จริงๆ แค่ชีวิตคู่ของคนๆ นึง
แต่มันโดนกับชีวิตคู่ของคนอีกหลายคนเลยนะ

ที่อยู่กันมานานขนาดนี้ เพราะรับในสิ่งไม่ดีของเค้าได้
ถึงแม้บางครั้ง ก็ยังมีคำว่า ทำไม อยู่บ้างก็ตาม

สบายดีนะคะ ไม่ค่อยว่างที่จะเข้า บล๊อคเพื่อนๆ และตัวเองเลยหล่ะค่ะ

เหมือนเพลงของ วสันต์ โชติกุล " กีตาร์โต๊ะ" จำชื่อไม่ได้ ที่ไม่มีขาว ดำ มีเทาจะอ่อนจะแก่ก็ว่ากันไป พบกันครึ่งทาง นี่แหละ

ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ

จริงๆการคบใครสักคนตอนเป็นแฟนกันควรลืมตาให้กว้างค่ะว่าเรารับสันดานของเขาได้ไหมค่ะถ้ารับได้แล้วค่อยคบกันค่ะ แล้วต้องรักตัวเขาที่เป็นตัวเขาจริงๆอย่ารักแต่เปลือกนอกค่ะ

หอมกลิ่นกาแฟ : เพราะฉะนั้นความรักไม่เคยทำร้ายใคร เราต่างหากที่ทำร้ายกันเอง

ชอบครับ

และบางที่เรา ก็ทำร้ายตัวของเราเอง

สวัสดีค่ะ

มีสิ่งนึงที่เชื่อและเห็นด้วยนะคะ

"ความรักไม่เคยทำร้ายใคร"

อย่างน้อยหากความรักหายไป

ก็ยังน่าจะมีสิ่งที่ชื่อว่า "ความผูกพัน" เหลืออยู่นะคะ

แต่ถ้ารับสันดานกันไม่ได้อยู่กันไปก็คงจะทุกข์เปล่าๆ

เหมือนกับว่าตูนเคยเข้าใจประเด็นนี้แล้ว หลายรอบ

แล้วยังคงต้องเข้าใจอีก หลายรอบ

พี่สบายดีนะ ^_^

โอ้ อ่านแล้วเหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดเข้าที่ทัดดอกไม้ เกิดแสงสว่างวาบสาดส่องปัญญาขึ้นมาทันที

ชอบอยู่หลายประโยคเลยครับ โดยเฉพาะ "ก็คงเป็นเพราะคนเรามักจะทำลายกันเอง ด้วยสันดานที่ปลูกฝังมาแต่ไหนแต่ไร"

แต่กรณีนี้อาจเป็นสันดานของผมคนเดียว คู่กรณีไม่เกี่ยว

โดนมากเลยค่ะ

อ่านแล้วได้อะไรหลายๆอย่างจัง

เรื่องจริงที่เราลืมกันไป

เมื่อระยะห่างระหว่างคนสองคนลดน้อยลงเท่าไหร่
ปัญหาและความไม่เข้าใจก็จะเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น...


จริงๆ เราว่าการปรับตัวแล้วก็ยอมรับข้อดี ข้อเสีย จุดเด่น จุดด้อย ของกันและกันให้ได้เป็นสิ่งจำเป็นสุดๆ สำหรับการสร้างความสัมพันธ์ไม่ว่ารูปแบบไหน

แต่ถ้ามันมากเกินไปจนไม่เป็นตัวเอง ก็หยุดดีกว่า...

มันต้องมีซักคนแหละวะ ที่สันดานคล้ายๆ เรา 555