ทุกเพลงที่เราร้อง สะท้อนจากทุกสิ่งที่เราเป็น
Photobucket
Group Blog
 
All blogs
 
# 8 # สัญญา # : จะยังมีฉันและเธอเสมอ ไม่ว่า..นานเท่าไหร่



Photobucket



"สัญญา"


Photobucket

หลายๆ คนที่เคยฟังผมร้องเพลง ออกจะงง
ร้อง Rock เลยเหรอ ไม่เคยฟังแกร้องแนวนี้เลยนิ
เพราะใครหลายๆ คนบอกว่า ผมร้องเพลงแนว POP
ประมาณ EASY LISTENING อะไรยังงี้ ถึงจะเหมาะ เพราะเสียงมันให้

แต่ถ้าถามความชอบของการฟังเพลงของผมจริงๆ นะ
ผมชอบฟังเพลงแนวนี้ คือ pop rock เพราะชอบฟังเสียงกลองหนักๆ ดนตรีแน่นๆ
แต่มันก็ไม่หนักจนเกินไป แต่มันก็ไม่เบาเกินไปเหมือนกัน

ผมชอบแนวเพลง และเสียงของคุณหนุ่ม นักร้องนำ
มาตั้งแต่อัลบั้มแรก เพราะมีความรู้สึกว่า
ในน้ำเสียงของเค้า มันมีความเศร้าอยู่
แล้วเสียงเค้าก็ไม่บาดหู เหมือนนักร้องวง Rock ท่านอื่น
(แต่ใช่ว่า คนอื่นเค้าร้องไม่ดีนะ ไม่เกี่ยวกัน)

ตอนผมรู้จักกับวงกะลาครั้งแรก ตอนนั้น อายุช่วงประมาณ ม.ปลาย
อัลบั้มแรกของเค้า ผมชอบทุกเพลงเลย
ช่วงนั้นผมทำงานพิเศษ อยู่กับเพื่อนรุ่นน้องผม ปีนึง
ตอนนั้นผมอายุประมาณ 16 เองอ่ะ
แต่ผมได้ทำงานเป็นหัวหน้าเค้าอ่ะ
ด้วยมาดผมขรึมๆ คนในที่ทำงานเค้าจะเกรงๆ ผมอ่ะ
(แต่เค้าจะรู้ไม๊ ผมแค่ 16 เองน้า...........)

ก็มีพนักงานคนใหม่เข้ามาคนนึง หน้าละอ่อนเชียว
ไอ้เพื่อนรุ่นน้องผมนี่แหละ มันเป็นคนเดียว ที่เข้ามาเล่น มาแหย่ผมแฮะ
ก็เลยสนิทกันเร็วมาก มันชอบฟังกะลาเหมือนกันเลย

ด้วยความที่หน้าตามันเหมือนฝรั่ง ชื่อเล่นมันก็คือ "ไอ้หรั่ง"
ผมกับมันสนิทกันมากขึ้น ทำงานด้วยกัน ว่างๆ ผมก็ไปนอนค้างบ้านมัน
ทั้งๆ ที่ผมก็ไม่เคยไปนอนค้างบ้านเพื่อนที่ไหนเลย
จนกระทั่ง..............

เหตุการณ์พลิกผัน เพื่อนผมคนนี้โดนจับ ในข้อหาเกี่ยวกับยาเสพติด
พี่สาวเค้าขับมอ'ไซค์มาถึงบ้านผม บอกว่า มันโดนจับ
เท่านั้นหละ ผมควบมอ'ไซค์ไปหามันที่โรงพักทันที
ทั้งๆ ที่เสียงแม่ผม ตะโกนตามหลังมาว่า "ไม่ให้ไป"
(ขอโทษแม่ด้วยจริงๆ ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วง กลัวผมจะโดนไปด้วย)

ในตอนนั้น ไม่คิดจะถามว่ามันทำจริง รึเปล่า
ตอนนั้นรู้แค่ว่า กรูจะช่วยมึงให้ถึงที่สุด เท่าที่กรูจะทำได้
ไปถึงโรงพัก สิ่งแรกที่ได้เห็น ผมถึงกับ น้ำตาเอ่อเลย
นี่หรือ สภาพห้องขัง แออัดมาก
ผมกับพี่สาวมันขอเยี่ยมไอ้หรั่ง มันเดินออกมา
ผมถามมันว่า "ไหวมั้ย" มันบอกว่า "ไหว แต่กรูไม่ได้ทำนะ"
ผมบอก "ช่างมันเหอะ" แล้วก็เลยถามว่าอยากกินอะไรมั้ย เด๋วกรูหาให้
มันบอกอะไรก็ได้ เลยใช้ให้พี่สาวมันไปซื้อ 555 (เลวมั้ยผม ใช้พี่สาวมันซะงั้น)

หลังจากนั้น มันจะต้องถูกส่งไปเรือนจำกลางจังหวัด
โดยจะมีกำหนดเยี่ยมทุกวันพุธ
ไอ้นี่ก็ ขับมอ'ไซค์ จากบ้านไปเยี่ยมมันทุกพุธเลย
(ให้ตายสิ บ้านกับเรือนจำ ห่างกัน 80 โล เฮ้อออ)
ช่วงนั้น งานพิเศษรึอะไรก็ตามแต่ ที่จะหาเงินเพื่อเป็นทุนจะไปเยี่ยมมัน
ทำหมดเลยอ่ะ จนถึงวันขึ้นศาลตัดสิน เค้าตัดสินปรับหลายหมื่นอ่ะ
แล้วไงอ่ะ เรากับแม่มันก็เลยช่วยกันหาเงินมา เพราะถ้าไม่จ่ายค่าปรับ
มันจะต้องติดคุกชดเชยวันละ 70 บาท (สมัยนั้น)
ก็เลยหาเงินจนเอามันออกมาจากที่นั่นได้ แต่ต้องไปรายงานตัวตามนัดตลอด
พอเอามันออกมา แม่เค้าก็จับผมกับมันมาผูกแขน
สาบานเป็นเพื่อนตายกัน (เหมือนจะน้ำเน่านะ แต่ก็มีจริงๆ )

หลังจากมันออกมา ผมก็มีเหตุให้ต้องไปอยู่กาญจนบุรี
สมัยนั้นผมซื้อบัตรโทรศัพท์วันละ 100 บาท เพื่อโทรหามันที่ทำงาน
ไม่รู้ว่ามีอะไรคุยกันนักหนา แต่ก็คุยกับมันได้เรื่อยๆ
มันก็มีเรื่องเล่าให้เราฟังทุ๊กกวัน ให้ตายสิ
หลังจากนั้นผมกลับบ้านได้พักนึก ช่วงที่กลับไปอยู่บ้าน
ก็ขับมอ'ไซค์ไปหามันทุ๊กวัน บางวันก็นอนค้างบ้านมัน
จนผมอ่ะ เป็นลูกชายอีกคนของบ้านนั้นไปแล้ว
เพราะทั้งพ่อ ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย พี่สาว พี่เขย พี่สะไภ้มัน รักผมทุกคนอ่ะ
(มันเป็นคนสุดท้องครับ)

แล้วผมก็เข้ามาทำงานในกรุงเทพ ช่วงนั้นผมก็เริ่มจะห่างมันไป
เพราะสมัยนั้น มือถือยังไม่มี ก็พยายามติดต่อผ่านมือถือพี่สาวเค้าที่อยู่นครสวรรค์
ก็ได้รับรู้ข่าวคราวมันเรื่อยๆ หรือช่วงเทศกาล ผมกลับบ้าน
ก็จะแวะไปหาแม่ แม่ก็บอกว่าไปทำงานกับพี่สาวเค้า
แม่ก็จะฝากบอกว่า มันบ่นคิดถึงเอ็งตลอดเลย มาบ่อยๆ นะ มันอยากเจอ
จนกระทั่ง 2 ปีถัดมา ได้ข่าวจากพี่สาวเค้าว่า มันไปทำผู้หญิงเค้าท้อง
เลยต้องถูกจับแต่งงาน (ซวยมันไป)

หลังจากนั้น ผมก็ห่างมันไปเลย ด้วยงาน ด้วยอุปสรรคทางการสื่อสาร
จนเรามีโอกาสมาเจอกันอีกครั้ง ตอนคัดเลือกทหาร
นั่นก็เป็นครั้งแรก ที่เราได้เจอหน้าเมียมัน น่ารักดีเหมือนกันนะ (เล๊ว เลวว 555+)
ผมกับมันนั่งติดกันเลย แถวนั่งแถวสุดท้ายอีก
ตอนจับใบดำใบแดง สนุกมาก ตื่นเต้น ลุ้น มันดีแฮะ
ด้วยความที่ผมกับมันนั่งแถวสุดท้าย ถ้านับจากคนสุดท้าย
ผมคนที่ 5 มันคนที่ 4 เราก็นั่งรอไปเรื่อย ใบแดงมี 70 ใบ
คนจับตั้ง 300 กว่าคน ยังงัยมันคงไม่ถึงเราหรอกน่า
ผมกับมันคุยกันขำๆ แต่เริ่มจะไม่ขำ เมื่อใบแดงเหลือ 3 ใบ ตอนเหลือ 20 คน
แล้วต้องมาใจแป๊ว ก็ตอนที่มันเหลือใบแดงแค่ 1 ใบ
กับคนคัดเลือก 10 คน เจ้าหน้าที่เค้าสั่งหยุด แล้วเช็คดูว่า
ใบดำใบแดงมันเหลือเท่าไร โอ๊ย ใจแทบหลุด จะมาหยุดนับอะไรตอนนี้
สรุปว่ามันเหลือ 1 ใบ จริงๆ คราวนี้ก็ลุ้นไปสิ ว่า แจ็คพ็อต จะไปตกกับใคร
ผ่านหน้าผมไป 5 คน ดำหมดเลย เอาละสิ ถึงคิวผมแล้ว
ผมเดินออกไปจับ ด้วยมือซ้าย (มีคนบอกผมว่า มือซ้ายจะโชคดี 555)
ผมจับขึ้นมาแล้วหลับตาเลย พี่สาวผมก็ลุ้นอยู่ข้างนอก
พอเจ้าหน้าที่บอก "ดำ" โอย โล่งงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แล้วผมหันกลับไปมองหน้ามัน มันหน้าเสียเลย
ผมบอกตัวเองว่า "ยังงัยมันก็รอด" และมันก็รอดจริงๆ ซะด้วยสิ
สรุปว่า ใบแดงใบสุดท้าย เป็นคนในหมู่บ้านผมเอง
มันอยู่คนสุดท้าย มันร้องไห้เลยอ่ะ เพราะมันไม่ได้จับอ่ะ
แต่เจือกเหลือใบแดงใบสุดท้ายไว้ให้มันอีก (สงสารตอนเค้ากับเมียเค้าร้องไห้อ่ะ เฮ้อออ)

หลังจากการจับใบดำใบแดงเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ผมก็ให้พี่สาวกลับไปก่อน ผมขอนั่งคุยกับมันก่อน (ไอ้หรั่งนั่นแหละ)
ผมก็มานั่งคุยกับมัน แล้วก็เมียมัน มันก็แกล้งผมเล่นเหมือนที่เคย
แต่ผมเริ่มไม่สะดวกใจที่จะเล่นกับมันแล้วอ่ะ ผมก็เลยบอก บ้าเอ้ย เมิงเล่นไรเนี่ย
มันบอกว่า ทำมัย กรูเล่นไม่ได้เหรอ ทีเมื่อก่อนกรูยังเล่นกับเมิงได้เลย
เมิงจะกลัวอะไร เมียกรูไม่หึงหรอก (เมิงแน่ใจเหรอ ดูตาเมียเมิงซะก่อน เหอๆๆๆ)
แต่ก็หาเรื่องคุยกันขำๆ ฮาๆ ไปเรื่อยๆ เมียมันก็นั่งฟัง ไม่พูดซักแอะ (เฮ้อออ)
จนเริ่มจะเย็นๆ มันจะต้องกลับนครสวรรค์แล้ว ผมก็เลยบอกว่า
โอเค โชคดีเพื่อน มันก็มากระซิบที่หูผม "กรูคิดถึงเมิงนะ" (แล่ววววว ไอ้นี่ เตะคว่ำ)

แล้วจากนั่นก็แยกกันไปเลย ไม่ได้เจอ ไม่ได้คุยกันอีกเลย 2 ปีกว่าๆ เห็นจะได้
กระทั่งเมื่อต้นปี 49 ผมกลับบ้านไปหาแม่ กับพี่สาวมันที่บ้าน (ปกติผมก็จะไปหาเค้าเรื่อยๆ)
พี่สาวมันบอกว่า ให้โทรไปหามันหน่อย มันบ่นคิดถึงผมตลอด
มันโวยวายว่าผมหายไปไหนเลย ไม่เห็นติดต่อ ไม่เห็นกลับมาเยี่ยมแม่มันเลย
พี่สาวมันให้เบอร์ผมมา ผมก็โทร แม่ยายมันรับแฮะ บอกว่า ไอ้หรั่งอยู่กลางทุ่งนา 555 (สงสารมันจัง)
เค้าบอกว่าเด๋วให้เด็กแถวบ้านวิ่งไปตามให้ ค่อยโทรไปใหม่
ซักพักผมก็โทรไปใหม่ มันรับ บอกว่าให้กรูเดินไปกลางนาก่อน
พอถึงเราก็คุยกันเยอะมาก เกิน 2 ชม. อ่ะ (ที่คุยได้เพราะมันต้องนอนกลางทุ่ง 555)
ก็คุยกันสัพเพเหระ เรื่อยเปื่อย แต่ส่วนใหญ่จะ 18+ (CENCER) 5555+
ประเด็นสำคัญก็คือ มันลำบากมาก ต้องมาทำนา เมียก็ไม่ยอมทำอะไรเลย
เที่ยวสะบัด ลูกมัน แม่ยายก็ขอเลี้ยงเอง ไม่ให้มันเลี้ยง วันๆ นึง เจอหน้าลูกไม่ถึงชั่วโมง
ก็สงสารมันแหละ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยยังงัย
มันพูดมาคำนึงว่า "กรูอยากกลับบ้านแล้วว่ะ คิดถึงเมิง" แล่วๆๆๆๆ
ผมก็เลยบอกว่า เมิงมีครอบครัวแล้ว ก็ต้องดูแลครอบครัวนะเว้ย
ก็พูดไปยาว แล้วผมบอกมันว่า พรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพแล้ว
มันเลยบอกว่า แวะหากรูก่อนได้มั้ย ผมบอกมันไปว่า ถ้าไม่ติดอะไรก็ "ได้"
แต่ถึงเวลาจริงๆ ผมไม่ได้แวะหามัน เพราะโทรฯ หามันไปติด
และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่เราได้คุยกัน

แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมก็ไม่ได้กลับบ้านไปหาแม่กับพี่มันนานละ
เมื่อต้นปีที่แล้วก็ไปหาพี่สาวเค้านะ พี่สาวมันก็พูดเหมือนเดิมเลย
แล้วก็ให้เบอร์มันมา 2 เบอร์ แต่ก็ติดต่อไม่ได้ทั้ง 2 เบอร์
ก็เลย ช่างมัน ขอให้มันโชคดีละกัน เพื่อนจะคอยดูอยู่ห่างๆ นะเว้ย

เฮ้อ บ่นมาซะนานเลยผม จริงๆ ไม่ได้มีอะไรเลย ผมคิดถึงมันว่ะ
ไม่รู้ป่านนี้ โดนแม่ยายซ้อมตายไปยัง เหอๆๆ
หน้าหลานผม จะน่ารักรึเปล่าก็ยังไม่เคยเห็น หลายชายซะด้วย
ผมก็เลยไปหาเพลงของกะลามาฟัง แล้วก็แบบ เออ เพลง "รอ" มันชอบ
"ยิ่งเดินยิ่งไกล " มันก็ชอบ แล้วผมก็มาเจอเพลงนี้ "สัญญา"
แล้วผมก็ย้อนนึกถึงมัน อืม ผมกับมันเคยไปร้องคาราโอเกะด้วยกัน ครั้งนึง
ที่ร้านในตัวอำเภอ ซึ่งมีร้านเดียวแหละ (เฮ้อ อนาถา...)
ขำที่ตอนนั้นไปร้องเกะกัน 2 คน ผมกับมัน
เค้าเข้ามาถามว่า จะรับน้องเข้ามานั่งเล่นด้วยมั้ยคะ
มันมองหน้าผม แล้วก็บอกเค้ามา "ไม่เอา" 5555555555 ไอ้บ้านี่
แล้วก็ร้องเพลงกันหลายเพลงมาก จนมาถึงเพลงนี้
มันบอกว่า "ร้องเพลงนี้ให้ฟังหน่อย" ผมก็เลยร้อง จนจบ
แล้วมันก็บอกว่า "ไม่ว่ายังงัย เราก็จะไม่ทิ้งกัน ใช่มั้ย"
แล้วจะให้ผมตอบว่ายังงัยล่ะ................. ใช่มั้ย

วันนี้ผมก็เลยขอเอาเพลงนี้อีกครั้ง รู้มั้ยว่าผม เกือบร้อง "ไม่รอด"
ไม่รู้อะไรมันจุกๆ อยู่ที่คอ ยิ่งตอนที่ขึ้นเสียงสูง น้ำตาจะไหลเอาดื้อๆ อ่ะ
แต่ก็ตะเบ็งจนรอดมาได้

แล้วเพลงนี้ก็เหมือนกัน ม้วนเดียวจบ ไม่แต่งเสียง (เพราะทำไม่เป็น)
ไม่ร้องใหม่ (เพราะขี้เกียจ) ไม่ทำอะไรกับมันเลย เอามาให้ฟังดิบๆ แบบนี้แหละ

ไอ้หรั่งเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย..

กรู...............คิดถึงเมิงโครตๆ เลยว่ะ สาดดด


Photobucket


เพลง : สัญญา
ศิลปิน : กะลา
อัลบั้ม : นอกคอก
ร้องใหม่โดย : my_reflection



เรา จะดีจะร้ายยังไงก็เรา
ไม่ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างใจหรือเปล่า
เราก็ยังไม่เคยหวาดหวั่น

ใจ ระหว่างเรานั้นสำคัญที่ใจ
บางทีบางครั้งที่เราต้องอยู่ห่างกันแสนไกล
แต่ใจก็ถึงกัน

จะยังมีฉันและเธอเสมอ ไม่ว่านานเท่าไหร่
จะรักเธอเสมอ ที่สุดในหัวใจ
แม้วันจะร้าย หัวใจจะล้า
น้ำตาจะหลั่ง จะยังมีสองเรา

เธอ เธอทำเพื่อฉันมานานหนักหนา
ไม่มีสิ่งไหนจะมอบให้เธอ นอกจากสัญญา
ให้เธอด้วยหัวใจ

จะยังมีฉันและเธอเสมอ ไม่ว่านานเท่าไหร่
จะรักเธอเสมอ ที่สุดในหัวใจ
แม้วันจะร้าย หัวใจจะล้า
น้ำตาจะหลั่ง จะยังมีสองเรา จะมีเราสองคน

หากว่ายังมีลมหายใจ

จะยังมีฉันและเธอเสมอ ไม่ว่านานเท่าไหร่
จะรักเธอเสมอ ที่สุดในหัวใจ
แม้วันจะร้าย หัวใจจะล้า
น้ำตาจะหลั่ง จะยังมีสองเรา

จะยังมีฉันและเธอเสมอ ไม่ว่านานเท่าไหร่
จะรักเธอเสมอ ที่สุดในหัวใจ
แม้วันจะร้าย หัวใจจะล้า
น้ำตาจะหลั่ง จะยังมีสองเรา (จะมีเราสองคน)


Photobucket




Special Thanks :
เพื่อนๆ ทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมและรับฟังทุกๆ ท่านนะครับ
รบกวนช่วยกัน Comment ก็จะขอบพระคุณมากเลยนะครับ



Photobucket


Create Date : 05 สิงหาคม 2551
Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 3:43:02 น. 11 comments
Counter : 1340 Pageviews.

 
เพลงเพราะความหมายดีครับ...
แถมร้องเพราะอีกต่างหาก เสียงคล้ายกะลาด้วยนะครับเนี่ย แหบนิด...

ฟังแล้วคิดถึงเพื่อนเหมือนกันครับ

ปล. ชอบเรื่องประกอบด้วยนะครับ อ่านแล้วซึ้งดีครับ


โดย: KEITH IP: 128.120.179.35 วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:14:32:48 น.  

 
ฟังจบแล้วล่ะครับ ส่วนตัวผมแล้วชื่นชมความรู้สึกที่ออกมาจากใจจริง ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใดก็ตามครับ เพราะอย่างน้อยก็สามารถจะรับรู้ได้เสมอ ทั้งตัวเราและคนรอบข้างครับผม


โดย: TuRBo (mylife-mymuzic ) วันที่: 5 สิงหาคม 2551 เวลา:16:42:23 น.  

 
อ่านเรื่องประกอบแล้วประทับใจค่ะ โชคดีมากนะคะที่ยังมีเพื่อนสนิทซักคนนึงอยู่ในใจเรา


โดย: Cable InLove วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:10:04:12 น.  

 
โอ้วว มาแต่ละทีนี่ แจ่มๆเลยนะคับผม เจ๋งฮ่ะ ที่แวะมาเยี่ยมกัน


โดย: mantis (yokee_playman ) วันที่: 6 สิงหาคม 2551 เวลา:18:26:23 น.  

 
เป็นมิตรภาพที่สวยงามจังเลยอ่ะคัฟ นั่งอ่านแล้วก็ฟังเพลง สัญญา ไปด้วย
ตอนแรกฟังเฉยๆไม่เท่าไรหรอก แต่อ่านไปเรื่อยๆแล้วแบบซึ้งเข้าไปถึง
ข้างในเลยอ่ะ เพลงแบบเข้ากันมาก

แต่เคืองนะน่ะที่บอกว่าเมียเที่ยวสะบัด เจอหน้าลูกวันละแป๊บๆ -*-
ตอนแรกอ่านแล้วนึกถึงเรื่องคุณ "เซ็งเป็ด" เลยอ่ะคัฟ
แต่ก็ดีแล้วที่รักษามิตรภาพให้เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้อ่ะคัฟ
อยากมีเพื่อนแบบนี้บ้างจัง แต่ผมไม่มีเพื่อนสนิทจริงๆเล้ยยย
สงสัยอินดี้เกิน - -"

สรุปว่าวันนี้ประทับใจมากอ่ะคัฟ เพลงเพราะแล้วก็ได้ใจ
พิมพ์ยาว ตอนแรกก็เกือบจะอ่านไม่จบละ เพราะทำงานไปด้วย
แต่ก็อ่านจนจบแหละคัฟ แล้วก็ไม่รู้สึกว่าเสียเวลาเลยที่
อยู่กับบล็อคนี้นานเหมือนกันนะเนี่ย วันนี้


โดย: deffy-melody วันที่: 7 สิงหาคม 2551 เวลา:14:54:28 น.  

 
ร๊อคแบบนี้เพราะดีค่ะเสียงห้าวมีแหบนิดๆ
อ่านเรื่องราวก็คิดถึงเพื่อนเหมือนกันแฮะ

ด้วยอะไรหลายๆอย่าง
ทั้งหน้าที่การงาน ทำให้เวลาไม่ตรงกัน

แต่...ก็ยังคิดถึงเสมอ


โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 9 สิงหาคม 2551 เวลา:19:46:02 น.  

 
ผมแบบว่า เข้ามาฟัง แล้วก็ลองอ่านๆดู อ่านไปอ่านมา เพลงมันก็เข้ากะเรื่องที่อ่าน เรื่องที่อ่านก็บรรยายซะเห็นภาพ เพลงก็ได้อารมณ์ตามเรื่องที่เล่า เหอะๆๆ ยังกะดูเอ็มวีเลย เยี่ยมครับ มิตรภาพเป็นสิ่งที่ดีเสมอ เนาะ อิอิอิอิ

ลืมบอกไป เสียงเพราะมากครับ มีพลังดี


โดย: เอกภูมิ (เด็กโพธาราม ) วันที่: 18 สิงหาคม 2551 เวลา:1:35:36 น.  

 
ผมจะกดฟังเพลงได้ตรงไหนอะครับ
- -' ไม่รู้ว่าเน็ตผมช้าด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ


โดย: ทายาทตระกูลหยี วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:19:12:58 น.  

 
ไหงบล็อกคุณเอก ฟังเพลงยากจังเยยคับ
มาทีไรฟังไม่ได้เยย นอกจากคนบุรีปากท่อ


โดย: Nagano วันที่: 20 สิงหาคม 2551 เวลา:7:39:16 น.  

 
เสียงร้องจริงใจดีครับ ชอบ ๆ

แผดเสียงออกมาสะใจดีครับ อารมณ์ถึง หุหุ

มีเพื่อนที่ดีและเป็นเพื่อนที่ดีนะครับ

ประทับใจในความเป็นเื่พื่อน


โดย: ChalaChala วันที่: 14 พฤศจิกายน 2551 เวลา:0:36:08 น.  

 
ชอบจังเลยค่ะ อยากร้องให้คนที่เรารักฟังจังเค้าจะได้รู้สักทีว่าความรักที่เรามีให้เค้ามันมากมายแค่ใหน และไม่เคยแพ้ใครเลยในโลกนี้ แต่ฟังทีไรต้องเศร้าใจเหมือนเราต้องจากกันไกลเลยเหมือนมีอะไรมาสะกิดต่อมความรักให้มันทะลักออกมาจนไม่อยากให้เราห่างกันไปอีกเลย แต่ก็ไม่อาจห้ามเลยถ้าเธอจากไปจริงๆ จะทนเพื่อเธอยังไงเพราะรักมากมายเช่นนี้ เธอจะรู้บ้างใหมบางเวลามันห้ามใจตัวเองไม่ได้เลย...

pingloveken.kugfuking@beer.


โดย: ping IP: 203.144.144.164 วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:58:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

my_reflection
Location :
กำแพงเพชร Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add my_reflection's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.