เสียใจไม่ใช่เรื่องแปลก

เสียใจไม่ใช่เรื่องแปลกแต่หากเสียใจไม่จบสิ้นนั่นแหละแปลกนักความอ้างว้างไม่ได้โหดร้ายอะไรนักมันก็แค่ช่วงเวลาที่เธอควรใช้มันให้กับตัวเองหลังจากที่วุ่นวายไปกับชีวิตคนอื่นมานานพอควรถ้าเธอเคยหกล้มเธอก็จะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้นไม่ใช่คิดจะไม่เดินอีกเลยบางครั้งคนเราก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจและต้องยอมรับในการตัดสินใจของคนอื่นถึงมันจะไม่ดีกับเธอเลยก็ตามเพราะเราเลือกแต่เหตุการณ์นี้ให้เกิดกับชีวิตเราไม่ได้เสมอไปความรักก็มีชีวิตเหมือนดอกไม้และไม่มีแจกันใดจะถนอมความงามของดอกไม้ไว้ได้ตลอดไปหรอกความเสียใจไม่ใช่เรื่องแปลกแต่หากเสียใจไม่จบสิ้นนั่นจึงแปลกในขณะที่โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์มันก็ต้องไม่ลืมที่จะหมุนรอบตัวเองในขณะที่เธอรักใครเธอก็ต้องไม่ลืมที่จะรักตัวเองหากคนเรามีความรักได้ครั้งเดียวในชีวิตนั่นจึงควรร่ำร้องเมื่อรักได้สูญหายแต่ความจริงแล้วคนเรามีความรักได้หลายพันครั้งตลอดทั้งชีวิตเมื่อเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใครนั่นคือสัญญาณเตือนว่าเธอควรให้ความสำคัญกับตัวเองได้แล้วคนเราสามารถจำอะไรก็ได้แต่เมื่อจำแล้วกลับไม่สามารถเลือกที่จะลืมบางส่วนของมันได้แต่เลือกที่จะนึกถึงมันให้น้อยที่สุดได้ไม่ว่าความรักจะทำให้วันนี้ของเธอปวดร้าวยังไงแค่ครั้งหนึ่งเธอเคยได้รักคนที่อยากรักเธอก็โชคดีมากแล้วสำหรับบางคนถ้าจะรักก็ยังไม่เจ็บถ้าเคยรักก็แค่เคยเจ็บแต่ถ้ายังรักก็จะยังเจ็บขึ้นอยู่กับว่าเธออยากเป็นแค่คนที่เคยเจ็บหรืออยากเป็นคนที่ยังเจ็บอยู่ทุกวันเธอเคยฝืนใจรับใบปลิวที่แจกตามหน้าห้างสรรพสินค้าเพราะเกรงใจคนแจกมันและบางทีอาจมีคนรับความรักของเธอไปเพราะเหตุผลอย่างเดียวกันสุดท้ายเขาก็ทิ้งมันเหมือนกับที่เธอทิ้งใบปลิวนั่นแหละคนบางคนเป็นเพื่อนที่ดีได้เป็นพี่ที่ดีได้เป็นน้องที่ดีได้แต่เป็นคนรักที่ดีไม่ได้ก็ควรให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาเป็นได้และเป็นได้ดีหลายๆสิ่งในโลกล้วนถูกสร้างมาให้มีด้านตรงข้ามมันจึงต้องมีจุดผกผันแปรเปลี่ยนความรักก็มีจุดเปลี่ยนของมันจึงเป็นเรื่องจำเป็นที่เธอต้องยอมรับมันให้ได้แก้วกาแฟใบโปรดแตกไปเสียแล้วเก็บไว้ก็บาดมือความรักจากไปเสียเสียแล้วเก็บไว้ก็บาดใจสำหรับความรักที่ผ่านมาควรแยกให้ได้ว่าอะไรควรจำไว้ประทับใจอะไรควรจำไว้เป็นบทเรียนค่ำคืนแห่งความเงียบเหงาไม่ได้ยาวนานไปกว่าคืนไหนๆหรอกอีกไม่นานก็เช้าชีวิตก็วุ่นวายเหมือนเดิมแล้วหนังสือเล่มไหนที่อ่านแล้วไม่ถูกใจก็ไม่ต้องกลับไปอ่านรอบสองความทรงจำที่นึกถึงแล้วเจ็บปวดก็อย่าไปนึกถึงมันเป็นครั้งที่สองเมื่ออ่อนแอจนถึงที่สุดความเข้มแข็งจะเข้ามาแทนที่เมื่อเธออยากให้หัวใจมีความรักก็ต้องยินยอมที่จะให้มันเจ็บปวดเหมือนเด็กที่อยากจะเดินก็ต้องยินยอมที่จะล้มลุกคลุกคลานความรู้สึกสูญเสียร้ายแรงเสมอสำหรับคนที่ไม่ยอมรับความจริงความเจ็บปวดไม่ได้ต้องการเวลาเพียงไม่กี่วันในการรักษาปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าเธอจะเลิกเจ็บปวดเมื่อไหร่แต่มันอยู่ที่ว่าเธอจะใช้ชีวิตในขณะที่ยังเจ็บปวดอย่างไรต่างหากคนที่ควรรักอาจไม่ใช่คนที่เธอรักอาจไม่ใช่คนที่รักเธออาจไม่ใช่คนที่รักกันมาก่อนอาจไม่ใช่คนที่กำลังรักอยู่อาจไม่ใช่คนที่คิดจะรักแต่คนที่ควรรักอาจเป็นคนที่เธอยังไม่เคยรักเลยก็ได้ทำไมต้องเรียกร้องความรักจากคนๆเดียวในเมื่อเธอก็มีความรักจากคนรอบข้างมากมายไม่มีความเจ็บปวดครั้งใดไม่ให้ประโยชน์กับชีวิตขึ้นอยู่กับว่าเธอรู้จักที่จะใช้ความเจ็บปวดนั้นทำให้เธอเข้มแข็งหรือปล่อยให้มันทิ่มแทงจนเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่าการเปลี่ยนแปลงเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นง่ายที่สุดและยอมรับได้ยากที่สุดแต่เมื่อเรายอมรับได้แล้วมันก็จะเป็นเรื่องธรรมดาที่สุดความรักไม่ได้ทำร้ายใครแต่คนเรามักใช้มันทำร้ายตัวเองเด็กที่เพิ่งหกล้มอย่าไปถามเขาว่าเจ็บมากมั้ยหายเจ็บหรือยังนั่นจะทำให้เขายิ่งร้องไห้หัวใจที่เจ็บปวดก็อย่าไปถามซ้ำๆถึงความเจ็บนั้นเลยความเจ็บปวดที่ร้ายแรงที่สุดคือความเจ็บปวดที่เธอเฝ้าคิดถึงแต่มันซ้ำแล้วซ้ำเล่าถ้าเธอเคยล้มเธอก็จะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้นนั่นเองคือเหตุผลว่าทำไมคนเราจึงต้องเจ็บปวดเสียบ้างถ้าความรักของเธอเหมือนดอกไม้หัวใจเขาเหมือนทะเลทรายคงเปล่าประโยชน์นี่เธอจะปลูกดอกไม้ให้งดงามในทะเลทรายระหว่างการเดินทางหากมีเพื่อนร่วมทางสักคนก็นับว่าเป็นโชคดีของเธอแล้วและเมื่อเขาจำเป็นต้องแยกไปเธอควรขอบคุณที่เขาร่วมทางมาไม่ใช่ตัดรอนต่อว่าที่เขาแยกทางไปว่ากันว่าช่วงชีวิตของคนเรามีจำกัดยิ่งใช้เวลาไปกับความเศร้าโศกนานเท่าไหร่ก็จะเหลือช่วงเวลาที่ดีลดน้อยลง

Create Date : 10 มกราคม 2555 Last Update : 11 มกราคม 2555 20:26:35 น. Counter : 220 Pageviews.		1 comments
Share Tweet