• J-Rock Visualkei & [Y]
• เรื่องเล่าของ....ผมเอง....

Meeting เล็กๆ ของเด็ก J-Rock เมื่อวานมีนัดมีทติ้งกับน้องๆ ในบอร์ด....เอ่อ ในเฟซบุ๊คดีกว่า หุหุ นัดกันที่สยามตอนเที่ยง ก็ว่าจะไม่ไปเลท แต่สรุปว่าอิฟางสายสุด แถมลงรถไฟฟ้าผิดฝั่งต้องลำบากให้ น้องฮารุทราย เดินมารับอีก - -" นี่แหละหนาคนแก่ เมื่อเจอกันครบทีม เราก็ไปหลั่นล้ากันที่ร้าน Komeya นั่งกินข้าวและโม้ท่ามกลางฝนตกพรำๆ แสนจะโรแมนติค(ความจริงคือไปไหนกันไม่ได้นั่นเอง) และที่นี่เราก็เล่นทำแบบสำรวจกันนิดหน่อย แบบว่ายังไม่ค่อยพูดคุยกันเท่าไหร่ อาจจะเป็นไปได้ว่าพึ่งจะเจอกันครั้งแรก(หลายๆ คน) แต่บางคนเคยเจอกันมาบ้างแล้ว แต่ผมยังไม่เคยเจอใครเลยสักคน โวะ...ตอนเจอนี่แบบ โคตรเซอร์ไพรส์เลยอ่ะงิ 5555 ผลสำรวจน่ะเหรอ หึหึ ไม่ลงหรอก เพราะติดแทบจะทุกโผ ชีช้ำ ฉันดู Uke หรือนี่ โอ๊ะโอ...ออกจะแมน แอนด์แฮนด์ซึ่ม เหอเหอ จากนั้นก็ไปเดินเล่นดูหนังสือ แล้วทีนี้ไม่ค่อยได้คุยกันอ่ะ เลยตกลงกันว่าจะไปนั่งแช่ก้นที่ซเวนเซ่นส์กัน แล้วเราก็ย้ายฐานทัพไปที่ร้านไอศกรีมผู้โชคร้ายที่สยามเซ็นต์ สั่งเอิร์ธเควกมา 1 ถ้วย แล้วก็จ้วงกันอย่างสนุกสนาน แต่ซินดี้แอบไปห้องน้ำ กลับมาอีกที เหลือเพียงเงาไอศกรีม 555 แอบเสียดายที่สาวเท่ของเรากินไม่ได้ เพราะช่วงนี้ป่วย ก็เลยนั่งจิ้มเชอร์รี่อย่างเดียว ที่นี่เราก็นั่งโม้ เม้าท์ ทั้งเรื่องคอน เรื่องฟิค เรื่องคู่วาย เรื่อง...บลาๆ ๆ ๆ ๆ และเราก็ได้รู้ว่า ส่วนมากน้องๆ ชอบกี้ ลุค Hyena แฮะ จะว่าไปก็เท่ดีนะ แต่เราชอบลุค The Invisible Wall อ่ะ แบบว่า กี้สวยสุด teen เซะซี่มากมาย(เลือดพุ่ง) ส่วนเพลงน่ะเหรอก็มีหลายเพลงปะปนกันไป เท่าที่จำได้ ฟุจจี้ที่รักชอบ Chizuru สาวเท่ที่รักชอบ Guren ซิน(ดี้)ที่รัก ชอบ Distorted Daytime ฮารุทราย กับทิกกี้เตย น่าจะชอบ Filth in the beauty ทั้งคู่นะ ของเค้าชอบ Distress and coma มั้งเม้าท์ นั่งแซว และหื่นกันตามประสา ถึงได้รู้ว่าประวัติการเริ่มเป็นสาว[Y]ของแต่ละคนนานทีเดียว และผมรู้ตัวทีหลังสุดว่าเป็นสายนี้ (แม้จะอ่านการ์ตูนวายมานานแล้วก็ตาม ไม่นับๆ ) และเมื่อถึงเวลาแยกย้ายก็ขึ้นรถไฟฟ้ากลับกันท่ามกลางฝนพรำๆ ตกมันทั้งวัน กว่าจะถึงบ้าน เปียกเลย นั่งรถตู้หนาวมากมาย หึหึ แล้วเราก็ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ โดยมีคนน่ารักโทรมาถามว่าถึงบ้านรึยัง อิอิ ตั้งสองคน น่ารักจังเลยนะตัวเอง ทริปนี้จบอย่างมีความสุข เฮ้อ....อยากเจอทุกคนอีกจัง   Create Date : 16 ตุลาคม 2553     Last Update : 16 ตุลาคม 2553 14:13:13 น. Counter : 464 Pageviews.   6 comment Share Tweet

กอด นานหรือยังที่คุณไม่ได้ "กอด" พ่อแม่ คุณ "กอด" ใครสักคน ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ คุณจำความอบอุ่นของ "อ้อมกอด" นั้นได้หรือไม่ การ "กอด" นั้นเป็นการแสดงออกอย่างหนึ่งของมนุษย์ ที่สามารถทดแทนคำพูดได้หลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น "รักนะ" "คิดถึงจัง" "อยากร้องไห้ก็ได้ ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนเธอตรงนี้เอง" "ฉันเข้าใจ" และอีกมากมาย(ที่ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออก) ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบการ "กอด" จะเรียกว่า "ติดสัมผัส" ก็คงจะได้มั้ง ผมชอบกอดพ่อแม่ กอดใครสักคนเวลาที่รู้สึกเหงา กอดเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย กอดน้องชาย กอดน้องหมาของผม(ไม่กอดเฉยๆ แกล้งมันด้วย 555) คุณเคยมั๊ย "กอด" ใครสักคนเวลาที่คุณมีเรื่องทุกข์ใจ ถึงการ "กอด" มันจะช่วยให้ความทุกข์นั้นหายไปไม่ได้ แต่ผมรับรองว่า แค่ "กอด" เดียว มันจะช่วยให้คุณรู้สึกดีขึ้นเป็นกอง และมีกำลังใจต่อสู้กับสิ่งต่างๆ หรือเรื่องร้ายๆ มากขึ้น ตอนนี้ผมอยู่คนเดียว....จะบอกว่ายังไงดี "เหงา" มันอาจจะน้อยไป เมื่อวานเป็นวันคล้ายวันเกิดของผม ซึ่งทุกปีผมจะได้ "กอด" ใครสักคน ถ้าอยู่กับครอบครัว ผมจะ "กอด" ทุกคน ถ้าอยู่กับเพื่อน ผมก็จะ "กอด" เพื่อน แต่เมื่อวาน ผมอยู่คนเดียว "กอด" ตัวเองเท่าไหร่มันก็ไม่หายเหงาสักที ใครที่ไม่กล้าแสดงออก ไม่กล้า "กอด" พ่อแม่ พี่ น้อง หรือเพื่อน ผมแนะนำว่า ลองสักครั้งเถอะครับ แล้วคุณจะรู้ว่า "กอด" มีอานุภาพมากมายแค่ไหน   Create Date : 21 กันยายน 2553     Last Update : 21 กันยายน 2553 15:23:46 น. Counter : 292 Pageviews.   15 comment Share Tweet

เยอรมัน กะ อิหร่าน VS คนไทยใจดีเว่อร์(ประชดมันเข้าไปชีวิตเนี่ย) หลังจากที่กุเล่าเรื่อง เยอรมันลง FB สั้นๆ เพื่อนกุ(ขอใช้กุละกัน หยาบคายแต่ถนัดมือ ไม่ได้สร้างสรรค์สิ่งดีๆ ให้เด็กไทยเลยกุ แต่คงไม่มีใครเข้ามาอ่านของกุหร๊อก 555)ก็บอกว่า ชีวิตมึงนี่ฮาดีว่ะ เพื่อนๆ ครับถ้านั่นมึงว่าฮา ขอบอก ที่กุจะเล่าวันนี้ฮากว่าเมื่อวานเยอะ **หมายเหตุ ดอกจิก นี่คือคำอุทาน คำด่าของกุนะ ความจริงจะใช้ ห่าจิก แต่กุติดสล๊าฟ เลยดอกจิกแทนละกัน เมื่อวานหลังจากที่ พี่เยอรมันเข้ามาหาห้องเช่าให้เพื่อนเดือนนึง มาถึงพี่แกก็รัวภาษาอังกฤษใส่กุ คือกุพอจะเข้าใจนะภาษาอังกฤษน่ะ ฟังได้ แต่พี่ครับ มึงช่วยช้าหน่อย กุไม่ได้พูดมา 4 ปีแล้ว กุลืม -*- ขอให้กุได้ลำดับเหตุการณ์บ้าง เหตุการณ์นี้ผ่านพ้นไปตอนบ่ายโมงกว่า 3ทุ่มครึ่งกุโดนอีกดอก คราวนี้เป็นหนุ่มอิหร่านหน้าตาค่อนข้างดี 2 หน่อ กุขอเรียกมันว่า คิงดอกจิก(ไอ้นี่ชอบสี ชอบจิกกุตลอด) กะ แจ็คโพแดง(ไอ้นี้ก็ขี้อายเกิน มึงจะเขินกุทำไมเนี่ย) พอดีช่วงนี้กุบ้าสล๊าฟ เลยขอเอามาตั้งชื่อมันหน่อย ไม่ได้ถามมาขี้เกียจแปล กุอ่ะแต่งตัวหลั่นล้าออกมาจากซอยอพาร์ทเม้นเพราะนัดพี่จีไว้ จะไปก่งก๊งกัน ไปดูอะไรข้างนอกเผื่อจิกลูกค้าติดมือกลับหอพักได้ เดินเข้าซอยใหญ่ปุ๊บรู้สึกเหมือนโดนมอง กุก็หันไป โอว...แอบหล่อว่ะ คมนะพวกมึง 2 คน คิงดอกจิกมันมองกุอยู่แล้ว รี่มาเลยครับ มาถึงก็รัวภาษาฟาร์ซี (Farsi) หรือภาษาเปอร์เซียนั่นแหละใส่กุกระจาย ฟังทีแรกกุงงมาก ดอกจิก แม่งภาษาอะไรของมันวะ อังกฤษไม่ใช่ เยอรมันก็ไม่น่าจะใช่ ยิ่งรัสเซียไม่ใช่ใหญ่ กุก็ตอบมันเป็นภาษาอังกฤษกลับไป สรุปคิงดอกจิกมันเอ๋อ(แจ็คโพแดงอย่าพึ่งไปพูดถึง มันเดินอยู่อีกฝั่ง ได้แต่มองกุ แต่ไม่เดินมาฝั่งกุ มึงจะอายห่าไรครับ เดินไปก็ก้มหน้าก้มตาหาเศษเหรียญ เดี๋ยวรถชนตายหรอกมึง) แล้วมันก็บอกว่าภาษาอังกฤษยาก เออกุเข้าใจ กุก็คิดเหมือนมึงอ่ะแหละ กุเลยถามมัน มึงพูดอังกฤษได้มั่งมั๊ยเนี่ย มันยังงง เอาแล้วไง ต.ม.ปล่อยมึงสองไพ่เข้าประเทศกุได้ไงเนี่ย สรุปคิงดอกจิกกับแจ็คโพแดงมันพูดได้แต่ภาษาบ้านเกิดภาษาเปอร์เซียโอนลี่ พูดอังกฤษได้ลิตเติ้ลบิทโคตรๆ เอาละทีนี้กุกะสองไพ่นั่นก็เลยภาษามือ เวลาพูดคิงดอกจิกมันพูดภาษาฟาร์ซีมา กุก็ตอบด้วยภาษาอังกฤษปนไทยกลับไป แต่ก็จับใจความได้ว่า สองไพ่มันจะแลกเงินกัน ดอกจิกจะ 4 ทุ่มแล้ว มึงจะไปแลกที่ไหนวะ แต่ปล่อยพวกมึงไปกันตามยถากรรมกุก็สงสาร เออ..คนไทยน้ำใจงามเว่อร์อิกกุ เบื่อตัวเองชิบส์หายอิโรคขี้สงสารเมื่อไหร่กุจะหายเป็นวะเนี่ย สองไพ่มันจิกกุไม่ปล่อยเลย กุก็เอ้า....ได้....กุจะพามึงไปแลกเอง มา..ตามกุมา กุเดินไปถามเจ้ร้านขายของ เจ้แกบอกต้องไปถามคนแถวๆ หน้า 7 - 11 เออ มามึงสองไพ่ตามกุมา มันก็เดินตามกุต้อยๆ แต่อิคิงดอกจิกเดินห่างๆ กุหน่อยก็ได้ ดอกจิก สีกุจัง ไปถามพี่ร้านก๋วยเตี๋ยวหน้า 7 - 11 เค้าบอกว่า วงเวียนปลาโลมาเลยน้องธนาคารเยอะ แต่ไม่รู้จะปิดยัง เออ...กุนัดพี่จี 4 ทุ่ม -*- เลื่อนนัด เพราะอิไพ่สองใบนี้ แต่ก็เรียกสองไพ่ให้ข้ามถนน เพื่อจะขึ้นรถไปวงเวียน ทีนี้แหละคิงดอกจิก มึงจิกมือกุเชียว สุภาพบุรุษสุดขี้หลีเลยนะมึงนะ แล้วข้ามเนี่ยไม่มีการกลัวตาย คือ ดอกจิกกุไม่อยากตายพร้อมมึงนะเว้ย แจ็คโพแดงมันก็ตามมานะ ตามมาเงียบๆ แต่มีแอบมอง ไม่ต้องแอบจะมองก็มองเลยกุชอบมึงมากกว่าคิงดอกจิกว่ะ บอกตรงๆ อ่ะ..ข้ามถนนได้มันก็ถามประมาณว่าจะพามันไปแลกตังใช่ไหม แบบว่าพาไปหน่อยมันไม่รู้จัก เออ...สิ ทีแรกกุจะให้มึงไปกันสองคนนี่แหละ แต่เห็นภาษา กับท่าทางมึงแล้ว กุว่าแม่งไม่รอดว่ะ กุเลย เออ...กุจะพาพวกมึงไปเอง คิงดอกจิกถามกุอีก เดินหรือขึ้นรถ ดอกจิก...ถามไม่คิด เดินอ่ะคืนนี้มึงจะได้เที่ยวกันมั๊ย 5 กิโลเมตรไม่ใช่ 500 เมตร ก็เลยบอกว่าขึ้นรถ มันก็บอกว่าไม่มีเงิน เออ...มึงมาเหอะกุจ่ายให้พวกมึงเอง มันก็ว่าง่ายขึ้นรถตาม (ไม่ง่ายสิมึง กุทิ้งพวกมึงสองใบแน่ ถึงในเกมสล๊าฟพวกมึงจะเป็นตัวที่กุต้องการ แต่นอกเกมกุไม่สนนะเฟ๊ยขอบอก) มาเล่าเหตุการณ์บนรถทีแรกจากที่กุคิดว่าคิงดอกจิกมันสุภาพบุรุษจูงกุข้ามถนน กุเปลี่ยนใจและ สัดนั่งซะชิด มึงจะสีกุไปไหนวะ ดีนะตอนแรกกุจะใส่ขาสั้นแต่นึกไงไม่รู้เปลี่ยนใจใส่ขายาว ถ้าใส่ขาสั้นออกมานะมึงเอ๊ย!!! แต่แจ็คโพแดงแอบนั่งห่างกุนิดส์ เกรงใจเพื่อนมึงหรอ นั่งติดๆ กุก็ได้ กุชอบมึง 555 น่ารักดี คิงดอกจิกมันเห็นแหวนที่นิ้วกุก็มาลูบคลำแหวนกุแล้วบอกว่าสวย หึหึ ดอกจิก ดูเฉยๆ ก็พอและ ไม่ต้องลูบมือกุเนี่ย แล้วมันก็บอกว่า ที่อิหร่านบ้านฉาน ฉานมีมอไซค์คันใหญ่ๆ ด้วยนะเธอนะ(แบบว่าลองคิดเป้นภาษาไทยมันน่าจะพูดประมาณนี้) เรื่องของมึงครับใครถามมิทราบ อ่ะ...ทีนี้กุดึงมือออกจากมันได้กุก็นั่งเงียบๆ สองไพ่มันกะคุยกัน แต่แม่งต้องนินทากุแน่เพราะแม่งมองหน้ากุ 11 อะไรวะ อีเลเว่น มึงจะเข้า 7-11 กันเหรอ สักพัก 13 หืม...เตอร์ทีน สักพักแจ็คโพแดงบอก 16 เอ...17 อ่อ...จะถามอายุกุใช่มั๊ย กุเลยบอก กุอ่ะ ทเวนตี้ ซิกซ์ ดูมันต๊กกะใจ แจ็คโพแดงบอกกุหน้าเด็ก โหย...ตั้งแต่คุยมา คำนี้แหละพวกมึงสร้างสรรค์ที่สุด แต่ที่บ้านกุนี่ กุจัดว่าหน้าแก่แล้ว ดอกจิก เลยได้รู้ว่าคิงดอกจิกมันอายุ 30 แจ็คโพแดงมัน 26 เท่ากุ สวรรค์สร้างมาคู่กันนะมึงกะกุเนี่ย แจ็คโพแดง มันก็บอกว่า พึ่งมาถึงเมืองไทยวันนี้ นาฬิกามันยังไม่ได้ปรับเวลาเลย ตังค์ก็ไม่ได้แลก ดอกจิก ที่โรงแรมมึงเค้าไม่มีให้แลกเหรอ ย้ายมาอยู่อพาร์ทเม้นกุนี่มา กุไปแลกให้ พอถึงวงเวียนปลาโลมากุก็ลงมาข้ามถนน คิงดอกจิก จิกมือกุอีกรอบ งัดออกยากด้วยนะมึง กุก็ข้ามถนน ไปเจอธนาคารโล่งๆ แน่ละ 4 ทุ่มกว่าใครจะเปิดรอมึงห๊ะ!!!กุถามจริง กุก็แพลนกล้องไปรอบๆ หันไปเจอเด็กเสิร์ฟที่ร้านชิพส์ แอนด์ ไบรท์ ตรงโรงแรมซันไชน์(บ้านเก่ากุเอง) อ่ะสบตากุก็เสร็จกุ กุก็ทิ้งสองไพ่ไว้ตรงนั้นแล้ววิ่งไปหาผู้โชคร้าย น้องมันบอกวินหน้าปากซอยน่ะครับมันรู้ ก็เลยเดินลงมาหาพี่วิน แล้วก็จิกไอ้สองไพ่มาด้วย พี่วินน่ารักว่ะ (อย่านอกเรื่อง) ได้ความว่าเวลานี้มีที่เดียว วอล์กกิ้งสตรีท เออ...เจริญเถอะมึง ไอ้สองไพ่มันก็งงๆ กันนะ แต่กุก็จิกมันมาขึ้นรถอีก คราวนี้กุไม่ให้คิงดอกจิกจับมือกุละ กุรีบไปจิกมือแจ็คโพแดงข้ามถนน 555 นิดหน่อยก็เอาอ่ะ จะว่าไปกุก็ขี้หลีไม่ต่างจากคิงดอกจิกเลยว่ะแม่ง ขึ้นรถรถก็แน่นซะ พอมีคนลงกุรีบนั่งกางขาเลย หาพื้นที่กันคิงดอกจิกเข้าประชิด แต่รถเบรคบ้างอะไรบ้างไอ้นี่มันก็ไสตัวเองมาจนได้ ทีแรกเอามือพาดที่พิงหลังกุ อ่ะไม่ว่า ต่อมาโอบไหล่กุ กุจ้องหน้าแล้วจิกมือมันออก สักพักลูบขา ส้นตรีนแน่ะเดี๋ยวกุทิ้งซะหรอก ดอกจิก กุก็ดึงขาหนี(คิดถูกที่ไม่ใส่ขาสั้น เหอเหอ) สรุปพื้นที่เหลือน้อยเท่าเดิม คิดในใจทำไมไอ้คนนั่งข้างกุไม่เป็นแจ็คโพแดงวะ เพราะไอ้นั่นท่าทางไม่ค่อยเท่าไหร่ มีมองแต่ไม่สี 555 เกรงใจเพื่อนมึงหรอ และมันก็ถามชื่อ กุบอกชื่อฟาง มันก็ฟังไม่ชัด เลยไม่บอกแม่ง ไม่ต้องรู้จักกันหรอก กุขอเจอพวกมึงสองไพ่แค่ครั้งเดียวพอ พอถึงวอล์กกิ้งกุก็จิกสองไพ่มันลง แล้วก็ฉวยโอกาสคว้ามือแจ็คโพแดงข้ามถนนเหมือนเคย แหม...พอเห็นกุไม่เล่นกับเพื่อนมึงนี่จับมือกุแน่นเชียวนะแจ็คโพแดงนะ แต่พอข้ามฝั่งกุก็ปล่อยมัน แน่ะแอบรั้งกุอีก 555 เดี๋ยวกุไม่ปล่อยนะมึง คิงดอกจิกมันเห็นกุคว้ามือแจ็คโพแดง ก็ไม่ได้อะไร พอข้ามถนนได้ก็เจอบาร์มีสาวยืนอยู่ตรึม แล้วสาวๆ ก็เดินมาจิกอิคิงดอกจิกมันเข้าไปในร้าน ไอ้นี่ก็หนึบเลย ดอกจิก มึงจะแลกไหมเงินน่ะ แจ็คโพแดงมันก็ยกมือขึ้นทำท่าประมาณว่า เฮ้อ... เออกุว่ากุเข้าใจมึงว่ะ รอแป้บคิงดอกจิกมันก็แกะชะนีออกได้ ก็ไปแลกตังค์กัน เดินไปหาพี่วินอีกแล้ว พร้อมด้วยมารยาหญิง พี่คะที่รับแรกเงินตรงไหนคะ พี่วินคนนี้หล่ออีกแล้วว่ะ ทำไมมันหล่อกันจังวะพวกพี่วินเนี่ย พี่เค้าบอกเดินตรงเข้าไปเลยครับ นิดเดียวขวามือ กุก็พามันเดินไป แล้วก็แลกเงินให้มันพร้อม แล้วมันก็คงถามกุประมาณว่า จ่ายค่ารถให้มันสองคนไปเท่าไหร่ กุบอกว่า 4 ทำนิ้วให้มันดูด้วย มันถาม 4 นี่ใช่ไหม คือเหรียญบาท 4 เหรียญ ดอกจิก 40 เว้ย แต่นะกุขี้เกียจยืนอธิบายค่าเงินให้มึงฟังอีก คุยกันรู้เรื่องตายห่า เออ...กุไม่เอาว่ะ มึงจะไปแร่ดที่ไหนก็ไปกันเถอะ แจ็คโพแดงน่ารักนะ มันพูดประมาณว่าขอโทษที่ทำให้กุเสียเวลา เออ...ยังดีที่คิดถึงกุ กุบอกว่าไม่เป็นไร แล้วมันก็ถามว่าเวลากลับมันจะกลับกันยังไง กุเลยหยิบนามบัตรออกมาใบ แล้วเขียน ซอยนาเกลือ 12 เป็นภาษาไทยให้มัน แล้วก็บอกมันว่า ถ้ามึงจะกลับกันก็เอานี่ให้คนขับรถเค้าดู เค้าจะได้พามาส่งถูกซอย และก็จับมือกันร่ำลาก่อนเซย์กุ๊ดบาย แหม...จะกอดกุหรอคิงดอกจิก ตรีนแน่ะ ไปกอดสาวๆ ในบาร์นู่นไป แต่แจ็คโพแดงมึงจะไม่กอดกุหน่อยเหรอ 555 อินี่ เลือกปฏิบัติจริงจริ๊ง จากนั้น 5 ทุ่มกว่ากุถึงได้ไปก่งก๊งกับพี่จี เออ...ออกจากห้องตั้งแต่ 3 ทุ่มกว่า 1 ชั่วโมงครึ่งที่ให้พวกมึงสองไพ่ไป กุคิดซะว่าทำให้กุได้พบประสบการณ์ใหม่ๆ ว่า ภาษาฟาร์ซี (Farsi) หรือภาษาเปอร์เซียของมึง คุยกับภาษาอังกฤษปนไทยของกุรู้เรื่องว่ะ ใครอ่านมาถึงตอนจบบ้างเนี่ย กุอัพยาวมาก 555   Create Date : 13 กันยายน 2553     Last Update : 13 กันยายน 2553 18:44:58 น. Counter : 364 Pageviews.   14 comment Share Tweet

เมื่อวานนี้ เมื่อวานนี้ออกไปตามเอกสารลูกค้ามา นัดเจ้ไว้ 9.30 น. ตามเวลาท้องถิ่น พอถึงที่หมายก็หลั่นล้ารีบกดโทรศัพท์ "เจ้ๆ ถึงไหนแล้ว ผมถึง....แล้วนะ" "ห๊ะ...พี่นัดว่าพี่จะออกจาก.... 9.30 น. ไม่ใช่เหรอ" "เฮ๊ย!!~ ไม่ใช่ พี่บอกว่า เจอกันที่นี่ 9.30 น." "บ้า พี่จะออกจากที่นี่ 09.30 น. อ่ะ เนี่ยยังไม่ได้ออกเลย" โห...กุแหกตาตื่นมาตี 5 เพื่ออะไรวะ รถใน กทม ก็แม่งติดโคตรๆ กว่าจะถึงสาวรีย์ชัย ขาแข็ง - -+ นั่งรอเจ้หน้าอำเภอ 09.40 น. ยังไม่มา หิว ไปสั่งข้าวกินดีกว่า ^ ^ 12.00 น. เอ...สองชั่วโมงแล้วนะ ปกติเจ้เราขาซิ่งนี่หว่า 13.00 น. ยังไงวะเนี่ย คนที่อำเภอก็มอง มันมานั่งทำอะไรของมัน ไม่เห็นจะติดต่อใครเลย 14.00 น. ไม่ไหวละกุ โทรเข้าออฟฟิศ "อิใหม่ๆ เจ้ออกมานานยังวะ" "อ้าว ยังไม่ถึงอีกเหรอพี่ ไปนานแล้วนะ" งานงอกแล้ว "เออ...งั้นแค่นี้ก่อน พี่โทรหาเจ้ดิ๊ เป็นไรป่าววะ" เปลี่ยนเบอร์โทรทันที "ว่าไงจ๊ะ..." "อยู่ไหนอ่ะเจ้...." "พี่ต้องเข้าไปปิดงานที่.....อ่ะ และก็ที่นัดผู้ใหญ่ไว้เมื่อเช้าเค้าเปลี่ยนที่นัด พี่เลยไปรับไม่ทัน พี่สรุปงานเรียบร้อยแล้ว" "อ้าว แล้วให้ผมมาเพื่อ?" "นั่งรอก่อนดิ เดี๋ยวปิดงานเสร็จพี่เข้าไปรับ" "อ่า...ครับๆ " 16.30 น. "อยู่ไหนอ่ะ พี่มาแล้วนะ เดินออกมาหน้าอำเภอตรง 7-11 เลย" "ครับๆ " คุยกันครับ เรื่องนั้นเรื่องนี้ แอบมีซีเรียสเป็นพักๆ - -" 17.30 น. "เดี๋ยวพี่ส่งตรงนี้นะ ขึ้นรถกลับเข้า กทม เองนะ" โดนทิ้งชานเมือง "ครับ...." ว่าแล้วผมก็ลงรถ เดินข้ามสะพานลอยต๊อกแต๊กมาขึ้นรถตู้ นั่งไป นั่งไป.....ขึ้นรถ 17.30 น. ถึงสาวรีย์ชัย 19.00 น. รถติดบรรลัย จากนั้นก็ไปต่อรถเมล์ นั่งรอ เราแล้วรอเล่า รอจนคิดว่ารถเมล์สายนี้มันเลิกวิ่งไปแล้วแหงแซะ - -" พอคิดปุ๊บ นั่นมาปั๊บ....วิ่งขึ้นๆ แต่อะไร ทำไมคนเยอะอย่างนี้ฟะ สรุป...ยืน เออ ยืนก็ยืน แต่ยืนไม่ถึง 1 นาที พี่ผู้ชายใจดีที่นั่งอยู่ก็สะกิดแขนเบาๆ เรียกให้ไปนั่งที่พี่เค้า ^ ^ สงสัยวันนี้แต่งตัวเป็นผู้เป็นคนแฮะ 555 ปกติเซอร์ซะจนน่ากลัว(เซอร์นะครับ ไม่ได้ซกมก) ผมก็ไปนั่งและก็สะกิดพี่เค้าคืนเอากระเป๋ามาช่วยถือ นั่งไป นั่งไป นั่งไป เอ๊ะ...รถจอดก่อนถึงป้ายเกิดไรขึ้น ชะโงกไปมอง(ภาษาบ้านนอกสิ้นดี) เวร...โดนใบสั่ง ถ้าพี่คนขับอารมณ์เสีย โหยยยย เสียวตับเว้ยยยยย กุจะถึงบ้านไหมเนี่ย พี่ใจเย็นๆ นะครับ อย่าไปซีเรียสๆ 20. 20 น. ถึงที่หมายอย่างปลอดภัย กำลังคิดอยู่ว่า จะคืนกระเป๋าพี่เค้ายังไงวะ ไอ้ตอนรับมาถืออ่ะง่าย แต่เวลาคืนมันยากยิ่งนัก -*- เกรงใจไม่กล้าสะกิด(ออกแนวชั่ว) แต่บังเอิ๊ญ!!!~ พี่เค้าก็จะลง ลงป้ายเดียวกันครับ ก็ขอบคุณกันและกัน ก่อนจะลง แหม...เด็กดินตั๋วคันนี้ก็อารมณ์ดีซะเหลือเกิน "พี่ครับ ไม่ต้องรีบ แต่ให้ไว ข้างหลังรถติด" ครับ กุรู้ เดินโซซัดโซเซไปหาซื้อข้าวไปกินที่ห้อง ซื้อข้าวและต่อวินมอไซค์เข้าบ้านอย่างด่วน ปกติ 1 กม. นี่เดินชิวๆ เลยผมอ่ะ แต่เมื่อคืน เหนื่อยลากตับ เดินกลับตายอนาถกลางทางแน่ 20.35 น. ถึงแล้วววววววว โซ้ยยยยยกระจาย และก็คุยกับเพื่อนนิดนึง ก่อนจะ โก ทู เบด ..... ชีวิตใน กทม นี่มัน....ช่างน่ากลัวซะจริงๆ นะผมว่า คนที่อยู่ส่วนมากถ้าไม่ใช่คน กทม โดยกำเนิดนี่ เค้าคงอยู่ด้วยความจำเป็นแหง เพราะผมก็อยู่ด้วยสาเหตุนั้น จะว่าไป มันเกี่ยวกับนักร้อง คนดัง ตรงไหนวะ เอนทรี่นี้ บ่นล้วนๆ   Create Date : 04 มีนาคม 2553     Last Update : 4 มีนาคม 2553 11:04:33 น. Counter : 208 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• ทาสบอย
• auntymod
• แอ๊ปเปิ้ลโบราณ
• fifty-four
• Don't try this at home.
• ชะเอมหวาน
• ดาเรน
• เรียบๆง่ายๆ...สบายใจดี
• คนผ่านทางมาเจอ
• akino
• ป้าหนอน
• the fivedog
• กระชอน
• honeynut
• merveillesxx
• pakwan
• Webmaster - BlogGang

• My Fiction
• jrock-visualkei
• BlogGang.com