุดท้ายนะคะ...
คนในนี้คงรู้กันหมดแล้วละ แต่คนรอบๆตัวต้นไม่รู้...
ก็เรื่องบ้าบอลนี่ล่ะค่ะ..ต้นดูบอลเพราะอะไร..ในเมื่อรอบๆตัวต้นไม่มีใครดูบอลสักหน่อย พ่อก็ไม่ดู..พี่ชายก็ไม่มี..มีแต่ลูกพี่ลูกน้องนั่นก็ดูเพราะดูตามต้นตะหาก..
เรื่องมันมาจากตอนเรียนมอห้ามีบอลโลกปี86 ต้นเรียนศิลป์ภาษาแล้วในห้องแบ่งเป็นศิลป์ฝรั่งเศสกับ ศิลป์เยอรมันอย่างละครึ่ง วันนึงมีแม็ทซ์ที่ฝรั่งเศสจะต้องพบเยอรมัน เราก็แบ่งข้างกันเลยค่ะ ใครเรียนอะไรเชียร์ทีมนั้น..ทั้งที่ไม่ได้รู้จักนักฟุตบอลสักคนนั่นล่ะ..ไม่มีเหตุผลที่สมควรเลยใช่มั้ย...แต่ต้นก็บ้าพอที่จะนั่งรอผล บอลมาเกือบตีสามละมั้ง..เตะกันไปเตะกันมา ทำไมก็ไม่รู้หันมาเชียร์เยอรมันซะอย่างนั้นน่ะ นัดนั้นมีพลาตินี่เตะด้วย ต้นจำได้แค่นั้นเอง..ส่วนเยอรมันมีใครบ้างไม่รู้เลยค่ะ..แต่ก่อร่างความประทับใจมาตั้งแต่นั้น ผลเป็นไงก็ไม่สนละ วันรุ่งขึ้นโดนครูดุว่าทำไมมานั่งหลับในชั้นเรียนฝรั่งเศสยะ..เพื่อนก็แซวทันทีเล้ย..ว่า..ต้นชอบนักบอลก็เลยนั่งเชียร์บอล..ไม่จริงซักหน่อย..ไอ้เพื่อนตัวแสบก็ทำไม่รู้ไม่ชี้ซะอย่างนั้น...นั่นคือจุดเริ่มต้น แล้วมันก็ลามมาจนปี 90 ที่ได้แชมป์โลกยิ่งพาให้ต้นออกทะเลไปใหญ่ ไปลงเรียนภาษาเยอรมัน..แต่อันนี้ไม่เป็นโล้เป็นพายค่ะ แพ้ใจ..ดรอปไปหลังจากหมดสามสัปดาห์..จำได้แค่ 1-10 กับ gutten tag และ gutten morgen, Danke แค่เนี้ย...
จบรายการฉะ..แฉ..(ไม่)ฉาว ของต้นแต่เพียงเท่านี้ รายนามต่อไปนี้ถึงท่านจะโดนแท็กแล้วก็ขอให้ส่งต่อไปแล้วกัน..ขออำไพมาล่วงหน้า..นึกชื่อคนอื่นไม่ออกแล้วฮ่ะ..หมดสต๊อก
1. หนูมิโช่เลิฟเวอร์ เอาไปก่อนเลยเจ้าฝน
2. แฟนคุณฟริงกส์ด้วย ejw
3. ให้คุณ @sholly@ละกัน ฐานเปลี่ยนสถานะจากแฟนเป็นกิ๊ก เปลี่ยนกิ๊กเป็นแฟน..ฮึ..งอน
4. นังหนูเดียด้วยนะ...ชื่อเธอยาวมาก ขอตัดตอนไม่เขียนนะ
5. Ceylon: ให้น้องออมด้วยแล้วกัน ฐานไม่ยอมอัพบล๊อค: (แล้วจะเห็นเมื่อไหร่ละเนี่ย)
ไม่รู้แหละ..หมดปัญญาจะไปแท็กคนอื่นก็ต้องดูคนใกล้ๆแถวนี้แหละนะ...หยวนๆน่า..เยอรมันจงเจริญ..
| Create Date : 22 มกราคม 2550 |
| Last Update : 22 มกราคม 2550 16:52:31 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 521 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ต่อตระกูล  วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:0:13:27 น. |
|
|
|
| โดย: ejw (ejw ) วันที่: 23 มกราคม 2550 เวลา:21:21:42 น. |
|
|
|
| โดย: <[มิโช่น้อยๆ]> (Cecile_FCB ) วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:19:14:29 น. |
|
|
|
| โดย: ชิวเทียน วันที่: 28 มกราคม 2550 เวลา:20:32:17 น. |
|
|
|
| โดย: @scholly@ วันที่: 31 มกราคม 2550 เวลา:20:53:34 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:59:40 น. |
|
|
|
| โดย: <[มิโช่น้อยๆ]> (Cecile_FCB ) วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:21:15:15 น. |
|
|
|
| โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:7:56:06 น. |
|
|
|
| โดย: ชิวเทียน วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:0:41:17 น. |
|
|
|
|
|
|
แนะนำตัวจ้ะ เป็นหญิงไทยใจกล้าชื่อต้น..อายุก็ปาไปสามกว่าแล้ว มีความสุขง่ายๆแค่ได้อ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง คุยกับเพื่อน แล้วก็ดูบอลให้หัวใจเต้นแรงๆ(เวลาลุ้น) ยินดีคุยกับแฟนบอลคอเดียวกันทุกรุ่นจ้ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เละค่ะ ร่างกายซีกขวาเลอะโคลน เอกสารในมือก็เปื้อน..ก็กัดฟันก้มหน้าก้มตา(อายง่ะ)..วิ่งต่อไปจนถึงตึกอธิการแล้วก็ยื่นเอกสารให้เจ้าหน้าที่..เค้าก็มองหน้าต้นแล้วก็ถามว่าทำไมมันเลอะยังงี้ล่ะ..แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ เค้าก็รับไปแต่โดยดี..โชคดีค่ะที่ไม่ค่อยมีคนก็เลยอายน้อยหน่อย..แต่กลับมาที่คณะเพื่อนก็ฮากันใหญ่...ก็พวกมานเห็นน่ะสิ..เป็นนักกีฬาซะเปล่า ล้มหมดท่าเสียหน้าจริงจริ๊ง..โทษรองเท้าแล้วกัน..ใส่ซะจนดอกยางมันสึกหมดแล้วไม่รู้จักเปลี่ยนนี่..อิๆ
แล้วตกลงได้ Tag มันคืออะไรอ่ะพี่ แค่มาอัพเฉยๆไม่ได้เหรอ คือแบบขี้เกียจอัพสองภาษาอ่ะ
แต่ชิวไม่ได้หลับในน้าาาา ที่ล้มนะเพราะลงเนินแล้วดันเบรค 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [