• แนะนำตั๋วซะหน่อย
• Trip@Japan แดนปลาดิบ
• Trip@Thailand แดนสยาม
• ^^LoVE Dairy ^^บันทึกรักของสาวไทยจอมเปิ่นกับหนุ่มจี้ปุ่งผู้น่ารัก
• แบบว่าโก๊ะๆ
• แบบว่าอยากระบาย อะไรทำนองนี้
• แบบว่าอยากกิน
• แบบว่าชิวๆ
• บันทึกช่วงเวลาเข้าสู่ชีวิตแต่งงาน 結婚の日記
• ก้าวสู่การเริ่มต้น Life in JaPaN 2013
• お仕事＾－＾Tam-ma-ha-Kin ณ เจแปน
• 日本語だよ。Learn it up

UpDaTe ชีวิตล่ามเลขาฯ หลังห่างหายบล๊อกไปน๊าน HeLLo !@!@!!!@!Yahoo!!! มีใครอยู่บ้างมั้ยคร้า หลังจากห่างหายจากวงการบล็อกแก๊งค์ไปพักใหญ่ เนื่องจากมีการเปลี่ยนงาน เมื่อ มิถุนา ปี2553 และเนื่องจากต้นปี 2554 โรงงานสร้างเสร็จ ก็ต้องเก็บข้าวของระเห็ดย้ายตามบริษัทไปซุกหัวนอนอยู่แถวนิคมอมตะนคร ชลบุรี ก่อนจะเข้าเรื่องตัวเอง อยากจาตะโกนเรียกพ่อแม่พี่น้องที่เคยรู้จักมักจี่ในบล็อกแห่งนี้ว่า "ไปอยู่ไสกานหมด" เข้าบล็อกใครๆ ส่วนใหญ่ปิดบ้านไปแอบเล่นเฟสกานหมดแล้วแน่เลย เง้ออออ อยากจารู้ความเคลื่อนไหวของทุกคนน้าคร้า ถ้าหลงเข้ามา ช่วยทิ้งข้อความไว้ให้ด้วยนะคร้า เข้าเรื่องตัวเองดีกว่าค่ะ เอาเรื่องหน้าที่การงานก่อนเลยละกัน ส่วนเรื่องความรักขออัพคราวหน้านะคะ ตำแหน่งที่ครองอยู่ ตอนนี้เป็น Secretary and Interpreter นั่นก็คือ ล่ามเลขาฯ ถามว่า แล้ววันๆ ทำอะไรมั่ง เออออ ถ้าเป็นบริษัทใหญ่คนเยอะ ก็น่าจะคล้ายๆกัน คือ คอยดูแลต่ออายุ Visa Work permit จองโรงแรม ตั๋วเครื่องบิน จองกอล์ฟ คอยแปลงานเอกสาร และคอยเปงล่ามให้นายญี่ปุ่น (แล้วแต่ว่าจะได้เปงเลขาใคร หรือเปงให้ญี่ปุ่นหมดเลยทุกคน) เวลามีประชุม ของภู่จะเน้นล่ามให้ออฟฟิศ ซึ่งดูแล MD แค่ชื่อตำแหน่งก็ดูเท่ห์ระเบิด แถมเปงเลขา MD อีก โอ้ว ดูดีมากมาย แต่บริษัทที่ทำอยู่เปงบริษัทเปิดใหม่กริ๊ง พนักงานไม่ถึง 70คน ทีนี้สภาพความเป็นจริงที่นอกเหนือจากน้าน มันมาแบบไม่ได้ตกลงกันไว้เลย คือ ต้องดูแลทุกอย่างคนเดียว ติดต่อราชการโน่นนี่ งาน BOI นำเข้าเครื่องจักรจากญี่ปุ่น ไรว้าไม่เคยทำเลยสักกะอย่าง แถมต้องดูแลสต๊อกวัสดุสิ้นเปลือง วิ่งรับของเวลา supplier มาส่ง และยกจัดะข้าสต๊อก ดูแลความสะอาด ความเรียบร้อยภายในออฟฟิศ บางครั้งวิ่งไปแปลในไลน์ โอ้ว นี่มานอะไรกัน ซึ่งตอนนั้นมันเป็นช่วงแรกที่โรงงานเพิ่งสร้างเสร็จ ไม่มีตำแหน่งบุคคล สโตร์หรือใดๆ มีแค่บัญชีกะเราสองคน ทำให้ทุกสิ่งอย่างมาตกที่เรา ตอนนี้ผ่านไปปีนึงแล้วระบบเริ่มจะนิ่งขึ้น แต่ที่สุด ได้ดำรงตำแหน่งพนักงานฝ่ายจัดซื้อเพิ่ม แถมผู้ช่วยให้อีกคน และได้รับเกียรติเข้าเป็นส่วนหนึ่งของการทำระบบ ISO9001:2008 เอ้อออออ ก็ดี อายุน้อยสุด แต่ทำได้มากเท่านี้ก็ถือว่า ดีแล้วเนอะ เหอๆ แอบจ้างคุ้มนะเนี่ย ปัญหาในการทำงาน เนื้อหางานไม่เท่าไหร่ เจ้านายดีมาก 全然問題ないけど、ที่เป็นปัญหา ก็คือ อีพวกที่นั่งอยู่รอบๆ โต๊ะเรานี่แหละ ที่ชอบคอยจิกกัดเปงบางเวลา และคอยอิจฉาอยู่เปงนิจ ทุกวันนี้ยังไม่รู้เพราะอะไร หรือว่าเราได้ดีก่า ใกล้ชิดนายมากก่า ได้เงินเดือนมากก่า ไม่อยากจะคิดนะ แต่เวลามันมาหงุดหงิดใส่เรา เวลาเราถามงาน หรือนายให้มาถามอะไร แต่บางทีมาทำเปงพูดดี กรูงง เออ เวลามาพูดดีก็จะดีด้วยละกัน แต่เวลามานหงุดหงิด เสียงแข็งกะเรา จะทนระดับนึง แต่ถ้าไม่ไหวก็ระวังให้ดี เหอๆๆ มิได้นางเอกได้ตลอดนะยะ อ่าววว ระบายยยยยย พอๆ ไม่รู้จะทำยังไงกะพวกมานดี ใครมีวิธีทำใจรับมือกะคนประเภทนี้ ช่วยแชร์มาด้วยนะคะ หวังว่าพี่ๆน้องๆ ที่อยู่ในสายงานนี้หรืือว่าสนใจงานล่ามเลขาฯ ได้เข้ามาอ่านและจะเป็นประโยชน์บ้างไม่มากก็น้อยนะคร้า ไว้จะมาอัพใหม่ค่ะ   Create Date : 29 กันยายน 2554     Last Update : 15 มกราคม 2555 9:52:48 น. Counter : 1495 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ย้อนดูภาพสมัยเรียนอักษร มหาลัยศิลปากร เผอิญเข้าไปดูภาพเก่าๆ ดันไปเจอภาพสมัยเรียนมหาลัยที่ถ่ายกับเพื่อนๆ เลยเอามีรีวิวดู ไม่รู้ว่าพัฒนาการของหน้าตานี่ จะดีขึ้นหรือแย่ลงกันแน่เนี่ย เหมือนเอาตัวเองมาประจารณ์ เอิ๊กๆ ขอเน้นภาพละกันนะคร้า ถ่ายคู่กะเพื่อนซี้ เจ๊แกขี้บ่น อิอิ อ้าวเผากันซะงั้น ตอนนี้ก็เปงล่ามตัวเก่งไปแล้ววว เพื่อนคนนี้ก็บ้าบอไปกันได้ นักกิจกรรมตัวยงเหมือนกัน ภาพรวมเอกญี่ปุ่น น่ารักทุกคนนน อิอิ คิดถึงสมัยเรียนจัง คิดถึงตึก 50 ปี ที่เคยนั่งติวกันยันเช้า ผู้ชายมีน้อย ใช้สอยประหยัด เค้าว่ากันว่า หาผู้ชายในอักษร ยากกว่างมเข็มในมหาสมุทร ก๊ากกก ดูกันเอาเองนะจ๊ะ ไม่เต็มใจก็บอกกก ลานกิจกรรม ที่เราเคยเล่นแร้งเล่นกาให้หมู่น้องๆปีหนึ่งดู ทำไปได้น้อออ พรีเซ้นต์เสื้อเอก ควงสองหนุ่มเลยเรา หนุ่มซ้ายเปง ประจวด เอ้ย สจ๊วต หนุ่มขวาเปงซุปเปอร์ไวเซอร์คิวเอ ของโรงงานแห่งนุง ในดินแดนอันไกลโพ้น รูปนี้ขอสงวนไว้ หาดูไม่ได้อีกแล้ววว ตอนปีหนึ่งคร้า สังเกตเอ๊าะมาก ดูออกกันมั้ยว่ามันคือคำว่า 日本 แล้วภู่อยู่ตรงไหนละเนี่ยยย ขอปิดท้ายด้วยภาพตัวเองสมัยวัยละอ่อนละกัน อิอิ   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 12:55:51 น. Counter : 640 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เมื่อล่ามอย่างฉัน เปื่อยยยยยย ตอนนี้เปลี่ยนงานมาดำรงตำแหน่งล่าม ณ โรงงานแห่งนึงแถวนอกเมืองของจังหวัดฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นที่ทำงานแห่งที่สอง เป็นระยะเวลาได้เกือบ 7 เดือนแล้ว จาก 7 วันเป็น 7 เดือน แต่คงไม่กลายเป็น 7 ปีแน่ๆ พูดถึงอาชีพล่ามนี้ ข้อดีมีอะไรบ้าง เอาเท่าที่เป็นและเท่าที่รู้ละกันนะคะ 1. เงินเดือนดี เด็กใหม่งูๆ ปลาๆ มาฝึกกันได้ fresh welcome ก็รับไป 17-20K บางคน background ดีหน่อย เคยได้ทุนไปเรียนญี่ปุ่นหรือใบ สอบวัดระดับ 2 หรือ 1 การันตีก็อาจจะได้เพิ่ม 2. นายคนเดียว สำหรับที่อื่นอันนี้ไม่ทราบนะคะ แต่ตอนนี้ที่ภู่ทำอยู่ก็แปลให้ นายคนเดียว ฉะนั้นข้อดีของมันก็คือ ถ้านายไม่มีประชุมหรือไม่มีงาน แปล เอกสารให้เรา ก็สบายตูดไป แต่ก็ใช่ว่าจะสบายแบบนอนตีพุงได้ เพราะงานอื่นก็ยังมีจ่ออยู่ แค่ไม่ต้องไปเสี่ยงโดนด่าหรือหน้าแตกเวลา แปลไม่ได้กลางที่ประชุมเท่านั้นเอง หุหุ 3. เดินไปไหน(ในโรงงาน)ใครๆก็รู้จัก บางคนเรียก น้องภู่ บางคนเรียก ชมพู่ บางครั้งคุยกันเป็นตุเป็นตะ เรากลับไม่รู้จักชื่อเค้า แง่ววว แบบต้องคุยกะผู้ คนทุกแผนก คล้ายเปงคนของประชาชี แต่ก็ชอบนะเพราะทุกคนเปงมิตร กะเรา อาจมีคนแอบอิจฉาและหมั่นไส้มั่ง แต่ก็ไม่สนยะ อิอิ 4. ความหลากหลายอารมณ์ เปงล่ามเนี่ย เลือกไม่ได้นะคะ ว่าตอนแปลช้าน อยากยิ้ม ร่าเริง อยากขึงขังหรือทำหน้าโหด เพราะเราเปงแค่เครื่องมือหรือหุ่นแปลภาษาเท่านั้น เวลานายโกรธา โวยวาย เราก็ต้องแปลแบบขึงขัง เสียงดังฟังชัด ยืนตรง แล้วเวลานายยุ่นโกรธ แกจะรัว มาเปงกลองชุดใหญ่ ถ้าเค้ารู้ว่าเราแปลผิดหรือฟังมะทันแล้วหันไปถามตอนนั้นนะ เมิ๊งงงงง โด๊นนน ทำเอาเราใจเต้นตึ๊กๆตั๊กๆๆ มือสั่นเย็นชา แต่ปากก็ต้องแปลไปให้รอด ไม่งั้น เมิงตายยย โฮ่ๆ แต่บางครั้งหลังพายุสงบ ท้องฟ้าโปร่งใส ล่ามอย่างฉันก็รู้สึกสบายใจ ร่าเริงได้ เพราะนายอารมณ์ดี แปลผิด ถามใหม่ แกก็จะไม่ว่าอะไร บางทีมีแอบแซวกันเล่น โปกฮากันไป ข้อดีอื่นๆ ยังหามะเจอ ส่วนข้อเสียหรอ งืมๆ เอาสภาพตอนนี้เลยละกัน ก็เวลาเปื่อยยยย เพราะโดนหวัดเล่นงานเนี่ย หยุดนานๆ มะได้น้า เพราะหยุดไป นายก็เหมือนขาดมือขวาไป ยังทำงานได้แหละ แต่ไม่ถนัดนัก ทำให้ล่ามอย่างเรา ต้องถ่อลากสังขารอันไม่เที่ยง มาแปล เข้าไลน์ และเข้าประชุมเหมือนเดิม แล้วนึกสภาพแปลเปงเสียงแหบๆ ห้าวๆ โฮ่ๆ เท่ห์ไปอีกแบบ น้ำมูกก็พลอยจะมารบกวนเวลาอากาศในที่ประชุมเริ่มเย็นลงๆ แต่ก็ต้องดำเนินหน้าที่โซ่ต่อไป เอิ๊กๆ ข้อเสียอย่างแรง ของการเปงล่ามน้อยที่ยังด้อยประสบการณ์ หูที่ไม่กระดิกรับภาษายุ่น ทำเอาจิตใจห่อเหี่ยว หน้าเหี่ยวเวลาเห็นนายทำหน้าเซ็ง เมื่อเราแปลไม่ได้ เหอๆๆ ดูเอ้า !! อาชีพนี้ทำงานขึ้นอยู่กะความสามารถของเรา และต้องขึ้นอยู่กับอารมณ์ของใครด้วยย มันช่างทำให้เด็กน้อยน้ำตาตกได้ในยามอ่อนแอ ฮือๆๆ พูดแล้วเศร้า 　 ว่าแล้วก็ก้มหน้าทำงานต่อไป 諦めずに　Fight Fight 頑張ろう！！通訳さん   Create Date : 29 กันยายน 2552     Last Update : 1 ตุลาคม 2552 16:26:01 น. Counter : 720 Pageviews.   47 comment Share Tweet

ความสับสนของเด็กจบใหม่ หลังจากมานะบากบั่น ปั่นรายงาน ลอกการบ้าน หลับในห้อง โดนอาจารย์ไล่ออกจากห้องเรียน เพราะระหว่างพักแอบไปกินข้าว เหอๆ นักกิจกรรมเต้นแล้งเต้นกาเรียกเสียงฮาและรอยยิ้มให้น้องๆ ดู ว่าไปก็คล้ายๆโชว์สัตว์อะไรสักอย่าง สารพัดสิ่งในชีวิตการเป็นนักศึกษา และแล้วมานก็จบลง กลายเปงความทรงจำสีจางๆ ได้ปริญญาอักษรศาสตร์บัณฑิต เอกภาษาญี่ปุ่นมาครองสมตามความตั้งใจ ทำให้แม่ภูมิใจกัน พ่อก็คงแอบยิ้มปลื้มอยู่บนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ คำอวยพรจากญาติพี่น้อง เพื่อนฝูงหลั่งไหลเข้ามามากมาย แต่ชีวิตเรามันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ เมื่อวัยศึกษาเล่าเรียนสิ้นสุดลงด้วยดี ต่อไปคงจะเป็นวัยทำงานสินะ มันใกล้จะเริ่มต้นขึ้นแว้ววว แต่เอ๊ แล้วเราจะทำงานอะไรดีง่ะ เป็นปัญหาที่คิดไม่ตกสำหรับเรา และหลายๆ คนที่เพิ่งจบใหม่ ด้วยความที่เราโชคดี เรียนมาในสายวิชาภาษาญี่ปุ่น ประกอบกับความสามารถที่มีอยู่น้อยนิด และประกอบกับตอนนี้ภาษาญี่ปุ่นเป็นที่นิยมกันมาก บริษัทญี่ปุ่นในไทยเราก็เข้ามาลงทุนกันโครมๆๆ ทั้งในกรุงเทพฯและต่างจังหวัด ดูทีวีเด๋วนี้มีแต่อะไรที่เปงญี่ปุ่น อ่ะโนเนะกันไป ถ้าไม่เลือกงานมากเกินไป คงจะไม่ตกงานหรอกมั้ง งานก็มีให้เลือกมากมายหลายตำแหน่ง อาทิ ล่ามญี่ปุ่น บูมกันมากในหมู่คนที่จบสายนี้ เลขานายญี่ปุ่น หรือจะทำงานโรงแรมต้อนรับลูกค้าชาวญี่ปุ่น ไกด์ นักแปลการ์ตูน ฯลฯ สารพัดจะวนเวียนอยู่กับญี่ปุ่นเนี่ย แล้วเราจะเอาอันไหนล่ะ สำหรับเด็กจบใหม่ เป้าหมายในชีวิตว่าอยากจะเป็นอะไร อยากจะทำอะไร บางคนคิดได้แล้ว แต่หลายคนก็ยังคงสับสนอยู่ ซึ่งในหลายคนนั้นรวมเราด้วย บางทีเหมือนจะคิดได้แล้ว แต่พอเอาเข้าจริง มะช่ายนี่หว่า แล้วก็กลับมาย้อนคิดใหม่ สรุปเราอยากทำอะไรกันแน่วะเนี่ย ปวดหัวๆ หาหนทางเดินของชีวิตไม่เจอ เครียดไปเปล่าๆ ปี้ๆ ทำไมกัน มาค่อยๆ คิดกันดีก่าเนอะ ถึงแม้เราจะยังไม่รู้เป้าหมายในชีวิตว่า อยากทำอะไร ชีวิตจะดำเนินไปแบบไหนกันแน่ มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันพลิกผันและแปรเปลี่ยนไปได้ตามกาลเวลา โดยเฉพาะความคิดของเรา มีวิธีง่ายๆ ที่ช่วยให้เราไปถึงเป้าหมายนั้น 1. ก่อนอื่นเราควรจะรู้ว่า เราอยากได้อะไร ซึ่งนั่นคือ Target หรือเป้าหมายของเรา ตั้งมันขึ้นมาค่ะ ถ้าเราไม่รู้ว่า เราอยากจะได้อะไร คงคลำหาทางถึงจุดหมายลำบาก เหมือนเวลาเราเดินทาง ถ้าไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายคือที่ไหน คงขับรถวนไปวนมา เสียน้ำมันไปเปล่าๆ ด้วย เมื่อเรารู้ว่า เราอยากได้อะไร สิ่งที่เราต้องการคืออะไรแล้ว การจะได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ หลายคนก็มีหลายวิธี เช่น อยากได้รถสักคัน หลายคนพ่อแม่มีตังค์ใจดีซื้อให้ เป้าหมายของเค้า สำเร็จได้ในเวลาอันสั้น แต่สำหรับใครอีกหลายคน ที่ต้องดิ้นรนหามันมาด้วยตัวเอง ถ้าคุณเป็นใครหลายคนนี้ ดูข้อต่อไป ข้อ 2. The way to target ทางที่ไปสู่เป้าหมาย พอรู้ว่าเราอยากได้อะไร ก็ต้องมีวิธีใช่มั้ยคะ อันนี้สั้นๆง่ายๆ ต้องลองค่ะ ลองผิดลองถูก จนไปถึงเป้าหมายที่เราตั้งไว้ให้ได้ ระหว่างทางอาจจะเจอเป้าหมายใหม่ๆ ที่ดีก่าก็ได้ เราก็สามารถเปลี่ยนเป้าหมายได้เหมือนกัน เหมือนอย่างตอนนี้เจ้าของบล็อก ตอนนี้ทำงานล่ามอยู่ แต่ตอนแรกไม่คิดจะเปงล่ามนะคร้า อยากเปงไกด์นั่นคือเป้าหมาย แต่การที่จะนำมาซึ่งการเปงไกด์ได้นั้น ต้องมีเงินสามหมื่นเพื่อเรียนเอาบัตรไกด์ ซึ่งมะมี เอิ๊กๆ เลยมองว่าเรามะต้องเปงไกด์ก็ได้ แต่หันมามองว่า เราชอบอะไร ตั้งเป้าหมายจากสิ่งที่เราชอบ สิ่งที่เราอยากจะทำ สรุปเหงว่า เปงคนพูดมาก ไม่พูดอยู่ไม่ได้ น้ำลายจะบูดตาย ต้องทำงานที่ได้พูดคุยกะผู้คน แบบร่าเริงๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสซื่อ เลยหางานที่มานน่าจะใช่แนวๆ นิสัยของตัวเองนี่ละวะ หลังจากสับสนมาสักพัก ถึงเวลาที่ต้องเลือกแล้วสิ คิดนานเดี๋ยวตกงาน (เป็นความคิดที่ผิดค่ะ จริงๆอย่าใจร้อน ค่อยๆเลือกเอางานที่เราคิดว่าทำได้และเราน่าจะทำได้ดี อย่าเลือกเพราะรีบ) สรุปได้งานแล้วค่ะ ตำแหน่ง japanese-coordinator แต่มะเปงอย่างที่คิดคร้า ไม่ใช่ที่เราวาดไว้ พยายามมองโลกในแง่ดีแล้ว แต่ความเปงน้องใหม่ไฟแรง อิช้านทนมะได้ที่ไม่ได้พูด เหอๆ มันอาจจะยังไม่ใช่ที่ของเรา เอ้า เปลี่ยนงาน คราวนี้อยากใช้ภาษาญี่ปุ่นนักใช่มั้ย หักดิบมาเปงล่ามซะเลย ตอนนี้ประสบการณ์มากมาย เครียดบ้าง พักบ้าง แต่งานต่อไปมะเอาล่ามและน้า จากที่เคยเครียดจนหัวฟูมาแล้วหลายต่อหลายรอบ ก็ได้รู้ว่าชีวิตเรา เราเปงคนออกแบบมัน แต่ในการที่จะออกแบบให้มาออกมาได้สวยหรูและเพอร์เฟคที่สุด คงต้องผ่านการลองผิดลองถูกกันบ้าง คงไม่มีใครที่ทำอะไรแล้ว จะประสบความสำเร็จหรือได้ดังใจหวังในคราวเดียว ถ้ามีคงน้อยมาก ทุกคนต้องผ่านความยากลำบากมาด้วยกันทั้งนั้น เรื่องที่ร่ายยาวมานี้ สอนให้รู้ว่า ทุกสิ่งอาจไม่เปงอย่างที่เราคิด ฉะนั้นเตรียมรับมือกับทุกสถานการณ์ที่จะเกิดโดยการปรับตัวและเรียนรู้ และจะทำให้เราโตขึ้นเองโดยมะรู้ตัว และจงตั้งใจทำสิ่งที่เราเลือกให้ดีที่สุดก่อน ขอให้เด็กใหม่ไฟแรงทุกคนสู้ๆ อย่าเพิ่งท้อนะคร้า   Create Date : 21 สิงหาคม 2552     Last Update : 23 พฤศจิกายน 2552 9:49:58 น. Counter : 704 Pageviews.   5 comment Share Tweet

About me สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคนที่หลงเข้ามาอ่านบล็อกของภู่ หลังจากไปแอบอ่านเรื่องราวของคนอื่นอยู่นาน โดยเฉพาะเรื่องราวของแม่บ้านและคนที่แต่งงานกะหนุ่มจี้ปุ่ง เพราะตัวเองแอบมีความหวังจะได้เป็นแบบนั้นบ้างง แค่หวังอ่ะนะ ไม่รู้จะเปงจริงดังหวังรึป่าว เลยอยากมีบล็อกเป็นของตะเองบ้าง อยากถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆ ให้ทุกคนบ้าง อ่ะ เข้าเรื่องดีก่า ประวัติส่วนตัว ชื่อ ภู่นะคะ เกิดวันสุนทรภู่ เพื่อนตอนสมัยมัธยมต้นเรียก แมลงวัน เอเลี่ยน สมัยมัธยมปลาย มันเรียก จินตรา เพราะพลาดตัดผมสั้นหน้าม้า แต่ก็มีบางคนเรียก แม่นางยี่ภู่ ตอนนั้น ละคร เรือนมยุรา กะลังออนแอร์ ดีๆ หน่อย ก็เรียก ชมพู่ ไปนั่น แหม ถ้าหน้าคล้าย ชมพู่ อารยา นี่จะดีมาก บ้านเกิด : จ.ลำปาง เป็นคนเหนือน่ะเจ้า แต่บ่ได้โตบ้านเกิดตะเองเลย ย้ายถิ่นฐาน : จ.ประจวบฯ และ จ.ราชบุรี เนื่องจากพ่อย้ายงานมา เติบโตและเรียนจบม.ปลายที่ราชบุรี อยู่ราชรี เปงเด็กราชรี ก็ย่อมต้องติดสำเนียงเหน่อออกันมา บ้าง ก็ขำไปอีกแบบ อิอิ แต่ตอนนี้แก้เริ่มหายขาดแล้ว การศึกษา : จบแว้วว ค่ะ อักษรศาสตร์ เอกภาษาญี่ปุ่น ม.ศิลปากร สมใจอยาก เหอๆๆ จบแล้วทำไรต่อไปดีหว่า ทำการทำงาน : ตำแหน่งแรก เป็น Japanese coordinator เบื่อๆ วันๆ มะได้พูด ไม่ได้ใช้ภาษาจี้ปุ่งที่เรียนมาเล้ยย เอาเว้ย ปีนึงที่ เสียไปใช่ว่าจะเปล่าประโยชน์ อย่างน้อยยังได้รู้ว่าตัว เองอยากทำอะไรต่อไป ต่อมาเปงงานล่าม ที่ทำอยู่ปัจจุบัน ทั้งเครียด ทั้งสนุก ทรหดอดทน หัวฟู หน้ามันเยิ้มด้วยเหงื่อ ทั้งเหียก ทั้งถึกกัน เข้าไป อยากเปลี่ยนงานดีนัก สมใจอยาก แต่เราจะทน ถึก แบบนี้ไปนานแค่ไหนกันง่ะ ------------------------------------------ คร่าวๆ ก็แค่นี้ล่ะคะ อนาคตเปงไงค่อยว่ากันต่อ อ่อ ลืม บอกนิสัยคร่าวๆ เป็นคนไงหว่า ตัวเองยังมะรู้ว่าตัวเองเปงไงนี่แย่เนอะ อืมม เอาซะหน่อย ภู่เปงคนร่าเริงนะ ขำก๊าก เม้าส์แตก บ้าบอคอแตก ได้เวลาอยู่กะเพื่อนๆ เข้ากับคนอื่นได้ง่ายนะ แต่ก็แอบดูด้วยว่าคนนั้นเปงงัย ถ้าชอบหรือรักใครแล้ว ก็จะดีดี๊ด้วยยย แต่ถ้าไม่ชอบหรือเกลียดแล้วล่ะก็ เหอๆๆ หน้าช้านยังมะอยากจะมอง แล้วเปงคนไงอีกดีง่ะ อืมม นี่เลยๆ ชอบคิดมากก ทำให้เครียดง่าย จะเปงอีบ้าหัวฟู เพราะชอบคิดเรื่องเล็กๆน้อยๆ อะไรนิดหน่อย เอามาใส่หัวว แก้ไม่หายซะที ไม่ได้ละ เด๋วแก่ไว ต้องรีบแก้ๆๆ บ่นยาวไปและ เอาแค่นี้ก่องดีก่า ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากด้วยด้วยนะคะ 　　　　　　　　　　宜しくお願いします   Create Date : 18 สิงหาคม 2552     Last Update : 18 สิงหาคม 2552 11:01:52 น. Counter : 371 Pageviews.   38 comment Share Tweet

• daikon
• somphoenix
• มันอยู่ในปอด
• sakana's world
• tempurafamily
• เจแปนเบอร์รี่
• นู๋จ๋ายเจ้าขา
• Yamaka
• latenight_lovesong
• มาทิรน
• กระเฉดน้ำ
• Jade Rose
• singhip
• Kukas
• live-in-japan
• natto-kita
• international
• fahtsuki
• ป๊ากับม๊า
• ladymine
• coco-wine
• Hana*
• OKANEMOCHI
• keng_toshi
• momochan
• เด็กหญิงผลไม้
• Sakura@Japan
• ป้าโซ
• ปิ๋วแหง่ว
• amienaruke
• luna_kawaii
• blue-garcia
• สาวน้อยน่ารักพิทักษ์ความสวย^^
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com