ปากกับใจ
ปากบอกว่าฉันไม่เป็นอะไรไม่ได้เหงาเศร้าซึมเท่าไหร่ที่เราต้องจบกันไปวันนั้น ฉันสบายๆ ยิ้มได้มานานไม่เหลือความผูกพันติดค้าง แล้วเธอโทรมาหาเพราะว่าเป็นห่วง ฉันตอบเธอไปว่าไม่ต้องห่วง อยู่คนเดียวเดินลำพังยังไหว ฉันมีงานพอดีขอโทษทีต้องรีบวางก่อน แค่นี้นะขอบใจที่โทรมา เธอคงไม่รู้ว่าทุกทีที่วางสายไปหยดน้ำก็ค่อยๆ ไหลจากตา ที่พูดว่าฉันไม่แคร์ ที่แท้ไม่เคยลืมเธอซักวินาที
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เป็น Editor Note ของ บ.ก. นิตยสารเล่มหนึ่งค่ะ
อ่านแล้วชอบ..ก็เลยมาเล่าสู่กันฟังค่ะ..
ไว้จะมาส่งกำลังใจให้บ่อยๆนะคะ