|
|
|
แอบขำเมื่อตอนไปญี่ปุ่นครั้งแรก
กะว่าจะอัพบล๊อกรีวิวสถานที่เที่ยวซะหน่อย
เน็ตด๊านห่วยโหลดมะสำเร็จสักที
ไปๆมาๆ นึกขึ้นได้ว่า ตัวเองก็มีเรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
เก็บตกจากตอนไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรก
แน่นอนว่าประเทศญี่ปุ่นคงเป็นประเทศที่ใครหลายคนใฝ่ฝันจะได้ไปเยือน
เราก็เปงหนึ่งในหลายคนนั้นค่ะ และแล้วฝันก็เปงจริง การได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นครั้งแรก ทุกวันนี้ยังจำได้ แต่อาจจะมีเลือนลางไปบ้าง ตามกาลเวลา
แต่ที่จำได้แม่นๆ ก็เปงเรื่องความซุ่มซ่ามและเปิ่นๆ ของตัวเอง
จะเริ่มยังไงดี
อืมม เล่าเลยละกัน ก็มีอยู่วันนึงไกด์หนุ่มจี้ปุ่งผู้ใจดีพาเราไปเที่ยวห้างใหญ่ในเมืองฟุคุโอกะ ชื่อว่า Canal city จอดรถเสร็จสรรพ ก็พากันเดินข้ามถนนเล็กๆ เดินข้ามสักสิบก้าวเห็นจะได้ ก่อนข้ามเพื่อความปลอดภัย Safety first กะเหรี่ยงอย่างเราต้อง มองซ้ายยยยย อ๊ะ แล้วก็มองขวา อิอิ
มะมีรถสักคัน ข้ามเลยละกานนน
ก้าวไปได้สักสองก้าว ก็มีมือนึงเยื้อมมาดึงเสื้อเราไว้ แล้วบอกว่า
อย่าเพิ่งข้ามมม อ้าวว ไกด์หนุ่มผู้ใจดีนี่เอง
ทำไมล่ะ ก็เช็คดูแล้วไม่เห็นมีรถเลยนี่ กะเหรี่ยงอย่างเราก็บอกไปตามความเปงจริง แต่ในใจนึก อะไรว้า พ่อแม่เคยสอนแต่เล็กเวลาข้ามถนนให้มองซ้ายมองขวาให้ดีดี เราก็ทำตามไม่ผิดเพี้ยน
และไกด์หนุ่มผู้ใจดีก็ชี้ไปที่สัญญาณไฟ เราก็เงยหน้าขึ้นไปมอง แง๊วววว
ด้วยความเปงกะเหรี่ยง ไม่ได้สังเกตเลยว่าเค้ามีไฟเขียวไฟแดงสำหรับคนเดินข้ามถนนด้วย ก็แหม ถนนก็มะได้ใหญ่อะไร ไม่นึกว่าจะมีด้วย
เมืองไทยถนนใหญ่ๆ ยางมะมีเลย ต้องอาศัยสายตาและฝีเท้าที่ว่องไว ไม่งั้นโดนเสยตูดโดยมะรู้ตัว
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า บางครั้งคำสอนของพ่อแม่ก็ไม่ได้ถูกเสมอไป (ฉะนั้นไม่ต้องทำตามก็ได้) อิอิ
ต่อๆๆ มาถึงตัวห้าง ก็ใหญ่และสวยงามทีเดียว ยิ่งถ้าเปงตอนกลางคืนของช่วงเดือนธันวาจะมีการประดับแสงสี โอ้วว สุดจะโรแมนติก
ระหว่างเดินเที่ยวห้าง อันนี้ก็น่าซื้อ อันนั้นก็น่ากิน โอ่ว มะเคยเห็นน้ออ
เดินๆ ไป เห็นนักเรียนมัธยมต้นหรือปลายมะรู้ กลุ่มสักสี่ห้าคนได้ ยืนอยู่
ก็แอบเล็งๆ เดินไปก็เล็งเด็กหนุ่มไป ไม่เลือกนิสัย คิคิ
สักพ๊ากกก ไม่ได้ระวังว่าพื้นที่เดินอยู่มานเปงพื้นหินตะปุ่มตะปั่ม ลื่นด้วย ประกอบกับรองเท้าตัวเองก็สไลด์ดีในที่ลื่นๆ ซะด้วย
ก็เลยจัดการเอาตูดเช็ดพื้นนนให้เค้าไปนึงรอบ ยังไงละคร้า ก็ลื่นปรื้ดดด
ตรงหน้าผู้คนแถวนั้นแหละ อูยๆๆ เจ็บตูดมากมาย แต่ต้องพยายามลุกขึ้นมายืนหยัดสู้กับสายตาผู้คนรอบข้าง อายไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหน
แต่คนที่หน้าอายกว่าเราเห็นจะเปงหนุ่มจี้ปุ่งที่มาด้วย คนแถวนั้นคงคิดจะคิดเข้าใจผิดน้ออ ว่าทำไมแฟนตานี่ช่างเสร่อซุ่มซ่ามจริงๆ เหอๆ
แต่สุดท้ายเค้าก็ได้แฟนซุ่มซ่ามอย่างเรานี่แหละ เห้ออ 大変だねｗｗ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จะเล็งหนุ่มก็ให้ยืนเป็นที่ๆ ไปเลย (เกี่ยวกันมะเนี่ย)
เรื่องราวเปิ่นๆ ของภู่ ตอนไปญี่ปุ่นครั้งแรกก็มีแค่นี้ล่ะค่ะ แต่เรื่องบ้าๆ บอๆ เสร่อๆ ยังไม่หมดลงค่ะ เด๋วไว้จะมาเล่าต่อนะคะ
またね
| Create Date : 07 กันยายน 2552 | | |
| Last Update : 8 กันยายน 2552 15:50:04 น. |
| Counter : 254 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ยินดีต้อนรับทุกๆคน ที่เข้ามาแวะเวียนบล็อกนี้นะคะ
สาววัย 26ปี เพิ่งแต่งงานกะหนุ่มยุ่น ผันตัวเองจากทำงานเป็นล่ามเลขาควบจัดซื้ออยู่โรงงานญี่ปุ่นในไทย ตอนนี้ชีวิตเปลี่ยนมาเป็นแม่บ้านมือใหม่ที่แดนปลาดิบ เพิ่งเข้าสู่ปีแรก ยังอยู่ในช่วงต้องเรียนรู้และปรับตัวอีกมาก
ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวกับแม่บ้านมือโปรทุกท่านด้วยนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
