• เขียดน้อยขำขัน
• เขียดน้อย เล่าสู่กันฟัง
• เขียดน้อยเล่านิทาน
• เขียดน้อยท่อง Italy
• Sandrini..love Story
• song

แมลงวันกับน้ำผึ้ง กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ..... ในบ้านพักของคหบดี หญิงรับใช้ทำขวดน้ำผึ้ง แตกในห้องพักของตน “ใครอยู่บ้าง ออกมาหาหน่อย” เสียงนายผู้หญิง เจ้าของบ้าน ส่งเสียงร้องเรียกคนใช้โดยไม่ได้ ระบุชื่อ หญิงรับใช้ผู้ทำขวดน้ำผึ้งแตก รีบออก จากห้องพัก ตรงไปหานายผู้หญิง “เจ้ารีบไปตลาด ไปซื้อสิ่งของตามบัญชีนี้ ไป เดี๋ยวนี้และรีบกลับด้วย” นายผู้หญิงส่งบัญชีและ เงินให้แก่หญิงรับใช้ ฝูงแมลงวันได้กลิ่นหอมหวานน้ำผึ้ง พากันบิน เข้ามาทางหน้าต่างห้องซึ่งเปิดอยู่ กลุ้มรุมกินน้ำผึ้ง ที่หกราดพื้นห้อง ฝูงแมลงวันกินน้ำผึ้งอย่างอร่อย น้ำผึ้งได้ติดปีก ติดขาเกรอะกรัง จนกระพือปีกไม่ขึ้น ในที่สุดร่างฝูงแมลงวัน คลุกกลั้วอยู่ในน้ำผึ้ง นอน ขาดใจตายเป็นกลุ่มๆ ก่อนจะตาย ฝูงแมลงวัน ร้องบอกแก่กันและกันว่า “เราทั้งหลาย เป็นสัตว์ที่โง่เขลาที่สุดในโลก พวกเราเสียชีวิตในครั้งนี้ ก็เพราะเห็นแก่ความอร่อย” นิทานคติ “ความเพลิดเพลินในความสุขจนเกินไป ย่อมทำให้เกิดความทุกข์เดือดร้อนได้”   Create Date : 20 ตุลาคม 2548     Last Update : 20 ตุลาคม 2548 17:11:45 น. Counter : 945 Pageviews.   3 comment Share Tweet

นายพรานกับไก่ฟ้า บรรพกาลนานมาแล้ว ..... ณ หมู่บ้านชาวนาหมู่บ้านหนึ่ง ไกลจากตัวเมืองมาก ในหมู่บ้านนี้ นายพราน ภรรยา และบุตรชายหญิง 3 คน ตั้งบ้านเรือนอยู่ท่ามกลางบ้านชาวนาทั้งหลาย นายพรานเป็นคนขยันทำงานเลี้ยงครอบครัว ออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ เข้าป่าใหญ่ จับสัตว์นำไปขายยังตลาดในเมืองทุกวัน กลับจากตลาดจะซื้อสิ่งของมาฝากภรรยาและบุตรชายหญิง ทุกคนในครอบครัวนายพราน ล้วนเป็นคนมีความเอื้ออารีต่อเพื่อนบ้าน ช่วยเหลือทุกครอบครัวที่มีกิจธุระเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นงานหนักหรืองานเบา รุ่งอรุณวันหนึ่ง นายพรานออกจากบ้าน นำข่ายไปขึงดักนกไว้ชายป่าใหญ่ ซุ่มแอบในพุ่มไม้ดูว่า นกจะมาติดข่ายของตนเมื่อใด ไก่ฟ้าตัวหนึ่ง บินร่อนถลาบนท้องฟ้า ตามองหาอาหารบนพื้นดิน ครั้นเห็นเมล็ดข้าวที่นายพรานโปรยล่อไว้ ไก่ฟ้าถลาร่อนจากท้องฟ้า เดินจิกกินเมล็ดข้าว จนติดข่ายของนายพราน แม้พยายามจะดิ้นรนด้วยกำลังแรงสักเท่าใด ก็ไม่หลุดจากตาข่าย นายพรานวิ่งออกจากพุ่มไม้ที่ซ่อนกาย ปลดตาข่าย จับไก่ฟ้าอุ้มไว้แน่น “ท่านนายพรานผู้เมตตาจิต” ไก่ฟ้าตัวสั่น ร้องวิงวอน “โปรดปล่อยข้าพเจ้าไปเถิด เมื่อรอดชีวิตไปแล้ว ข้าพเจ้าจะล่อลวงเพื่อนไก่ฟ้ามาติดตาข่ายของท่านอีกเป็นจำนวนมาก” “เจ้านกชั่วช้า” นายพรานกล่าว “เจ้าคิดทรยศต่อพวกพ้อง เพียงเพื่อเอาชีวิตตนรอดประการเดียว เจ้าไม่ควรมีชีวิตรอดหนักแผ่นดินต่อไปอีก” .....กล่าวจบ นายพรานกระชากมีดดาบ ฟันคอไก่ฟ้าขาดกระเด็น ! .. นิทานคติ “บุคคลผู้คิดคด ทรยศต่อเพื่อนย่อมประสบความหายนะ ในกาลทุกเมื่อ”   Create Date : 19 ตุลาคม 2548     Last Update : 19 ตุลาคม 2548 0:03:22 น. Counter : 2655 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ท้องกับอวัยวะ อดีตกาลนานมาแล้ว ..... คหบดีเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ในเมืองกลับจากงานเลี้ยงในบ้านสหายสนิท ถึงบ้านเกินเวลาเที่ยงคืนไปแล้ว คหบดีอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว นอนหลับสนิทบนที่นอนอ่อนนุ่ม..... “อาหารคืนนี้อร่อยไหม ?” ปากเอ่ยถามท้อง “อร่อยมากทีเดียว” ท้องตอบเสียงสดใสร่าเริง “เจ้าเอาเปรียบและเห็นแก่ตัวมากที่สุด” มือกล่าวประณามท้อง “เราต้องหยิบอาหารคาว อาหารหวานมีรสอร่อย ใส่ปากเพื่อทำให้เจ้าอิ่ม” “เราต้องอมอาหารแทนเจ้า” ปากประณามต่อ “เราต้องเคี้ยวอาหารแทนเจ้า” ฟันเข้าร่วมผสมโรงด้วย “เราต้องนำร่างท่านคหบดีออกจากบ้าน ไปทำงานทุกวัน” เท้าสนับสนุนมือปากและฟัน “แสนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ายิ่ง” “แต่ว่า เราทำงานแทนพวกท่าน” ท้องอธิบาย พร้อมกับเรียกร้องบุญคุณ “อาหารที่ปากอมและฟันเคี้ยวส่งมาให้เรา เรา-ท้อง ทำหน้าที่ย่อยอาหารและแปรสภาพอาหารเป็นสารบำรุงเลี้ยงพวกเจ้า มือ ปาก ฟัน และเท้า และอวัยวะทุกส่วน ถ้าปราศจากเรา ท้อง อวัยวะทุกส่วนจะเหมือนท่อนไม้” อวัยวะทุกส่วนของร่างกายคหบดี รวมกำลังกันต่อต้านท้อง..... มือไม่หยิบอาหาร ปากไม่อมอาหาร ฟันไม่เคี้ยวอาหาร เท้าไม่พาร่างเดิน.....ต้องการจะทรมานให้อดอยาก เพียง 2 วันเท่านั้น ร่างกายคหบดีได้ซูบผอม อวัยวะที่คบคิดกันแกล้งท้องก็ได้ผลกระทบร้ายแรงไปด้วย จึงเกิดความสำนึกขึ้นมาได้ว่า อวัยวะทุกส่วนของร่างกายย่อมมีหน้าที่ร่วมกัน เพื่อความสุขสมบูรณ์ของร่างกาย ..... นิทานคติ “ภารกิจของส่วนรวม และทุกหน่วยงาน ต้องร่วมมือประสานการทำงาน เพื่อผลประโยชน์และประสิทธิผลของส่วนรวม”   Create Date : 18 ตุลาคม 2548     Last Update : 18 ตุลาคม 2548 23:52:53 น. Counter : 385 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เด็กกับตั๊กแตน บรรพกาลนานมาแล้ว ..... รุ่งอรุณวันหนึ่ง เด็กลูกชายชาวนาหลายคน พากันวิ่งออกจากบ้านไปยังสนามหญ้า เที่ยวจับตั๊กแตน ซึ่งพากันออกมาหากินน้ำค้างบนยอดหญ้า เพื่อนำไปคั่วขายที่ตลาด เพราะมีบางคนชอบซื้อกิน เด็กแต่ละคนจับตั๊กแตนใส่ถุงผ้า ไว้คนละหลายตัว ครั้นเวลาสาย พระอาทิตย์ขึ้น แมงป่องตัวหนึ่งออกหากินอาหาร เด็กคนหนึ่งเข้าใจผิดว่าแมงป่องคือ ตั๊กแตน จึงเอื้อมมือจะไปจับใส่ถุงผ้า “หยุดก่อน ! เจ้าเด็กน้อย” แมงป่องร้องบอกเด็ก พร้อมกับชูหางขึ้น ขยายเหล็กไนออก เตรียมพร้อมจะต่อยนิ้วมือ “ เรามิใช่ตั๊กแตนที่เจ้าต้องการ ถ้าเจ้าถูกตัวเรา เจ้านอกจากจะไม่ได้ตัวเราแล้ว ตั๊กแตนที่เจ้าจับมาได้ ก็จะพลอยสูญไปอีกด้วย เพราะพิษของเรานั้นร้ายแรงยิ่งนัก” เด็กชายลูกชาวนาคนหนึ่งที่เข้าใจผิดว่าแมงป่องคือตั๊กแตน มองเห็นแมงป่องชูหางจะต่อย รีบชักมือกลับในทันท่วงที “โอ คุณพระช่วย” เขาอุทาน ใบหน้าแสดงความตกใจกลัว “สายแล้ว พวกเรา กลับบ้านกันเถิด” เขาตะโกนบอกเพื่อนๆ “ถ้าหากกลับสายไป พวกเราจะไปโรงเรียนไม่ทัน คุณครูอาจลงโทษ” สิ้นเสียงตะโกน เขาออกวิ่งนำหน้า มุ่งเข้าหมู่บ้าน พวกเพื่อนๆ พากันวิ่งตามไปไม่รั้งรอ..... นิทานคติ “จะทำสิ่งใด จงอย่าได้ระรานคนอื่น เห็นแก่คนอื่นเขาบ้าง ถ้าระรานมากไป อาจเสียผลประโยชน์ของตนได้”   Create Date : 18 ตุลาคม 2548     Last Update : 18 ตุลาคม 2548 23:49:31 น. Counter : 588 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เทพเจ้ากับคนขับเกวียน อดีตกาลนานมาแล้ว .. ชาวนาขับเกวียนเข้าป่าไปตัดไม้มาซ่อมแซมบ้านของตน ซึ่งมีสภาพชำรุดทรุดโทรม หลังจากตัดไม้บรรทุกเกวียนเต็มแล้ว รีบขับเกวียนออกจากป่า ก่อนพระอาทิตย์ตก แต่ในเวลากลับบ้านฝนตกหนักทำให้พื้นดินอ่อนตัว ชาวนาขับเกวียนที่บรรทุกไม้เต็มเกวียนผ่านมา ดินชุ่มน้ำฝน ทานน้ำหนักเกวียนไม่ไหว ดินยุบตัวลงกลายเป็นหล่มลึก ล้อเกวียนตกอยู่ในหล่มลึกนั้น โคลากเกวียนไม่ไหว “ข้าแต่เทวะ” ชาวนาลงจากเกวียน นั่งบนพื้นดิน พนมมืออ้อนวอนเทพเจ้าในป่า “โปรดช่วยลูกช้างด้วยเถิด” เทพเจ้าปรากฏร่างเป็นพรานป่า เดินออกจากป่าลึก ตรงมาที่เกวียนตกหล่มอยู่ “เจ้านั่งพนมมือบนบานเทพเจ้าทำไม ?” เทพเจ้าในร่างพรานป่า สอนชาวนา “ จงใช้พลังกายที่แข็งแรงของเจ้า ให้เกิดประโยชน์ซิ ออกแรงผลักดันเกวียนจนสุดแรง เฆี่ยนโคให้ฉุดลากเกวียน เกวียนของเจ้าก็จะขึ้นจากหล่มได้ เจ้าต้องช่วยตนเอง จะมีเทพเจ้าองค์ใดเล่ามาช่วยเหลือ ” .....กล่าวจบ เทพเจ้าในร่างพรานป่าเดินเข้าป่าหายลับไป ชาวนากระทำตามคำแนะนำของเทพเจ้า ในร่างพรานป่า สามารถนำเกวียนขึ้นจากหล่มได้ ขับเกวียนไปถึงบ้านก่อนค่ำ..... นิทานคติ “ตนแลเป็นที่พึงของตน ใครอื่นใดเล่า ? จะเป็นที่พึ่งของตน   Create Date : 18 ตุลาคม 2548     Last Update : 18 ตุลาคม 2548 23:45:16 น. Counter : 1040 Pageviews.   1 comment Share Tweet