Bloggang.com : weblog for you and your gang
...
Group Blog
เรียนโท ณ ญี่ปุ่น
สถาปนิก ณ..โสคะปิง
นานาไร้สาระ
เรียนเอก ณ ญี่ปุ่น
All blogs
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : ย่าเชียร์เบียร์
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : คนตาย ใต้ตึก
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : ตังหมดต่างแดน..แสนลำเค็ญ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : ชีวิตในออฟฟิศ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : สัตว์(ในตำนาน)...
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : อะเมซิ่ง โสคะปิง ลำดับ 1...ตากผ้า
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : เทศกาล ผีหิว (อย่าผวน)
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : โรงแรมสุดหรู..พอเปิดประตู เอ๊าา เต็มห้องซะละ!
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : เพราะมัน(แม่ง)..มีกระดูก
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : ประเทศเล็กๆ ที่เรียกว่า โสคะปิง
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : การลาป่วยขั้นเซียน
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : การขนส่งและจราจรขั้นเมพ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : อีกปัญหากับการกินข้าว .. กินยังไม่เสร็จ จะรีบเก็บหา...
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : จะใส่มาทำไม๊!!!
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : โลกที่โหดร้าย (เด็กไทยตกรางรถไฟฟ้า โดนตัดขา)
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : โค้ดลับในออฟฟิศ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : สภาวะ..ว่างงานในออฟฟิศ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : อาหารที่นี่.. สุดยอดดดด!!!
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : หาบ้านอยู่ ในเมืองโสคะปิง
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : ภาษาไม่ใช่ปัญหา
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : หะหลากหลายเชื้อชาติ
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : จบซะที ห้าปี สถาปัตย์...
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : โลกที่โหดร้าย (เด็กไทยตกรางรถไฟฟ้า โดนตัดขา)
เป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลย สำหรับผม..
เมื่อวานนี้ก่อนพักกินข้าว ได้หยิบหนังสือพิมพ์ในออฟฟิศขึ้นมาดู
ปกติผมไม่เค๊ยยย ไม่เคย... ที่จะหยิบ นสพ. ขึ้นมาดู เพราะข่าวที่นี่เป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก..
แต่เมื่อวานนี้ไม่รู้อะไรดลใจผม .. นสพ มีพาดหัวข่าวใหญ่เลย ผมเห็นคำแรกตัวโตมาว่า THAI
ทำให้ผมสนใจอ่านต่อทันที ... แน่ละครับผมก็คนไทยนิ อะไรไทยๆผมก็สนใจหมด
ก่อนนี้คนในออฟฟิศผมก็มาบอกข่าวๆนึง ว่าเอ้ย ผมได้ไปโดนปรับที่กายเด้นโมล รึเปล่า..
ผมก็งง โดนปรับไรฟะ.. เขาก็เล่าต่อ เนี่ยเมื่อวานมีคนไทย ไป...เอา..กัน ตรงบันได!! เลยโดนปรับไป
ฟังแล้ว โอ๊~ จะไปเอากันทำไมฟะ ที่บันได...
...กลับเข้าเรื่องดีกว่า
แต่มันน่าเศร้า ที่ข่าวที่ผมเจอเมื่อวานมันไม่ได้ตลกเหมือนที่เพื่อนผมเล่า
เป็นข่าวนักเรียนไทย ที่เวียนหัวหน้ามืด แล้วตกลงไปในรางรถไฟฟ้า ทำให้ต้องโดนตัดขา ...ทั้ง 2 ข้าง!
ผมอ่านแล้ว รู้สึกปวดร้าวยังไงไม่รู้.. น้องเขาพึ่ง อายุ 14 เอง
และที่สำคัญ เขามาเรียน ที่นี่เพียงระยะสั้นเท่านั้น แต่กลับต้องเจอเรื่องโชคร้าย ขนาดนี้
ผมรู้สึกว่ามันยากที่จะทำใจมาก.. แม้ผมจะไม่รู้จักเขาก็เถอะ แต่รู้สึกถึงความเจ็บปวด
...
มีช่วงนึงที่ผมมาทำงานที่นี่ใหม่ๆ ผมเห็นน้องคนนึง เป็นเด็กผู้หญิง ดูจากอายุน่าจะราวๆ ม ต้น
น้องเขาก็มีความพิการทางขาเหมือนกัน เขาใช้ที่ช่วยเดิน พยุงตัว
ผมมองแล้วรู้สึก โลกนี้มันช่างโหดร้ายมากเลย กับเด็กตัวน้อย ที่น่าจะเป็นช่วงเวลาที่เขาวิ่งเล่นกับเพื่อนไม่ใช่หรือ..?
ผมว่าน้องเขาเก่งนะ ไม่รู้สิ ถึงแม้เราจะขาดบางอย่างไป แต่ไม่ใช่ว่าเราจะทำอะไรไม่ได้เหมือนคนอื่นซะหน่อย
...
ผมหวังว่า น้อง อายุ สิบสี่คนนั้น จะสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ อย่างไม่ท้อแท้ละกันนะครับ
โลกนี้มันโหดร้าย แต่มันก็มีแง่ที่สวยงาม..
และเราก็เป็นคนที่ทำให้มันสวยงามได้เสมอ...
Create Date : 05 เมษายน 2554
Last Update : 5 เมษายน 2554 22:12:04 น.
2 comments
Counter : 479 Pageviews.
Share
Tweet
ขอเป็นกำลังใจให้กับน้องคนนั้น ให้ใช้สติ ในการดำรงชีวิตต่อไป อย่าท้อแท้ และสู้ๆ ชีวิตต้องดิ้นรน และให้หมั่นทำบุญ ทั้งทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาครับ
โดย:
chaichoti
วันที่: 5 เมษายน 2554 เวลา:23:39:24 น.
เสียใจกับน้องคนนั้นด้วยครับ
โดย:
kirofsky
วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:20:20:42 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
มำแดว
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
?
]
New Comments
Friends' blogs
Webmaster - BlogGang
[Add มำแดว's blog to your web]
Links
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.