อ่านเล่มแรกจบแล้ว บรรยายเห็นธรรมชาติชัดเจนจนเหมือนว่าได้กลิ่นดอกไม้หอมด้วยขณะที่อ่าน นี่แหละที่คิดว่าถ้าเป็นหนังหรือละครคงไม่ได้รู้สึกอย่างนี้ แล้วก็เขียนให้ต้องติดตามว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างไรจนวางไม่ได้ คือถ้าอยากรู้ต้องติดตามในบทต่อไป สนุกคะ ดีใจที่ได้อ่าน ไม่ผิดหวังคะ

ดีใจที่คนอ่านชอบครับ จะได้เก็บไว้เป็นแรงใจในการทำงานเล่มต่อไปให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ครับ

ทำไมพฤกษ์ต้องยอมตามใจฝนจังทั้งๆที่เลิกกันไปแล้วแต่ถ้าไม่ได้ฝนพฤกษ์ก็คงไม่เจอเอก และก็ไม่ชอบเลยที่พฤกษ์บอกว่าจะเตะให้แต๋วแตกรู้สึกเหมือนกับจะแสดงว่าเค้าจะทำอะไรก็ได้กับคนที่ไม่สามารถสู้กำลังเค้าได้

พฤกษ์เป็นคนที่ฉุนเฉียวครับ ประกอบกับสถานการณ์ในตอนนั้นมันก่อแต่ความหงุดหงิดให้ ทั้งงานของฝน ทั้งฝนตก และยังความไม่สะดวกที่เรือนไม้หอมอีก เจอสถานการณ์รุมเร้า บางทีมันก็อดไม่อยู่เหมือนกันครับ

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนที่ไม่ชอบกลิ่นของดอกไม้หอมด้วยคิดว่ามีแต่พี่สาวกับน้องสาวเสียอีก แค่ได้กลิ่นไกลๆก็จะอาเจียนแล้ว ตอนแรกคิดว่าเค้าแกล้งแต่พออ่านเรือนไม้หอมแล้วก็เลยรู้ว่าพวกเค้าไม่ได้แกล้งคงจะไม่ชอบจริงๆ
ชอบตอนพฤกษ์เอามือให้เอกกัด แมนจริงๆ

พฤกษ์ยังทำอะไรให้เอกอนงค์อีกเยอะครับ ขนาดว่าไม่ค่อยยอมใคร ยังยอมเอกอนงค์เลย

เอกอนงค์เกลียดผู้ชายแล้วทำไมยอมสนิทกับสาธิตอีกถ้าเป็นพฤกษ์ก็คงสงสัย แล้วเวลาพูดได้ก็พูดคล่องจริงแต่กว่าพูดได้คงถูกบีบคั้นน่าดู อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยนะเนี่ยคอยลุ้นอยู่เรื่อย

คำตอบเรื่องสาธิตรอคลี่คลายราวๆ เล่มสองครับ เพราะพฤกษเองก็สงสัยเหมือนกัน ว่าสาธิตมีอะไรพิเศษ เอกอนงค์ถึงสนิทด้วย ทั้งที่เกลียดผู้ชาย

ขนาดไม่ชอบไม้หอมพฤกษก็ยังไปหาซื้อต้นบัวตองให้เอกอนงค์อีก (บัวตองเป็นไม้หอมหรือเปล่าคะเคยเห็นแต่ในรูป)แต่ที่ทำไปเพราะสงสารใช่มั้ยคะ แต่โลกมันกลมจริงๆที่พฤกษเป็นคนช่วยเอกอนงค์ในคราวนั้น

บัวตองไม่หอมครับ พฤกษ์แพ้กลิ่นดอกไม้ที่หอมแรงๆ อย่าง มะลิ โมก วาสนา ครับ

อ่านจบแล้วคะ ตอนแรกไม่ชอบสาธิตเลยที่คอยกีดกันพฤกษ์กับเอกอนงค์แต่ว่าเค้ากลับยอมรับ เป็นตัวเองกับคนอื่นแม้กระทั่งพ่อแม่ (โลกกลมจริงเลยที่โพธิ์ทองเป็นเพื่อนกับพฤกษ์)

นั่นแหละครับที่ทำให้สุดท้ายแล้ว พอจะทำให้ความรู้สึกของคนอ่านเข้าใจสาธิตขึ้นมาได้บ้าง ไม่มีใครดีอย่างเดียวและเลวอย่างเดียวหรอกครับ มันต้องมีทั้งดีและเลวปะปนกันไปในแต่ละคน แต่ก็หวังว่าคนเราจะมีด้านสว่างมากกว่าด้านมืดนะครับ

พออ่านจบแล้วรู้สึกว่าสนุกดี ประทับใจในตัวละครแต่ละตัว และก็คิดว่าคนอ่าน อ่านไม่นานก็จบแต่คนเขียนใช้เวลาเขียนตั้งนาน ดูมันยังงัยก็ไม่รู้ แต่ขอบอกว่าจำได้คะว่าเรื่องราวของแต่ละตอนเป็นอย่างไร ตัวละครรู้สึกอย่างไร

ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ เพราะคงไม่มีอะไรตื้นตันใจเท่าคนอ่านจำตัวละครของเราได้ และเรื่องราวของตัวละครแต่ละตัวเป็นอย่างไร แค่นี้ก็ปลื้มละครับ

สวัสดีครับคุณเนียร

พระเอกชื่อเหมือนชื่อเล่นผมเลย 555

สนใจเรื่องเรือนไม้หอมอยู่นานอ่ะค่ะ
นางเอกชื่อเอกหรือค่ะ เป็นผู้หญิงรึปล่าวค่ะ อิอิ
หน้าปกสวยมาก เลยลองหารีวิวดูอ่ะค่ะ ชื่อเรื่องก็หวาน
เลยไม่รู้ข้างในจะหวานรึปล่าว

วานคุณเนียรปาตีเขียนเล่าเรื่องย่อๆให้หน่อยได้ไหมคะ่ มีบทหวาน น่ารักๆบ้างไหมค่ะ คือจะซื้อตอนงานวันที่ 22 ของ ณ บ้านวรรณกรรมอ่ะค่ะ
แวะไปที่ numeawsy@hotmail.com นะ่ค่ะ อยากรู้รายละเอียดก่อนสักนิดอ่ะค่ะ เพราะเหมียวสนใจเรื่องนี้ อิอิ

ขอบคุณคะ่

ชื่อนามปากกา น่ารักมากค่ะ

เนียรปาตี แปลว่าอะไรเหรอค่ะ

ไม่คิดน่ะค่ะว่าจะเป็นผู้ชายแต่ง อิอิ

ปล.ที่ีให้ส่งไปทางเมลล์ เพราะเหมียวยังไม่มีบลอกแกงค์อ่ะค่ะ
เลยไม่ได้เข้ามาบ่อยๆ ทางเมลล์จะสะดวกกว่า

ขอบคุณค่า

คุณเหมียว....ส่งอีเมล์ให้แล้วนะครับ

คุณดาราสมุทร...รู้ความลับมาอีกหนึ่งข้อ ว่าคุณดาราสมุทรชื่อเล่นชื่อพฤกษ์

สวัสดีครับคุณเนียร

วันนี้ไปเดินวนอยู่ในร้านหนังสือ เห็นหนังสือเล่มใหม่คุณเนียรด้วย หน้าปกสวยมาก เวิ้งราตรีว่าสวยแล้ว แต่เล่มนี้สวยกว่า ดูสดใสกว่า

อยากซื้อมากแต่ต้องพักไว้ก่อน เพราะงบหมด ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ได้ซื้อหนังสือแค่ได้ไปเห็นก็มีความสุขแล้ว

ไว้ออมเงินได้พอสมควรแล้วจะไปสอยมาให้ได้

คุณเนียรเคยอ่านหนังสือ ศิลปะแห่งการประพันธ์ ของ อ.เปลื้อง ณ นคร หรือเปล่าครับ เป็นหนังสือเกี่ยวกับข้อแนะนำเกี่ยวกับการเขียนนิยาย เรื่องสำนวน การผูกประโยค การพรรณนา เป็นหนังสือที่ดีมากๆ เลยครับ ผมอ่านรอบที่ 6 แล้ว พออ่านเสร็จก็จะมีความฮึกเหิมลงมือหัดเขียนต่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่แล้วก็ไม่สำเร็จสักที

วันพฤหัส ศุกร์ อาทิตย์ จันทร์ อังคาร ที่จะถึงต้องไปเชียร์กีฬาจังหวัด(แปรเพลท) เหนื่อยแล้วก็ร้อนมาก นั่งบนอัฒจรรย์จนก้นชา เอาไว้ถ้ามีโอกาศ ปัจจัยอำนวยผมจะลงรูปให้ดูนะครับ

รักษาสุขภาพนะครับ

ปล. ตอนนี้คุณเนียรเป็นอาจารย์แล้วใช่ไหมครับ ^^

อ้อ ลืมบอกไปหนังสือเล่มนี้พิมพ์ปี 2535 ค้นเจอจากห้องสมุด เก่ามากๆๆ แต่ก็ดีมากๆๆ
(ห้องสมุดโรงเรียนผมมีหนังสือเก่ามากมายครับ อย่างที่เคยเจอเล่มเก่าสุดปี2513 ยังอยู่ในสภาพที่อ่านได้แต่ต้องหยิบด้วยความระมัดเต็มที่กลัวกระดาษป่น เพราะมันดูกรอบเหลือเกิน คิดแล้วก็ขำ หนังสือเก่าขนาดนั้นไม่น่าเหลือรอดมาถึงปัจจุบันได้ในโรงเรียนที่เป็นอดีตโรงเรียนชายล้วน และสหศึกษาในปัจจุบันที่มาผู้ชายถึง80 เปอร์เซ็น )

รักษาสุขภาพอีกครั้งครับ

ปล. ตอนนี้คุณเนียรมีแผนเขียนหนังสือเล่มใหม่บ้างหรือยังครับ

ปล2. บล๊อคย่อยนี้เอาไว้คุยหนังสือเล่มใหม่ของคุณเนียรแต่ผมลากยาวซะออนอกเรื่อง ต้องขอโทษด้วยนะครับ

ไม่เป็นไรครับคุณดาราสมุทร คุยมาได้ทุกเรื่อล่ะครับ
ตอบคำถามก่อนนะครับ
ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นอาจารย์ครับ ทำวิทยานิพนธ์อยู่เลย
จากเหตุผลเบื้องต้นทำให้ตอนนี้ไม่ได้เขียนนิยายเลยครับ แต่โครงเรื่องต่อไปเสร็จเรียบร้อยแล้ว พร้อมลงมือหลังจากเรียนจบครับ คาดว่าจะได้ทำราวเดือนมีนาคม

หนังสือการเขียนนิยยาย ของ อ. เปลื้อง ณ นคร ไม่เคยอ่านครับ แต่เคยอ่านงานอื่นๆ ของนักเขียนท่านนี้

ถ้าคุณดาราสมุทรมีไฟต่อในการเขียนนิยายแล้ว ก็ลงมือเลยนะครับ อย่าเพิ่งไปคิดอะไรมาก เขียนในสิ่งที่เราอยากจะเขียนออกมาก่อน เขียนให้ตัวเองอ่านจนรู้สึกว่า ครบถ้วนและถูกต้องแล้วในสิ่งที่เราอยากสื่อสารออกมา

สำหรับผมคงต้องขอตัวจนกว่าจะเรียนจบนะครับ ถึงจะได้ช่วยแนะนำคุณดาราสมุทรเรื่องการเขียนนิยายอีกครั้ง

ดีใจที่แวะมาทักทายครับ

ช่วงนี้คงไม่ได้ให้คุณเนียรแนะนำอะไรหรอกครับ เพราะเรื่องการเรียนกำลังหัวหมุนได้ที่เลย เพราะใกล้จะสอบแล้ว

มีเรื่องจะถามคุณเนียรนิดหน่อยว่า คุณเนียรเคยเขียนเรื่องสั้นมาก่อนหรือเปล่า และคุณเนียรมีความคิดอยากเป็นนักเขียนตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ

สวัสดีครับ ^^

เคยเขียนเรื่องสั้น แล้วส่งที่นิตยสารฉบับหนึ่ง แต่ไม่ผ่านครับ แล้วก็ไม่เคยเขียนอีกเลย เพราะรู้สึกว่าตัวเองมาทางนิยายเรื่องยาวมากกว่า พอมีประสบการณ์ในการเขียนบ้าง พอวิเคราะห์งานเขียนเป็นบ้าง กลับไปอ่านเรื่องสั้นที่เคยเขียนส่งไป....เออ แฮะ....ถ้า บก. เขาให้ผ่านก็เหลือเชื่อแล้วล่ะ อิอิอิ

เพิ่งไปซื้อเรืองนี้มาอ่านวันนี้เองค่ะ
ชอบชื่อเรื่อง ลองอ่านดูก็ชอบการเขียนของคุณเนียรปาตีมาก

จริงๆดิฉันกำลังตามหานวนิยายที่สะท้อนถึงผู้หญิงไทยในยุคปัจจุบันน่ะค่ะ ไม่รู้ว่าคอนิยายจะพอแนะนำให้ได้มั้ยคะ

สวัสดีคุณพลอย
ขอบคุณสำหรับโอกาส ดีใจที่คุณพลอยชอบครับ อ่านจบแล้วมีข้อติชมตรงไหนมาแลกเปลี่ยนกันได้นะครับ

ส่วนนิยายที่สะท้อนถึงผู้หญิงไทยในยุคปัจจุบันที่คุณพลอยถามหา จริงๆ แล้วก็มีอยู่ในนิยายสมัยปัจจุบันแทบทุกเรื่อง เพราะส่วนใหญ่แล้ว นิยายก็ดึงเอาส่วนเสี้ยวหนึ่งของความเป็นจริงในสังคมมาเป็นต้นทุนในการเขียน และนิยายโดยมากก็จะเล่าเรื่องผ่านตัวละครหญิงเป็นส่วนใหญ่ แต่ถ้าจะให้แนะนำ คุณพลอยลองอ่านนิยายของคุณ ปิยะพร ศักดิ์เกษม ดูนะครับ จะสะท้อนภาพของผู้หญิงสมัยปัจจุบันได้เป็นอย่างดี เช่นเรื่อง ลับแลลายเมฆ ทรายสีเพลิง ดอกไม้ในป่าหนาว แต่ถ้าเคยอ่านเรื่องเหล่านี้แล้ว วันหลังผมจะแนะนำเรื่องอื่นๆ ของนักเขียนท่านอื่นๆ ให้ครับ

ยินดีที่ได้รู้จัก และยินดีต้อนรับสู่มิตรภาพครับ

สวัสดีครับคุณเนียร

เสียดายมากวันนี้ไปดูที่ร้านหนังสือ มาลัยสามชายหายไปแล้ววว หาทั่วร้านก็ไม่มี ที่ร้านบอกว่าหมด อุตสา่ห์เก็บเงินตั้งนาน แต่ไม่เป็นไร ได้สิ่งที่ดีไม่แพ้กัน

คือหนังสือคุณเนียรนั่นเอง เรือนไม้หอม

ตอนนี้อ่านบทที่ 4 จบแล้ว ชอบมากมาก ชอบมากกว่าเิวิ้งราตรีอีก แฮะ แฮะ

แต่ติดใจนิดหน่อยตรงที่หน้าปก ผมคิดว่าคงเป็นภาพเอกอนงค์แน่ๆ แต่บุคลิคของเธอมันขัดกับภาพที่วาดจัง คืออ่านรู้สึกเธอเป็นคงที่มีความหลังอันเลวร้ายมากกฝังใจ แม้กระทั่งพูดก็ยังไม่พูด แต่ในหน้าปกดูเป็นคงร่าเริง สดใส แต่คงวาดคงวาดช่วงที่ก่อนจะเกิดที่จะเกิดเรื่องนั้นละมั้งครับ (คิดเองทั้งนั้น คุณเนียรช่วยไขความกระจ่างให้หน่อยนะครับ)

พูดถึงเนื้อเรื่องชอบมากครับ อ่านแล้วรู้สึกเย็นตลอดเลย เพราะอ่านแล้วนึกถึงต้นไม้ที่คุณเนียรบรรยายถึงแล้วรู้สึกได้เลย แม้บางต้นไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนก็ตาม แต่อ่านแล้วรู้สึกถึงความร่มรื่นได้จริงๆ ชอบบมาก มากครับ

อยากหาซื้อหนังสือที่เล่มเหลือของคุณเนียรจัง แต่ร้านหนังสือไม่มีเล่มเก่าๆ เลย มีแต่เล่มนี้เรื่องเดียว เสียดาย

สุขสันต์สัปดาห์แรกของวันปีใหม่นะครับ และขอให้ทำวิทยานิพนธ์เสร็จไวๆ นะครับ เหนื่อยแน่ๆ เลย ยังไงเอาใจช่วยครับ และรองานเขียนเล่มต่อไปของคุณเนียรนะครับ
ปล. ผมกำลังลองเขียนเรื่องใหม่ดู นับว่าครั้งนี้ไปไได้ดีกว่าครั้งก่อนๆ มาก แม้บางวันจะเขียนได้แค่ย่อหน้าเดียว แต่ถือว่าไม่มีข้อวิตกเลย ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่ทำให้ผมล้มเลิกกลางครัน บ่อยครั้งคือการคาดหวังกับมันมากเกินไป
แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้วว่าไม่ควรคาดหวังอะไรกับงานชิ้นแรกของเรา ยิ่งเป็นเรื่องแบบนี้ด้วย และอายุแค่นี้ยังมีทางอีกยาวไกล
เขียนให้จบเป็นพอ (แต่ก็อดคาดหวังกับมันไม่ได้ว่าต้องดีไม่มีที่ติ)

อยากถามคุณเนียรว่าตอนคุณเนียรอายุเท่าผมคุณเนียรมีความคิดอยากเป็นอะไรในวันข้างหน้าเหรอครับ หรือฝันอยากเป็นนักเขียนมาตั้งแต่ต้น
โห ลากมาซะยาว ต้องกล่าวแล้วละครับว่า

ขอยคุณครับ

ดีใจที่คุณดาราสมุทรชอบเรือนไม้หอมครับ

ส่วนมาลัยสามชายคิดว่าเดี๋ยวร้านคงสั่งมาเพิ่ม เพราะปีนี้จะสร้างเป็นละครครับ

ตอนผมอายุเท่าคุณดาราสมุทร ก็เป็นเด็กกิจกรรมเหมือนกันครับ อยากทำงานที่เกี่ยวกับพวกเบื้องหลังวงการบันเทิงน่ะครับ พวกโปรดิวเซอร์ ผู้กำกับหนัง อะไรทำนองนี้ จบ ม. 6 ก็เลือกเรียนคณะการสื่อสารมวลชน สาขาวิทยุโทรทัศน์ แต่พอเรียบจบแล้วรู้สึกว่ามันหายอยาก มันพอแล้ว เลยหันมาทำงานนิตยสารพักหนึ่งครับ เลยเริ่มขีดๆ เขียนๆ ตั้งแต่นั้นมา

การเขียนนิยายสำหรับผมก็เพิ่งจะเริ่มต้นเมื่ออายุ 25 นี่เองครับ แล้วก็ยังลองผิดลองถูกอยู่เรื่อยไป คุณดาราสมุทรเอง เมื่อรู้ว่าชอบมาทางนี้ ก็เขียนไปเถอะครับ ตอนนี้คิดถูกแล้ว ว่าอย่าไปคาดหวังอะไรให้มันมากนัก ชนิดที่ว่า ไม่มีที่ติเลย เป็นไปไม่ได้หรอกครับ สิ่งที่ควรฝึกเรื่อยๆ เก็บประสบการณ์ตอนนี้ไปก่อน คือถ่ายทอดสิ่งที่เราคิด อยากบอก อยากเล่า ออกมาเป็นตัวหนังสือให้ได้ก่อน ส่วนวิธีการพลิกแพลง ซ่อนเงื่อนซ่อนปม เดี๋ยวมันจะตามมาเองครับ ผมยกตัวอย่างเหมือนการทำขนมปังนะครับ เราต้องรู้ก่อนว่าขนมปังทั่วไปเขามีวิธีการทำอย่างไร พอรู้ดีแล้ว เราจึงค่อยมาปรับปรุงสูตร ให้เป็นขนมปังที่เป็นสูตรพิเศษเฉพาะของเราคนเดียว พอมองออกไหมครับ

ช่วงนี้ผมก็ยังวุ่นวายกับวิทยานิพนธ์ทุกวัน แต่ก็เข้ามาตอบในนี้ได้เรื่อยๆ ส่วนนิยายของคุณดาราสมุทร ไว้ผมเสร็จจากวิทยานิพนธ์เรียบร้อยเมื่อไหร่ จะช่วยแนะนำให้นะครับ

สวัสดีครับคุณเนียร
แวะเข้ามาทักทาย เพิ่งอ่านเรือนไม้หอมเล่มหนึ่งจบเมื่อกี้นี้เอง(รู้สึกตัวเองอ่านช้าจัง)

อ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบตัวละครหยาดพิรุณจัง ขนาดเลิกกับพฤกษ์แล้ว ยังทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทองไม่รู้ร้อน สร้างความเดือดร้อนให้พฤษ์ตลอดเลย แถมไม่ก๊อปปี้ลายแบบของคนอื่นมาด้วย
และไม่ชอบอีกคนคือพี่หมอสาธิต นิสัยไม่ดีเท่าไหร่ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนอยากครอบครองเอกอนงค์ ชอบพูดจาใส่นางเอกแบบประชดประชัน และสงสัยว่าทำไมนางเอกถึงยอมเรื่องที่สาธิตไป 'มีอะไร' กับผู้หญิงคนอื่น

อยากบอกว่าสนุกมากๆ ครับ แล้วก็ขำตอนที่พฤกษ์เก็บผิดระหว่างใบแมงลักกับโหระพา เพราะผมก็เคย แม่ใช้ให้ไปซื้อใบโหระพา แต่ดันไปหยิบใบแมงลักมา ก็ต้องไปซื้อใหม่อีกรอบ 555

ช่วง 18-20 มกราคม ต้องไปเข้าค่ายลูกเสือที่ฐานทัพเรือ จ. พังงา ต้องโหดแน่ๆ เลยTT แต่ก็ยังดีพอเข้าเสร็จโรงเรียนก็ปิดจนถึงสิ้นเดือนเลย

สวัสดีครับ

ดีใจที่คุณดาราสมุทรชอบครับ และคงจะอินอยู่พอสมควร จากที่เล่ามา เหตุผลที่เอกอนงค์ยอมสาธิต มีคำตอบในเล่มสองครับ

เข้าค่ายลูกเสือก็คงโหดแหละครับ แต่คิดไว้ว่าไปกันหลายคน ความโหดมันก็แชร์ๆ กันไปล่ะครับ แค่สามวันเองแล้วก็สบายแล้วครับ สู้ๆ

สวัสดีหนุย ไม่รู้ว่าเข้ามาหรือเปล่า
สวัสดีปีใหม่นะครับ

เจริญ สุขแสนผ่องแผ้ว เปี่ยมหทัย
ขวัญ ชื่นรื่นทรวงใน ดั่งแก้ว
วัน แห่งสุขสมใจ วันใหม่ เวียนเฮย
ใหม่ ยิ่งทุกสิ่งแพร้ว ยิ่งพร้อมปรารถนาฯ

ขอบคุณมาครับพี่หนุ่ม ไม่ค่อยได้เข้ามาแล้วครับ แต่ก็พอจะแว้บๆ อยู่บ้าง