|
กาลครั้งหนึ่งของหัวใจ
โดย...ดวงตะวัน
ได้อ่านหนังสือเล่มนี้จากความเมตตาของเจ้าของที่อุตส่าห์เห็นว่าลักษณะเราคล้ายกับนางเอกเอามากๆ (ความจริงอายุยังห่างกันอีกหลายปีอยู่)
ตอนรับหนังสือมาเจ้าของก็บอกว่าไม่ชอบตอนจบ เราเองก็พยายามว่าจะไม่ให้มีอคติกับเล่มนี้ ขอเป็นผู้ตัดสินเองดีกว่า ว่างั้น
อ่านหนังสือเล่มนี้ตอนที่ในหัวใจเต็มไปด้วยความเหงา ความรู้สึกนี้มันกลับมาบุกตัวเราเองอีกครั้ง เรียกได้ว่าเป็นๆ หายๆ อยู่อย่างนี้ และแล้วนิยายรักเล่มนี้ก็ช่วยเยียวยาให้เรารู้สึกดีขึ้นอยู่ได้ไม่น้อย ด้วยเนื้อเรื่องกุ๊กกิ๊กระหว่างพระเอกที่เป็นเทวดา กับนางเอกผู้แสนเงียบเหงา เรียกได้ว่าเริ่มหลงรักเทวดาเข้าแล้ว แต่บางฉากก็เหมือนที่โบราณเขาว่าไว้ว่าหนามยอกต้องเอาหนามบ่ม นางเอกเหงายังไงเราก็เหงาอย่างงั้นเลย แอบมีน้ำตาซึมตอนที่นอนอ่านท่ามกลางความเวิ้งว้างของค่ำคืน แต่ความจริงแล้วเราว่าชีวิตนางเอกเหงาเอามากๆ เรียกได้ว่าทั้งชีวิตแทบไม่เหลือใครแล้ว แต่เรายังเหลือครอบครัวที่เรารัก อืม ดีกว่าก็ตรงนี้ นิดเดียวเท่านั้นเอง
ส่วนเรื่องตอนจบของเรื่อง เราเองก็ไม่ชอบเหมือนกัน เราชอบพระเอกในแบบพระเอกที่เป็นเทวดากาลมากกว่า แล้วตอนจบของเรื่องถ้าพระเอกจะกลายมาเป็นมนุษย์ในร่างตัวเองเลยก็คงดีไม่น้อย ไม่ใช่ว่ามาอยู่ในร่างของผู้ชายอีกคนที่แทบตลอดทั้งเรื่องเหมือนไม่มีบทบาทใดๆ เลยกับชีวิตนางเอก ผู้เขียนเองพยายามผูกเรื่องให้ผู้ชายคนนี้ว่าเขาเองเป็นคนที่มีส่วนร่วมอยู่กับชีวิตนางเอกเสมอ แต่ก็นั่นแหละ เราไม่ได้เชื่อแบบนั้นน่ะ เราเชื่อว่าเทวดากาลรักเฌอมาลย์ ไม่ได้เชื่อว่ากานต์รักเฌอมาลย์อ่ะ
ต่อกันที่เรื่องภาษาที่ผู้แต่งใช้ เราว่ามันเป็นภาษาร่วมสมัยมากกว่าอ่ะ แต่ก็ยังคงสอดแทรกความสวยงามของภาษาให้เห็นอยู่บ้าง ถือได้ว่าก็โอเคอ่ะ แต่ก็ไม่ได้อินมากมายนักกับเรื่องภาษาที่ใช้ (ชอบภาษาของสุดปลายสะพานมากกว่า) แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าถ้าเป็นคนอื่นเขาจะรู้สึกกันอย่างไร เอาเป็นว่าเป็นความเห็นส่วนตัวล้วนๆ ค่ะ
สรุปว่าใครกำลังมองหานิยายรักสักเรื่องมาอ่านให้เพลิดเพลิน รับรองว่าเล่มนี้ไม่ผิดหวัง ค่ะ
Create Date : 09 กันยายน 2550 |
Last Update : 9 กันยายน 2550 13:48:12 น. |
|
1 comments
|
Counter : 280 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
ภาษาของ สุดปลายสะพาน ดีกว่า ดวงตะวัน อีกหรือนี่
อ๊ะ ...สงสัยต้องจำชื่อเรื่องไว้