วันที่ 5/8/2555 

            วันนี้เราตื่นเช้ากัน เก็บข้าวของ อาบน้ำแล้วออกมานี่จิบกาแฟ กินขนมปัง รองท้อง และสนทนากับพี่อ้วน แกบอกว่า พอช่วงนักท่องเที่ยวหมด ที่นี่ก็เงียบเหมือนเดิม บางทีก็เหงาเหมือนกันนะ ก่อนกลับลองไปอ่านกระดานที่ลูกค้าที่มาพักที่นี่เขียนกัน น่ารักดี    

ออกจากเชียงคานประมาณ 8 โมงครึ่ง ขับมาเส้นทางเดิมคือเส้น 201 และเข้าจ.เลย -> ขึ้นเขามาอีกเหมือนเดิม มาถึงเพชรบูรณ์แวะทานขนมจีบคุณบุญมี คล้ายๆกับร้านบ้านคุณตาที่ทานขามา อยู่ตรงข้าม อบต. แต่ที่จะมีน้ำยาให้เลย 3 อย่าง ผัก/น้ำยาแถมไม่อั้น แต่ต้องบริการตัวเอง ขนมจีนชุดล่ะ 90 บาท จากนั้นก็ออกเดินทางยาวต่อถึงกทม. 

            ยังมีอีกหลายที่ที่หนังสือแนะนำหรือคนที่เคยมาแนะนำมา หมอกบนภูทอกในหน้าหนาว, วัดพระใหญ่, หมู่บ้านไทยดำ, ร้านที่เป็นโรงหนังสมัยก่อน ฯลฯ แต่ก็ยังไม่ได้ไป เอาไว้ถ้ามีโอกาสจะไปอีกครั้ง ของฝากของท้องถิ่นอย่างผ้าฝ้ายที่ทอเอง  ผลิตภัณฑ์จากผ้าฝ้าย มะพร้าวแก้ว อาหารบางอย่างก็ไม่เคยกิน แต่ถูกปากอย่าบอกใครเชียว ตำด๊องแด๊ง ข้าวปุ้นน้ำแจ้ว ฯลฯ  

       การเดินทางที่ไกลมากๆครั้งนี้ได้อะไรหลายอย่าง ขามานั่งรถถึงเกือบ 12 ชม. ขากลับอีก 10 ชม. เห็นภูเขาสีเขียวข้างทางสบายตา การได้มาเห็นชีวิตที่ไม่ต้องวุ่นวายกับเรื่องที่ทำให้คิดมาก เครียด การใช้ชีวิตแบบสบายๆ ไม่ต้องรีบกลัวไม่ทันเข้างาน นอนเย็นสบาย (สำหรับคนอื่น แต่ฉันหนาวมาก) แบบไม่ต้องเปิดแอร์ก็ได้ เห็นเด็กที่แสดงความสามารถเกี่ยวกับการร้องเพลง เล่นกีต้าร์ บางกลุ่มก็เพื่อแสดงความสามารถ เพื่อความสนุกสนาน บางกลุ่มก็เพราะอยากได้ตัง จะเพราะอะไรก็แล้วแต่ ก็ทำให้ทุกคนที่เดินผ่าน ได้ยินเสียงก็หันมองดูและก็เอ็นดูและก็ได้รอยยิ้มกลับไป สุดท้ายสิ่งที่อดไม่ได้ที่ต้องขอบคุณ เพื่อนร่วมทางๆทุกคน คนขับที่ขับให้เรานั่งเป็น สิบๆชม. หนังสือเที่ยวเชียงคานดีๆจากพี่โต้ง ที่ช่วยเป็นไกด์ให้อย่างดี Blog แนะนำจาก Pranitop.bloggang.com

บางทีถ้าได้แค่ฟังหรืออ่านจะคนอื่นพูดหรือเขียนให้ฟัง ก็อาจจะไม่เข้าใจเท่ากับการได้ไปสัมผัสเอง ทุกๆที่มีเสน่ห์ของตัวมันเอง...