ข้าขอสาบานอย่างจริงจังว่าข้านั้นหาความดีมิใด้ - -"
|
|||
ค ว า ม รู้ สึ ก . . . ข อ ง ก า ร เ ลิ ก กั น . . . ทั้ ง ๆ ที่ ยั ง รั ก - -
เราต่างรู้ดี...
ว่าเราต่างกันมากแค่ไหน... เราต่างรู้ดี... ว่าเราไม่ใช่คนในฝันของกันและกัน... ฉันรู้ดี... ว่าฉันมีข้อเสียอะไรบ้าง... ฉันพยายามบอก... เพื่อให้เธอกลับไปคิดใหม่... ฉันหวาดกลัว... ความรักของเราที่กำลังเกิดขึ้น... เธอมั่นใจ... ว่ามันจะไม่มีเรื่องเสียใจเกิดขึ้น... ฉันสับสน... ในความเปลี่ยนแปลงของความสัมพันธ์ของเรา... เธออดทน... กับการปรับตัวของฉัน... ฉันอดทน... เพราะคิดว่ามันต้องดีขึ้น... เราแกล้งลืม... ว่าเรากำลังอดทนสิ่งที่มองไม่เห็นกันอยู่...  ฉันเริ่มดื้อ... กับกฎเกณฑ์ต่างๆที่เธอสร้างขึ้นมา... เธอเริ่มเหนื่อย... กับความดื้อดึงของฉัน... ฉันปากกล้า... เวลาอยู่ต่อหน้าเธอ... เธอปากกล้า... เมื่อคุยทางโทรศัพท์... เราสองคน... ไม่เคยยอมกัน... เราสองคน... ไม่ยอมคุยกันถึงเรื่องที่มีปัญหา... ฉันไม่พูด... เธอไม่ถาม... ฉันเสียใจ... เธอบอกว่าเหนื่อย... ฉันขอโทษ... เธอบอกว่าพอเถอะ... ฉันขอแก้ตัว... เธอให้โอกาส... ฉันพยายามทำทุกอย่าง... แต่ไม่เคยดีพอสำหรับเธอ... ในทางกลับกัน... ฉันไม่เคยรู้... ว่าเธอเองก็น้อยใจที่ฉันเหมือนไม่สนใจ... เวลาที่ฉันเกรงใจ... เธอจะคิดว่าฉันดูถูก ไม่ให้เกียรติ... เวลาที่ฉันประชด... เธอก็จะคิดว่าป่วยการที่จะอธิบาย... กลายเป็นว่า... ทุกๆอย่างค่อยๆแย่ลง... ฉันหลอกตัวเอง... คิดว่ามันต้องดีขึ้น... คิดว่าความรักของเรามันมากพอ... ทั้งๆที่ความจริง... เธอไม่เคยมองเห็น... เธอมักจะพูดว่า... ทำไมเพิ่งมาทำ... ทำไมเพิ่งแสดงออก... ฉันไม่รู้ว่า... ความรักของฉัน... ที่เธอเคยบอกว่ามองเห็น... ที่เธอเคยบอกว่ามันมากจนกลัวจะทำให้ฉันเสียใจ... มันไร้ตัวตนไปนานแล้ว... เราสองคิด... คิดต่างกันแทบทุกเรื่อง... เธอจะบอกว่า... เราก็ต้องคุยกัน... ตอนแรก... ฉันไม่คุย... เธอพยายามคุย... ตอนนี้... เธอไม่คุย... ฉันพยายามคุย... แต่ตอนนี้... เธอหมดรักฉันแล้ว... จึงไม่มีประโยชน์... ถึงฉันจะพยายามแค่ไหน... ก็ตาม... ก้ออ่านะ . . . มุ ม ข อ ง ก า ร ม อ ง . . .
วันนี้...
วุ้นใสมีเป้าหมายอย่างยิ่งใหญ่กับตัวเอง ว่า... จะอ่านหนังสือสอบ!!!!! ยิ่งใหญ่จริงจัง - - เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมา... ยังไม่รับรู้การมีอยู่ของความรู้ที่ได้รับ(ตอนหลับ) สักกะติ๊ด - - จะสอบจันทร์หน้าแล้ว ห้าวิชา ปัจจุบัน ยังจำเวลาเรียน วิชาเรียนในแต่ละวันไม่ได้เลย - - เสื่อมจริงจัง กลับมาๆๆ วันนี้ วุ้นใส ไปสอนพิเศษน้องที่ ห้วยขวาง หอ ข้าพเจ้า อยู่ สามย่าน สอนเสร็จปุ๊ป ก็เดิน ลัลล้า มารถไฟใต้ดิน บึ่งกลับหอ ได้เวลาอ่านหนังสือแล้ว!!! ระหว่างนั่งในรถไฟฟ้า ก็หยิบหนังสือทั่วไป มาอ่านเล่น พร้อมกับฟังเพลง มีความสุขอย่างแรง...เดี๋ยวก็ได้อ่านหนังสือ วันนี้จะทำการบ้านเองแล้ว!!(ปกติลอกตลอด - -) นั่งไปนั่งมา มาเสียงลอดผ่านหู... สถานีต่อไป จตุจักร ท่านสามารถเปลี่ยนเส้นทางเป็น BTS ได้ที่สถานีนี้ ผ่าง.....!!! นั่งผิด - -....T_______________T ตอนแรกคิด...เอาไงดีว้า จะลงสถานีนี้แล้ว เดินไปฝั่งตรงข้าม กลับหัวลำโพงดี? หรือจะลงสถานีหน้า แล้วค่อยกลับ เดี๋ยวเสียฟอร์ม ??? ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวคนที่สถานีเมื่อกี้ จำเราได้ว่านั่งผิด(เพิ่งคิดได้ตอนนี้ว่า ใครจะจำแก - -) สรุป... ลงสถานีบางซื่อ แล้วนั่งรถไฟไทย ไปหัวลำโพงดีกว่า!!! อะเดย์มากกกกกกกกก ว่าแล้ว ก็นั่งยิ้มอย่างมีความสุข โหย วันนี้ทำไมเราอาร์ตตตตตตจังวะ -________________-!!! ระหว่างเดินไปทางออก ของรถไฟใต้ดินนั้น มีนักศึกษามาทัก ขอโทษค่ะ รบกวนตอบแบบสอบถามได้มั้ยคะ? ตอนแรก ส่องดูหัวกระดาษก่อน ว่าเป็นพวก ตอบแบบสอบถามสินค้าอะไรหรือเปล่า แต่เห็น มีตรามหาลัยเอกชน แห่งหนึ่ง อ้อ... เค้ามาสำรวจนี่นา น่าสนๆๆ...นึกๆๆ...เรื่องไข้หวัดหมู หรือเปล่า...หรือเรื่องความพอใจการทำงานรัฐบาล...หรือเรื่องอกแนวที่เป็นโพลในข่าว ไรงี้ วส - ได้ค่ะ นศ - อายุเท่าไรค่ะ วส - 18 ค่ะ นศ - อยากได้แฟนอายุประมาณไหนคะ วส - (เจ๊ย!!! แบบสอบถามไรเนี่ย...ยื่นหัวไปส่องหัวข้อ - ลักษณะของแฟนที่วัยรุ่นอยากได้ อะไรประมาณนี้ จำไม่ได้ มึนๆอยู่ - -) ทำหน้า งงๆ นศ - เลือกตามหัวข้อเลยค่ะ วส - (มีแก่กว่า/เด็กกว่า/อายุใกล้เคียงกัน อะไรประมาณนี้ มีตัวเลือกเยอะกว่าทีบอกแต่ลืม อึ้ง อยู่ - -) เอิ่ม ใกล้เคียงแล้วกันค่ะ นศ - อาชีพที่อยากได้เป็นแฟนล่ะคะ วส - (ในใจน่ะโพล่งไปแล้วว่า "เมียทูต" แต่ไม่ได้ ต้องรักษาภาพลักษณ์ภายนอก) ทูตน่ะค่ะ เอกอัคราชทูต ประมาณนี้ นศ - เหตุผลล่ะคะ? วส - (ความคิดไวตามเคย โหยเยอะมากกกก ตั้งแต่ บ้านรวย มีชาติตระกูล อยู่สบาย บลาๆๆๆ - ตามเคย วุ้นใสเด็กเรียบร้อย) ได้เที่ยวฟรีค่ะ(มันตอบดูเรียบร้อยตรงไหนฟระ!!! นศ - อยากได้แฟนนิสัยแบบไหนคะ วส - (อ่านตัวเลือก มี ห้าวๆ เซอร์ๆ / อินเทรนสุดๆ / สะอาด เรียบร้อย / ติสต์แตก / สุขุม เป็นผู้ใหญ่ / บลาๆๆ จำไม่ได้ ที่จำได้เพราะอยากได้ตามที่จำ 555 ให้ทายวุ้นเลือกอะไร??? ใบ้ให้ อย่าลืมว่า วุ้นเลือกทูตเป็นแฟนนะ................................................................. ห้าวๆเซอร์ๆ ค่ะ ทูตมากกกกกกกกกกกกกกกกก -____________- นศ - อยากได้แฟนเป็นคนแบบไหนคะ วส - (ในใจ บอกวันนี้ ยังไม่หมดเลยค่ะ "สวย" เลือกได้ - -) จิตใจดีค่ะ(ตอบนางสาวไทยมาก - -) นศ - แล้วไม่อยากได้แฟนแบบไหนคะ วส - (อย่าให้เล่า แฉทุกอย่าง - -) เจ้าชู้ค่ะ (คิดคำพูดรวมไม่ออก ครั้นจะบอกว่า แบบ"ผู้ชาย" ก็ไม่ได้ - - แบบสอบถามไม่เซ้นสิทีฟ วุ้นรับไม่ด้ายยยย) นศ - อยากได้แฟนแบบคนมีชื่อเสียงคนไหนคะ วส - (คำถามแต่ละอย่าง - - อยากจะถามเจ๊ที่มาถามว่า คิดไงเลือกข้าพเจ้ามาตอบแบบสอบถามงี้ - - ให้ข้าพเจ้าเต้นเพลงช้างกลางทางเดิน ง่ายกว่าอีก!!! ต่อๆๆ ในใจ เอาใครดีว้า ดาราชาย รู้จักเยอะมากกกกกกกก จะตอบ จีฮุนก็ไม่ได้ กระซิกๆ) อนันดาค่ะ - - นศ - ยังไงช่วยลงเบอร์โทรได้มั้ยคะ เผื่ออาจารย์จะโทร มาถามว่าได้ทำแบบสอบถามจริงหรือเปล่า ถ้าไม่สะดวก ก็ลงชื่อไว้ก็ได้ค่ะ แต่ลงเบอร์ก็ดีนะค่ะ วส - (เค้าพูดวนๆ เหมือนอยากให้ใส่เบอร์ วุ้นก็เข้าใจว่ามีการเช็ก แต่ว่า..."สวยๆ" อย่างวุ้น เกิดให้ไป แล้วมีคนโทรมาป่วนล่ะ? )เขียน ชื่อ จริงไปอย่างเดียว นศ - ขอบคุณค่ะ เออ...ว่าแต่แถวนี้มีที่ถ่ายเอกสารหรือเปล่าคะ? วส - ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แหะๆ นั่งมาผิด - - แล้วข้าพเจ้าก็จ้ำออกไปอย่างรวดเร็ว กลับมาการรับผิดชอบการนั่งรถไฟใต้ดินผิดต่อ อยากบอกว่า ทางออก ของสถานีบางซื่อ ไกลมากกกก... เดินออกมา มึน - - เลยไปถามป้า เฝ้าเก็บตังหน้าห้องน้ำว่า จะไปซื้อตั๋ว ไปหัวลำโพงไปทางไหน ว่าแล้วก็เดินลัลล้า โอ้วววว นี่ชั้น อยู่ ชุมทางสถานีบางซื่อ (ตื่นเต้นๆ อยากถ่ายรูป ป้ายสถานี แต่ วุ้นเป็นคน "ขี้อาย" เลยไม่ได้ถ่าย T___T ขี้อายจริงจัง ไม่ชอบ นิสัยนี้ >____<) เดิน ก๊อกๆๆๆ (เสียงรองเท้า) ไปที่ขายตั๋ว วส - ไปหัวลำโพงเท่าไรคะ พนง - รถออกหกโมงนะคะ (ตอนนั้น ห้าโมง) วส - (แว้กกก!!! นานจุง)กี่บาทคะ?(ไหนๆก็เดินมาไกล จะเดินกลับคงดูแปลกๆ เอาน่า ลองดูๆ) พนง - ยี่สิบบาทค่ะ และแล้วก็ได้ตั๋วมาเรียบร้อย  ข้าพเจ้าก็นั่งรอ พร้อมกลับลุ้นว่า รถไฟจะมาทางไหน? ขบวนไหนถึงใช่? ตื่นเต้น เหมือนไปออดิชั่น เอเอฟ - -(เล่าซะเหมือนเคยไป - -) ตอนห้าโมง ห้าสิบห้า มีรถไฟมา บอกปลายทาง กรุงเทพ ไอ้เราก็ดูนาฬิกา ยังไม่ถึงเวลานี่นา เลยวิ่งไปถามพนักงานขายตั๋ว เค้าบอกว่าใช่เลย วิ่งๆไปขึ้น ตื่นเต้นกว่าตอน นั่งไปอยุธยาซะอีก - - ถึงแล้ว วุ้นก็เจอรถไฟ ขบวนนึง สวยมาก จนอึ้ง รถไฟไทย มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ!!! ขออภัยกล้องห่วย   สีเขียวเข้ม หรูมากๆค่ะ เดินไปด้อมๆมองๆ ถึงบางอ้อ...  ตอนเห็นคำว่า บัดเดอร์เวิต นึกถึง แฮรี่ อ่า - -  สภาพข้างใน (ที่ถ่ายจากข้างนอก - -)  ภาพวัด ความสูง จขบ.   กลับมาที่หัวข้อบล๊อก ช่วงนี้ วุ้น หงุดหงิดง่ายมาก - - อาการน่าสงสัย(ไม่ค่อยชอบอาบน้ำ) เด๋วต้องดูต่อ ว่าหางตก หรือ มีน้ำลายฟูมปากร่วมด้วยมั้ย - - คงเครียดเรื่องสอบ (ทั้งที่ตอนเรียน...) สรุป ตอนแรก แบบ มองโลกสดใส ทำไมทุกคนเร่งรีบกันจัง รถไฟไทยมันแย่เหรอ? เอากะตัวจริงๆ...พูดไม่ออก - -...บอกแค่ว่า อยากมีกล้อง!!!!!!!!! แต่.....อย่าเลย ขนาดอุปกรณ์ อ้างเที่ยวไม่มี ข้าพเจ้ายัง ดั้นด้น ไปนู่นนี่ ลองมีสิ - - เดี๋ยวนึกว่าเรียน หมอ แทน เสดสาด เพราะจบพร้อมกับเพื่อนที่เรียนหมอ 555 เผลอ จบหลังเพื่อนที่เรียนหมอ - - เจ๊ยยยยยยยยยยย!!!! ก้ออ่านะ ส ง ก ร า น ต์ . . . วั ย เ ด็ ก
อืม วันนี้แถวบ้านอ่า เด็กเค้าเริ่มเล่นน้ำกันแล้ว^^*
ดูแล้วมีความสุขไปด้วย นึกถึงตอนยังเด็ก - - เคยถามพวกโตๆ (อายุประมาณข้าพเจ้าในเวลานี้ - -) ว่า... สงกรานต์เที่ยวไหน? ทำนองนั้ง ส่วนใหญ่มักจะตอบว่า อาจไม่เล่น ด้วยสาเหตุหลายประการ ข้าพเจ้าเคยสงสัยมากๆเลยว่าทำไม วัยรุ่น(อายุประมาณข้าพเจ้าเนี่ยแหล่ะ) ไม่ค่อยชอบมาเล่นน้ำกัน - - ตอนนี้กลับมาย้อนดูตัวเอง เวลาเห็นน้องๆเค้าเล่นน้ำเราก็คิดว่า เออสนุกนะแต่...ทำไมต้องลงทุนด้วยวะ ร้อนจะตาย แดดก็แรง แถมต้องมาโดนด่าอีก (ก็เล่นวันที่ไม่ใช่สงกรานต์นี่นา - -) คิดปคิดมา ความรู้สึกความคิด เนี่ย ไปเปลี่ยนไปตามวันเวลาเลยเนอะ วันก่อนเราชอบคนนั้นมากๆ วันนี้เอ...มันหล่อตรงไหนวะ ชอบไปได้ไง เสียหมาหมด - - รู้สึกเป็นบล๊อกบ่นอีกแล้ว - - เอิ๊กๆ บางครั้งความคิดของข้าพเจ้าก็โดนเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯครอบงำ จนเมื่อกลับบ้านแล้วรู้สึกตกใจในการกระทำของเราหลายๆอย่างเลย - - เช่น...ความเป็นปัจเจกที่เห็นได้ชัด เดี๋ยวแอบรู้สึกว่า ทำไมกูดูหยิ่งจังวะ - - ไม่เข้าใจ หรือหลายๆอย่างที่เราเคยทำโดยไม่ต้องคิดอะไร ตอนนี้ก็ทำไม่ได้ ฟอร์มค้ำคออยู่มั้ง - - กลับมาๆ คิดๆดูคงไม่มีวันที่กรุงเทพ หรือเมืองใหญ่ๆ(เช่น ตัวเมืองเชียงใหม่ เป็นต้น) จะมีบรรยากาศแบบนี้แล้ว (ความจริงน่าลองมีสักครั้งนะ^^*) ลองดูสงกรานต์ของคุณว่า ตอนนี้ กับ ตอนเด็ก (ไม่ต้องเด็กมากหรอกแค่ม.ต้น ก็พอ ^^*) ว่ามันต่างกันมากมั้ย ทั้งในความคิด ความรู้สึก กับสงกรานต์ครั้งนั้นๆ ก้ออ่านะ ค ร า ว อ น า ถ า . . .
คือว่า...
ช่วงนี้ ใครที่ค่อนข้างคลุกคลีกับข้าพเจ้า (ครั้นจะเรียกว่าสนิทก็ไม่ใช่ - -) ก็จะรู้ว่า ข้าพเจ้านั้นไซร้ บ่จี๊ระยะสุดท้าย แต่หลายคนก็แคลงใจว่า มันบ่จี๊จริงหรืเปล่าวะ - - เพราะเวลามันบ่นว่าไม่มีตังทีไร มันก็อิ่มหนำสำราญทู้กที - - แต่... คราวนี้มันไม่เหมือนทู้กทีน่ะสิ เรื่องมันมีอยู่ว่า... ช่วงบ่จี๊นั้น เอทีเอ็ม ข้าพเจ้าหายไง ซึ่งถ้าเป็นธนาคารทั่วไป โทร.ไปอายัด แล้วทำใหม่ได้เลยใช่ปะ - - แล้ว ทีนี้ข้าพเจ้าเพิ่งเปลี่ยนธนาคารไม่รู้ว่า มีธนาคารที่ ทำเอทีเอ็ม หาย ต้องไปทำเรื่องจ่ายตังเสร็จ แล้วรออีก 7 วัน ค่อยมารับ ซึ่งขณะรอต้องรอ รหัสขอบัตรใหม่ที่จะส่งมาทางไปรษณีย์อีกที - - โอ้โห!!!! นึกว่า ทำเรื่องกับทางราชการสมัย 15 ปีที่แล้ว (ประหนึ่งดั่ง ตอนนี้เคยไปทำ - -) ก็ถอนเงินที่กะว่าใช้พอภายใน 7 วัน ซึ่งตามเคย - - ไม่พอ ด้วยหลายๆเหตุปัจจัย (แค่ถ่ายเอกสารชีท สอบซัม ก็ล่อไป สามสี่ร้อย - -) ซื้อหนังสือเอนท์ (เล่มที่แสนที่ถูกหมกไว้โดยไม่ได้เปิดอ่าน - -) อ่า กลับเข้าเรื่อง ทีนี้ ตังส์หมด ถอนไม่ได้(เหมือนมีเงินในบัญชี - -) กลับมาหอ นั่งแงะกระปุก นับตัง คำนวณวันที่ต้องอยู่โดยไม่มี เอทีเอ็ม - - เอาวะ สี่วันจากนี้ ใช้ตังเหรียญละกัน - - ข้าพเจ้าก็แงะกระปุกมาสี่วัน จนเงินร่อยหรอ (ภาวะใกล้ตายของจริง - -) และแล้ววันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายที่อยู่โดยไม่มีเอทีเอ็ม ก็ไปทำบัตรอะไรเสร็จสรรพ ซึ่งไปกับเพื่อนที่มันไม่เคยเชื่อเลยว่าเราไม่มีตัง - - คราวนี้ก็ถอนตังมาประทังชีวิตด้วยสายตาอันรวดเร็วของเพื่อนข้าพเจ้า มันก็เห็นตังในบัญชีคงเหลือ - - ซึ่งมีอยู่ ร้อยนิดๆ (อุบาทว์ตัวเอง - -) คราวนี้มันก็ชวนกินข้าวบอกหิวข้าว ในใจเราก็เฮ้ย สยามอ้าา มันไม่มีถูกนะ - - เลยบอกมันว่า งั้นกิน เด๊นท์กัน ก็เดินไปเด๊นท์ ตอนนั้นซึ่งข้าพเจ้าไม่หิวไง (เครียดหลายเรื่อง - -) มันก็ถามว่า เฮ้ยอยากกินไร เราเลี้ยงได้ แกไม่มีตังส์ (เพิ่งรู้เรอะ!!!) ข้าพเจ้าก็บอกว่า ไม่เป็นไรเราไม่หิว(มันไม่หิวจริงๆ - -) มันรีบบอกเฮ้ยไม่เป็นไร ก็แกไม่มีตังส์จริงๆ (ตอกย้ำเข้าไป - -) แถมถามว่า แล้ว แกจะได้ตังเมื่อไร ข้าพเจ้าก็บอกว่า ก็ 28 ธ.ค. เนี้ย อีก หนึ่งอาทิตย์ - - มันบอกเออเจริญ หนึ่งอาทิตย์มีเงินไม่ถึงสองร้อย แกจะกินน้ำปะปาประทังชีวิตหรือไง - - เราพอมียืมได้ๆ ไอ้เราก็ แฮะ ที่ผ่านมาไม่เคยห่วงเราขนาดนี้นี่ - - มาแปลกวุ้ย อีกอย่างไม่ได้สนิทอะไรที่จะพอยืมตังได้ด้วย - - (เพราะคนที่พอยืมได้ พร้อมใจกันบอกว่า "กูมีพอใช้อ่า ไม่พอให้ยืม -") โหวันนี้ ซาบซึ้งใจอย่างแรง!!! วันนี้กลับมา นั่งคิดๆๆ เออ เราอนาถาขนาดนั้นเลยเหรอ - - (เริ่มชินกับสภาวะนี้ - -) ว่าไง??? ก้ออ่านะ แ ล ะ แ ล้ ว มื อ ถื อ ก็ ห า ย อี ก ค รั้ ง - -
- - สืบเนื่องจากบล๊อกที่แล้ว ที่ของหาย ประหนึ่งดั่ง มีพ่อเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในสโมสรฟุตบอลอังกฤษแห่งหนึ่ง - -
คุกๆๆ กลับมาๆ ซึ่งหลังจากเหตุการณ์นั้น ข้าพเจ้าก็ได้ไปทำการสะเดาะห์ ตามคำแนะนำของหลายๆคน - - แถวย่านเยาวราช และจากเหตุการณ์นั้น - - ข้าพเจ้า ก็มีความเชื่ออันแรงกล้าว่า มันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนั้นแล้วล่ะ - - แต่ตอนนี้... - - มันกลับมาอีกแล้วครับท่านผู้อ่าน - - สิ่งมหัศจรรย์ - - มือถือไหลได้ - - เรื่องก็มีอยู่ว่า - - หลังจากที่ข้าพเจ้าได้กระทำการสอบไฟนอล วันแรก เสร็จ (ทำเหมือนกับสอบเสร็จหมดแล้ว - -) ด้วยความขยันส่วนตัวกลับหอ บึ่งกะไปอ่านหนังสือเตรียมสอบวันที่สอง - - แต่....วันนี้ที่หอมีการติดกระจกให้ห้องที่ติดแอร์ - - เสียงสว่านที่ดังแสนเดซิเบล กับ หญิงสาวผู้บอบบาง(ช่างกล้า - -) อ่อนหวาน อ่อนไหว ไม่ใช่ละกลับมาๆ กับ หญิงสาวที่สมาธิสั้นอย่างแรงงงงงงง ผลก็คือ ข้าพเจ้าตัดสินใจ อาบน้ำแต่งตัว ไปอ่านหนังสือที่ ทีเคพาร์กก็ได้(วะ!!!!!!) หลังจากแต่งตัวอย่างสวยงามเป็นที่เรียบร้อย...ออกเดินทางโดย ลีมูซีน สาธารณะ ต๊อกแต๊กๆไปปรากฎว่ามีเหตุต้องย้ายสถานที่อ่านหนังสือไปแมคโดนัล - - เสร็จก็มีเหตุใหย้ายอีก - - (ประหนึ่งดั่งเป็นลูกค้าสินเชื่อสิบราย - -) คราวนี้ไป food for fun- -อ่านไปสักพัก คู่หูข้าพเจ้าก็กระทำการ ชวนข้าพเจ้าไปดูหนังเรื่อง สายลับจับบ้านเล็ก ด้วยความขี้เกียจส่วนบุคคล จึงตัดสินใจไปดูที่มาบุญครอง หลังจากจัดการซื้อตั๋วเสร็จ ก็ถึงเวลารอเข้าโรงหนังและด้วย ความหน้าตาดีส่วนบุคคล - - ไม่ใช่ละ ความนิสัยดีส่วนตัว ก็จัดการปิดเสียงมือถือ (ไม่ตั้งสั่นด้วย!!!) และด้วยความที่วันนี้ แต่งหญิง - - กางเกงแอบสั้น - -(เหนือเข่าคืบนึง - -) กระเป๋าที่เอามาต้องวางบนขา ซึ่งง่ายต่อของไหล - - ก็ดูหนังกันไป - - เสร็จก่อนลุก ด้วยความรอบคอบส่วนตัว - - เช็กของเจ้าค่ะ - - ปรากฎว่า - - มันไหลไปแหล่ว - - ติดต่อเจ้าหน้าที่ให้ช่วยดูก็ไม่สามารถพบได้ - - สรุป ก็โทรไป ส่งข้อความไป ตอนเช้า โทรไป ก็ได้รับคำตอบอันรวดร้าวใจว่า "หมายเรียกที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้" - - เรื่องก็เอวังด้วยประการฉะนี้ ก้ออ่านะ |
วุ้นใสจ้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อืม สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอแสดงความยินดี(กับตัวเอง)ก่อนที่หลงเข้ามาดูบล๊อกของข้าพเจ้า และแสดงความเสียใจ(กับท่านที่กำลังอ่านอยู่)ที่บล๊อกไม่มีอะไรเลย - - จบข่าว - - ก้ออ่านะ Group Blog
All Blog
|
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
