. . . . . เวลา กับ ความทรงจำ . . . . .
ถึงคนดี
วันก่อนได้นั่งดูหนังเรื่องหนึ่ง
พระเอกพูดว่า
"ในวันแรก ผมเฝ้านั่งคิดถึงเธอวันละเป็นร้อยๆครั้ง
แล้วในวันต่อมา ผมก็คิดถึงเธอวันละ 99 ครั้ง
ต่อมา 98 , 97 , 96 และมันก็ลดลงไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งผมแทบจำไม่ได้ว่าเธอมีผมสีน้ำตาลหรือมีผมสีดำ"
ฟังแล้วน่าเศร้าใจจังค่ะ
ขณะเดียวกันเราก็คิดว่าถึงตอนนี้
ระยะเวลา 2 ปีที่ผ่านมา เรายังจำอะไรเกี่ยวกับตัวคุณได้บ้าง
ผมสั้นแบบรองทรงแบบที่คุณชอบ
ยิ้มเล็กๆ ยามเก้อเขินเวลาที่คุณถูกจับได้ว่าแอบมีความลับ
เสียงของคุณในเทปที่ใช้สำหรับฝากข้อความ
นาฬิกาเรือนโปรดที่คุณใส่ติดมือเป็นของขวัญที่เราซื้อให้ในปีแรกที่คบกัน
กลิ่นน้ำหอมที่ให้ความรู้สึกสดชื่น สะอาด ไม่ฉุนจนเกินไป
อาการโกรธนิดๆ หากเห็นของวางไม่เป็นที่
ก๋วยเตี๋ยวคืออาหารที่คุณสามารถกินได้หลายๆมื้อติดกัน
เวลาคุณจะซื้ออะไรสักอย่าง คุณจะนั่งหาข้อมูลอยู่นานกว่าจะตัดสินใจซื้อ
คุณจะโทรหาทุกครั้งที่ผ่านออฟฟิศเราว่าอยากได้อะไรไหม
คุณชอบดูหนังทุกประเภทยกเว้นหนังรัก (คุณว่าเก็บไว้ให้เราดูแล้วมาเล่าให้ฟัง)
หากให้นั่งนึกถึงเรื่องคุณ คงนั่งเขียนได้ไปเรื่อยๆ
และในบางขณะก็คิดอยากจะลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณ
ทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังเพื่อเดินต่อไป
แต่มันก็ยากเหลือเกินค่ะ
สิ่งที่แสดงออกคือเสียงหัวเราะและรอยยิ้ม
เมื่ออยู่กับตัวเองมีแต่ความว่างเปล่า
ปลายเดือนมกราแล้วอากาศยังเย็นอยู่
คุณไม่ต้องห่วงนะค่ะ
ผ้าห่มกับเราสนิทใกล้ชิดกันทุกคืน
ไม่หนาวทั้งใจและกายค่ะ
รักเสมอ
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [