BlogGang.com : : เป้ สีน้ำ - จดหมายฉบับที่ 2

ศิลปะ เชื่อมโยงธรรมชาติและมนุษย์ให้ใกล้ชิดกัน

จดหมายฉบับที่ 2

    เป็นความจริงที่ว่า... คนไม่สามารถอยู่กับการรอคอยได้ตลอดเวลา
    ต่อเมื่อวันเวลาว่างเปล่าเราจึงรู้ว่ายังต้องการข่าวสาร

    ฉันระมัดระวังทุกตัวอักษรที่ถูกเรียงร้อย ระวังทุกประโยคที่สื่อสารออกไป ความรับผิดชอบต่อการเขียนเหนี่ยวรั้งเวลาไว้ได้ เหมือนงานไม้อันประณีตถูกทำอย่างบรรจง หนึ่งเซนติเมตรที่ขาดและเกินอาจทำให้เก้าอี้นั้นเสียรูปทรง กระดาษทรายหยาบและละเอียดถูกเรียงลำดับขัดเกลา

    จดหมายคือการพูดคุยที่เงียบที่สุด เราจึงต้องอยู่โดยลำพังและเป็นอิสระ สมุดบันทึกที่มั่นใจว่าไม่ถูกแอบอ่านจะจรดปากกาลงได้อย่างสนิทใจ

    ระยะเวลาอันสั้นแต่การพูดคุยยืดยาว นาทีที่รวดเร็วซ่อนความหมายเชื่องช้า อยากให้กลับไปทบทวนข้อความข้างตู้ไปรษณีย์ ' บทสนทนาของตัวอักษร สื่อสารความคิด ความเข้าใจ และมิตรภาพ ' ขอจงมั่นใจและเชื่อตามนั้น

    เมื่อบานประตูเปิดแล้ว เราจะเข้าหรือออกไม่มีสิ่งใดกั้นขวาง ไม่มีใครทักท้วง ทวงถามถึงนามจริงหรือนามแฝง หากเราคิดได้ว่ามิตรภาพนั้นเติบโตด้วยอิสรภาพ และความไว้วางใจจำเป็นต้องใช้เวลา

    บ้านย่อมมีรั้วกั้น บางทีเราก็เกาะขอบรั้วคุยกับผู้ผ่านทาง เราจะทักทายกันข้างถนน ในบ้าน นอกบ้าน ริมระเบียง นอกชาน เฉลียง ห้องรับแขก หรือห้องนอน ขึ้นอยู่กับความไว้วางใจและไมตรี ผลที่ได้รับมาจากการได้ให้

    โลกใหญ่ขึ้นตัวเราก็เล็กลง แผ่นดินอันไพศาลไม่มีที่ยืนที่เป็นของเราเอง ถนนมากสายทำให้ง่ายต่อการหลงทาง แขกเหรื่อมากหน้าแต่จดจำได้เพียงบางคน

    เพียงหากเธอมั่นใจว่าโลกอันซับซ้อน และเงียบเหงานี้มีใครสักคนที่รับฟัง
รับรู้ และเข้าใจ พื้นที่อันน้อยนิดก็วางเท้าได้อย่างปลอดภัย และเป็นสุข

    สัญญาณระฆังมักถูกเคาะซ้ำ
    เช่นเดียวกัน ฉันจำต้องบอกเธออีกครั้ง

    น้องชายของฉัน น้องสาวของฉัน พี่ของฉัน เพื่อนของฉัน ผู้หญิงของฉันขอจงอย่าคลางแคลงใจ บางที่บางถ้อยคำก็รุนแรงเข็งกร้าว บางคราวก็วกวน เกเร ซ่อนเร้น บาดลึก และเชือดเฉือน จับมือกันให้แน่น กอดกันให้กระชับ ตบไหล่กันด้วยความคิดถึง ความรัก และปรารถนาดี

    ฉันยังไม่เหนื่อยหน่ายต่อการพูดคุย ฉันไม่ได้วางตัวเยี่ยงปราชญ์ ศาสดา หรือผู้รู้ ฉันเป็นเพียงเพื่อนของเธอ เพื่อนผู้เฝ้ามองชีวิต เพ่งพินิจ พิจารณาอยู่เสมอ พูดไปตามที่คิด กล่าวไปตามที่รู้ บอกไปตามที่เข้าใจ

    นั่งลงอีกครั้ง มองใบหน้าของตนในกระจกเงาใส หายใจให้ยาวขึ้น เชิดมุมปากให้ยิ้มได้ มองดูดวงตาช่างสงสัยคู่นั้น สนทนากับฉัน เสมือนพูดคุยกับตัวเอง

     และขอจงมั่นใจนะว่า…
     ฉันเองก็ทำเช่นนั้น..เช่นกัน

เป้ สีน้ำ
24 ธันวาคม 2545

Create Date : 06 มกราคม 2552

Last Update : 6 มกราคม 2552 13:10:38 น.

1 comments

Counter : 469 Pageviews.


จดหมายถ่ายทอดความรู้สึกถึงกัน แต่สมุดบันทึกถ่ายทอดความรู้สึกของเราไว้เพียงลำพัง พี่เป้สบายดีนะค่ะ