Internet อาจยิ่งทำให้ไม่รู้(?)      เรื่องมีอยู่ว่า ผมโตขึ้นมากับยุคที่ยังไม่มีอินเตอร์เน็ต      เวลาอยากรู้อะไรสักอย่าง อยากเช็คข่าวอะไรสักชิ้น มันยุ่งยาก ต้องหาหนังสืออ่าน ถามผู้ใหญ่ ถามครู (แน่นอนเราคงไม่ไปถามเพื่อนเพราะก็คงไม่รู้พอกับเรา) หรือบางที กระทั่งอุตส่าห์ดั้นด้นไปค้นหาจากห้องสมุด      สุดท้ายก็จะได้รู้ ว่าอ๋อ มันอย่างนี้นี่เอง! และมักจะได้ของแถมในภาพรวม คือส่วนที่ไม่ได้เป็นคำถามโดยตรงแต่แรก ก็พาลรู้ครอบคลุมไปด้วยโดยปริยาย        แต่พอมี Internet..      Search เคาะเดียวเจอ สะดวกแท้ แรกๆก็เห็นแต่ข้อดี จากไม่รู้ทำให้รู้      มาสังเกตๆไป เอ ทำไมข้อมูลไม่ตรงกัน ทำไมลึกถี่ถ้วนไม่เท่ากัน ทำไม…ฯลฯ      มาพบว่า ในเมื่อใคร search ก็ได้ ฉะนั้นใครเขียนก็ได้        อ่าว แล้วคนเขียนแต่ละคนรู้จริงไหม ก็ต้องหาวิธีเช็ควิธีเทียบ รู้ความตื้น/ลึกของประเด็น แต่คนไม่เทียบก็มี      อันนี้อันตรายสุดๆ เมื่อ search เจอปุ๊บ ก็นับว่าจากไม่รู้เป็นรู้ละ (แต่ที่รู้มันอาจไม่ถูก)        การไม่รู้แต่เข้าใจว่ารู้แล้ว เป็นอันตรายใหญ่กว่าการไม่รู้      เพราะน้ำเต็มแก้วโดยไม่รู้ตัว จะปิดรับการเติม      แต่ก่อนคนไม่รู้ยังพอมีแวว(เล็กๆ)จะระวังว่าตัวเองไม่รู้ เพราะไม่เคยได้ยินได้ฟัง ยังมีความกลัวหน้าแตก      ตอนนี้ใครๆก็เข้า Internet ได้  ใครๆก็พูดกันได้หมด        ยิ่งใช้ Internet จึงอาจยิ่งเพิ่มความไม่รู้ขึ้นไปเรื่อยๆซะงั้น https://neopositive.wordpress.com Create Date : 08 มิถุนายน 2564 Last Update : 8 มิถุนายน 2564 22:30:47 น. 0 comments Counter : 216 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว