Shoot Me in the Heart (2015) นายจะอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ โดยที่ไม่มีฉัน Shoot Me in the Heart  (มีสปอยนะคะ) ห่างหายจากการเขียนบลอกไปนานสุดๆค่ะ วันนี้จะมากับเรื่อง Shoot Me in the Heart ภาพยนตร์แนว Bromance สัญชาติเกาหลีที่เอาเข้าจริง ก็ Bromance ในระดับเบาๆที่ต่อให้ไม่ชอบแนวนี้ก็น่าจะดูได้สบายๆค่ะ (รึเปล่านะ เอาเข้าจริงเราก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะว่าเราชอบแนวนี้เป็นทุนเดิมค่ะ)  มาที่นักแสดงกันบ้าง นำแสดงโดยดาราชายที่เราชอบมากสองคน ก็คือ อีมินกิผู้ซึ่งหายหน้าหายตาไปเลยจากหน้าจอโทรทัศน์ คงเป็นดาราภาพยนตร์เต็มตัวแล้วล่ะนะ ครั้งสุดท้ายที่เราได้ดูอีมินกิในซีรีย์คือ Shut Up Flower Boyband ซึ่งโผล่มาไม่เท่าไหร่ ส่วนนักแสดงนำอีกคนคือ ยอจินกู หนุ่มน้อยจาก The Moon that Embraces the Sun ซึ่งโตแล้วหล่อเป็นบ้าเลยค่ะ เรื่อง Shoot Me in the Heart เป็นหนังที่ดำเนินเรื่องในโรงพยาบาล แต่ยังคงอบอุ่น ชวนลุ้น และบิวท์ให้น้ำตาแตกในแบบฉบับของหนังเกาหลี  ยอจินกูเล่นเป็นอีซูมยองที่อาศัยอยู่ในโรงพยาบาลบ้าเนื่องจากเป็นโรคหวาดระแวง กลัวกรรไกร และมีรูมเมทคนใหม่คือ รยูซึงมิน (อีมินกิ) ที่ดูเหมือนน่าจะปกติดี แค่มีปัญหาทางด้านอารมณ์ 555 อีมินกิเรียกจินกูว่า มิสอี และ แทนตัวเองว่าอปป้าด้วยนะ น่ารักมากกกกกกกกก นอกจากนั้นก็มีนักแสดงสมทบมากมายค่ะ อย่างพยาบาลชเวที่ดูเป็นคนดีคนเดียวในหมู่เจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ หรือ ปาร์คดูชิกที่เล่นเป็นลูกชายผอโรงพยาบาลที่ชอบใช้ความรุนแรงกับคนไข้ ให้ตาย หน้าแบบปาร์คดูชิก ได้เล่นบทคนดีน้อยมากค่ะ  ตามสไตล์หนังเกาหลีก็ต้องมีเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตากันบ้าง พระเอกของเราเป็นโรคจอประสาทตาเสื่อมที่จะค่อยๆมีระยะของการมองเห็นลดลงๆ (คล้ายๆพระเอกในซีรีย์หมอฝั่งญี่ปุ่นคนนึง ไม่พูดชื่อเรื่อง พูดไปสปอยจุดสำคัญเรื่องนู้นทันที 555) แต่ก็อยากไปเล่นพาไกลเดอร์ที่หิมาลัย เพราะรักการปีนเขามากๆ แต่ถูกจับมาอยู่ในโรงพยาบาลบ้าเนื่องจากมีปัญหาเรื่องสมบัติกับพี่ชาย อีซูมยองที่เป็นโรคหวาดระแวง ดูกลัวทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ค่อยกล้าทำอะไร แต่เอาเข้าจริง ก็รักซึงมินมากเหมือนกัน ถูกทำโทษเพราะซึงมินตลอด แต่ก็ทำอะไรเพื่อเค้าตลอด ไม่ใช่แค่มิตรภาพระหว่างพระเอกสองคนที่เราชอบนะ แต่มิตรภาพของคนอื่นๆที่โรงพยาบาลอาจจะทำให้เราชอบมากกว่าซะอีก โดยเฉพาะตอนที่พ่อของซูมยองเสีย เดินกลับมา ทุกๆคนยืนรอกอดให้กำลังใจกันหมด  ทุกๆคนล้วนมีเรื่องราวเบื้องหลังซ่อนอยู่ มีอะไรบางอย่างที่ทำให้เป็นแบบนี้ ฉากหนัออกจากโรงพยาบาล กับฉากที่ทุกคนอำลากัน ชวนให้นึกถึงมิตรภาพและการวิ่งในหนังญี่ปุ่นอยู่ค่ะ 555 แต่ก็เป็นฉากที่ชวนให้น้ำตาซึมจริงๆ ประโยคที่เราชอบที่สุดก็คือ "นายจะอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ ที่ที่ไม่มีฉัน" มันแบบอื้อหือออ ละมุนละไมดาวล้านดวง  ในช่วงสุดท้ายที่จิตแพทย์ถามซูมยองว่า "สนับสนุนและให้ความช่วยเหลือกับการฆ่าตัวตาย" ทำให้เรานึกขึ้นมาจริงๆเลยว่า ซึงมินตั้งใจจะฆ่าตัวตายจริงๆด้วยรึเปล่า ยอมตายในที่ที่ตั้งใจเอาไว้ ดีกว่าอยู่ในที่ที่ไม่อยากอยู่ไปตลอดชีวิต แต่พอคิดแบบนั้น ซึงมินที่ทิ้งซูมยองไว้ในโลกนี้คนเดียวก็ใจร้ายจังเลย ลึกๆแล้วเราก็อยากจะเชื่อแบบที่ซูมยองเชื่อ ซึงมินคงไปตกที่ไหนสักแห่งและมีชีวิตอยู่ที่นั่น คนอย่างซึงมินคงไม่ตายไปง่ายๆ และคงไม่ทิ้งซูมยองไว้บนโลกนี้คนเดียวแบบนั้น แล้วทั้งสองคนก็คงเจอกันที่ไหนสักแห่งในอนาคต สรุปแล้ว...เราชอบค่ะ เพลงตอนจบของหนังก็เหมาะมากๆ "นี่อาจจะเป็นโชคชะตาของฉันที่ทำให้ได้เจอกับนาย แม้ว่ามันจะเป็นวันสุดท้ายของชีวิตฉันก็ตาม"  บางคนที่ไม่ชอบแนว Bromance อาจจะรู้สึกจั้กจี้นิดหน่อย ไปจนถึงขั้นไม่ชอบ แต่่ถึงอย่างนั้น เราก็คิดว่ามันก็ไม่ได้อะไรขนาดนั้นนน ยอจินกูน่ารักดี ผมยาวน่ารักมากกกกกก มากกว่ตอนผมสั้นซะอีกค่ะ เสียงก็หล่อมาก อีมินกิยังคงหล่อสม่ำเสมอเหมือนที่เคยหล่อค่ะ น่ารักทั้งคู่ ชอบค่ะ 
|
marina_rain
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [?] ติดต่อทางอีเมลได้ที่ wasineechann@gmail.com All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
