. . . . . บอก ไม่ ได้ . . . . . .
ถึงคนดี
ตอนนี้ฝนตกค่ะ
ตกหนักมาก
อากาศเปลี่ยนแปลงไม่เว้นแต่ละวัน
เมื่อวานไปนั่งคุยกับเพื่อน เพื่อนที่ถือได้ว่าสนิทกันมากทีเดียว
พาน้องสนิทอีกคนไปด้วย
ตอนกลับบ้าน
น้องบอกว่า
"พี่ เพื่อนพี่เค้าเป็นห่วงพี่นะ เค้าบอกให้หนูช่วยดูแล คอยอยู่เป็นเพื่อนพี่ด้วย"
"อืม... พี่รู้ เพราะพี่ไม่เคยเล่าเรื่องอะไรให้เค้าฟังเลย เวลาเจอกัน พี่ก็ไปนั่งฟังเค้าพูดเป็นส่วนใหญ่ เค้าคุยสนุก คุยไปได้เรื่อย พี่ฟังเค้าเพลินจนแทบไม่ได้คุยอะไรกันเป็นเรื่องเป็นราว"
"หนูว่าพี่ก็ไม่มีอะไรนะ หนูก็เห็นพี่ขำๆ บ้าง เบื่อๆ บ้าง แต่ก็ไม่มีไรช่ายป่าว เอ่อ...แต่หนูว่าเพื่อนพี่อีกคนใน fb อ่ะ เม้นท์ไรมาแปลกพิกล อ่านแล้วไงไม่รู้"
"อืม...ไม่มีอะไรหรอก เพื่อนคนนั้นเค้าก็เป็นคนแบบนั้นอยู่แล้ว ชอบพูด ชอบเขียนอะไรแบบ คะนองปาก อย่างพี่อ่ะตามเค้าไม่ค่อยทัน ต้องเพื่อนอีกคน ถึงจะเรียกว่าพอฟัดพอเหวี่ยงกัน"
บทสนทนาจบลงเพียงแค่นี้
ในชีวิตมีเพื่อนที่เรียกได้เต็มปากว่าสนิท
เรียกใช้ เรียกหากันเมื่อไหร่ก็ได้ทุกเมื่อ
คงมีอยู่ 4-5 คน
แต่ละคนก็มีบุคลิกที่แตกต่างกันไป
สิ่งหนึ่งที่มีเหมือนกันคือ เป็นคนจิตใจดีเสมอ ไม่เคยคิดร้ายอะไรกับใคร
แต่ก็อย่ามาแหยม มาแหย่ให้เป็นเรื่อง ไม่งั้นไม่จบ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราเป็นคนที่เลือกจะแก้ไขปัญหาต่างๆด้วยตัวเอง
ยิ่งเรื่องบางเรื่อง คนที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยประสบ ให้พูดไปก็ยากจะเข้าใจ
เราเลยเลือกที่จะไม่พูด ไม่เล่า เก็บไว้ปรึกษากับตัวเองเงียบๆ คนเดียว
ถึงแม้จะได้คำตอบบ้าง ไม่ได้คำตอบบ้าง หรือต้องคิดวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น
แต่ก็เป็นทางเลือกที่พอใจจะให้เป็น
เพราะบางครั้งเมื่อชีวิตสุขมากๆ
จนทำเราคิดว่า พอเถอะความสุข
ขอทุกข์บ้าง ขอเศร้าบ้าง เสียใจบ้าง
ไม่งั้นจะลืมไปว่า รสชาดของน้ำตาเป็นอย่างไร
ให้เจอคลื่นลม มรสุมบ้าง อย่าเป็นเพียงเส้นกราฟที่ลากไปเรื่อยๆเหมือนคนนอนนิ่งไม่มีลมหายใจ
ตอนนี้อาจมีการจิตตกเล็กน้อย
กับบางพฤติกรรมและบางคำพูด
บอกตรงๆว่ากลัว
ไม่อยากให้อะไรๆไม่เหมือนเดิม
อยากให้ความสัมพันธ์เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ
ขอเวลาไปพักทำใจ
คุณเอาใจช่วยด้วยนะค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [