เมื่อเวลา 12.50.20 น. วันที่ 25 มีนาคม 2553  Blogger นามว่า yentaa (ขออภัยที่ต้องเอ่ยนาม) ได้เขียนบทความเรื่อง

“แถลงการณ์ของเครือข่ายพลเมืองกรุงเทพ..”

          มีภาพข่าวตัวแทนชุมชนต่าง ๆ ในกรุงเทพฯ กำลังนั่งแถลงข่าว โดยมีตัวแทนคนหนึ่งชูหน้าหนังสือพิมพ์แนวหน้าอยุ่ด้านหลัง

          ด้านล่างของข้อเขียนมีสำเนาคำแถลงการณ์ของเครือข่าวพลเมืองชุมชนกรุงเทพ โดยละเอียดแนบมากับเนื้อเรื่อง กรุณาอ่านรายละเอียดได้จากที่นี่

//www.oknation.net/blog/yentaa/2010/03/25/entry-1

          ผมอ่านแล้วรู้สึกแปร่ง ๆ แปลก ๆ เพราะขาดในรายละเอียดบางอย่าง จึงต้องไปแสวงหาข้อมูลเพิ้มเติมจากสื่ออื่น ๆ พบ มีข่าวของเครือข่ายพลเมืองกรุงเทพ ปรากฎในสื่อต่าง ๆ แต่ที่ผมนำมานี้มาจาก ผู้จัดการออนไลน์ครับ
       
        นายภุชงค์ กนิษฐชาต เครือข่ายพลเมืองชุมชนคนกรุงเทพ กล่าวว่ากรณีจะยื่นข้อเรียกร้องหลังได้รับผลกระทบจากการชุมนุมทางการเมืองว่า เครือข่ายไม่ได้กังวลว่าเป็นสีอะไร แต่นำปัญหาการกระทบต่อพื้นฐานชุมชนเป็นตัวตั้ง ยืนยันสิทธิของตัวเองว่า ขณะที่เราเคารพถึงการแสดงออกของท่านทั้งหลายแล้ว ขอให้ท่านเคารพสิทธิของผู้ที่อยู่ในกรุงเทพฯด้วย สำหรับเอกสารที่ทำมา ด้านหนึ่งเป็นข้อเรียกร้องทั่วไป เช่น การแสดงออกโดยไม่ใช้ความรุนแรง การแสดงออกทางการเมืองต้องเคารพสิทธิผู้อื่น ไม่ละเมิดผู้อื่นจนเกินไป
       
       “ที่ผ่านมาก็ผ่อนปรนพอสมควร ในชุมชนมีเด็ก คนชรา เมื่อมีเหตุการณ์ทางการเมืองไม่ว่าเดินขบวน หรือผลต่อเนื่องจากวินาศกรรม มาตกอยู่กับคนในชุมชน พอปัญหาการเมืองจบไปคนก็มักคิดถึงเรื่องนี้น้อย เป็นเรื่องที่คนเล็กๆ อยากส่งเสียงบ้าง ให้ผู้คนที่มองแต่ประเด็นใหญ่ได้เห็นจุดเล็กๆ ของผู้ที่ได้รับผลกระทบโดยตรง”
       
       
       ตัวแทนเครือข่ายพลเมืองชุมชนคนกรุงเทพ กล่าวต่อไปว่า การเดินทางต้องใช้ถนนร่วมกัน คนชนบทออกไปทำไร่นา แต่คนกรุงเทพฯ หากินบนถนน หรือไปทำงานไม่ทัน ปัญหานักเรียนนักศึกษา แต่การแสดงออกคงไม่ถึงขั้นให้หยุดการชุมนุม แม้บอกว่าการชุมนุมไม่รุนแรง แต่การใช้พื้นที่สาธารณะต้องใช้ร่วมกัน
       
       กรณีเสาร์ที่ผ่านมา การแสดงออกของกลุ่มเสื้อแดงถือเป็นสิทธิ แต่ขบวนใหญ่ขนาดนั้น กรุงเทพฯ แค่รถเสียคันเดียวก็กระทบเป็นวงแหวน วันนี้ที่จะออกมาแถลงเป็นตัวแทนกว่า 20 ชุมชน ซึ่งแต่ละชุมชนเป็นเครือข่ายที่ทำงานพัฒนาร่วมกันในพื้นที่กว่าพันชุมชน ตั้งใจจะยื่นหนังสือต่อสาธารณะ รวมถึงคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนในฐานะผู้ดูแลไม่ให้แต่ละฝ่ายละเมิดซึ่งกันและกัน รวมทั้งภาครัฐที่เป็นผู้บังคับใช้กฎหมาย และตั้งใจจะประสานกับกลุ่มเสื้อแดงเพื่อสะท้อนความรู้สึกนึกคิดด้วย แต่หากสภาพการณ์ยังเป็นในลักษณะที่คนกรุงเทพฯได้รับผลกระทบโดยไม่ได้รับการแก้ไข ก็อาจไปฟ้องศาลให้รับความคุ้มครองตามกฎหมายในสิทธิที่ถูกละเมิด เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตตามปกติ

          ผมอ่านทั้งสาระในแถลงการณ์ และคำแถลงของ คุณภุชงค์ กษิษฐชาต แล้วรู้สึกเป็นห่วงครับ

          เริ่มจากข้อเรียกร้องต่าง ๆ นั้นก็เป็นสิทธิที่เครือข่ายฯ จะเรียกร้อง

แต่ข้อเรียกร้องในข้อ 3 ที่ขอให้รัฐบาลและกลุ่มผู้ชุมนุมเข้าร่วมกับชุมชนจัดวางระบบในการรักษาความภัยของชาวบ้านและทรัพย์สินนั้น ผมไม่เห็นด้วย

การเรียกร้องให้รัฐบาลจัดระบบรักษาความปลอดภัยนั่นใช่

          แต่การเรียกร้องให้กลุ่มผู้ชุมนุมเข้าร่วมด้วยนั้น เท่ากับว่า เครือข่ายฯ ให้ความชอบธรรมแก่กลุ่มผู้ชุมนุมว่า เป็นอีกหนึ่งใน “อำนาจรัฐ” แล้ว

          ครั้นมาดูที่คำแถลงที่ว่า ประชาชนเดือดร้อนเพราะการจราจร แทนที่จะเป็นประโยชน์ต่อเครือข่าย ก็จะกลายเป็น “ข้ออ้าง” ให้ทักษิณ นำไปอ้างได้ว่า รัฐบาลไม่มีปัญญาแก้ความเดือดร้อนเรื่องปัญหาจราจรได้อีกด้วย

          และอีกประเด็นหนึ่งที่ทักษิณ หรือกลุ่มคนเสื้อแดงสามรถนำไปหาประโยชน์ได้ก็คือ คำถามที่ว่า “ทำไมตอนเสื้อเหลืองชุมนุม” จึงไม่ออกมาเคลื่อนไหว

          ผมจึงบอกว่า “หมัดแรกก็ผิดเป้า” อย่างไรเล่าครับ

          ที่ทักท้วงมานี้ มิได้หมายความว่า ผมไม่เห็นด้วยกับการเคลื่อนไหวของเครือข่ายฯ ในครั้งนี้ หรือเห็นดีเห็นงามกับกลุ่มคนเสื้อแดง หรือทักษิณ

          แต่ผมอยากให้การเคลื่อนไหวไม่มี “ช่องโหว่” ให้ฝ่ายตรงข้ามนำไปใช้ประโยชน์ดังที่ยกตัวอย่างมาแล้ว 2 ข้อ

          อีกข้อหนึ่งที่ผมอยากแนะนำว่าไม่ควรทำก็คือ “การหยิบยกเอาสื่อหนังสือพิมพ์ฉบับใด ฉบับหนึ่งขึ้นมาประกอบการแถลงข่าว” 

          เพราะอาจทำให้ถูกมองได้ว่ามี “สื่อ” หนุนหลังอยู่ ? เหมือนในอดีตที่กลุ่มพันธมิตรประชาชนเคลื่อนไหวแล้วมี “สื่อ” ในเครือผู้จัดการ หนุนเนื่องมาตลอด

          ภาพที่ปรากฎในการแถลงข่าวนั้น คนทำสื่อด้วยกันก็คงจะตะขิดตะขวงใจนะครับว่า ทำไมไม่เอา สื่อของฉันไปโชว์บ้าง นั่นประเด็นหนึ่ง

          อีกประเด็นหนึ่งก็คือ “สื่อ” แนวหน้า นั้นคอการเมืองต่างรู้ดีว่า “เอียงไปทางไหน” แค่ชื่อของผู้อำนวยการหนังสือพิมพ์ หรือ คอลัมนิสต์บางคนด้วยแล้ว ยิ่งอาจทำให้ถูกตั้งคำถามได้ว่า “หรือสื่อดังกล่าวหนุนหลังอยู่”

          ผมไม่ได้ทักท้วงเพราะไม่เห็นด้วยกับการเคลื่อนไหวครั้งนี้

          แต่การเคลื่อนไหวควรจะรัดกุมและมีระบบที่สามารถตรวจสอบได้...คือ

          1.รายชื่อของเครือข่ายฯต่าง ๆ ว่า ชื่ออะไร อยู่ชุมชนไหน แบ่งหน้าที่กันอย่างไร เพื่อให้เห็นว่า มีนิวาสถานบ้านช่องอยู่ในแต่ละชุมชนจริง ๆ  

          2.เครือข่าย ตั้งส่งตัวแทนไปพบ ทั้งผู้นำรัฐบาล และ ผู้นำกลุ่มคนเสื้อแดง เพื่อยื่นข้อเรียกร้องให้ทราบถึงความเดือดร้อน และการแก้ปัญหาตามที่ต้องการ

          ไม่ใช่นำไปยื่นให้ คณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ ที่ภาพในภายหลังกลายเป็นเครื่องมือชิ้นหนึ่งของรัฐบาลไปแล้ว และถ้าจะว่าไปแล้วคณะกรรมการฯชุดนี้... ก็งั้น ๆ ไม่ต่างไปจากองค์กรอิสระอื่น ๆ  

          3.เครือข่ายฯ ต้องส่งตัวแทนออกรณรงค์ไปตามชุมชนต่าง ๆ เพื่อเรียกหาผู้ที่เดือดร้อนจริง ๆ และเห็นด้วยกับเครือข่ายฯ แล้วขยายกลุ่มก้อนออกไป เพราะตราบใดที่คนส่วนใหญ่ในกรุงเทพฯ ยังใช้ชีวิตกันอย่างปกติสุข(มีความทุกข์แต่ทนได้) ไม่ออกมาแสดงความเดือดร้อนด้วย (ไม่มีอารมณ์ร่วม) การเคลื่อนไหวของเครือข่ายฯ ก็ขาดน้ำหนัก

          4.เครือข่ายฯ ไม่ควรแสดงความเป็นปฏิปักษ์กับกลุ่มผู้ชุมนุมฯอย่างชัดเจนเกินไป เพราะจะเป็นอันตรายต่อผู้นำเครือข่ายฯ เอง (เราไม่เห็นศัตรู แต่ศัตรูเห็นเรา)

ผมเห็นด้วยการเคลื่อนไหวเพื่อปกป้องสิทธิและเสรีภาพที่พึงมีตามรัฐธรรมนูญ หากจะพูดโก้ ๆ อย่างที่ชอบพร่ำกันก็คือ เห็นด้วยกับ ยุทธศาสตร์ – ฮา

          แต่ไม่เห็นด้วยใน ยุทธิวิธี นะครับ !

          ตอนนี้สถานการณ์ในกรุงเทพฯ มันก็ไม่ต่างไปจาก เชื้อไฟลามทุ่งได้ปะทุขึ้นที่ริมชายป่า และเริ่มเผาไหม้ละเมาะไม้ที่ชายป่า แล้วกำลังจะลามเข้าไปไหม้ต้นไม้ใหญ่ ๆ ในป่ามากขึ้น

          กลุ่มเครือข่ายฯ ก็ไม่ต่างไปจากชาวบ้านที่พยายามวิดน้ำในแอ่งที่มีเพียงน้อยนิดดับไปที่ลามมาถึงหน้าบ้านนั่นแหละครับ

          กลุ่มเครือข่าย ฯ อาจดับไฟได้ แต่ก็เฉพาะหน้าบ้านตัวเอง

          กลุ่มเครือข่าย ฯ อาจต้องออกแรกตะโกนคำว่า

ไฟไหม้ใหญ่แล้ว  ไฟไหม้ใหญ่แล้ว ไฟไหม้ใหญ่แล้ว ให้ดังกว่านี้

ให้ชาวบ้านหมู่อื่น ๆ ที่นอนหลับไม่รู้นอนคู้ไม่เห็น

ตาลีตาเหลือกลุกขึ้นช่วยกันดับไฟครับ.