เพียงก้าวพลั้ง
บางครั้งหัวใจของเราก็พุ่งไปเร็วกว่าความคิดโดยเฉพาะเมื่อได้เห็นสิ่งที่ปรารถนาอยู่ตรงหน้าแค่วินาทีเดียวก็ยังกลัวที่จะสูญเสียมันไปฉันรู้สึกคล้ายกับเวลาที่เดินหรือวิ่งขึ้นบันไดฉันชอบก้าวทีละสองขั้นถึงพื้นได้เร็วกว่าแต่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เคยสะดุดล้มแต่ฉันได้ทำเช่นนั้นกับความรักประหม่ากับการใช้หัวใจอย่างลุ่มหลงและไม่เกรงกลัวต่อความผิดหวังที่จะเกิดขึ้นสุดท้ายสิ่งที่ได้รับก็สมควรแก่ความประหม่าที่ได้ใช้ไปน้ำตาและความเสียใจผลรับที่เลวร้ายเกินจะทนเหมือนฉันฆ่าตัวเองทางอ้อมเหมือนวิ่งสะดุดล้มเข้าใส่ปลายมีดที่เธอถือไว้มันทิ่มลงลึกกลางใจเหมือนตาย แต่ไม่ตายเท่านั้นเอง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [