Bloggang.com : ลายเส้นหลังเขา - Color sweet Cichlid Part 1 : Microgeophagus altispinosus

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

Color sweet Cichlid Part 1 : Microgeophagus altispinosus

ณ สวนจตุจักร

วันที่เฝ้า เดือนที่รอ พ.ศ.ที่คิดถึง

วันนี้อากาศร้อนบัดซบ ผมก้มๆ เงยๆ อยู่หน้าตู้ปลาที่วางเรียงรายกันเต็มผนัง
สายตาจับจ้องมองหาปลาตัวที่หมายมั่น ปั้นมือว่าจะหามาเลี้ยงให้จงได้

หาอยู่นานจนขาสั่น ในที่สุดเจ้าของร้านแกคงทนไม่ไหวเพราะพฤติกรรมของผมมันคล้ายคนมาขอหวยมากกว่ามาหาปลา

“สอบถามได้นะครับ” เจ้าของร้านหน้าตาเหมือนโจรแบ่งแยกดินแดนเอ่ยขึ้นข้างๆ ทำเอาผมสะดุ้งพองาม

“ครับ” ผมตอบสั้นๆ สายตาแค่เหลือบมองผ่านๆ

แกเดินห่างออกไปเหมือนคนเสียความมั่นใจอย่างแรง ซักพักพอแกรวบรวมความกล้าได้

แกจึงตรงมาที่ผมอีกครั้งหนึ่ง

“หาปลาอะไรอยู่หรอครับ” น้ำเสียงสงสัยปนเกรงใจนิดๆ ซึ่งถือเป็นมารยาทอันดีของคนไทยดังข้างๆ ตัวผมอีกแล้ว

ถ้าเป็นคนอื่นคงหงุดหงิดเจ้าของร้านปลาร้านนี้ แต่ผมเข้าใจแก เพราะผมอยู่ในร้านแกนานพอสมควร

สมมุติ ถ้าแกปวดขี้ขึ้นมา สิ่งที่แกทำได้คือ รีบๆ บริการลูกค้าคนนี้ให้เสร็จไวๆ

“อ่อ ผมหาปลาหมอ แรมโบลิเวีย อยู่น่ะครับ” ผมหันมาสบตา แล้วบอกสิ่งที่ผมต้องการ

เมื่อได้รับฟังคำตอบจากผมแล้ว เจ้าของร้านอึ้งนิดๆ และทำหน้าครุ่นคิดอยู่ซักพักหนึ่ง ก่อนบอกกับผมว่า

“ไม่มีครับ”

“ขอบคุณครับพี่” ผมพยักหน้าและบอกขอบคุณก่อนเดินออกจากร้านไป

ปลาหมอแรมโบลิเวียไม่ใช่ปลาหมอหายากในอดีต แต่ทุกวันนี้กลับหายหน้า หายตาไปอย่างไร้ร่องรอย

ทั้งๆ ที่สมัยก่อนมีให้ซื้อหากันมากมายจนกลายเป็นปลาธรรมดาๆ ไปเสียอย่างนั้น

ผมเลี้ยงปลาหมอแรโบลิเวียตัวสุดท้ายเมื่อราวๆ 4-5 ปีก่อน
ตอนนั้นบอกตรงๆ ว่าเลี้ยงแบบปล่อยทิ้ง ปล่อยขว้างมากๆ
ด้วยในตอนนั้นยังไม่รู้คุณค่าความงามที่แท้จริงของมัน

ผมเลี้ยงแรมโบลิเวียไว้ในตู้ 24 นิ้วที่มีกระถางต้นไม้เล็กๆ กองสุมเต็มไปหมด ขอนไม้ทรงน่าเกลียดวางไว้ด้านหลังตู้

ระบบกรองใช้เพียงแค่กรองฟองน้ำแค่นั้น และมีปลาตัวเล็กๆ อยู่อีกนิดหน่อย แต่จำไม่ได้ว่าปลาอะไร

ตู้ 24 นิ้วใบนั้นค่อนข้างหดหู่เพราะไม่มีไฟส่องสว่าง วางไว้ตรงชั้นหน้าห้องน้ำ ให้อาหารบ้าง เปลี่ยนน้ำนานๆ ที

ส่วนใหญ่จะเน้นเติมน้ำให้ซะมากกว่า

ปลาในตู้นั้นตายจากกันไปหลายปีแล้ว เนื่องจากอากาศหนาวเย็นช่วงต้นปี พัดพาเอาปลาในตู้ 24 นิ้วไปเฝ้าเง็กเซียนจนสิ้น

จากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจปลาหมอตัวนี้อีกนานหลายปี

เมื่อหลายเดือนที่แล้ว อยู่ๆ ก็นึกขึ้นมาซะเฉยๆ เปิดหนังสืออ่านเรื่องราวแล้วอยากหามาเลี้ยง

แต่คราวนี้ตั้งใจจะเลี้ยงให้ดีให้จงได้ จะไม่เลี้ยงทิ้งๆ ขว้างๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้ว

ปลาหมอแรมโบลิเวียมีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า microgeophagus altispinosa (Haseman, 1911)

มีชื่อทางการค้าว่า Bolivian Butterfly Cichlid

ชื่อ altispinosa เป็นภาษาลาติน แยกออกเป็น 2 คำคือ

Altus แปลว่าสูง และ Spinosus แปลว่าลักษณะที่เป็นหนาม รวมสองคำแล้วแปลว่า “ปลาที่มีครีบกระโดงสูง”
(พิชิต ไทยยืนวงษ์ /มหัศจรรย์พันธุ์ปลาหมอสี พิมพ์ครั้งที่ 1 ISBN 974-90016-2-1 หน้า 82)

โดยเมื่อถูกพบครั้งแรกได้ถูกตั้งชื่อว่า Crenicara altispinosa
ด้วยลักษณะที่คล้ายปลาหมอ รามิเรซ และพบกระจายอยู่ในประเทศ โบลิเวีย จึงถูกตั้งชื่อทางการค้าว่า “ปลาหมอแรมโบลิเวีย”

ลองเอาชื่อวิทย์ของปลาหมอแรมโบลิเวียมาหาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตดู
พบว่าปลาที่สายพันธุ์ดีนั้น สีสันสวยงามกว่าที่คิดไว้มาก

แต่ที่เห็นในบ้านเราจะไม่สวยแบบนี้ อาจเพราะสายพันธุ์ที่ได้มาไม่ดีเพียงพอ

ทำให้ครีบเครื่องครีบต่างๆ ดูหงิกงอ สีสันที่ควรสว่างสดใจ
กลับกลายเป็นเพียงรอยปื้น สีน้ำตาลกระจายไปทั่วลำตัว หัวและหน้าของปลา

อีกประการหนึ่งคือ ฟาร์มที่เพาะพันธุ์ไม่ได้สับสายเลือดของปลา
ทำให้ปลาเลือดชิด ผลผลิตออกมาไม่สวยงามเหมือนที่ตลาดคาดหวังไว้

จนทำให้ผู้ซื้อเอือมระอา หมดอาลัยตายอยาก จนไม่สนใจปลาตัวนี้อีกเลย

ปลาหมอแรมโบลิเวียที่สวยนั้น พื้นลำตัวต้องเป็นสีเนื้ออมเทานิดๆ

ส่วนแก้มและแผ่นปิดเหงือกจะมีสีเหลือบฟ้า-เขียวสะท้อนแสง
ตรงช่วงหน้าจนถึงกลางลำตัวควรเป็นสีเหลืองออก ไปจนถึงเหลืองเกือบเข้ม

เมื่อถึงช่วงผสมพันธุ์สีตรงที่ว่านี้จะเข้มขึ้นไปอีก

บริเวณดวงตาจะมีแถบสีดำพาดผ่านดวงตาทั้งสองข้าง

ตรงกลางลำตัวปรากฏจุดปื้นสีดำขนาดใหญ่ อันเป็นสัญลักษณะของปลาหมออเมริกาใต้หลายๆ ตัว

บริเวณกลางลำตัวช่วงท้าย ไล่ไปจนถึงหางปลาจะมีลายเส้นสีน้ำตาลอ่อนพาดไป-มาจนถึงโคนหาง

เหลือบของเกล็ดเมื่อกระทบแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาจะมีเหลือบสีฟ้าบางๆ ดูสวยงามมากทีเดียว

ครีบกระโดงต้องสูง ตรงสง่า ก้านครีบแข็งสามก้านแรกจะมีสีดำสนิท

ส่วนครีบถัดจากนั้นจะมีสีเหลือบเหลือง มีเส้นสีขาวที่ด้านของครีบกระโดง และขลิบด้วยแถบสีชมพูเข้มอีกที

ด้านท้ายสุดของครีบกระโดงจะมีสีออกส้มและมีจุดสีฟ้าสว่าง

ด้านครีบอกจะมีสีชมพูสด ครีบอกจะมีแถบเส้นสีขาว-ฟ้าพาดผ่านประมาณ 4-5 เส้น

ส่วนครีบก้นจะมีสีชมพูเข้ม มีจุดสีขาว-ฟ้า กระจายอยู่ด้านท้ายของครีบ เหมือนช่วงท้ายของครีบกระโดงหลัง

ครีบหางมีลักษณะใส มีก้านครีบพากผ่านไปมาเป็นรูป ตัว วี ในแนวนอน

ขอบบน-ล่างของครีบหางจะมีแถบเส้นสีชมพูเข้มเป็นแนวอยู่ทั้งบนและล่าง
เมื่อปลามีอายุมากขึ้น
เส้นที่ว่านี้จะยาวขึ้นจนเป็นเหมือนเปียสีชมพูเข้มสด ดูน่าหลงใหลมากๆ

ผมเฝ้าเพ้อฝันไปว่า ในบ้านเราน่าจะมีปลาสวยๆ แบบนี้คอยประดับวงการตลอดไป

เลยคิดจะพยายามเสาะหามาเลี้ยงให้ได้ เพื่อหวังว่าถ้าเพาะได้คงจะได้แจกจ่ายสายพันธุ์ให้เพื่อนๆ ที่ชอบปลาชนิดนี้บ้าง

แต่ดูความหวังมันช่างเลือนลาง

ผมหยุดอยู่ที่ร้านขายปลาเล็กปลาน้อยในบริเวณพลาซ่าที่โซนสัตว์เลี้ยง
วันนี้คนพลุกพล่าน สาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้มเดินดูหมา-แมวกันหน้าสลอน

ร้านนี้เป็นร้านที่ผมรู้จักและอุดหนุนมาหลายปี พี่เจ้าของร้านใจดี
รูปร่างอวบอั๋นของแกบ่งบอกให้ทราบว่า บัดนี้แกใกล้จะเป็นเสี่ยไปเสียแล้ว

“สวัสดีครับพี่โอ๋” ผมกล่าวทักทายอย่างเป็นกันเอง

“สวัสดีครับ” พี่โอ๋เจ้าของร้านยิ้มแย้มตอบกลับ

“พี่โอ๋ พอจะหาปลาหมอ แรมโบลิเวียบ้างได้ไหมครับ” ผมไม่อ้อมค้อม ยิงคำถามใส่ทันที

พี่โอ๋หยุดคิดแป๊บนึงแล้วตอบมาว่า

“โอย.......ผมก็หาอยู่ครับ แต่ของไม่มีเลย ทั้งในประเทศและต่างประเทศ อย่างเพื่อนๆ ผมที่ไต้หวัน มาเลย์ สิงค์โป ก็ไม่มีเลยครับ”

แกตอบแบบดับฝันของผม แต่สีหน้าแกบ่งบอกให้รู้ว่า แกก็ใจเดียวกับผมเช่นกัน

“หรอครับ อืม.....ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเองก็หาอยู่ เดี๋ยวได้เรื่องยังไงจะมาบอกกล่าวครับ”

ผมลาแกแล้วเดินคอตกออกจากร้าน จมูกพลันได้กลิ่นสาบเหม็นเหมือนขี้ของสัตว์กินพืชหน้าขน

ไอ้ร้านตรงข้ามร้านพี่โอ๋นี่เอง ร้านนี้มีดีที่กลิ่นครับ
แขกไปใครมา โคตรน่าอวดอ้างมากๆ ว่าประเทศเรามีร้านขายนก ขายกระต่ายที่มีกลิ่นเหมือนรถขนขี้คว่ำอยู่หน้าร้าน

กลิ่นเกินจะทานทนจริงๆ บอกตรงๆ ผมไม่ใช่คนกระแดะนะ แต่ถ้าอยู่ไอ้ร้านนี้สักสองวัน ให้ดมขี้ก็คงหอม....

ปลาหมอแรมโบลิเวียไม่ใช่ปลาใหญ่โตอะไร ขนาดตัวผู้โตเต็มที่ส่วนใหญ่ก็ราวๆ 3.5 นิ้ว ส่วนตัวเมียเล็กกว่าเล็กน้อย

การแยกปลาเพศผู้-เมียไม่ยากนัก ดูได้จากเครื่องครีบ และสีสันของปลา ที่มีครีบยาว สีเข้ม ก็ตัวผู้

ส่วนตัวที่สีอ่อน เครื่องครีบเล็กและไม่ยาวก็ตัวเมีย

ตัวผู้มักมีขนาดใหญ่กว่า ส่วนตัวเมียเมื่อพร้อมผสมพันธุ์ส่วนท้องจะอ้วนขึ้น
ผู้เพาะพันธุ์ส่วนใหญ่มักเลี้ยงรวมกันหลายๆ ตัว เพื่อให้ปลาจับคู่

เมื่อปลาจับคู่จะแยกปลาออกมาใส่ไว้ในตู้เพาะ ภายในตู้มีเพียงกรองฟองน้ำ
หาที่หลบซ่อนเพื่อให้ปลารู้สึกปลอดภัยเช่น ขอนไม้ผูกติดกับต้นไม้

จัดวางหินแผ่นเรียบวางลงไปแถวๆ ขอนไม้ หรืออาจจะใช้กระถางดินเผาก็ได้

เมื่อปลาทั้งคู่พร้อมผสมพันธุ์แล้ว ปลาทั้งสองจะช่วยกันทำความสะอาดแผ่นหินหรือวัสดุจมใต้น้ำ

ปลาตัวเมียจะวางไข่อย่างเป็นระเบียบก่อน จากนั้นปลาตัวผู้จะเข้ามาฉีดน้ำเชื้อเพื่อให้ไข่เกิดการปฏิสนธิ

กิจกรรมสวาทใช้เวลาซักพัก เมื่อเสร็จสิ้นพ่อปลาจะออกไปเฝ้าระวังภัยรอบๆ
ส่วนแม่ปลาจะเฝ้าบริเวณไข่ และใช้ครีบพัดโบกให้ไข่ได้รับออกซิเจน

แม่ปลาสามารถวางไข่ได้ถึง 200 ฟอง
การที่เอาขอนไม้วางบังไว้ที่ด้านหน้าของหินที่ปลาวางไข่ เป็นการป้องกันปลาตกใจกินไข่

เนื่องจากเมื่อปลาวางไข่จะค่อนข้างมีการระวังภัยสูง หาสถานที่เพาะพันธุ์มีสิ่งรบกวนมาก

แม่ปลาอาจเครียด และรู้สึกไม่ปลอดภัย จนกินไข่ปลาเสียหมด

ผมหยุดซื้อน้ำอ้อยหนึ่งขวดจากแม่ค้าสาว หน้าตาเหมือนโคโยตี้ตามงานปิดทองลูกนิมิต

เธอขายเยื้องๆ หน้า JJ mall แสงแดดที่สาดส่องมา ทำให้เข้าใจว่าเธอคงร้อน รู้สึกไม่สบายตัวหากใส่เสื้อผ้ามือชิด

แต่ขอทีเถอะ ไอ้เสื้อShirt ที่มีกระดุมแค่สามเม็ดเนี่ย อย่าใส่ได้ไม๊
เวลาคุณเธอก้มๆ เงยๆ หยิบน้ำอ้อยให้ลูกค้า หน้าอกหน้าใจของเธอแทบทะลักออกมากองบนถนน

ไอ้กระผมเองก็ไม่ใช่คนดีเด่อะไร แต่พอมันเห็นแบบนี้ก็ได้แต่รู้สึกเป็นห่วงจริงๆ
เพราะเกิดเธอหันร้านผิด หันไปทางถนนใหญ่แล้วล่ะก็ มีหวังรถที่ขับขี่สรรจรกันไปมา คงได้ชนกันวินาศสันตะโร เป็นแน่

เปิดน้ำอ้อยจะกิน คุณเธอก้มลงไปนั่ง เล่นเอาผมกลืนน้ำอ้อยดัง “ อ้อออออออออออออ............ย”

ผมเดินฝ้ามลพิษของเมืองหลวงข้ามาที่ตลาด อตก.

อย่าเข้าใจผิดว่าผมจะมาซื้อกับข้าวนะครับ

ผมไปเพราะจะไปร้านขายปลาหมอสีสายแท้อีกร้านหนึ่งที่อยู่ที่นั่น
ร้านที่ว่านี้คือ ร้านเต้ย-ส้มครับ

“สวัสดีครับเฮียส้ม” ผมยกมือไหว้ตามมารยาทกับเฮียส้มเจ้าของร้านใจดี

“อ้าว แล้วพี่เต้ยไปไหนล่ะครับ” ผมถามต่อเมื่อมองไปรอบร้านแล้วไม่เจอพี่เต้ย เจ้าของร้านอีกคน

“อ่อ เปลี่ยนผ้าอนามัยอยู่ในห้องน้ำน่ะ” เฮียส้มตอบแบบหน้าตาเฉย เล่นเอาผมสะดุ้งโหยง

ก็จะไม่ให้สะดุ้งได้ยังไงล่ะครับ ก็พี่เต้ยของผม เขาเป็นผู้ชาย....

สักพักพี่เต้ยก็ออกมา เราทำการแซวกันเล็กน้อยตามประสาคนคบหาดูใจกันมานาน

“พี่เต้ยครับ พี่พอจะหา แรมโบลิเวีย ได้ไหมครับ” ผมยิงคำถามแบบตรงประเด็น

พี่เต้ยคิดซักแป๊บหนึ่งก่อนตอบว่า...

“เดี๋ยวพี่ลองหาให้นะ เดี๋ยวถามฟาร์มที่แกเคยส่งให้พี่เมื่อก่อนดู” แกตอบแบบให้ความหวังเล็กๆ กับผม

ซักพักเดียวแกก็หาเบอร์ฟาร์มที่ว่าจนเจอ จากนั้นก็ได้เรื่องครับ

“เขาไม่ได้เพาะแล้วนะ เขาว่าไปลุยกับโจรใต้ได้เงินเยอะกว่า” พี่เต้ยตอบแบบติดตลกร้าย

ผมเซ็งนิดๆ แต่ก็อดชื่นชมในความทุ่มเท ให้กับลูกค้าของร้านนี้จริงๆ ตั้งแต่รู้จักร้านนี้มา แกมีไมตรีดีๆ กับผมแบบนี้เสมอ

การเลี้ยงปลาหมอ แรมโบลิเวีย นั้นไม่ยาก ไม่ง่าย

อันดับแรกเลยคือมักมีคนบอกว่า แรมโบลิเวีย นั้นอยู่ดีๆ ก็ตายจากกันไป
ข้อนี้ผมเคยได้ยิน แต่ไม่เคยประสบกับตัวเองนะครับ

ข้อสังเกตแรกคือ ก่อนซื้อ เราได้ดูสภาพของปลา ขณะที่อยู่ที่ร้านหรือไม่
ว่าสภาพในตู้นั้น น้ำดี มีระบบกรอง สภาพปลาโอเค ไม่หอบ ไม่แอบ ครีบว่ายไม่ห่อ ปลากินและขับถ่ายดีหรือไม่

ก่อนซื้อ ควรถามทางร้านว่า ให้อาหารอะไร ให้ล่าสุดเมื่อไหร่ นั้นจะเป็นตัวบ่งบอกถึงพฤติกรรมของปลาที่เราจะรับมาเลี้ยงได้อย่างดี

ทางที่ดี ขอให้เจ้าของร้านให้อาหารสักเล็กน้อย เพื่อเราจะได้ดูว่าปลาตื่นตัวดีไหม แต่แนะนำให้น้อยๆ พอนะครับ

พอเห็นว่าปลาสภาพดีแล้ว ก็บอกจองเอาไว้ได้เลย เดี๋ยวมาเอา ทิ้งเวลาซัก 3-4 ชั่วโมง

เพราะการขนย้ายปลาในขณะที่ปลาเพิ่งกินนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรอย่างยิ่ง

เพราะไหนจะต้องโดนไล่ตัก ใส่ถุง อัดอ๊อก และถูกเราหิ้งปุเลง ปุเลง ไป-มา
กว่าจะได้ปล่อยปลามีหวังปลาคงท้องอืด เครียด และไม่พร้อมสำหรับการปรับตัวแน่ๆ ครับ

จากที่ผมหาอ่านทั้งในเวป และหนังสือต่างๆที่เกี่ยวข้อง
ทำให้รู้ว่า ปลาหมอแรมโบลิเวีย ไม่ได้เลี้ยงยากอะไรนัก

ขอให้น้ำสะอาดเหมือนการเลี้ยงปลาเล็กทั่วๆไป นักเลี้ยงปลาส่วนใหญ่ชอบเลี้ยงปลาชนิดนี้ในตู้พรรณไม้น้ำที่หนาแน่นซักหน่อย

มีที่หลบซ่อนให้ปลา แต่จะเลี้ยงในตู้ที่ไม่มีต้นไม้น้ำก็ได้เช่นกัน
ใส่ขอนไม้ กระถางดินเผา หินหลายๆ ขนาดลงในตู้ก็ย่อมได้

ในธรรมชาติ ปลาหมอแรมโบลิเวียกินอาหารจำพวกเนื้อสัตว์ เช่นตัวอ่อนของแมลงน้ำ ที่อยู่ในสายน้ำรวมไปถึงพวกที่ซุ่มซ่อนในพื้นทราย

พฤติกรรมที่น่ารักในการหากินของมัน ทำให้ผู้เลี้ยงต่างหลงใหลกับวิธีการหาอาหารของมัน

ปลาหมอแรมโบลิเวียมักจะจิกกินอาหารต่างๆ ตามเศษซากใบไม้ ขอนไม้ใต้น้ำ

หากอาหารอยู่ใต้พื้นทราย มันมักจะใช้วิธีจิกลงไปทั้งทรายแล้วร่อนทรายออกจากปาก และเหงือก ส่วนอาหารนั้นจะถูกแยกลงคอไป

พฤติกรรมนี้เหมือนปลาหมอในกลุ่ม Eartheater ทั้งหลายที่เชื่อว่าผู้ที่หลงใหลปลาหมอในกลุ่มอเมริกาใต้ต้องเคยเลี้ยงเป็นแน่

ในที่เลี้ยงเราสามารถให้อาหารสำเร็จรูปได้เลย ปลามักจะไม่ปฏิเสธ การให้อาหารควรให้แต่เพียงน้อย ให้เยอะปลาอาจตะกละกินเข้าไปมากจนทำให้ท้องอืดได้

อาหารสดปลานั้นชอบมาก แต่ควรล้างทำความสะอาดให้ดีๆ

เคยอ่านเจอมาว่าปลาหมอแคระในอเมริกาใต้ในสกุล Apistogramma นั้นแพ้เกลือ

เนื่องจากถิ่นอาศัยห่างไกลจากมหาสมุทร การได้รับเกลือเพียงน้อยนิด อาจทำให้ปลาตายได้

ซึ่งข้อนี้ค่อนข้างเป็นที่สังเกตของตัวผู้เขียนว่า ปลาหมอแรมโบลิเวียเองจะแพ้เกลือด้วยไหม

เหตุเพราะหลายท่านได้บอกเล่าว่า เลี้ยงๆอยู่ก็ตายไปเฉยๆ

ข้อนี้เป็นข้อสังเกตของผู้เขียนเอง หากได้ปลามาเลี้ยงจะลองแยกตู้เลี้ยงดูเพื่อหาความจริงมาบอกเล่าในโอกาสต่อไป

วันนั้นท้องฟ้าในยามเย็นหมองหม่น เหมือนใจผม

ผมหิ้วของกลับมาถึงห้องด้วยความเหนื่อยอ่อน
มองตู้ไม้น้ำแล้วจินตนาการไปว่า มีปลาหมอแรมโบลิเวียว่ายไป-มาอยู่สามสี่ตัว

ตัวใหญ่สุดแน่นอน เป็นตัวผู้กำลังป้อตัวเมียที่เหลืออีกสามตัวอย่างไม่มีเขินอาย

หินแผ่นใหญ่ที่เตรียมไว้ถูกปลาตัวเมียที่ตอนนี้ท้องอูมเป่งเต็มไปด้วยไข่ จิกเศษสิ่งสกปรกตามประสาปลาออกไป

เจ้าปลาตัวผู้ไล่ปลาอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องให้ออกห่างจากสวาทสถานที่มันได้จับจองเอาไว้

ผมนั่งจินตนาการถึงปลาสีหวานที่ตอนนี้ได้หายไปจากวงการปลาสวยงามเมืองไทยมาได้ 2 ปีแล้ว

ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ ปลาหมอแรมโบลิเวียจะกลับมาเยี่ยมเยียนเมืองไทยอีก

และก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ถ้ากลับมา ผู้เลี้ยงคนไทยยังจะสนใจใยดีปลาหมอสีหวานๆ ตัวเล็กๆ ชนิดนี้อีกหรือไม่

แค่คิดก็หดหู่สุดขั้วหัวใจแล้วนะครับ

ไม่รู้มีใครคิดเหมือนผมหรือเปล่า.... ว่านับวัน ปลาหมอสีสายแท้ในบ้านเรายิ่งเหลือน้อยชนิดมากขึ้นทุกที

ไม่รู้เพราะปลาหมอสีสายแท้ไม่ชอบเมืองไทย หรือคนไทยไม่ชอบปลาหมอสีสายแท้เสียแล้ว

สวัสดี

Create Date : 03 ตุลาคม 2552

Last Update : 3 ตุลาคม 2552 13:46:07 น.

7 comments

Counter : 5201 Pageviews.

เข้ามาอ่านเป็นคนแรก...สงสัยช่วงนี้จะว่าง

สรุป...ว่าบอยไม่ได้ปลากลับบ้าน..งั้นเอาตู้มาให้พี่ก็ได้..ชอบตอไม้จังเลย

โดย: kajib IP: 192.168.3.109, 112.142.225.55 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:14:03:13 น.

อ่านแล้วหิวน้ำ อยากกินน้ำอ้อย ....

บอยครับ กินน้ำอ้อยแล้ว ตบท้ายด้วยส้มตำนะ ที่ตลาดบางน้ำผึ้ง จะมีร้านติดกันหลายๆ ร้าน เหมือนเป็นฟู้ดเซ็นเตอร์น่ะ จับจองที่นั่งใกล้ๆ ร้านส้มตำ และหันหน้าเข้าหาร้าน

ส้มตำรสชาดงั้นๆ แต่สายเดี่ยวที่ห่อตัวแม่ค้าอยู่นี่สิ น่ามอง 555

ปากเป็ดที่นั่นอร่อยมาก 5 ชิ้น 60 / 10 ชิ้นร้อยยี่
แทะปากเป็ด ซดเบียร์ และมองแม่ค้าส้มตำ

โดย: TomCm IP: 125.24.57.44 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:15:43:23 น.

อยากไปดูมะพร้าวที่ร้านน้ำอ้อยจัง

โดย: แฟนพี่จอย IP: 58.11.1.247 วันที่: 3 ตุลาคม 2552 เวลา:21:55:24 น.

สรุปว่าไม่ได้ปลา ซะงั้น

ปลาหมอสีสายแท้ หายาก เลี้ยงน้องปลา หมอนวด ก่อนดีป่ะ

ว่าแต่ไปตอนไหนฟร่ะ ไม่ยอมชวน

อ้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ... น้ำหยด (จากมุมปาก)

โดย: บัวบุษบง IP: 203.156.25.84 วันที่: 25 ตุลาคม 2552 เวลา:15:46:01 น.